Ο Μέγας Βασίλειος

 Γράφει ο Δρ. Ανδρέας ΣοφόκληΤην πρώτη ημέρα εκάστου έτους η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τον Μέγα Βασίλειο και όχι τον Βασίλειο των Ταράνδων με τα κέρατα.

Φυσικά το γεγονός αυτό δεν είναι τυχαίο. Ο Μέγας Βασίλειος έζησε από το 330 μέχρι το 379. Σε ελάχιστα μόνο χρόνια βιωτής, πέτυχε τόσα πολλά και ποιοτικά, που αποτελούν διαχρονικό υπόδειγμα Ορθόδοξης Χριστιανικής Προσφοράς, προς τα παιδιά, προς τους συνανθρώπους του.

Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος ο Θεολόγος-Ναζιανζηνός, Ιωάννης ο Χρυσόστομος, συγκροτούν την Αγία Τριάδα των Μεγίστων Διδασκάλων της Ορθοδοξίας και του Διαχρονικού Ελληνισμού. Αυτοί οι Τρεις συνέδεσαν το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα, τις αρχές του διαχρονικού ελληνισμού, με τη διδασκαλία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Είναι οι Τρεις αυτοί  Άγιοι, που έθεσαν τέρμα στις δεισιδαίμονες αντιλήψεις φανατικών αμόρφωτων Ελλήνων Χριστιανών που κατέστρεφαν κάθε τι το Ελληνικό. Με τα έργα με τη διδασκαλία, με τα συγγράμματά τους, τόνιζαν πως τα έργα πολιτισμού αποτελούν τον πνευματικό σπερματικό λόγο, ως προπομπό των Λόγων και των Έργων του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Ο Μέγας Βασίλειος, όπως και πολλοί άλλοι Άγιοι της Ορθοδοξίας, είναι ζωντανό παράδειγμα παιδιού που ανατράφηκε από γονείς (πλούσιους), από τον Βασίλειο και από την Εμμέλεια. Η μητέρα του, με ταπεινότητα, με σοβαρότητα, γαλούχησε τον Μέγα Βασίλειο, από μικρό παιδάκι, στα Ιερά νάματα της Ορθοδοξίας.

Η Εμμέλεια, είναι η διαχρονική Ελληνίδα-ταυτόχρονα η διαχρονική Ορθόδοξη μάνα Αγίων και Ηρώων. Δεν είναι, βεβαίως, η μάνα των τσιγάρων, των τσιγαρλικιών, των σκουλαρικιών στα διάφορα σημεία του σώματος, των Tattoo, των ξενύκτικων, του τζόγου και όλων των συναφών.

Αντίστοιχη με τη Μάνα Εμμέλεια, ήταν η προσωπικότητα του πατέρα του, του Βασιλείου, ως φυσικού ηγέτη και οδηγού, όχι φυγά, όχι ως κατ` όνομα πατέρα, με όλα να ισχύουν και χειρότερα τα ήδη περιγραφόμενα για τις λεγόμενες μητέρες. Ως κατ` όνομα πατέρες ή/και μητέρες, να εγκαταλείπουν τα παιδιά τους για να συνεχίζουν την με υλισμό άνετη ζωή τους. Συχνά έξω και πέρα από τον Ορθόδοξο γάμο, τη στιγμή που ασπάζονται τον Χριστιανισμό άνθρωποι από άλλες Θρησκείες και με σοβαρότητα βρίσκονται ουσιαστικά σε όλα τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Μυστήρια, εμείς υποδυόμαστε τους γνώστες, αφού κάποιες συγκυρίες ευνοούν να έχουμε για σκόρπισμα κάποια λεφτά, τα οποία, βεβαίως, τη νόηση σκορπίζουν. Χωρίς τέκνα, χάρη του σώματος, αγνοώντας το πρόσκαιρο και το εφήμερο και με αφύσικες συνυπάρξεις.

Μέσα σε αυτό το Ελληνορθόδοξο πνευματικό περιβάλλον, ο Άγιος Βασίλειος είχε εντρυφήσει, από μικρός, στις Ιερές μελέτες. Φυσικά πήγε στην Κωνσταντινούπολη, στην Πρωτεύουσα του διαχρονικού Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, ως πνευματικό κέντρο και ολοκλήρωσε τις σπουδές του: Που αλλού εκτός από τη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας;

Εκεί, στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθηνάς, γνώρισε τους δύο ανθρώπους, που κι αυτών τα ονόματά τους έμειναν στην Ιστορία, του πρώτου, ως παράδειγμα προς μίμηση, του δεύτερου, ως παράδειγμα προς αποφυγή, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο-Ναζιανζηνό και τον Ιουλιανό-τον γνωστό: «Παραβάτη».

Εδώ, στη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών, ο Μέγας Βασίλειος, απέδειξε, ορθώς, την πίστη και την πεποίθησή του, ότι η Αρχαία Ελληνική Γραμματεία και η Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία, δύνανται να συμπορευθούν και να συνυπάρξουν. Αυτή η συνύπαρξη είναι ο λόγος που σε Ορθόδοξους Ναούς και σε Ορθόδοξα Μοναστήρια, υπάρχουν, ως Άγιοι ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Διογένης με το φανάρι του. Είναι γνωστό, επίσης, πόσο η ποιότητα της Στωικής Φιλοσοφίας, με τον Ζήνωνα τον Κιτιέα, συνδέεται με την Ορθόδοξη διδασκαλία, της ηρεμίας της ψυχής και της νόησης.

Είναι χρήσιμο και να μελετούμε και να διδάσκουμε στα παιδιά μας μελέτες τέτοιων προσωπικοτήτων, όπως του Μεγάλου Βασιλείου, ώστε να κατανοούμε και να εφαρμόζουμε τις διαχρονικές νουθεσίες ουσίας, προς τους νέους: «Προς τους νέους, όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων».

Ο Μέγας Βασίλειος έζησε βίο ασκητικό, μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς, κράτησε ελάχιστη, όχι βέβαια, για τον ίδιο αλλά για να την αξιοποιήσει στην πορεία για το όφελος των παιδιών και των συνανθρώπων του, όπως και το έπραττε.

Ίδρυσε και καθοδηγούσε τη Βασιλειάδα. Συγκρούστηκε με τον Ουάλη και εξήλθε νικητής. Σ` αυτόν οφείλεται η Ορθόδοξη Χριστιανική Βασιλόπιττα.

Ο Μέγας Βασίλειος, μας υπέδειξε πως με ταπείνωση, με πίστη, με σοβαρότητα, να ζούμε αυτές τις Άγιες ημέρες και όχι δυτικότροπα, υλιστικά, φανταχτερά, που καίνε νόηση και ψυχές.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευτυχές το Νέο Έτος.

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλη

Συγγραφέας, Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος

Γέννησης του Ιησού Χριστού

 Γράφει ο Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Η Εκκλησία μας εορτάζει τη Γέννηση του Ιησού Χριστού στις 25 Δεκεμβρίου.

Ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε σε φάτνη της Βηθλεέμ, όχι σε πολυτελή σπίτια ή σε παλάτια, ούτε μέσα στη χλιδή.

Η φάτνη είναι διαχρονικώς ζεστή, αφού είναι το σπίτι των αγαθών ζώων, των άκακων, αυτών που υπηρετούν τον άνθρωπο και ζουν λιτά με λίγο νερό, με λίγο σανό.

Από τις φάτνες καταδεικνύεται η αγαθότητα, η απλότητα, η καλοσύνη. Τα παλάτια και τα πολυτελή σπίτια από μόνα τους, μόνο παγωνιά τον χειμώνα και ανυπόφορη ζέστη το καλοκαίρι διαθέτουν, δείγμα του πρόσκαιρου και του εφήμερου, γι` αυτό χρειάζονται τεχνητά μέσα για να είναι λειτουργικώς κατοικήσιμα.

Ο Ιησούς Χριστός, γεννήθηκε στη φάτνη της Βηθλεέμ, ζεστάθηκε από τα αγνά ζώα. Ως βρέφος δέχθηκε τους προορατικούς Μάγους=Σοφούς, με τα δικά τους δώρα, ως τεκμήρια της Κυριαρχίας Του.

Τίθεται το ερώτημα=ζήτημα ή/και κάποιοι πιστεύουν ότι το γεγονός αυτό είναι τόσο απλοϊκό που δείχνει ότι δεν πρόκειται για τη γέννηση του Θεού και Υιού, αφού οι Ισχυροί έχουν δύναμη, διαθέτουν πλούτο, ελέγχουν στρατούς, χώρες, χρήμα, διαθέτουν χρυσάφι, συνεπώς ο Θεός δεν είναι αυτός ο Ιησούς Χριστός.

Οι άνθρωποι κάθε εποχής και της δικής μας, για να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα, χρησιμοποιούμε όλων των ειδών την πολυτέλεια, για να εντυπωσιάσουμε. Ποιους εντυπωσιάζουμε; Τους εαυτούς μας; Για ποιους λόγους; Για ευτελή κίνητρα και για συμφέροντα! Τι αποδεικνύουμε; Ότι είμαστε κενά δοχεία ουσίας!

Πόσοι διαχρονικώς δοξάζονται για τον πλούτο, για την πολυτέλεια, για τη δύναμη, για τον στρατό, που είχαν; Ουδείς. Αντίθέτως πολλοί από αυτούς είναι καταγεγραμμένοι από την Ιστορία ως παραδείγματα προς αποφυγήν ή/και με καταδικαστέες τις πράξεις τους.

Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Ηγέτης, ο Φορέας των αξιών, τις συνένωσε, ως αλυσίδα σωτηρίας. Απέδειξε διά της Γεννήσεως, διά της Διδασκαλίας, διά της Πορείας, διά του Μαρτυρίου, διά της Σταυρώσεως, διά της Αναστάσεώς Του ότι ο ωφελιμισμός, διά των διαχρονικώς ακολούθων-μιμητών-οπαδών του, δεν έχουν θέση στη Ζώσα Ζωή.

Οι αλτρουιστικές πράξεις, σε κοινωνικό επίπεδο, χωρίς πίστη, δίχως προσευχή, χωρίς μυστικότητα, μακριά από την ταπείνωση, απλά είναι ενέργειες για προσωπικό όφελος, για κοινωνικοοικονομική προσωπική προβολή, ειδικά όταν συνοδεύονται αυτές οι ενέργειες με δημόσια εαυτοπροβολή.

Στην Ορθοδοξία, το μόνο που ισχύει είναι η απλότητα, η μυστικότητα, στην προσευχή, στην προσφορά προς τον συνάνθρωπο: «Μη γνώτο η αριστερά τι ποιεί η δεξιά».

Τα Χριστούγεννα είναι η πορεία και η ημέρα, που μας δίνουν την ευχέρεια της ψυχικής, της πνευματικής ανασυγκροτήσεως και αναγεννήσεως. Είναι ο χρόνος αυτός σημαντικό εργαλείο αυτοκριτικής και επανατοποθέτησης της ζωής μας στις σωστές ορθόδοξες διαστάσεις.

Χριστούγεννα πνευματικώς συνδυασμένα με την του Αγίου Βασιλείου ημέρα, μας δίνουν το έναυσμα για μια αρχή Νέα.

Εύχομαι ευλογημένα Χριστούγεννα και πνευματικώς ευτυχές το Νέο Έτος.

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Συγγραφέας, Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος 

Λκ.ιδ` 16-24, Ευαγγέλιον Κυριακής προ των Χριστουγέννων

 Γράφει ο Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Ερωτώ σε, έχε με παρατημένο.

Δύο παραβολές, είπε ο Ιησούς Χριστός, που αφορούν τη συγκεκριμένη Κυριακή και που αρμόζουν στην εποχή μας.

Η πρώτη αφορά το εν ολίγοις μεσημεριανό τραπέζι, με το κάλεσμα προς αυτούς που θεωρούσαν και θεωρούν τους εαυτούς τους εκλεκτούς και καλούς ανθρώπους.

Η δεύτερη παραβολή αφορά τον βασιλικό γάμο με το βασιλικό δείπνο.

Η πρώτη παραβολή αναφέρεται στο τραπέζι του πρόσκαιρου γήινου κόσμου.

Η δεύτερη παραβολή αφορά τον γάμο της βασιλείας των ουρανών, που περνά μέσα από το ειλικρινές μυστήριο της Θείας Μεταλήψεως, μετά από προσευχή, νηστεία, εξομολόγηση, με πνευματική ταπείνωση.

Το πρώτο τραπέζι το απέρριψαν οι θιασώτες και οι μιμητές του υλισμού, της σάρκας, των ηδονών.

Οι τρεις κατηγορίες- υλικές καμπάνες της πρώτης περιγραφόμενης ομάδας είναι:

Α. Ο υλισμός, το χρήμα-πλούτος- πολυτέλεια, με τον αυτοσκοπό της απόκτησης όλο και περισσότερων.

Β. Ο αισθησιασμός-ναρκισσισμός.

Γ. Ο σεξισμός.

Η πρώτη κατηγορία είναι οι άνθρωποι οι κλεισμένοι στον βασανιστικό κύκλο της φυλακής και της αυτοαπομόνωσης των όλο και περισσότερων, χωρίς μέτρο, σχηματίζοντας τον δικό τους κύκλο της φυλακής τους, αφού δεν τους μένει χρόνος για τα πνευματικά θέματα και για την άσκηση της ψυχής.

Η δεύτερη κατηγορία είναι οι άνθρωποι του αισθησιασμού. Τα πέντε ζεύγη βοών είναι, φυσικά, τα πέντε ζευγάρια των αισθήσεων, που αποτελούν το μέσο του επίπλαστου σκοπού των συνεχών άκρατων αισθησιακών απολαύσεων. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ, είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Σήμερα τα κατώτερα αυτά ποιοτικώς θέλω των αισθήσεων ικανοποιούνται με πολλούς φθηνούς τρόπους, άλλωστε αυτός είναι ο στόχος τους να είναι προσβάσιμοι σε όλους τους ανθρώπους όλων των επιπέδων, όπως τηλεόραση, διαδίκτυο.

Όσοι παρακολουθούν μανιωδώς ανόσια και ανούσια προγράμματα, οι συνέπειες είναι τραγικές και γνωστές.

Η Τρίτη κατηγορία ευτέλειας και πνευματικής ατέλειας είναι ο σεξισμός.

Η κάθε κατηγορία είναι, βεβαίως, συνδεδεμένη με τις άλλες, ως αλυσίδα, η μία οδηγεί στην άλλη.

Γυναίκα πήρα. Δηλαδή δεν έχω κάνει γάμο με πνευματικές αρχές αλλά πήρα, δηλώνει, γυναίκα, με γάμο ό,τι να` ναι, με σκοπό μόνο την ικανοποίηση σαρκικών ηδονών. Πού να έχω χρόνο για την πνευματική τράπεζα; Αυτή είναι πλέον στο περιθώριο, ας λάβουν μέρος άλλοι που δεν γνωρίζουν τα «ωραία» θέλγητρα των σειρήνων αυτής της ζωής.

Πάμπολλοι και πολλών κατηγοριών είναι οι ανόσιοι γάμοι, όπως αυτόν που στόχευαν να κάνουν οι μνηστήρες, οι ασεβείς και παραβάτες κάθε ηθικής τάξεως, αντιστοίχως με την Εξάπολη των Σοδόμων και Γομόρρων, που σήμερα κατοικούν μέσα στην Νεκρά Θάλασσα, για όσους τα μελετούν.

Αυτά τα τρία σαράκια βρίσκονται συνεχώς μέσα μας. Μας τριβελίζουν τον νου, γι` αυτό κάποιοι Άγιοι δηλώνουν ότι η Κόλαση δεν γεμίζει από κακούς, από πόρνες, από όποιους περιθωριακούς αλλά γεμίζει από καθώς πρέπει και από καλούς. Γι` αυτό πρέπει να ετοιμαζόμαστε για την Τράπεζα αυτού του κόσμου και να λαμβάνουμε μέρος σ` αυτήν, με τη σωστή προετοιμασία και άθληση, ώστε να έχουμε πιθανότητες για το Αιώνιο το πραγματικό Βασιλικό Δείπνο.

Ανδρέας Σοφόκλης

Συγγραφέας, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος 

Οι δημοσιογράφοι είναι... επικίνδυνοι για εξουσίες, όχι για την ασφάλεια του κράτους

 

Αν υπάρχουν κάποιοι που πρέπει να παρακολουθούνται και να ελέγχονται ασταμάτητα είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όλοι οι Υπουργοί, όλοι οι αρχηγοί κομμάτων, όλοι οι βουλευτές. Αυτοί αποφασίζουν, αυτοί νομοθετούν και συχνά αυτοί προκαλούν ζημιά στο κράτος. Γιατί ειδικά οι δημοσιογράφοι να παρακολουθούνται; Επειδή αποκαλύπτουν ψεύδη, εξαπατήσεις, ανεπάρκειες και ανευθυνότητές τους που, ναι, βλάπτουν το κράτος και την ασφάλειά του;

Το διαβάσαμε κι αυτό με οργή: Η Κυπριακή Δημοκρατία και η Ελλάδα, μεταξύ άλλων ευρωπαϊκών χωρών, υποστηρίζουν παρακολούθηση των δημοσιογράφων για λόγους «κρατικής ασφάλειας»! Αν αναφερόμασταν σε αυταρχικά, απολυταρχικά ή και δεσποτικά καθεστώτα, θα υπήρχε κάποια δικαιολογία. Αλλά η δημοκρατική Ευρωπαϊκή Ένωση; Ο εκλεκτός συνάδελφος Φάνης Μακρίδης αποκάλυψε («Φιλελεύθερος», 12/12/2023) ότι η Κύπρος στηρίζει κανονισμό που απασχολεί ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και προνοεί την παρακολούθηση δημοσιογράφων, για λόγους ασφαλείας, από κυβερνητικές υπηρεσίες πληροφοριών.

Πρόκειται για κανονισμό που ρυθμίζει την ελευθερία των Μέσων Ενημέρωσης της Ευρώπης, το κείμενο του οποίου είναι στο τελικό στάδιο των διαπραγματεύσεων μεταξύ των τριών αρμόδιων οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης – του Συμβουλίου της Ευρώπης, του Ευρωκοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. «Το επίμαχο άρθρο», γράφει ο συνάδελφος, «είναι το υπ. αριθμόν 4, το οποίο επιτρέπει την παρακολούθηση ηλεκτρονικών συσκευών δημοσιογράφων (υπολογιστές, προσωπικές τηλεφωνικές συσκευές) για λόγους εθνικής ασφαλείας και εφόσον οι κυβερνητικές υπηρεσίες που κάνουν τις υποκλοπές πληρούν κάποιες βασικές προϋποθέσεις». Η Κύπρος συγκαταλέγεται μεταξύ των επτά κρατών-μελών της ΕΕ «που δεν τάσσονται με σθένος υπέρ των δημοσιογράφων».

Συγκεκριμένα, «οι κυβερνήσεις της Γαλλίας, της Φινλανδίας, της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Μάλτας, της Σουηδίας και της Κύπρου, στις διαπραγματεύσεις με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προσπαθούν να αποδυναμώσουν τον εδραιωμένο νόμο της Ε.Ε. για την προστασία της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης στην Ευρώπη. Οι επτά κυβερνήσεις επιδιώκουν να νομιμοποιήσουν την παρακολούθηση των δημοσιογράφων, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης κακόβουλου λογισμικού στους υπολογιστές και τα τηλέφωνά τους, αν οι Αρχές ασφαλείας κηρύξουν αυτό ως μέτρο για την “προστασία της εθνικής ασφάλειας”».

Πρόκειται για καταφανώς αντιδημοκρατική, εξωφρενική και πρωτοφανή προσπάθεια κρατών-μελών της ΕΕ να εκφοβίσουν και να ελέγξουν τους δημοσιογράφους και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στο όνομα, δήθεν, της κρατικής ασφάλειας. Από ποιους απειλείται η ασφάλεια των κρατών; Όχι από τους δημοσιογράφους! Η ασφάλεια των κρατών απειλείται πρώτιστα από την ανεπάρκεια, την ανικανότητα, τη διαφθορά, την αναξιότητα και απατεωνιές των κατά καιρούς κρατούντων. Η κρατική ασφάλεια απειλείται από τις κοινωνικές ανισότητες, την τρομοκρατία, την εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά, την εμπορία προσώπων, την παράνομη μετανάστευση, τα εγκλήματα του λευκού κολάρου, κ.λπ. Επειδή οι δημοσιογράφοι τα αποκαλύπτουν, είναι ύποπτοι τρομοκρατικών ή άλλων υπονομευτικών ενεργειών;

Να ξεκαθαρίσουμε ξανά προς την Κυβέρνηση της κατεχόμενης Κυπριακής Δημοκρατίας: Αποστολή, καθήκον και υποχρέωση κάθε σοβαρού δημοσιογράφου είναι να λέγει την αλήθεια προς τα πάνω και προς τα κάτω. Να ενημερώνει σε βάθος και με αξιόπιστη τεκμηρίωση τους πολίτες. Με ταυτόχρονο αυστηρό, κριτικό ή και επικριτικό έλεγχο της εξουσίας. Με επικεφαλής τη Γαλλία και με συμπαραστάτη τη διεκδικούσα την ελευθερία της, Κύπρο, αυτός ο ρόλος επιχειρείται να καθυποταχθεί σε κανονισμούς περί «κρατικής ασφάλειας». Ποιους ενοχλούν οι δημοσιογράφοι; Τις εκάστοτε εξουσίες, διότι αποκαλύπτουν αποφάσεις ή ενέργειές τους που είναι βλαπτικές και συχνά καταστροφικές για το κράτος και την ασφάλειά του.

Γιατί τώρα επιχειρείται παρακολούθηση των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων; Για να μην ασκείται κριτική, να μην αποκαλύπτονται τα άπλυτα της εξουσίας και να μην ενημερώνεται ο πολίτης πόσο διεφθαρμένοι, εξαρτημένοι είναι πολιτικοί σε ντόπια ή και ξένα συμφέροντα, που αυτά και αν υπονομεύουν την ασφάλεια του κράτους. Ο Alber Camus, Γάλλος συγγραφέας, τιμηθείς με το βραβείο Νόμπελ, είπε: «Ο ελεύθερος Τύπος μπορεί να είναι είτε καλός είτε κακός, αλλά χωρίς ελευθερία, είναι απόλυτα βέβαιο ότι ο Τύπος δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο από κακός». Αυτόν τον Τύπο και τέτοιου είδους ΜΜΕ θέλουν, προφανώς, τα εφτά κράτη-μέλη της ΕΕ, μεταξύ αυτών η Κύπρος και η Ελλάδα;

Θα καταθέσω προσωπικές μαρτυρίες: Ο μ. Σπ. Κυπριανού δεν άντεχε την τεκμηριωμένη κριτική που του ασκούσα, ώστε, μεταξύ άλλων περιστατικών, τόλμησε κάποτε να απαιτήσει από τον συνάδελφο, Γιαννάκη Καρεκλά, να με αποκλείσει από συζήτηση μαζί του, στο ΡΙΚ. Προς τιμήν του, ο Γ. Καρεκλάς δεν υπέκυψε στον εκβιασμό. Ο Δ. Χριστόφιας τρεις φορές μού επιτέθηκε φραστικά δημόσια, επειδή τον επέκρινα σκληρά. Ο τέως Πρόεδρος, Ν. Αναστασιάδης, κατ’ επανάληψιν απαίτησε από τον εκ των ιδρυτών της «Σημερινής», Διευθυντή μας, Κώστα Ν. Χατζηκωστή, να φιμώσει εμένα, και δύο άλλους συναδέλφους. Στο βιβλίο του, «Εφτά προεδρικά πορτραίτα. Τι συζήτησα με τους εφτά Προέδρους της Κύπρου», ο κ. Χατζηκωστής γράφει (σελ. 296):

«Τις επικριτικές επιθέσεις των Σάββα Ιακωβίδη, Κωστάκη Αντωνίου και λιγότερο του Λάζαρου Μαύρου (πολιτικών αρθρογράφων της «Σημερινής») τις συζητήσαμε ευρύτατα. Πάντοτε, όταν με συναντούσε ο Πρόεδρος, μου ανέφερε με πικρία και οργή ότι τον ενοχλούσαν. Του επανέλαβα, όχι με σκωπτική διάθεση, ότι, αν δεν υπήρχαν αυτοί οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι και η κριτική τους, θα έπρεπε να τους είχε κατασκευάσει ο ίδιος, γιατί οι θέσεις τους τον βοηθούν στη διαπραγμάτευση. Παρατήρησα ότι μπορεί να υπερβάλλουν σε χαρακτηρισμούς, αλλά αν θεωρεί ότι οι ειρημένοι επικριτές του υπερβαίνουν το σχετικό μέτρο, γιατί δεν τους καλεί να συζητήσει μαζί τους και να τους πείσει για την ορθότητα των θέσεών του;». Ουδέποτε μας κάλεσε, ουδέποτε συζήτησε, ουδέποτε μας άκουσε. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ν. Αναστασιάδης απαιτούσε τη φίμωσή μου, διότι δεν άντεχε καθόλου σε κριτική.

Το 2015, π.χ., έφτασε στο θλιβερό σημείο να μην παραστεί στο μνημόσυνο του μ. Άντη Χατζηκωστή, επειδή ο γράφων την ίδια μέρα είχα δημοσιεύσει στη «Σημερινή» επικριτικό άρθρο για την ολέθρια πολιτική του στο Κυπριακό. Τρεις γνωστοί διακεκριμένοι πολίτες, άγνωστοι μεταξύ τους αλλά συνομιλητές του Ν. Αναστασιάδη, μου μετέφεραν κάποτε ότι κάθε μέρα ρωτούσε «τι του έγραφε ο Ιακωβίδης». Προκλητική, όμως, είναι και η αντίδραση της Κυβέρνησης Χριστοδουλίδη. Μετά τις αποκαλύψεις του «Φιλελευθέρου», ο Κυβ. Εκπρόσωπος επιχείρησε να διαψεύσει-διασκεδάσει τα τεκμηριωμένα αδιάψευστα. Όπως ακριβώς η Κυβέρνηση έπραξε στην περίπτωση της Πύλας, της Δερύνειας και του Αγίου Δομετίου.

Αν υπάρχουν κάποιοι που πρέπει να παρακολουθούνται και να ελέγχονται ασταμάτητα είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όλοι οι Υπουργοί, όλοι οι αρχηγοί κομμάτων, όλοι οι βουλευτές. Αυτοί αποφασίζουν, αυτοί νομοθετούν και συχνά αυτοί προκαλούν ζημιά στο κράτος. Γιατί ειδικά οι δημοσιογράφοι να παρακολουθούνται; Επειδή αποκαλύπτουν ψεύδη, εξαπατήσεις, ανεπάρκειες και ανευθυνότητές τους που, ναι, βλάπτουν το κράτος και την ασφάλειά του; Οι δημοσιογράφοι ΔΕΝ είναι η «συτζιά του μαύρου» για όλες τις αναξιότητες, τις αμετροέπειες, τις ολέθριες πολιτικές και αποφάσεις πολιτικών.

Σάββας Ιακωβίδης 

«Τεθλασμένοι ορίζοντες», Ευθύβουλος Ευθυβούλου

Τεθλασμένοι Ορίζοντες, νέα ποιητική συλλογή του Ευθύβουλου Ευθυβούλου

Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρχύτας η έκτη ποιητική μου συλλογή με τίτλο «Τεθλασμένοι ορίζοντες».

Με την ευκαιρία αυτή εκφράζω τις θερμές μου ευχαριστίες στον Σύνδεσμο Πολιτισμού Ελλάδος Κύπρου/ΣΠΕΚ και ιδιαίτερα στην Πρόεδρό του κ. Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά, για την άψογη συνεργασία.

Παραθέτω πιο κάτω το οπισθόφυλλο της ποιητικής συλλογής.

Ο ποιητής Ευθύβουλος Ευθυβούλου µάς ταξιδεύει στην ποίηση του κόσµου. «Απόψε το φεγγάρι δεν πάει να κοιµηθεί, / κατέβηκε απ’ τη στέγη και µπήκε στην αυλή, / το βλέπω να φλερτάρει µε τ’ άσπρο γιασεµί, / έχοντας σκουλαρίκι του πεύκου το κλαδί…».

Γερό σκαρί οι «Τεθλασµένοι Ορίζοντες» αρµενίζουν στις θάλασσες της ζωής κι όλο ξανοίγονται πιο βαθιά, µε κρυµµένα νοήματα, µε λέξεις αμφίσημες και αλληγορικές, µε φωτοσκιάσεις εντάσεων και σιωπών.

«Ξεφεύγει απ’ τα δέντρα και µπαίνει στο στενό, / καθώς δυο πεφταστέρια γλιστρούν στον ουρανό, / το βλέπω να σκοντάφτει στου βράχου τον αφρό, / να παίζει µε την πούλια και τον αυγερινό…»

Διάχυτη η µουσική της φύσης, µέσα από το λυρισµό των στίχων, µαρτυρά πως το ταξίδι αυτό δεν τελειώνει, µε γλύκα και αλµύρα, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσµατα, αλλά αγγίζει την αθάνατη ψυχή που φωλιάζει µέσα µας και θεριεύει το προσωπικό βίωµα µε το οξυγόνο της ελπίδας, όταν ντύνει το όνειρο µε το λουλούδι της αλήθειας.

Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά
Πρόεδρος Συνδέσµου Πολιτισµού Ελλάδας Κύπρου

Καλλιτεχνική έκθεση & Εργαστήρι Μιχάλη Μόζορα στην Καλαβασό

Kalavasos Art Gallery - Michalis Mozzoras
Somebody once said that: "The finest workers in stone are the gentle touches of water and air working at their leisure with a liberal allowance of time." Further to this, man adds to the beauty of nature with his creative breath and imagination.
Κάποτε είχε πει κάποιος ότι: «Οι καλύτεροι μάστορες της πέτρας είναι τα απαλά αγγίγματα του νερού και του αέρα, που δουλεύουν με άνεση στο χρόνο». Πέραν αυτού όμως, ο άνθρωπος προσθέτει στην ομορφιά της φύσης με τη δημιουργική του πνοή και φαντασία.

Sea stones are made by mother nature and through years come in various shapes and colours. Some people carefully collect and use them for decoration because they add tactile, natural beauty to any decor.
Οι θαλασσινές πέτρες δημιουργούνται από τη μητέρα φύση και παίρνουν διάφορα σχήματα και χρώματα. Μερικοί τις μαζεύουν προσεκτικά και τις χρησιμοποιούν για διακόσμηση, γιατί προσθέτουν απτή, φυσική ομορφιά σε κάθε διακόσμηση.

Michalis Mozoras is an artist who collects pebbles and uses them in beautiful artistic works. He comes from Limassol. He is a professional musician and an art lover. His art work is characterized by the joint construction materials such as processing of natural stone, wood and metal.
Ένας καλλιτέχνης που μαζεύει τις βότσαλα και τα χρησιμοποιεί σε όμορφα καλλιτεχνικά έργα, είναι και ο Μιχάλης Μόζορας. Κατάγεται από την Λεμεσό. Είναι επαγγελματίας μουσικός και εραστής της τέχνης. Η τέχνη του χαρακτηρίζεται από τη μεικτή κατασκευή όπως η επεξεργασία υλικών της φύσης από πέτρα, ξύλο και μέταλλο.

As he says “I work abstract and try to express the internal vibration because I think they get more intensity and inwardness of things I want to express. So, I naturally express the composition and simplicity of form. 
Όπως λέει ο ίδιος «Δουλεύω αφαιρετικά και προσπαθώ να εξωτερικεύσω την εσωτερική δόνηση γιατί πιστεύω πως έτσι αποκτούν περισσότερη ένταση και εσωτερικότητα αυτά που θέλω να εκφράσω. Γι’ αυτό εκφράζομαι με φυσικότητα στη σύνθεση και απλότητα στη μορφή. 

The result of my work is the aesthetic record of my emotions as they come through my inner world and my experiences. My works are imbued with the universal values ​​of love, freedom, peace and the human spirit. I believe art makes people come closer to the rules and mysteries of nature and universe”.

Το αποτέλεσμα της δουλειάς μου αυτής είναι η αισθητική καταγραφή των συγκινήσεων μου όπως διαμορφώνεται μέσα από τον εσωτερικό μου κόσμο και τα βιώματα μου. Τα έργα μου εμφορούνται από τις πανανθρώπινες αξίες της αγάπης, της ελευθερίας, της ειρήνης και του ανθρώπινου πνεύματος. Η Τέχνη κάνει τον άνθρωπο να έρχεται πιο κοντά στη φύση με τα μυστήρια και τους νόμους του σύμπαντος».

With dozens of designs, and tons of stone, the artist works every day to craft thoughtfully designed, beautiful items that delight the eyes. Mozoras has presented solo and team exhibitions at galleries in Cyprus and abroad.
Με δεκάδες σχέδια και τόνους πέτρας, ο καλλιτέχνης εργάζεται καθημερινά για να φτιάξει προσεκτικά σχεδιασμένα, όμορφα αντικείμενα που γοητεύουν το βλέμμα. Έχει παρουσιάσει έργα του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε γκαλερί, τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό.

Mozoras is an artist with a keen eye for harmony. He creates with the endless varieties of nature's materials pieces of art that decorate spaces and connect them to our environment.
Ο Μόζορας είναι ένας καλλιτέχνης με έντονο ενδιαφέρον για αρμονία. Δημιουργεί με τις ατελείωτες ποικιλίες των υλικών της φύσης καλλιτεχνήματα, που διακοσμούν χώρους συνδέον με το περιβάλλον μας.

Popi Nicolaides, Gregoris & Lygia Maliotis strolling in the fantastic workshop of Michalis Mozoras who has long revered the treasures of seacoast.
Η Πόπη Νικολαΐδου, Γρηγόρης & Λυγία Μαλιώτη στο εργαστήρι του Μιχάλη Μόζορα, ο οποίος έχει από καιρό σεβαστεί τους θησαυρούς των ακτών.

Some elegant pieces of art work inspired by the uniqueness of each stone and the beauty of hardwood.
Μερικά κομψά έργα τέχνης εμπνευσμένα από τη μοναδικότητα της κάθε πέτρας και την ομορφιά του σκληρού ξύλου.

Mozora’s creative spirit, and his capable techniques transform these natural materials into well-designed, innovative works of art.
Το δημιουργικό πνεύμα του Mozora και οι καλές τεχνικές του μεταμορφώνουν τα φυσικά αυτά υλικά σε καλοσχεδιασμένα, καινοτόμα έργα τέχνης.

Mozora’s attention to detail, quality, and respect for the nature are felt in each piece of art.
Η προσοχή του Μόζορα στη λεπτομέρεια, την ποιότητα και τον σεβασμό για τη φύση γίνονται αισθητές σε κάθε του έργο.

Countless beautiful pebbles and beach stones in a tasteful decoration. Garden stones crafts by Mozoras...
Αμέτρητα όμορφα βότσαλα και πέτρες της παραλίας σε καλαίσθητη διακόσμηση. Χειροτεχνία με πέτρες στον κήπο από τον Μόζορα...He has an innate affinity with mother nature, and his love of natural stones and pebbles available in nature abundantly, is admirable.
Έχει μια έμφυτη σχέση με τη μητέρα φύση και η αγάπη του για τις φυσικές πέτρες και βότσαλα, που διατίθενται άφθονα στη φύση, είναι αξιοθαύμαστη.

The artist brings the human elements of care, compassion and respect for the environment by creating each unique piece by hand in harmony with the gifts of nature.
Ο καλλιτέχνης φέρνει τα ανθρώπινα στοιχεία φροντίδας, συμπόνιας και σεβασμού για το περιβάλλον δημιουργώντας κάθε μοναδικό κομμάτι με το χέρι σε αρμονία με τα δώρα της φύσης.

Dazzling white pebbles to a spectrum of different colours are amazingly beautifying the landscape says Lygia Malioti.
Εκθαμβωτικά λευκά βότσαλα σε ένα φάσμα διαφορετικών χρωμάτων ομορφαίνουν εκπληκτικά το τοπίο, λέει η Λυγία Μαλιώτη.

The artist brings out a space colour, shape, or size simply by adding beach pebbles for decoration.
Ο καλλιτέχνης αναδεικνύει το χρώμα, το σχήμα ή το μέγεθος ενός χώρου απλά προσθέτοντας βότσαλα για διακόσμηση.

Stacked sea stones, as pots and many more ideas how to use these items for decoration, featured in his yard.

Στοιβαγμένες πέτρες της θάλασσας σαν γλάστρες και πολλές ακόμα ιδέες για το πώς να χρησιμοποιήσετε αυτά τα αντικείμενα για διακόσμηση, όπως φαίνονται στην αυλή του.

Striking white pebbles in different sizes are decorating small artistic layouts in a well- kept garden and create artistic effects.
Τα εντυπωσιακά λευκά βότσαλα σε διάφορα μεγέθη διακοσμούν μικρές καλλιτεχνικές διατάξεις σε ένα φροντισμένο κήπο και δημιουργούν καλλιτεχνικά εφέ.

Spending a lifetime in the unique beauty and charm of the area, he gracefully brings some of Cyprus' coastal beauty indoors as elaborate works of art.
Περνώντας μια ζωή στη μοναδική ομορφιά και γοητεία της περιοχής, μεταφέρει με χάρη μέρος της παραθαλάσσιας ομορφιάς της Κύπρου σε εσωτερικούς χώρους ως περίτεχνα έργα τέχνης.

Gregoris & Lygia Malioti and Popi Nicolaides apparently appear surprised of what they have seen.

Ο Γρηγόρης και η Λυγία Μαλιώτη και η Πόπη Νικολαΐδου φαίνονται έκπληκτοι από αυτό που είδαν.

Η πίστη σου σέσωκέ σε

 Γράφει ο Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης 

«Ιησού Υιέ Δαυίδ ελέησόν με»

Ο άνθρωπος έχει ανάγκη τον Θεό, όπως για να ζήσει έχει ανάγκη το νερό και το οξυγόνο. Ένας πάμφτωχος, παραπεταμένος, περιθωριοποιημένος από την κοινωνία, από την τότε και από την κάθε κοινωνία, γίνεται ουσιώδης προσωπικότητα.

Αυτός ο άνθρωπος του συγκεκριμένου Ευαγγελίου, προσευχήθηκε απλά, εφαρμόζοντας την Νοερά προσευχή. Η Νοερά προσευχή είναι κραυγή ψυχής και κέντρου καρδίας.

Βόησε, ο έως εκείνη τη στιγμή, ταλαίπωρος άνθρωπος: «Ιησού Υιέ Δαυίδ ελέησόν με». Βέβαια , όταν διαβάσουμε τη μικρή αυτή προσευχή με προσοχή διαπιστώνουμε ότι ο άνθρωπος αυτός άρχισε με βοή και τελείωσε με κραυγή καρδίας και ψυχής. Αυτό είναι το ουσιώδες για τη σωτηρία, η ψυχική και ταυτόχρονα η καρδιακή προσευχή.

Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος, ως ο διδάσκαλος της Νοεράς προσευχής, δηλώνει και συγχρόνως νουθετεί: «Η Νοερά προσευχή πρέπει να έχει τέσσερα πνευματικά στοιχεία: ταπεινοφροσύνη, αγάπη, απλότητα, αγαθοσύνη».

Το «Ιησού Υιέ Δαυίδ ελέησόν με», είναι ένα ισχυρό και ιστορικώς καταγεγραμμένο παράδειγμα Νοεράς προσευχής. Αυτή η υψηλού επιπέδου ποιότητα προσευχής, σημαίνει ότι αφηνόμαστε στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, χωρίς ίχνος αμφιβολίας και φόβου.

Ο άνθρωπος της Νοεράς προσευχής σκέφτεται και ενεργεί με παρρησία. Νικά και αυτό που χαρακτηρίζεται ως το πλέον τραγικό, τη στιγμή του θανάτου τον θάνατο, υπερνικά τα τελώνια και απρόσκοπτα πορεύεται η ψυχή, αφού ήδη έχει θωρακιστεί από τον Νικητή των θλίψεων, της αγωνίας, του άγχους, από Αυτόν που πάτησε τον θάνατο και Έλαμψε με τη Δική Του Τριήμερη Παρουσία το έρεβος.

Αυτός ο άνθρωπος, της υποδειγματικής Νοεράς προσευχής, είναι ο ελεύθερος από κάθε αμάρτημα, από κάθε ασυνείδητο και από κάθε ζωώδες ένστικτο. Αποκτά την ουσία της Ζώσας Ζωής.

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Συγγραφέας, Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος.