Κέλη Μελά: Συνέντευξη για την τέχνη

Κέλη Μελά: Η τέχνη δεν αποτελεί πολυτέλεια αλλά βαθιά ανθρώπινη ανάγκη που δεν απουσιάζει από καμία περίοδο της Ιστορίας όσο “ΣΚΟΤΕΙΝΗ” κι αν είναι αυτή

“Τα καλλιτεχνικά μου σχέδια για την ώρα αφορούν διοργανώσεις στο εξωτερικό όπως “BIENNALE” και την κατάκτηση του 4′ INTERNATIONAL PRIZE “LEONARDO DA VINCI” μία μεγάλου βεληνεκούς διοργάνωση στην Ιταλία που θα πραγματοποιηθει στίς 6 Φεβρουαρίου 2022 στο “BORGHESE PALACE” Φλωρεντία”.

Ποια είναι τα συναισθήματά σας για το 2021; Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω την χρονιά που έφυγε, ως μία συνταρακτική χρονιά. Μία χρονιά δύσκολη που σημαδεύτηκε, από μεγάλα και καταστροφικά γεγονότα. Για μία ακόμη φορά ο “Κυρίαρχος του παιχνιδιού” ήταν ο Covid-19 με αποτέλεσμα την απώλεια συναθρώπων μας σε καθημερινό επίπεδο και τη στέρηση της προσωπικής ελευθερίας. Με αποτέλεσμα η αποξένωση μας ως τελικός απολογισμός, σε σημείο που άλλαξε την ψυχοσύνθεσή μας και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε πράγματα και καταστάσεις. Οι διαπροσωπικές σχέσεις περιορίστηκαν και οριοθετήθηκαν …είναι τραγικό να σκέπτεται κανείς, πως σύμφωνα με την επιστήμη η αγάπη και η επικοινωνία είναι μία εξέλιξη του ανθρώπινου ενστίκτου επιβίωσης, που αρχικά ως σκοπός είναι να κρατήσει κοντά του τον άνθρωπο απέναντι σε απειλές με την έννοια της ομαδικοτητας. Αυτο δεν υπήρχε …εύχομαι πραγματικά η καινούργια χρονιά να είναι πιο ελπιδοφόρα και δημιουργική χωρίς φόβο και να βρούμε ξανά τη χαμένη αισιοδοξία μας!

Συμφωνείτε με τα νέα μέτρα της κυβέρνησης ως προς την αντιμετώπιση της πανδημίας; Θεωρώ ότι η Κυβέρνηση προσπαθεί και μην ξεχνάμε ότι από την αρχή υπήρχε ένας άνισος αγώνας. Πρωτόγνωρος σε πλανητικό επίπεδο και που αφορούσε, όλες τις κυβερνήσεις στο πλανήτη και την πορεία της πανδημίας. Θα τολμούσα να πώ, πώς στην αρχή κάποια μέτρα, ελήφθησαν έγκαιρα για την αντιμετώπιση του CoviD-19. Αν και η χώρα πέτυχε να ανασχέσει το πρώτο κύμα της Πανδημίας γιατί πολιτικοί, πολίτες και γιατροί συστρατεύθηκαν τότε. Η παράταση όμως της υγειονομικής κρίσης και όσα αποδιοργανωτικά την συνοδεύουν πολλαπλασιάζουν τις κυβερνητικές ανησυχίες και τις ανησυχίες όλων μας. Η παρατεινόμενη πανδημία περιπλέκει την όλη κατάσταση και τροφοδοτεί το αρνητικό κλίμα. Όμως εδώ χαρακτηριστικά θα πρέπει να πώ… ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν αναπτύξει με τον καιρό άμυνες και η τηλεργασία αξιοποιείται στο μέγιστο βαθμό. Η κοινωνία επίσης παρά την κόπωση και κάτω από αυτή την υγειονομική απειλή δείχνει μία προσαρμοστικότητα. Η υπομονή και η ψυχραιμία είναι το μεγαλύτερο όπλο όλων μας.

Ποιο θα είναι το μέλλον του Πολιτισμού το 2022; Θα σας απαντήσω …με αυτό που αναφέρει ο ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ στο βιβλίο του το μέλλον του “Ευρωπαικού Πολιτισμού”. “Ο καθένας μας, έχει μία προνομιακή προοπτική …συναισθηματική… κατά κάποιο τρόπο, η οποία τον κάνει να επιλέγει …ένα …ανάμεσα σε άλλα, από αυτά τα στοιχεία”. Ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι αρχικά ένας πλουραλιστικός πολιτισμός. Είναι ξεκάθαρο πώς καμία χώρα όσο και ισχυρή κι άν νιώθει, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις παρούσες κρίσεις της παγκοσμιοποίησης …τα παγκόσμια προβλήματα απαιτούν και οικουμενικές λύσεις. Αν δεν λυθούν βασικά κρίσιμα θέματα όπως η (Πανδημία, οικονομική κρίση κ.α) η πορεία του πολιτισμού θα χωλαίνει και το αναφέρω με λύπη, δεν θα μπορεί να εξελιχτεί στο ακέραιο. Σε μία Καπιταλιστική κοινωνία ο άνθρωπος έχει συνεχώς την αίσθηση του ανικανοποίητου. Ο ρόλος του πολιτισμού ταυτίζεται με τα ανώτερα προϊόντα… προϊόντα που έχουν να κάνουν με την υψηλή τέχνη, τη φιλοσοφία και τις Επιστήμες. Ωστόσο παρόλες τίς δυσκολίες της εποχής μας δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η τέχνη δεν αποτελεί πολυτέλεια αλλά βαθιά ανθρώπινη ανάγκη που δεν απουσιάζει από καμία περίοδο της Ιστορίας όσο “ΣΚΟΤΕΙΝΗ” κι αν είναι αυτή!

Ως καλλιτέχνης και άνθρωπος του πολιτισμού, τι θα προτείνατε για την επιστροφή στην κανονικότητα; Κατ’ αρχάς θα πρέπει να πώ πως είμαι υπέρ των εμβολιασμών. Θεωρώ οτι η Ιατρική βιβλιογραφία έχει αποδείξει ότι η ανθρωπότητα πήγε μπροστά με κάθε μορφή εμβολιασμού. Που σκοπό πάντα είχε σε παγκόσμια βάση τον περιορισμό και την εξαφάνιση κάθε νόσου και πανδημίας…και αυτό τουλάχιστον έχει αποδειχτεί από την εποχή του ( 1796 ) με την πανδημία της ανεμοβλογιάς έως και σήμερα. Αξίζει να αναφέρω, πώς όλοι μας αρχικά είχαμε ενδιασμούς φόβους… για τήν αποτελεσματικότητα των εμβολίων. Ως άνθρωπος της τέχνης, απλά εύχομαι να ξεπεράσουμε όλα τα προβλήματα που έχει φέρει η πανδημία στην ανθρωπότητα με το λιγότερο δυνατό κόστος. Τά οφέλη της τέχνης είναι πολλά και μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά μας κάνει να βλέπουμε τον κόσμο διαφορετικά και αποδεδειγμένα η συμβολή τών τεχνών και ιδιαίτερα τώρα στήν εποχή του “Covid-19” ανέτρεψε αίφνης ό,τι σήμερα θεωρείται γνώριμο, αυτονόητο και δεδομένο. Εν κατακλείδι η τέχνη παρέχει τη δυνατότητα ανάπτυξης και καλλιέργειας, είναι πηγή ζωής λειτουργεί δημιουργικά, ρυθμιστικά μεταμορφωτικά … είναι πνευματική διαύγεια.

Κοινωνία, Απομόνωση, Κανονικότητα. Πώς θα είναι η επόμενη ημέρα; Απομόνωση αποξένωση και Βία ένα θλιβερό φαινόμενο στίς συγχρονες κοινωνίες. Λυπάμαι πραγματικά που ανακαλύπτω ότι οι άνθρωποι έγιναν θηρία και έχασαν την ανθρώπινη υπόστασή τους. Ο άνθρωπος τελευταία χρησιμοποιεί και επιδεικνύει την δύναμή του με λάθος τρόπους αντί να προσπαθεί να καλλιεργεί το συναίσθημα της ενσυναίσθησης της αλληλεγγύης. Καταναλώνεται στο φαίνεστε και στα κοινωνικά δίκτυα με αποτέλεσμα να έχει χαθεί το αληθινό νόημα της ζωής. Κυνηγούν τα υλικά αγαθά αντί να προσπαθούν να καλλιεργήσουν το πνεύμα και την ανθρωπιά. Οι ρυθμοί είναι τόσο έντονοι και κουραστικοί και εδώ απανταει η ίδια η κοινωνιολογία. “Η Βία παράγει… Βία”. Με πληγώνει απίστευτα το γεγονός ότι υπάρχουν ανήμποροι ηλικιωμένοι που κακοποιούνται, παιδιά που εξαφανίζονται, γυναίκες που βιάζονται. Δυστυχώς μιλάμε για ένα άσχημο και σοβαρό φαινόμενο το οποίο πλήττει σήμερα όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Ο άνθρωπος αποτελεί εκ’ φύσεως ένα κοινωνικό όν και για αυτό χρειάζεται για την επιβίωση του να έχει δίπλα του ανθρώπους, για να συνδιαλέγεται και να συνυπάρχει. Πρέπει και οφείλουν οι τοπικές αρχές η πολιτεία να μεριμνούν για την κοινωνική ένταξη των πολιτών δημιουργώντας τις καταλληλες υποδομές και ενημέρωση.

Ποια είναι τα καλλιτεχνικά σχέδιά σας για το 2022; Τα καλλιτεχνικά μου σχέδια για την ώρα αφορούν διοργανώσεις στο εξωτερικό όπως “BIENNALE” και την κατάκτηση του 4′ INTERNATIONAL PRIZE “LEONARDO DA VINCI” μία μεγάλου βεληνεκούς διοργάνωση στην Ιταλία που θα πραγματοποιηθει στίς 6 Φεβρουαρίου 2022 στο “BORGHESE PALACE” Φλωρεντία. Επίσης την εικονογράφηση παραμυθιών και την αρχή μίας ατομικής έκθεσης!

Πηγή: Polis Magazino

Παρουσίαση Λευκώματος "'Οταν το 'Ομορφο Παρελθόν, συναντά το Τραγικό Παρόν"

 

Χάσαμε το μέτρο...

 

«Ένα καρβέλι ψωμί, ένα κρεμμύδι κι ένα πιάτο ελιές για 6 στόματα. Κι όμως, αυτά τα στόματα δεν έπαυαν να λένε "δόξα τω Θεώ".

Σήμερα έχουμε τα πάντα, κι όμως πάλι λέμε "δεν έχουμε".

Όλο κάτι μας λείπει, όλο κάτι μας φταίει, και ξεχνάμε να πούμε ένα ευχαριστώ για το φαγητό που έχουμε στο τραπέζι μας, για τη στέγη πάνω από το κεφάλι μας, τη ζεστούλα μας τώρα τον χειμώνα, τα ρούχα που έχουμε να ντυθούμε...

Και μετά απορούμε που η κατάθλιψη είναι η μάστιγα της εποχής;

Φίλε μου, όσα κι αν έχεις, αν δε μάθεις να είσαι ευγνώμων γι' αυτά κι εστιάζεις πάντα σε όσα δεν έχεις, πάντα δυστυχισμένος θα είσαι...».

(Via: Με τα μάτια της ψυχής)

Διοργάνωση φωτογραφικής έκθεσης με τίτλο: «Χειρόγραφα Παιδείας και Ελευθερίας 15ος -19ος αιώνας»

ΕΥΘΥΒΟΥΛΟΣ ΕΥΘΥΒΟΥΛΟΥ – ΚΑΤΑΓΜΑ ΨΥΧΗΣ (Ποιητική συλλογή)

 

Πρόσφατα έχει κυκλοφορήσει η πέμπτη ποιητική συλλογή του μέλους μας Ευθύβουλου Ευθυβούλου «Κάταγμα ψυχής», από τις Εκδόσεις Αρχύτας (Σειρά ποίησης Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου).

Βιογραφικό:
Ο Ευθύβουλος Ευθυβούλου γεννήθηκε στο κατεχόμενο χωριό Σκυλλούρα το 1957. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Ανωτάτη Σχολή Εμπορικών και Οικονομικών Επιστημών Αθηνών. Εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος. Από τα μαθητικά του χρόνια άρχισε να ασχολείται με την ποίηση. Ποιήματά του πρωτοπαρουσιάστηκαν από το «Λογοτεχνικό Βήμα» του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Το 1979 εκδίδει στην Αθήνα την πρώτη του ποιητική συλλογή «Δοκιμασίας αγάλματα». Με τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την πρώτη της έκδοση, την επανεκδίδει το 2019. Μετά τα φοιτητικά του χρόνια δεν συνέχισε σε μόνιμη βάση το γράψιμο. Στον διαγωνισμό κυπριακού τραγουδιού το 1994 το τραγούδι «Χωρκό μου», τους στίχους του οποίου έγραψε ο ίδιος, κέρδισε τη δεύτερη θέση. Το 2010 εκδίδει τη δεύτερη ποιητική του συλλογή «Στη μοναξιά του ονείρου», το 2018 την τρίτη ποιητική του συλλογή «Ανεπούλωτο τραύμα», το 2021 την τέταρτη ποιητική του συλλογή «Πινελιά απροσεξίας» και το 2022 την πέμπτη ποιητική του συλλογή «Κάταγμα ψυχής».

Ποιήματα από τη συλλογή «Κάταγμα ψυχής»:

Κοίτα το φως
.
Κοίτα το φως κι άσε τους άλλους
ν’ αλυχτούν μες στα σκοτάδια.
.
Άντλησε της ψυχής σου το απόσταγμα
κι άσε τους άλλους να έρπουν
στη λάσπη της διαφθοράς.
.
Σ’ εκείνο το στημένο, από καιρό,
παιχνίδι τους, μην γίνεις ποτέ
μικρό ή μεγάλο βαποράκι.
.
Κράτα γερά στο μπράτσο σου
εκείνη τη γοργόνα
που σ’ έμαθε να παλεύεις
σε κάθε τρικυμία της ζωής σου.
.
Στη σιγουριά του αύριο
- σε ψεύτικα δεκανίκια -,
ποτέ σου μην πιαστείς,
ποτέ σου μην ενδώσεις.
.
Όρθωσε, όσο μπορείς,
το πενιχρό ανάστημά σου,
όσο μπορείς γιγάντωσε τη σκέψη και το νου
στα ευγενή σου ιδεώδη.
.
Μείνε πιστός στο θείο δώρο προσφοράς
προς τον συνάνθρωπο.
.
Μην σε μπερδεύει της βιτρίνας το εξώφυλλο
και μην σε παρασύρει ο αριβισμός
«επιφανών ανθρώπων».
.
Παιδί του πολέμου
.
Ζει μέσα απ’ τα χαλάσματα,
επιμένει να ζει μέσα απ’ τα χαλάσματα,
έχοντας υψωμένη παντιέρα
ένα διάτρητο σώμα από σφαίρες.
.
Κι όμως, επιμένει και κάνει όνειρα,
κι όμως, επιμένει στην πραγμάτωση
των παιδικών του επιδιώξεων,
μη γνωρίζοντας τα εμπλεκόμενα συμφέροντα
που διασταυρώνονται κάθετα μέσα κι έξω
απ’ τον τόπο που τον έταξε η μοίρα να ζει.

Λησμονημένο παιδί του πολέμου,
τραυματισμένο και σκοτωμένο
παιδί του πολέμου,
ξέπνοη ελπίδα που δεν πρόλαβε
να κοιταχτεί στον καθρέφτη,
που δεν πρόλαβε να ρίξει
λίγο νερό στο πρόσωπο.
.
Αλήθεια, πόσες άδικες στιγμές
το περιμένουν στο ναρκοπέδιο
της προδιαγεγραμμένης του πορείας;
.
Πόσα, άραγε, τετελεσμένα γεγονότα
θα το στήνουν στον τοίχο της εκτέλεσης,
θα το σκοτώνουν πριν καν σηκώσει κεφάλι;
.
Όλες του οι Πατρίδες, πια, χάθηκαν,
όλα τα μηνύματα υποστήριξης,
που είχε στη φαρέτρα του,
παραμένουν στον κάλαθο των αχρήστων,
παραμένουν παρατημένα
στις παρενθέσεις των συμφερόντων
που άλλαξαν στην τελευταία μυστική δοσοληψία.
.
Τώρα, πια,
στα περασμένα μεσάνυχτα της προδοσίας του
δεν περιμένει κανένα βασιλόπουλο
καβάλα στο άσπρο του άλογο
για να το σώσει.
.
Κι όμως,
θα επιμένει να ζει μέσα απ’ τα χαλάσματα,
έχοντας πάντα υψωμένη παντιέρα
ένα διάτρητο σώμα από σφαίρες.
.

Μόνο εσύ ξέρεις
.
Μόνο εσύ ξέρεις
να μετράς τις ανησυχίες
και τα χαμένα όνειρα,
να μπαινοβγαίνεις ασυλλόγιστα
από την πίσω αυλή
στον ανοικτό κρατήρα της καρδιάς μας.
.
Μόνο εσύ ξέρεις
ν’ αφουγκράζεσαι το παραμιλητό της θάλασσας
και τα κρυφά μηνύματα των παραμυθιών
σε ετεροχρονισμένες διαστάσεις.
.
Μόνο εσύ ξέρεις
να ξεφεύγεις απ’ τα είδωλα και τις παγίδες,
από την κρύα βραδιά του χειμώνα
και το ηλιοκαμένο δίχτυ των ψαράδων.
.
Στην όποια ανηφοριά της καταιγίδας,
μόνο εσύ ξέρεις να δένεις πιστάγκωνα τον θύτη
και να τιμωρείς παραδειγματικά την ανομία.
.
Στην άγια πέτρα της σιωπής
.
Γιγάντωσε όσο μπορείς
το σθένος και το πείσμα.
.
Όσο μπορείς…
μέχρι να διώξεις ολότελα
τ’ απομεινάρια της υποταγής σου,
μέχρι να γίνει η σκέψη σου
καθάριο φως μιας αστραπής
κι ενός Αγγέλου πάθος.
.
Στην άγια πέτρα της σιωπής
μην φοβηθείς να υψώσεις
της αλήθειας την παντιέρα.
.
Στην άγια πέτρα της σιωπής
ρίξε φωτιά και μια φωνή
ν’ αναστηθεί ξανά η γης,
ν’ αλλάξει ολότελα
του κόσμου αυτού η σφαίρα.
.
Λαβωμένη Πατρίδα
.
Προσπαθώ, χρόνια τώρα,
να δέσω τις πληγές της Πατρίδας.
.
Χρόνια τώρα,
μπερδεύοντας τους επιδέσμους,
προσπαθώ να επουλώσω,
έστω και μια αμυχή
απ’ το γυμνό και διάτρητό της σώμα.
.
Πόσα, στ’ αλήθεια, φεγγάρια
δεν άλλαξαν πορεία, προκειμένου
να μην είναι αυτόπτες μάρτυρες
του μαρτυρίου της;
.
Κι ο χρόνος να κυλά αδυσώπητα
με ποταμούς αιμάτων και θυσιών
στο πέρασμά του.
.
Με ποταμούς αιμάτων και θυσιών
σε μια ατέρμονη περιπέτεια
χωρίς την παραμικρή ένδειξη
αίσιου τέλους.
.
Κι οι χθεσινοί ήρωες να συνωστίζονται
πίσω απ’ τα κιγκλιδώματα
της ίδιας πάντα ιστορίας,
με διαφορετικό όμως πρόσημο.
.
Κι εγώ, μάταια, να προσπαθώ
να δέσω τις πληγές
της λαβωμένης Πατρίδας.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Ο Ευθυβούλου είναι ένας μαχητής της ποίησης, που γνωρίζει εκ των προτέρων ότι υπάρχουν και χαμένες μάχες, αλλά αυτό οφείλει να λειτουργεί ως κίνητρο να αγωνιστούμε γι' αυτές που θα κερδίσουμε. Αιχμηρός με την επίπλαστη επιτυχία, επιφυλακτικός με τη φαινομενική ευτυχία, τρυφερός με τις σιωπές. Όχι με όλες τις σιωπές. Μ' εκείνες που αποτελούν καταφύγια και θεραπαινίδες των τραυμάτων που αποκτούμε μαχόμενοι, σ' έναν κόσμο που μας ετεροπροσδιορίζει χωρίς να μας κατανοεί. Αλλά και μ' εκείνες τις σιωπές που μας επιτρέπουν να ακούμε τη δική μας κραυγή, την εσωτερική μας φασαρία. Να την κανακεύουμε, να της δίνουμε διέξοδο, να την εκτονώνουμε. Η ποίηση του Ευθυβούλου, ορμάει σαν καταιγίδα στα ναρκωμένα, από την καθημερινότητα, μυαλά μας. Φωνάζει, θορυβεί για να αφυπνίσει την ανθρωπιά μας, την καλοσύνη μας, την ικανότητά μας να καλλιεργήσουμε την ενσυναίσθησή μας. Προσπαθεί επίμονα να μας θυμίσει την ιδιότητά μας, να σκεφτόμαστε, να ονειρευόμαστε, να ζει η μοναχικότητά μας αρμονικά δίπλα στη μοναχικότητα του άλλου. Και κάπως έτσι, τα κατάγματα... θεραπεύονται.

Χαιρετισμός της έκδοσης από την Πρόεδρο του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά

Με ιδιαίτερη συγκίνηση καλωσορίζω στη μεγάλη συγγραφική οικογένεια του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου τον Κύπριο ποιητή, Ευθύβουλο Ευθυβούλου. Τον συγχαίρω για τη θαυμαστή ορθοκρισία και οξύνοιά του, καθώς και για την πλήρη γνώση των σύγχρονων κοινωνικών ζητημάτων. Προικισμένος με συναισθηματική φωνή και ισχυρή λογική μας χαρίζει μια ηθικοδιδακτική, συμβολική και αλληγορική ποιητική συλλογή με τίτλο «Κάταγμα Ψυχής».

Σε μια εποχή αντιφατική και αντιπνευματική, η γραφή του μας ταξιδεύει στην ουσία του λόγου, του Γεωργίου Σεφέρη. Η πένα κινείται με μεράκι, με μέτρο και σεβασμό, χωρίς απολιθωμένες προσεγγίσεις, αλλά με τη ζωντάνια της τέχνης του γραπτού λόγου. Ο Ευθυβούλου, έχοντας γνώση της ευεργετικής επίδρασης του ποιητικού στοχασμού στην ψυχή του ανθρώπου, παραγάγει υψηλού επιπέδου ποίηση που συνδυάζει συνειδητά τη μεγάλη ποικιλία θεματικής εντός της μικρότερης, κατά το δυνατόν, έκτασης.

Ο ποιητής με σύνεση, ωριμότητα και απλότητα δημιουργεί ένα πρότυπο λογοτεχνικό τοπίο, υπόδειγμα θεωρητικού βίου, αφιερωμένου ολόψυχα στη μελέτη και την έρευνα της αλήθειας. Ο εκλεκτός αναγνώστης καλείται να εγκύψει σε κάθε στίχο και στροφή, να αφουγκραστεί τις ανησυχίες του δημιουργού και μαζί του να στοχαστεί: «Στον σύγχρονο οικουμενικό Ελληνισμό υπάρχουν πολλές χιλιάδες ενημερωμένοι πολίτες του κόσμου, αλλά τι απέγιναν οι ‘’σοφοί’’ του Καβάφη;».

ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ. «Μόνο εσύ ξέρεις / να μετράς τις ανησυχίες / και τα χαμένα όνειρα, / να μπαινοβγαίνεις ασυλλόγιστα / από την πίσω αυλή / στον ανοικτό κρατήρα της καρδιάς μας.»

Είθε τούτο το άξιο έργο να ταξιδέψει σε γαλήνια πελάγη φιλαναγνωσίας, να διαβαστεί, να αγαπηθεί!
.
Αγαπητέ Ευθύβουλε, καλλίστρατο να είναι κι ετούτο το έργο σου!
Επιμέλεια: Ελευθέριος Πλουτάρχου (Γραμματέας Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου). 

Αρχαίου Ελληνικού Λόγου Ανάλεκτα, Κώστας Χατζηστεφάνου