Του Τάσου Μητσόπουλου Βουλευτή
Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης δημιουργεί εκ των πραγμάτων νέα δεδομένα και συσχετισμούς που θα έχουν την αντανάκλασή τους και στο Κυπριακό. Έστω κι αν το ημέτερο Υπουργείο επί των Εξωτερικών σπεύδει να διαβεβαιώσει περί του αντιθέτου. Μπορεί το Δικαστήριο στην επιχειρηματολογία του να διαφοροποιεί την περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου από αυτή της Κύπρου, όμως το ακλόνητο γεγονός παραμένει ένα. Ότι δηλαδή το δικαιοδοτικό αυτό όργανο έχει τελεσιδίκως γνωμοδοτήσει υπέρ της μονομερούς ανακήρυξης της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου. Και αυτή η πραγματικότητα λειτουργεί καταλυτικά και στο πολιτικό επίπεδο αλλά κυρίως στο επίπεδο της ψυχολογίας και των εντυπώσεων. Να σημειώσουμε και το γεγονός ότι στη διαδικασία ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου, τόσο η Κύπρος όσο και άλλες χώρες που έχουν έννομο συμφέρον όπως η Ρωσία και η Κίνα, πραγματοποίησαν παρεμβάσεις.
Διάχυτη είναι πλέον η ανησυχία διεθνώς, ότι η απόφαση αυτή θα προκαλέσει και νέα αιτήματα για αυτονομία και θα ενθαρρύνει τις αποσχιστικές τάσεις που ήδη σοβούν σε διάφορες περιοχές του πλανήτη μας. Ήδη οι Καταλανοί, οι Σέρβοι της Βοσνίας και άλλες εθνοτικές ομάδες κινούνται δραστήρια στην κατεύθυνση αξιοποίησης της συγκεκριμένης απόφασης.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ, προβάλλει αδήριτη η ανάγκη για μια νέα στρατηγική στη διαχείριση του Κυπριακού. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας με μεγάλη χρονική καθυστέρηση και χωρίς δυστυχώς να έχει εγκαίρως προβλέψει τις επερχόμενες αρνητικές εξελίξεις, εξελίξεις που ήταν δυστυχώς απολύτως προβλέψιμες, προχωρεί σε αναδιάταξη των τακτικών μας χειρισμών σε μια προσπάθεια να διαφοροποιήσει το κλίμα. Στην κατεύθυνση αυτή κινούνται οι πρωτοβουλίες για άνοιγμα στο τραπέζι των συνομιλιών και των κεφαλαίων εκείνων που παρέμειναν μέχρι τώρα κλειστά και είναι κρίσιμα για τη δική μας πλευρά, αλλά και η ανακοινωθείσα πρόθεση για την ανάληψη διεθνούς εκστρατείας με προβολή των προτάσεων που η δική μας πλευρά κατέθεσε προσφάτως.
Οι κινήσεις αυτές κινούνται χωρίς αμφιβολία στην σωστή κατεύθυνση, θα έπρεπε ωστόσο να είχαν γίνει πολύ πιο έγκαιρα, όπως ο Δημοκρατικός Συναγερμός φορτικά υποδείκνυε. Πραγματοποιούνται έτσι σε μια αρνητικά φορτισμένη συγκυρία που βαραίνει επικίνδυνα το κλίμα και καθιστά την υλοποίησή τους εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Η συγκυρία αυτή προσδιορίζεται από την αναντίλεκτη ισχυροποίηση της Τουρκίας στο διεθνές στερέωμα τόσο στον πολιτικό όσο και στον οικονομικό τομέα. Η πραγματικότητα αυτή, αν συνδυαστεί με τη διεθνή αποδυνάμωση της Ελλάδας, ως αποτέλεσμα της δεινής οικονομικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα και την εξάρτησή της από τις βουλές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, μειώνει δραστικά τις δυνατότητες της δικής μας πλευράς να παρέμβει αποτελεσματικά στα διεθνή δρώμενα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά σημειώνεται ταυτόχρονα μια ραγδαία επιδείνωση στο επίπεδο των νομικών διεκδικήσεων όπου τα παραδοσιακά νομικά μας εργαλεία μετατρέπονται τώρα σε μοχλούς ασφυκτικής πίεσης προς τη δική μας πλευρά.
Από την άλλη, η δική μας εξωτερική πολιτική φαίνεται να εξαντλείται πολλές φορές σε κινήσεις διπλωματικής αβρότητας, στο κυνήγι φωτογραφικών στιγμιότυπων, χωρίς βάθος και στόχευση, ενώ στο ζωτικό και κατεξοχήν προνομιακό χώρο της Μέσης Ανατολής δεν έχουμε μέχρι στιγμής κατορθώσει να αξιοποιήσουμε την προϊούσα αναδιάταξη δυνάμεων και συσχετισμών. Η συμμετοχή μας στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, πολλές φορές υποβαθμισμένη, εξαντλείται στα καθ’ ημάς, χωρίς την απαιτούμενη επίδειξη συνέπειας, συνοχής και επιμέλειας σε αρκετές περιπτώσεις. Ακόμη και ευκαιρίες δραστικής παρέμβασης, αντικρίζονται μέσα από το πρίσμα ιδεοληψιών και δογματικών προσεγγίσεων άλλων εποχών. Η προοπτική ένταξης στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη απορρίπτεται από την κυβέρνηση Χριστόφια όπως ο διάβολος αποκρούει το λιβάνι, ενώ αντίθετα δυσανάλογη σημασία αποδίδεται σε άνευ αντικρίσματος κινήσεις, όπως τα αμφιλεγόμενα διπλωματικά και πολιτικά ανοίγματα στην Κούβα και τη Βενεζουέλα, που υπονομεύουν τελικά την αξιοπιστία μας.
Αυτή την ώρα θα ανέμενε κάποιος από τον Πρόεδρο Χριστόφια να σημάνει συναγερμό. Να καλέσει το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων σε μια κοινή προσπάθεια αποτίμησης των νέων δεδομένων και στην από κοινού με την Ελλάδα χάραξη νέας στρατηγικής και ανάληψη εξωστρεφών πρωτοβουλιών για αναστροφή του κλίματος. Στα πλαίσια αυτά, η άμεση υποβολή αίτησης ένταξης στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, θα ήταν κίνηση, που όπως όλοι οι αναλυτές εκτιμούν, θα στρέψει το βάρος των πιέσεων επί της Τουρκίας υπό το φως των κινήσεων για αναθεώρηση των αμυντικών σχεδιασμών σε ευρωατλαντικό επίπεδο. Αντί αυτού ακούμε δυστυχώς από τα προεδρικά χείλη, να αποδίδονται ευθύνες για την πολιτική επιδείνωση, επιδείνωση την οποία ο Δημοκρατικός Συναγερμός με απόλυτη συνέπεια καταγράφει τα τελευταία δύο χρόνια, είτε στον πρόεδρο της παράταξης Νίκο Αναστασιάδη είτε εσχάτως και στον πρόεδρο της ΕΔΕΚ Γιαννάκη Ομήρου για τη μειωμένη τάχατες αξιοπιστία του κόμματος αυτού στα πλαίσια της ομάδας του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Οι κινήσεις αυτές προδίδουν αν μη τι άλλο, αμηχανία κι εκνευρισμό. Και είναι σίγουρο ότι δεν συνάδουν με τη νηφαλιότητα, την ψυχραιμία και τη σύνεση που θα πρέπει να εκπέμπει ο ανώτατος πολιτειακός άρχων ιδιαίτερα στις δύσκολες ετούτες στιγμές.
Τάσος Μητσόπουλος
Βουλευτής Λάρνακας
Επίτροπος Ευρωπαϊκών Υποθέσεων
No comments:
Post a Comment