που χάθηκε το 1958 και έκτοτε αγνοείται...
Όταν για πρώτη φορά έμαθα εντελώς τυχαία για την ιστορία του Φιλήμονα Μιχαήλ Μούγια από τον Λυθροδόντα συγκλονίστηκα. Ακόμη και σήμερα δεν μπορώ να ‘εξοικειωθώ’ με την τραγωδία αυτή. Αναλογίζομαι την γυναίκα του Ανδρούλα με δυο κουτσούβελα στο χέρι, μόνη και αβοήθητη, να περιμένει μάταια τον αγαπημένο της σύζυγο να επιστρέψει όπως όλοι οι υπόλοιποι αγωνιστές δαφνοστεφανομένος. Όμως τη μοίρα του Φιλήμονα (Φιλή) την καθόρισαν άλλοι, όπως αυτοί νόμιζαν καλύτερα…Στην αρχή την κάλεσαν στο σωματείο του χωριού να της παραδώσουν το «Πιστοποιητικό Αγώνα» για τον Φιλή της. Της είπαν ότι δεν γνωρίζουν που είναι, αλλά πιθανόν να βρίσκεται στην Αγγλία!
Μετά της είπαν να μην διερωτάται, γιατί ακούστηκαν κάτι ψιλές ότι ο Φιλής ‘εκτελέστηκε’, για να μην προδώσει!!! Έτσι αόριστα και κυνικά. Το «Πιστοποιητικό Αγώνα» μετατράπηκε αίφνης σε στίγμα και η οικογένεια άρχισε τον μεγάλο της Γολγοθά, που απίστευτα μεν, αληθινά δε, κρατά μέχρι σήμερα. Καλά, δεν μπορεί να μας πει κανένας, τι ακριβώς έγινε; Τι συγκεκριμένα έπραξε ή δεν έκανε ο Φιλής για να σταματήσουν τουλάχιστον οι υποθέσεις και οι ψίθυροι, αλλά και οι δακτυλοδεικτούμενες κραυγές μερικών;Μπορεί κάποιος να φανταστεί το δράμα που πέρασε αυτή η οικογένεια μετά τις δάφνες του αγώνα, να σε βρίζουν ως γιό του ‘προδότη’ και να μην μπορείς να πεις τίποτα, ούτε να καταπιείς την πικρία σου. Ο γυναίκα του Φιλή με τα πενιχρά μέσα που είχε, μόνη και αβοήθητη προσπάθησε να αναζητήσει τον άνδρα της, από τους ΔΥΝΑΤΟΥΣ της εποχής, από τους αγωνιστές, από την νέα κυβέρνηση, από την ηγεσία του τόπου. Οι πάντες δήλωναν ‘συγκινητική’ συμπάθεια αλλά αδυναμία να βοηθήσουν.
Ξέρετε σε κάθε αγώνα γίνονται τέτοια και τα παρόμοια. Η ΑΠΟΝΙΑ που συνάντησε δεν έχει προηγούμενο. Ο Φιλήμονας ήταν μέλος ομάδας της ΕΟΚΑ και όλοι γνωρίζουν ποιοι ήταν οι συναγωνιστές του και ο τομεάρχης του… Μερικοί από αυτούς λίγο έλειψε να πουν ότι δεν τον γνωρίζουν καν!!! Ο τομεάρχης του κοντεύει να πιστέψει ο ίδιος τα ψέμματά του και τις ‘επικοδομητικές ασάφειες’ όταν ερωτάται για τον συναγωνιστή του.
Μια λεπτομέρεια πάντως είναι ίσως πολύ σημαντική. Στην όλη υπόθεση εμπλέκεται ο γνωστός σούπερ αγωνιστής (!) της ΕΟΚΑ Γιώργος Λαγοδόντης (διπλός πράκτορας με πατέντα) ο οποίος ‘ενημέρωσε’ τότε τον τομεάρχη του Φιλή, ότι ο Φιλήμονας όταν συνελήφθηκε από τους Άγγλους, μίλησε και θα τους πρόδιδε. Έτσι, τον εξαφάνισαν εν ψυχρώ… πριν να τους προδώσει στον… Λαγοδόντη!!!
Η πληγή συνεχίστηκε στα δυο παιδιά του Φιλήμονα Μιχάλη και Θάσο, οι οποίοι ‘κληρονόμησαν’ την αθλιότητα αυτή μερικών ανεγκέφαλων. Ο μικρότερος γιός, ο Θάσος, κίνησε γη και ουρανό για να βρει τα οστά του πατέρα του, πλην όμως ματαίως.
Τα παιδιά του Φιλήμονα έζησαν και ζουν ένα Γολγοθά για 50 χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν, οι ‘ιθύνοντες’ τους έλεγαν ένα περίπου τα ίδια για δεκαετίες. Χώρια οι ‘πατρικές’ συμβουλές και προτροπές για να πάψουν να αναζητούν τον πατέρα τους!!! Τους έλεγαν, όπως εξάλλου και σήμερα τα ίδια και τα ίδια: «Μπορεί να έχετε δίκαιο, αλλά τώρα μόλις γίναμε ανεξάρτητο κράτος, αφήστε για λίγο και θα δούμε μετά» (αρχές 1960). Μετά τους έλεγαν «Μα τώρα είναι η Τουρκοανταρσία, μπορεί να έχετε δίκαιο, αλλά τώρα, δεν μπορεί να γίνει αυτό, περιμένετε λίγο ακόμα (δεκαετία 1963-70). «Έχουμε εμφύλιο σπαραγμό τώρα, περιμένετε λίγο ακόμη.(1970-73). «Τώρα είναι αδύνατο. Υπάρχει η κατοχή, μπορεί να έχετε δίκαιο, αλλά τώρα δεν μπορεί να γίνει κάτι. Έχουμε τους πρόσφυγες. (1974-1980). «Τώρα είναι αδύνατο, γιατί ο μακροχρόνιος αγώνας, δεν σηκώνει διχόνοιες, μπορεί να έχετε δίκαιο, αλλά τώρα αποκλείεται. (1981-1999). «Τώρα είναι αδύνατο, γίνονται συνομιλίες, θα πάμε στην Ευρώπη, είναι το Σχέδιο Ανάν, είναι το δημοψήφισμα, είναι κρίσιμη η περίοδος, είναι ιστορική καμπή, είναι Πάσχα, είναι Χριστούγεννα, είναι Σαρακοστή, είναι των Τριών Ιεραρχών, είναι Καλοκαίρι, είναι Χειμώνας, είναι η επέτειος του πολυτεχνείου, είναι η επέτειος της εισβολής, είναι η επέτειος του πραξικοπήματος, είναι βουλευτικές εκλογές, είναι προεδρικές εκλογές, είναι εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης, είναι ευρωεκλογές, είναι της Παναγίας και του Χριστού… Και κανείς δεν έχει τον Χριστό του!!!Φτάσαμε το 2009 και υποτίθεται ότι είμαστε περισσότερο ώριμοι πολιτικά, κοινωνικά, πνευματικά, αλλά, πενηνταένα χρόνια από το 1958 και συνεχίζεται το ίδιο βιολί…
Φοίβος Νικολαΐδης
Ξεχασμένοι οι αγνοούμενοι άλλης εποχής
Εδώ και 49 χρόνια ψάχνει τον πατέρα του
Της Μαριλένας Ευαγγέλου
Το δρόμο της δημοσιοποίησης επέλεξε ως έσχατη λύση ο Θεράπων Φιλήμονος, προκειμένου να
κρατήσει ζωντανή την ελπίδα της διακρίβωσης της τύχης του πατέρα του, Φιλήμονα Μιχαήλ Μούγια, γνωστού ως Φιλή από το Λυθροδόντα, ο οποίος “χάθηκε” πριν από περίπου 49 χρόνια. Πρόκειται για μια περίπτωση από τις λίγες αγνοούμενου του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 55-59. “Δεν υπάρχουν πολλές περιπτώσεις αγνοουμένων της ΕΟΚΑ. Από ό,τι γνωρίζω, είναι το πολύ πέντε. Ο πατέρας μου, είναι μεταξύ αυτών”, αναφέρει ο κ. Θεράπων, ο οποίος, παρά τα απογοητευτικά αποτελέσματα των ερευνών του, εξακολουθεί να ελπίζει ότι θα αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές των συναγωνιστών του πατέρα του, για να ξετυλιχτεί το κουβάρι της εξαφάνισης του Φιλή. Η οικογένεια του αγωνιστή Φιλήμονα, δεν ζητά πολλά. Γνωρίζει ότι το πιο πιθανόν είναι ο δικός τους άνθρωπος να είναι νεκρός. Το μόνο που θέλει, είναι να ανευρεθεί ο χώρος στον οποίο είναι θαμμένος, για να τον κηδεύσουν όπως αρμόζει στα ήθη και τις παραδόσεις μας, αλλά και στη χριστιανική μας πίστη, αρετές για τις οποίες, τόσο ο Φιλής, όσο και οι υπόλοιποι αγωνιστές της ΕΟΚΑ, αγωνίστηκαν.Ο δραστήριος αγωνιστής
Ο Φιλήμονας Μιχαήλ Μούγιας (Φιλής ), ήταν από τους πιο δραστήριους αγωνιστές της ΕΟΚΑ, σύμφωνα και με γραπτή μαρτυρία του Υποτομεάρχη Ιδαλίου – Λυθροδόντα, Μιχαλάκη Κωνσταντινίδη. Με το αυτοκίνητο του, το οποίο ήταν με τέτοιο τρόπο διαμορφωμένο ώστε να μεταφέρει οπλισμό, αλλά και φυλλάδια και προκηρύξεις, έκανε τις διακινήσεις της οργάνωσης, ενώ μετέφερε και πολλούς αγωνιστές σε επιχειρήσεις.Έλαβε δε μέρος και σε άλλες δραστηριότητες της οργάνωσης, όπως ενέδρες και σαμποτάζ, με αποκορύφωμα τη συμμετοχή του στη μεγάλη δολιοφθορά εχθρικών μηχανοκινήτων στο δρόμο Αλάμπρας – Μοσφιλωτής.
Προς το τέλος του αγώνα, ο Φιλής εξαφανίστηκε μυστηριωδώς και από τότε, ουδείς γνωρίζει τι απέγινε. Η οικογένεια του εδώ και 49 χρόνια κτυπά πόρτες, παρακαλά, ρωτά και ξαναρωτά, όμως η απάντηση ίδια: “ Δεν ξέρουμε τι έγινε με τον Φιλή”.
Ήταν Νοέμβριος του ’58…
Η απουσία του Φιλήμονα από το σπίτι την εποχή του αγώνα της ΕΟΚΑ, δεν ήταν ασυνήθιστο φαινόμενο. Η κυρία Μαρούλλα, η γυναίκα του, ήταν συνηθισμένη στις απρόσμενες “εξαφανίσεις”, αφού αυτό πρόσταζε ο αγώνας. Άλλωστε, και η ίδια φιλοξενούσε στο σπίτι τους στο Λυθροδόντα καταζητούμενους αγωνιστές, τους οποίους τροφοδοτούσε από το υστέρημα της φτωχής της οικογένειας.
Τελευταία φορά που είδε τον άντρα της, ήταν μια μέρα προς τα τέλη Νοεμβρίου του ’58. Ο Φιλής έφυγε από το σπίτι και δεν ξαναγύρισε ποτέ. Ο Θεράπων ήταν τότε μόλις 9 μηνών και ο αδελφός του δύο χρονών. Όσο διαρκούσε ο αγώνας, η κυρία Μαρούλλα προσδοκούσε ότι ο άντρας της θα επέστρεφε. Έτρεφε την κρυφή ελπίδα πως ήταν σε κάποια επιχείρηση και δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί της. Οι ελπίδες εξανεμίστηκαν με τον τερματισμό του αγώνα. “Όλοι οι αγωνιστές επέστρεψαν εν πομπή στα σπίτια τους. Ο πατέρας μου όμως όχι”, αναφέρει ο γιος του, Θεράποντας. Από τότε ξεκινά ο γολγοθάς της οικογένειας.
Κάποιοι γνωρίζουν
Η κυρία Μαρούλλα έκανε ό,τι μπορούσε. Αποτάθηκε σε φίλους, γνωστούς, αγωνιστές και συναγωνιστές, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Οι έρευνες εντατικοποιήθηκαν όταν τα δύο παιδιά του Φιλήμονα μεγάλωσαν. Ο Θεράπων, ξεκίνησε τις έρευνές του, από την ηλικία των 13 χρονών. “Έκανα πάρα πολλές ενέργειες. Αποτάθηκα αρχικά στους συναγωνιστές του πατέρα μου, αλλά και στο Σύνδεσμο Αγωνιστών”. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που απέσπασε και οι οποίες διασταυρώνονται από τις διάφορες μαρτυρίες, ο πατέρας του είναι νεκρός. “Φαίνεται μάλιστα αρκετοί να γνωρίζουν και τις συνθήκες του θανάτου του, αλλά και το πού είναι θαμμένος. Ουδείς όμως αποκαλύπτει”, αναφέρει. Με δεδομένο ότι ο πατέρας του είναι νεκρός, ο Θεράπων ζητά τώρα να μάθει το χώρο ταφής του και τίποτα άλλο.
Έκκληση προς αγωνιστές και φίλους
Η οικογένεια του Φιλόμονα Μιχαήλ Μούγια, δεν ζητά δάφνες και τιμές, ούτε και δικαίωση. «Δεν επιθυμούμε να ανασκαλίσουμε το παρελθόν, πόσο μάλλον να αμαυρώσουμε τον αγώνα της ΕΟΚΑ, στον οποίο, τόσο ο πατέρας μου, όσο και η υπόλοιπη οικογένειά μας, πίστεψε και πιστεύει. Δεν ψάχνουμε, ούτε το πώς, ούτε το γιατί, ούτε το ποιος», αναφέρει ο κ. Θεράπων, συμπληρώνοντας πως το μόνο που ψάχνουν είναι τα λείψανα του Φιλή. Για να τα κηδέψουν. Για να του κάνουν ένα μνημόσυνο. Για να έχουν τα εγγόνια του ένα χώρο να του εναποθέσουν λίγα λουλούδια. Μόνο αυτό. Και για το σκοπό αυτό, ο κ. Θεράπων απευθύνει έκκληση σε όποιον από τους συναγωνιστές, τους φίλους, τους γνωστούς ή οποιονδήποτε άλλο μπορεί να γνωρίζει οτιδήποτε για το χώρο ταφής του πατέρα του, να αποταθεί σε κείνον ή με την εφημερίδα. «Έστω και ανώνυμα. Ας δώσει τα στοιχεία που γνωρίζει, για να πιαστώ από κάπου να συνεχίσω τις έρευνές μου. Για να τον βρω».
Ό,τι κι αν έγινε, κάτω από όποιες συνθήκες κι αν έγινε, δεν έχει πια σημασία για κανέναν. Το θέμα είναι καθαρά ανθρωπιστικό και με αυτό τον τρόπο το παρουσιάζουμε, ελπίζοντας πως αυτοί που γνωρίζουν, θα δώσουν τις κατευθυντήριες γραμμές για να τερματιστεί το μαρτύριο της οικογένειας.
«Πού είναι ο τάφος του παππού;»Ο μικρότερος γιός του Φιλή, ο Θεράπων, γνωρίζει ότι το πιο πιθανό είναι ο πατέρας του να είναι νεκρός. Το μόνο που ζητά, είναι να του πει κάποιος πού είναι θαμμένος.
Ο χρόνος που περνά, μεγαλώνει όλο και περισσότερο την ήδη ανοιχτή πληγή. Πέρασε σχεδόν μισός αιώνας. Τα παιδιά του Φιλήμονα παντρεύτηκαν, έκαναν δικά τους παιδιά και μεγάλωσαν. «Αναζητούν τον τάφο του παππού. Ακούνε από φίλους και συμμαθητές τους για τους δικούς τους παππούδες και θέλουν κι αυτά να πάρουν λίγα λουλούδια στον τάφο του. Ποιον τάφο του;», διερωτάται ο κ. Θεράποντας και ελπίζει οι έρευνες για τη διακρίβωση της τύχης του πατέρα του, να μην περάσουν και σε τρίτη γενιά.
Μαριλένα Ευαγγέλου
12 comments:
Έχω δεί αρκετά άρθρα για τον Φιλή Μούγια. Αυτό που με κάνει να λυπούμαι και να αγανακτώ είναι η σκληροκαρδία ορισμένων απο τους συνχωριανούς του, και συγκεκριμένα αυτών που γνωρίζουν ότι δολοφονήθηκε ο Φιλής. Γνωρίζουν και το σημαντικότερο, πώς δολοφονήθηκε. Και φυσικά γνωρίζουν που είναι θαμμένος. Και είναι αρκετοί που γνωρίζουν αρκετά.
Αφού ανώνημα μπορούν να δώσουν τη πληροφορία για το που είναι θαμμένος. Γιατί δεν το κάνουν ?
Να γίνει τουλάχιστον μια ταφή και ένα μνημόσυνο. Να κλείση και αυτή η μαύρη σελίδα στην ιστορία του τόπου μας. Μόνο υποψίες μπορούμε να εκφράζουμε σε απαντήσεις γι’ αυτό το ερώτημα. Μια υποψία είναι ότι φοβόντουσαν για αντίποινα, γι’ αυτό δεν μαθεύτηκε ποτέ τίπορα. Η δική μου η υποψία είναι ότι δέν λένε πού είναι θαμμένος, λόγω του τρόπου με τον οποίο δολοφονήθηκε ο Φιλής. Εύχομαι μιά μέρα προτού πεθάνουν να πούν που είναι θαμμένος.
Μετανάστης. Η απονιά, η σκληρότητα και ο κυνισμός είναι αυτά που με κάνουν κι εμένα να αγανακτώ. Οι υποψίες σου είναι μάλλον σωστές. Ο γιός του Φιλή με καρτερικότητα πολλή, υπομονή μεγάλη, ευγενική λεπτότητα και αδιαμφισβήτητο πατριωτισμό, έλυσε (σχεδόν) το μυστήριο και γνωρίζει πολύ καλά τι ακριβώς έγινε τότε. Το μόνο που απομένει είναι πριν παθάνουν 2-3 ψευτοπαλληκαράδες 'ήρωες' της εποχής, που διέπραξαν αυτό το μεγάλο κακό, να πουν ανώνυμα που βρίσκονται τα οστά του συναγωνιστή τους... Αν ποτέ αρθούν στο ύψος των περιστάσεων...
apisteuti istoria - ti araye egine me ton filimona?
Δυστυχώς έχω ξανακούσει παρόμοιες ιστορίες και σε άλλους αγώνες. Ισως τα παιδιά του θα έπρεπε, αν ξέρουν όπως λες τι συνέβη πραγματικά, να φροντίσουν να το μάθουν όλοι, είτε με δημοσιεύσεις είτε με κάποιο άλλο τρόπο και να ζητήσουν αποκατάσταση της μνήμης του, έτσι ώστε να μη ζήσουν και οι επόγενες γενιές της οικογένειας το ίδιο στίγμα.
@ Mediterranean kiwi. Απίστευτη ιστορία αλλά τόσο αληθινή!!
@ Adamantia. Αυτό κάνουν τα παιδιά του και οι άλλοι συγγενείς, αλλά πέφτουν συνέχεια σε ένα τοίχο ΑΠΟΝΙΑΣ και αδιαφορίας... Δυστυχώς η κοινωνία μας και ο "πολιτικός πολιτισμός" (!!!) μας είναι στα σπάργανα ακόμη.
Κατά τα άλλα είμαστε πατριώτες και προπάντων δημοκράτες (στραβάρα μου)!!!
Να σου πω την αλήθεια, τη λέξη "αγνοούμενος" την έμαθα μετά το '74. Μάλλον υπήρχαν ανέκαθεν -και το 55- αλλά το αγνοούσα. Το θυμούνται όμως με τραγικό τρόπο οι οικογένειες των αγνοουμένων. Πάντως, με θλίβει όταν αναγκαζόμαστε με τούτα και με άλλα να ...ανακατώνουμε τα πίτουρα με κίνδυνο...
@ phlou...flis. Με θλίβει κι εμένα που δεν κατάλαβα πού το πάει η σκέψη σου, με τόσο σοβαρές υποθέσεις, ιδιαίτερα για τις τραγικές οικογένειες Φώτη, να αναφέρεσαι σε "πίτουρα με κίνδυνο...". Αλήθεια τι ακριβώς εννοείς;
Είχα απαντήσει μα μου φαίνεται πως ο ...δαίμων του pc δε το ανήρτησε.
Ξεκινώ δηκτικός, απαντώντας στο υπονοούμενό σου "...με τόσο σοβαρές υποθέσεις, ιδιαίτερα για τις τραγικές οικογένειες...". Δε φταίω αν ΕΣΥ δεν κατάλαβες. Και απαντώ με "σκληρό" τρόπο γιατί πάντα στο λόγο μου ήμουν λιτός, λακωνικός αλλά πάντοτε καθαρός και κρυστάλλινος.
Επί του προκειμένου. 2009 και ακόμα συζητάμε για μακαριακούς και γριβικούς, ενωτικούς και ανθενωτικούς, βενιζελικούς και βασιλικούς. Αμάν πια. Πότε θα ασχοληθούμε με τα μελλούμενα, που τόσο χλωμά και γκρίζα φαίνονται. Εχουμε γεννηθεί έτσι να αλληλοτρωγόμαστε ή μας καταράστηκαν; Βγάζουμε τα μάτια μας είτε από φίλιο και ομόφυλο χέρι είτε από το δικό μας. Οι τούρκοι και γενικά οι ξένοι δε συγχωρούν. Από τους εμφυλίους εμείς βγήκαμε και βγαίνουμε χαμένοι (εδώ κολλά τα ...πίτουρα).
Και φυσικά θα πρέπει να δικαιωθούν οι απόγονοι του Φιλή ΚΑΙ ηθικά μα ΚΑΙ με όποιον άλλο τρόπο κρίνουν. Αλλά θαρρώ πως ούτε ο ίδιος ο Φιλής θα ήθελε οι απόγονοί του να ζητήσουν και να πάρουν εκδίκηση από τους απόγονους του εκτελεστή του. Δηλαδή να κτιστεί άλλη μία βεντέτα. Να βρεθεί, να θαφτεί, να τιμηθεί αλλά να μπει ένα τέλος σ' όλες αυτές τις άσχημες και τραγικές ιστορίες του έθνους. Γιατί, επαναλαμβάνω άλλη μια φορά, οι απέναντι καιροφυλακτούν. Οπως καιροφυλακτούσαν και τότε, στο πραξικόπημα.
Είτε έτσι το ...πάρεις, είτε αλλιώς, σου εύχομαι Καλήν Λαμπρήν.
phlou...flis. Λες ότι ... «Δε φταίω αν ΕΣΥ δεν κατάλαβες. Και απαντώ με "σκληρό" τρόπο γιατί πάντα στο λόγο μου ήμουν λιτός, λακωνικός αλλά πάντοτε καθαρός και κρυστάλλινος». Δεν θα την έλεγα 'σκληρή’ αυτή την εισαγωγή, αλλά, μάλλον πολύ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ με ότι αυτό σημαίνει. Όσο ‘κρυστάλλινος’ και λακωνικός να είναι κάποιου ο λόγος, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι περιέχει και την απόλυτη αλήθεια.
Επί του προκειμένου, πού είδες να ΣΥΖΗΤΟΥΜΕ για Μακαριακούς και Γριβικούς, ενωτικούς και ανθενωτικούς. Ειλικρινά, διερωτώμαι αν διάβασες καθόλου το κείμενο. Ούτε καν το άγγιξες. Μάλλον, ΥΠΕΘΕΣΕΣ και έγραψες το σχόλιο σου και το χειρότερο επανήλθες να επιβεβαιώσεις ότι απλά δεν το διάβασες, αλλά άνετα το σχολίασες λακωνικά και ‘κρυστάλλινα’…
Διαφορετικά, πώς μπορείς να γράφεις για βεντέτες και εκδίκηση όταν ο ίδιος ο τραγικός γιός του Φιλή επί λέξει αναφέρει : «Δεν επιθυμούμε να ανασκαλίσουμε το παρελθόν, πόσο μάλλον να αμαυρώσουμε τον αγώνα της ΕΟΚΑ, στον οποίο, τόσο ο πατέρας μου, όσο και η υπόλοιπη οικογένειά μας, πίστεψε και πιστεύει. Δεν ψάχνουμε, ούτε το πώς, ούτε το γιατί, ούτε το ποιος», αναφέρει ο κ. Θεράπων, συμπληρώνοντας πως το μόνο που ψάχνουν είναι τα λείψανα του Φιλή. Για να τα κηδέψουν. Για να του κάνουν ένα μνημόσυνο. Για να έχουν τα εγγόνια του ένα χώρο να του εναποθέσουν λίγα λουλούδια. Μόνο αυτό».
ΑΜΑΝ ΠΙΑ κύριε Φώτη μου με τις κρυστάλλινες απόψεις μας.
Όσο για τους απέναντι που καιροφυλαχτούν, μάλλον είναι ΔΙΚΗ μας υπόθεση αφού το σπίτι μας είναι λίγα μόνο μέτρα από τη νεκρή ζώνη και όχι άλλων… Λέτε, εσείς να αντιλαμβάνεστε καλύτερα από εμάς τους κινδύνους;
Όπως και να το πάρεις σου εύχομαι Καλή Ανάσταση και είθε ο Κύριος να γεμίσει τις καρδιές μας με αγάπη και κατανόηση για τους άλλους.
θα κλείσω αυτή τη ...διαμάχη με το σημερινό σχόλιο. Υπαινίχθηκες στην 1η σου απάντηση σε σχόλιο μου, πως ...παίζω με σοβαρές υποθέσεις. Απάντησα, με μία νύξη σ' αυτόν σου τον υπαινιγμό και παρέθεσα τις απόψεις μου, με αφορμή το τραγικό περιστατικό. Με ρωτάς για τα πίτουρα και ανοίγω τη συζήτηση και σε μακαριακούς κλπ. Συνεχίζεις να επιτίθεσαι αναίτια, να προσβάλλεις ("διαπιστώνοντας" πως δεν διάβασα καν το κείμενο. Μήπως αυτό μου προτείνεις;). Αυτά δε που αναφέρεις στην πρωτελευταία παράγραφο, τα αντιπαρέρχομαι, ειδικά στη σημείο που αναφέρεις το εσείς κι εμείς...
Αποδεκτή η ευχή και θα συμφωνούσα με το είθε
κυριε νικολαιδη εφοσον κανεις δεν ξερει τι εγινε ο ανθρωπος αυτος τοτε πως σε ενα κειμενο εδω γραφει οτι εκτελεστηκε για να μην μιλησει στον λαγοδοντη?
@ Χ. Χαραλάμπους. Για την υπόθεση αυτή, ασχολήθηκε αρκετός κόσμος, μεταξύ των οποίων, έντιμοι αγωνιστές της ΕΟΚΑ, όσο και ιδιότες ερευνητές και μελετητές της δραματικής εκείνης εποχής. Όσο παράξενο και να φαίνεται, για την εξαφάνιση του Φιλή, υπάρχουν αρεκτές πληροφορίες από ανακρίσεις, συνεντεύξεις, μελέτες και έρευνες που έγιναν σε διάφορα χρονικά διαστήματα.
Το βασικό πάντως είναι ότι η εκτέλεση και εξαφάνιση του Φιλή, δεν τεκμηριώνεται με συγκεκριμμένες κατηγορίες και αποδεικτικά στοιχεία. Ούτε στα επίσημα αρχεία της Οργάνωσης που διατηρούσε ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ υπήρξε επίσημη διαταγή ή οδηγίες. Εξ ού και η βολική εξαφάνιση για μερικούς...
Από τις διάφορες πληροφορίες (υπάρχουν και γραπτά κείμενα σε βιβλία) φαίνεται ότι η εκτέλεση και εξαφάνιση του Φιλή, έγινε κατόπιν πληροφοριών του Λαγοδόντη, ο οποίος εγκατέλειψε κακήν κακώς την Κύπρο μετά τον Απελευθερωτικό αγώνα, ως πράκτορας των Άγγλων αποικιοκρατών.
Post a Comment