Η Γέννησης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού

 Γράφει ο Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Κάθε χρόνο, εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, οι Χριστιανοί αλλά και άνθρωποι που είτε πιστεύουν είτε όχι, γιορτάζουμε τη Γέννηση του Θεανθρώπου.

Γιορτάζουμε αυτή την ημέρα δικαίως, αφού σηματοδοτεί την έναρξη της σωτηρίας της ψυχής, στη μετά θάνατο ζωή αλλά και τη σωματοπνευματική αναγέννηση. Ο Χειμώνας είναι η εποχή που η φύση κοιμάται, η γη εσωτερικώς οργανώνει τις διεργασίες αναγεννήσεώς της με τον ερχομό της Άνοιξης.

Οι άνθρωποι στους προηγούμενους πολλούς αιώνες αγωνίζονταν να ανακαλύψουν την ουσία της υπάρξεώς τους. Γι΄ αυτό απέδιδαν τη δημιουργία του κόσμου σε φυσικά φαινόμενα, σε υπερφυσικές δυνάμεις (αέρας, φωτιά, νερό), με θεοποιήσεις.

Αυτός που πρώτος έδωσε στοιχεία της ψυχής ήταν ο Όμηρος (Κάθοδος του Οδυσσέα στον Κάτω Κόσμο). Επίσης ο Άδωνης με τον θάνατο και με την ανάστασή του, μας δίνει στοιχεία αυτής της ανθρώπινης πεποιθήσεως, ορθής βεβαίως από απόψεως της αιωνίου ζωής της ψυχής και του αθάνατού της.

Έλληνες φιλόσοφοι, δηλαδή βαθύς  γνώστες του επιστητού που διαχρονικώς παραμένουν οδηγοί των επιστημόνων και των ερευνητών, ανέλυσαν την έννοια της ψυχής. Κανείς, όμως, δεν μπόρεσε και ήταν φυσικό, αφού ουδείς ήταν Θεός, να δώσει εμπράκτως και ζωντανά το τι σημαίνει ψυχή.

Το ζων στοιχείο του ανθρώπου στην αιωνιότητα, ο ίδιος ο Θεός, ο Ιησούς Χριστός, ήρθε στη Γη και μας το δίδαξε διά της ενάρξεως της επί της Γης ζωής του.

Γεννήθηκε, φυσικά, με δική Του θέληση, άσημος, κατά τους διαχρονικώς δυνατούς και της τότε εποχής. Το άσημος πολλοί το καταδεικνύουν διά των ενεργειών τους. Γι΄ αυτό συχνά διερωτούνται πολλοί ή/και ειρωνεύονται με το: Πώς γίνεται άνθρωποι να πιστεύουν, ως Θεό κάποιον που γεννήθηκε τόσο άσημα, τόσο υποτιμητικά, σε φάτνη με ζώα, κατατρεγμένο βρέφος και να το πιστεύουν για Θεό;

Αυτό ακριβώς είναι το Μεγαλείο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Κάποιος πλούσιος ντύθηκε πάμφτωχος άστεγος, έγινε αγνώριστος πήγε εκεί μπροστά στα μαγαζιά του για μέρες ολόκληρες, περνούσαν πελάτες του, υπάλληλοί του, ουδείς του έδινε κάτι. Κάποια στιγμή μία νεαρή υπάλληλός του που πρόσφατα προσελήφθηκε, λυπήθηκε τον ρακένδυτο, του έδωσε κάποια λεφτά. Την επόμενη ημέρα που σχόλασε τον βοήθησε και τον πήγε στο φτωχικό της διαμέρισμα, όπου έκανε μπάνιο, τον τάισε και τον έβαλε να κοιμηθεί στο σαλονάκι της.

Το πρωί ο άστεγος έφυγε και ξαναπήγε στον ίδιο χώρο. Παρατηρούσε τις συμπεριφορές των υπαλλήλων του. Κάποια στιγμή τόλμησε να μπει στο πολυτελές του εστιατόριο, για να ζητήσει, ως ζητιάνος φαγητό. Φυσικά τον έδιωχναν κακήν κακώς. Η κοπέλα τον είδε. Τους είπε και τον έβαλαν σ΄ένα τραπεζάκι για να του πάρουν φαγητό. Τότε ο επικεφαλής του εστιατορίου εξοργισμένος έδιωχνε την κοπέλα από τη δουλειά, φυσικά και τον ζητιάνο.

Ο Ηγέτης, όμως, γνώριζε τι έκανε. Πέταξε αμέσως από πάνω του τα ρακένδυτα ρούχα του ζητιάνου και τα φανταχτερά ρούχα απέδειξαν ποιος ήταν στην πραγματικότητα. Ο επιστάτης πήρε δρόμο, η κοπέλα τον διαδέχθηκε. Έπαυσε τους πονηρούς υπαλλήλους και τοποθέτησε άλλους στη θέση τους.

Κάποτε ένας Χότζας ντύθηκε πάμφτωχα, αγνώριστος πήγε στη διασκέδαση που ετοίμασαν προς τιμή του οι πλούσιοι. Όταν εισήλθε στον χώρο τον περιγελούσαν όλοι, τον ειρωνεύονταν και τον έδιωξαν.

Έφυγε, αφού ντύθηκε συμφώνως με τον καθώς πρέπει τυπολογικό τρόπο, επέστρεψε. Όλοι του φιλούσαν τα χέρια, τον καλόπιαναν, κοινώς τον έγλυφαν. Σοφός, όπως ήταν και έμπειρος της ζωής, τους έκανε νόημα, σώπασαν και τους δήλωσε: Πριν λίγο με διώξατε, τώρα με υποδέχεστε μεγαλοπρεπώς, γι΄αυτό φεύγω, πηγαίνω σ΄αυτούς που με αγαπούν με τα φτωχικά μου ρούχα.

Η ουσία είναι να Τον αγαπάμε όπως ήλθε σ΄εμάς απλά και ταπεινά. Να μη συμπεριφερόμαστε ως λάτρεις της πρόσκαιρης ύλης. Να Τον υποδεχόμαστε λιτά, απλά, με σοβαρότητα, με ταπεινοφροσύνη. Εκεί στις Εκκλησίες που ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός ευλόγησε. Την καρδιά μας να την μετατρέπουμε σε αθώα φάτνη αγάπης, όπως τα αγνά μάτια και η καθάρια ανάσα των αγαθών ζώων που με χαρά Τον ζέσταναν. Αυτή την αθώα αγάπη θέλει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός να επαναφέρουμε.

Να μετατρέψουμε την καρδιά μας σε δική Του Εκκλησία.

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι εάν δεν εγκαταλείψουμε τάσεις μεγαλοϊδεατισμού, γρήγορου και εύκολου κέρδους. Εάν δεν εγκύψουμε στις οικογένειές μας στα παιδιά μας, με σοβαρότητα με σωφροσύνη. Εάν δεν ξεριζώσουμε τη γάγγραινα των εξαρτήσεων, εάν δεν συνεργαζόμαστε μεταξύ μας για την ποιότητα της κοινωνίας και των παιδιών μας, εντός της ταπεινοφροσύνης και της του Ιησού Χριστού Αγάπης, τότε ας δούμε με τα μάτια της νοήσεως σε ποιες καταστροφικές λεωφόρους, χωρίς αναχώματα, κατρακυλούμε κι εμείς και τα παιδιά μας. Όπως δηλώνουν και τα συμπεράσματα των δύο παραδειγμάτων.

Τα μοντέρνα της ύλης ελάχιστα διαρκούν, οι συνέπειές της είναι άνευ επιστροφής. Αυτές οι ημέρες πρέπει να γίνουν καθαρτήριο ψυχής.

Οι άνθρωποι που στην Ταπεινή Φάτνη Πιστεύουν, που ταπεινά οικοδομούν τις ζωές τους, διά του παραδείγματός τους, συμβάλλουν στη σωτηρία συνανθρώπων τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν παρασύρονται από τα πρόσκαιρα φθαρτά πολύφωτα των αγορών, από τα επιδεικτικώς ακριβά αλλά άχρηστα, χάνοντας τη ψυχική τους γαλήνη, παγιδευμένοι στα θέλγητρα των λογικώς ατεκμηρίωτων εξόδων, με τραγικές γι΄αυτούς συνέπειες για την γαλήνη της νοήσεως, για την ψυχική ηρεμία.

Ο Ιησούς Χρηστός μας έδειξε τον δρόμο, εμείς έχουμε τη βούληση, ας αποφασίσουμε. «Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε, 

Χριστός επί γης, υψώθητε, άσατε τω Κυρίω πάσα η γη και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί ότι δεδόξαστε». Πάντοτε με σωφροσύνη, με ταπείνωση.

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Συγγραφέας, Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος