ο νέο θέατρο της Θεσσαλονίκης (βίντεο - συνέντευξη).
05 Οκτωβρίου 2020 
Η Ιφιγένεια Μανώλα μας ξεναγεί στο Metropolitan -The Urban Theater. Το νέο θέατρο της Θεσσαλονίκης (βίντεο - συνέντευξη). 
Πίσω από το ριψοκίνδυνο για την εποχή εγχείρημα βρίσκεται η Ιφιγένεια Μανώλα, η οποία είναι γνωστή και αγαπητή ως «Παιδική Σκηνή Θεσσαλονίκης» για τις κατά καιρούς αξιόλογες θεατρικές παραστάσεις, που έχει δημιουργήσει και προσφέρει στις σκηνές της Θεσσαλονίκης.
Η ίδια, αφού μας ξενάγησε, η Κουλτουρόσουπα είναι το πρώτο Μέσο που κατέγραψε τον υπέροχο χώρο, μας επεξήγησε πλήρως την λεπτομερή διαμόρφωσή του με ιδιαίτερη προσοχή στις λεπτομέρειες.
Αρχικά, αυτό στο οποίο πρέπει να σταθούμε είναι στον εξαιρετικά άνετο χώρο του θεάτρου, το οποίο πραγματικά μοιάζει έτοιμο να φιλοξενήσει μεγάλες παραστάσεις. Ήδη ο χώρος του φουαγιέ ομολογεί την ευκολία πρόσβασης, αλλά και την πολύ όμορφη σύνθεση με τη δημιουργία ενός ντιζαϊνάτου σαλονιού στην αριστερή μεριά και του κυλικείου με τις τουαλέτες στην δεξιά μεριά. Ο χώρος προς την σκηνή είναι ιδιαίτερα ευέλικτος, καθώς προσφέρονται πολλαπλές είσοδοι για την διέλευση του κοινού, θέλοντας να αποφευχθεί η αναμονή και η ταλαιπωρία στην πορεία προς τι θέσεις. 
Μπαίνοντας στον χώρο του θεάτρου αντικρίζουμε πραγματικά ένα εντυπωσιακό θέαμα. Ένα αμφιθεατρικό θέατρο, που παρά τις πολλαπλές θέσεις (340 στον αριθμό) προσφέρει μία εξαιρετικά άνετη θέαση ακόμη και από τις τελευταίες θέσεις, χωρίς να ενοχλούν οι μπροστινές. Εκτός αυτού, ένα σημείο, το οποίο δημιουργεί ιδιαίτερη εντύπωση και επισημάνθηκε και από την σχετική μας συζήτηση ήταν η επιλογή να μην υπάρχει το κλασικό είδος θέσεων στην μορφή καρεκλών, που πολλές φορές δημιουργεί συνθήκες άβολης θέασης, αλλά διαμορφωμένοι καναπέδες στα πρότυπα αρκετών αθηναϊκών θεάτρων. Αν μη τι άλλο αποτελεί μία καινοτομία για τη Θεσσαλονίκη.
Σε ένα άλλο σημείο στο οποίο πρέπει να σταθούμε είναι στις 5 θέσεις ΑΜΕΑ, οι οποίες υπάρχουν, αλλά και ειδικά διαμορφωμένες τουαλέτες. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ νόμος προβλέπει πια, πως είναι απαραίτητο κάθε θέατρο να εξασφαλίζει την πρόσβαση των ΑΜΕΑ. Το αυτονόητο δηλαδή… Σημαντική συνθήκη, που πρέπει να ακολουθήσουν προσεχώς και άλλα θέατρα ή ορθότερα πλέον να συμμορφωθούν.
Και τώρα ερχόμαστε στην σκηνή, η οποία πραγματικά εντυπωσιάζει από την πρώτη ματιά. Ένας υπερυψωμένος και μεγάλος χώρος ικανός να φιλοξενήσει πλήθος απαιτητικών θεαμάτων. Δημιουργεί εξαρχής αρκετές προσδοκίες με την μεγάλου εύρους σκηνή (13 μέτρων). Σημαντικά στην ατμόσφαιρα του θεάτρου (σε μερικές περιπτώσεις παραστάσεων και ακρογωνιαίο λίθο) αποτελούν τα φώτα, τα οποία όπως μας εξηγεί η ιδιοκτήτρια υπήρχαν και φτιάχτηκαν από τον κινηματογράφο, που υπήρχε παλαιότερα στον χώρο αυτό. Η ιστορικότητα του χώρου είναι εμφανής, καθώς και η ανάγκη να δημιουργηθεί κάτι νέο και καινοτόμο με σεβασμό στο παλιό και διαχρονικό… 
Ο δρόμος προς τα καμαρίνια μας οδηγεί σε ακόμη μία καινοτομία… Ευέλικτος χώρος, ικανός να φιλοξενήσει 10 άτομα, αλλά και ικανός να αναπροσαρμοστεί για περισσότερα. Τα μπάνια (ξεχωριστά για άνδρες και για γυναίκες) διαθέτουν το καθένα δική του ντουζιέρα, συνθήκη, που σε ελάχιστα θέατρα είναι εμφανής.
Τέλος, στην μετάβασή μας στον χώρο και πάλι του φουαγιέ βλέπουμε το σημείο, όπου ελέγχονται οι φωτισμοί και οι ήχοι μίας παράστασης… Και πρόκειται για ένα σημείο ευρύχωρο, για μία άνετη δομή, ικανή να φιλοξενήσει πέρα από τους ηχολήπτες και τους φωτιστές και τους ηθοποιούς, οι οποίοι θα μεταβούν από τα πλαϊνά της σκηνής, όταν και αν το απαιτεί η παράσταση… Ένα ακόμα γεγονός, που συμβάλλει στην προσεκτική μελέτη των λεπτομερειών…
Δείτε το νέο στολίδι της Θεσσαλονίκης Η συζήτησή μας πάνω στην σκηνή δεν μένει μονάχα στα τεχνικά ζητήματα του χώρου, τα οποία καταλαμβάνουν -σαφώς- ένα μεγάλο μέρος αυτής, αλλά περιλαμβάνει και ζητήματα σχετιζόμενα με τόσο με το τολμηρό αυτό βήμα, όσο και με την ταυτότητα του θεάτρου. Συγκεκριμένα, η κεφαλή του εγχειρήματος Ιφιγένεια Μανώλα, αλλά και η κόρη της Ανδρονίκη Μαλακόζη (η οποία επίσης ασχολείται ενεργά με το θέατρο, έχοντας σκηνοθετήσει αρκετές παιδικές παραστάσεις) επισημαίνουν τις δυσκολίες δημιουργίας ενός τέτοιου χώρου. Ο χώρος δεν προορίζεται για μία πρόσκαιρη κατανάλωση, αλλά αποτελεί ένα μακροπρόθεσμο επιχειρηματικό και καλλιτεχνικό σχέδιο, το οποίο αποτελεί οικογενειακή υπόθεση. Και αυτό, γιατί εκτός από την Ιφιγένεια Μανώλα, με την οργάνωση, αλλά και γενικότερα με την παραγωγή θα ασχοληθούν η κόρη της Ανδρονίκη, ο γιός της Αλέξανδρος και ο γαμπρός της (σύζυγος της Ανδρονίκης) Emin.
Το εγχείρημα δύσκολο εξαρχής και με την κατάσταση του κορονοϊού έγινε ακόμα δυσκολότερο. Η επιθυμία, όμως, καθώς και η πίστη στο όνειρο της δημιουργίας αυτού του χώρου ήταν πιο δυνατά από τον φόβο και το άγχος της αποτυχίας. Και πράγματι ο χώρος με ορισμένες ακόμα λεπτομέρειες και εργασίες θα είναι έτοιμος για το κοινό της Θεσσαλονίκης, με σκοπό να ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό θεατρόφιλο.
Οι ερωτήσεις μας, όμως, δεν μένουν στον χώρο, καθώς ναι μεν αποτελεί ένα σημαντικό χαρακτηριστικό, αλλά σίγουρα όχι το βασικότερο… Σημασία έχει και το περιεχόμενο αυτών, που θα φιλοξενήσει. Γιατί ένας ωραίος χώρος, μονάχα από τις παραστάσεις, που θα φιλοξενήσει, αλλά και τον προγραμματισμό, που θα πράξει, θα καθιερωθεί ή όχι στη συνείδηση του κόσμου. Εκεί θα σταθούμε όλοι σε ένα μακρόπνοο διάστημα. Οι δύο γυναίκες μας εκμυστηρεύονται, πως στόχος τους είναι να αποτελέσει ένα πολυχώρο, που θα φιλοξενήσει εκτός από παραστάσεις (βασικό και δομικό χαρακτηριστικό κάθε σκηνής, που θέλει να λέγεται θέατρο) και μουσικά δρώμενα, εργαστήρια τεχνών, σεμινάρια θεάτρου. 
Η ταυτότητα, που θέλουν να προσδώσουν στον χώρο, θα κινηθεί γύρω από ποιοτικές θεατρικές παραστάσεις υψηλών προδιαγραφών, χωρίς να λένε όχι σε πιο εμπορικά θεάματα, που όμως θα έχουν υπόσταση και λόγο ύπαρξης.
Θα δοθεί βάση σε τρείς πυλώνες:
α) στην φιλοξενία αθηναϊκών θεατρικών παραστάσεων,
β) στην φιλοξενία παραστάσεων σημαντικών θεατρικών ομάδων της Θεσσαλονίκης,
και γ) στην παραγωγή πρωτότυπων θεατρικών παραστάσεων.
Στόχος η προσέλκυση του νέου κόσμου στο θέατρο και η δημιουργία μίας σχέσης εμπιστοσύνης με το θεατρόφιλο κοινό.
Η αρχή θα γίνει με τον «Τρελαντώνη» της Πηνελόπης Δέλτα σε διασκευή της Αλεξάνδρας Γιαννοπούλου και σε σκηνοθεσία της Ανδρονίκης Μαλακόζη, σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Εμείς να ευχηθούμε καλή αρχή στο νέο ξεκίνημα, ένα δυναμικό άνοιγμα, αλλά και την τήρηση των δεσμεύσεων, που αναφέρθηκαν παραπάνω. Η Θεσσαλονίκη έχει ανάγκη από νέες σκηνές, που όχι μόνο θα προσφέρουν θέαμα, αλλά θα σέβονται τόσο τους θεατές, όσο και τους κριτικούς.
.
Γιώργος Μπαστουνάς
Όλη η συζήτηση παρακάτω:
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ
Εν μέσω κορονοϊού όλος ο πολιτιστικός κόσμος βρίσκεται σε μία κατάσταση ακούσιας αδράνειας, καθώς ακόμη και σήμερα δεν ξέρουμε, πως θα εξελιχθεί η κατάσταση με τις θεατρικές σκηνές. Ωστόσο, απροσδόκητα και ξαφνικά ήρθε ένα ευχάριστο νέο από τον πολιτιστικό κόσμο. Η δημιουργία ενός νέου θεατρικού χώρου, το οποίο από μόνο του αποτελεί ένα σημαντικό γεγονός για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Το γεγονός δε, ότι αυτός ο χώρος δημιουργήθηκε μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση αβεβαιότητας, ανασφάλειας και φόβου, έχει και μία ακόμα πολυσήμαντη σημασία, καθώς θα δώσει πνοή στην παγωμένη θεατρική δραστηριότητα και το μήνυμα, πως ο πολιτισμός θα επανακάμψει σταδιακά πλήρως.
Η ίδια, αφού μας ξενάγησε, η Κουλτουρόσουπα είναι το πρώτο Μέσο που κατέγραψε τον υπέροχο χώρο, μας επεξήγησε πλήρως την λεπτομερή διαμόρφωσή του με ιδιαίτερη προσοχή στις λεπτομέρειες.
Αρχικά, αυτό στο οποίο πρέπει να σταθούμε είναι στον εξαιρετικά άνετο χώρο του θεάτρου, το οποίο πραγματικά μοιάζει έτοιμο να φιλοξενήσει μεγάλες παραστάσεις. Ήδη ο χώρος του φουαγιέ ομολογεί την ευκολία πρόσβασης, αλλά και την πολύ όμορφη σύνθεση με τη δημιουργία ενός ντιζαϊνάτου σαλονιού στην αριστερή μεριά και του κυλικείου με τις τουαλέτες στην δεξιά μεριά. Ο χώρος προς την σκηνή είναι ιδιαίτερα ευέλικτος, καθώς προσφέρονται πολλαπλές είσοδοι για την διέλευση του κοινού, θέλοντας να αποφευχθεί η αναμονή και η ταλαιπωρία στην πορεία προς τι θέσεις.
Και τώρα ερχόμαστε στην σκηνή, η οποία πραγματικά εντυπωσιάζει από την πρώτη ματιά. Ένας υπερυψωμένος και μεγάλος χώρος ικανός να φιλοξενήσει πλήθος απαιτητικών θεαμάτων. Δημιουργεί εξαρχής αρκετές προσδοκίες με την μεγάλου εύρους σκηνή (13 μέτρων). Σημαντικά στην ατμόσφαιρα του θεάτρου (σε μερικές περιπτώσεις παραστάσεων και ακρογωνιαίο λίθο) αποτελούν τα φώτα, τα οποία όπως μας εξηγεί η ιδιοκτήτρια υπήρχαν και φτιάχτηκαν από τον κινηματογράφο, που υπήρχε παλαιότερα στον χώρο αυτό. Η ιστορικότητα του χώρου είναι εμφανής, καθώς και η ανάγκη να δημιουργηθεί κάτι νέο και καινοτόμο με σεβασμό στο παλιό και διαχρονικό…
Τέλος, στην μετάβασή μας στον χώρο και πάλι του φουαγιέ βλέπουμε το σημείο, όπου ελέγχονται οι φωτισμοί και οι ήχοι μίας παράστασης… Και πρόκειται για ένα σημείο ευρύχωρο, για μία άνετη δομή, ικανή να φιλοξενήσει πέρα από τους ηχολήπτες και τους φωτιστές και τους ηθοποιούς, οι οποίοι θα μεταβούν από τα πλαϊνά της σκηνής, όταν και αν το απαιτεί η παράσταση… Ένα ακόμα γεγονός, που συμβάλλει στην προσεκτική μελέτη των λεπτομερειών…
Δείτε το νέο στολίδι της Θεσσαλονίκης
Οι ερωτήσεις μας, όμως, δεν μένουν στον χώρο, καθώς ναι μεν αποτελεί ένα σημαντικό χαρακτηριστικό, αλλά σίγουρα όχι το βασικότερο… Σημασία έχει και το περιεχόμενο αυτών, που θα φιλοξενήσει. Γιατί ένας ωραίος χώρος, μονάχα από τις παραστάσεις, που θα φιλοξενήσει, αλλά και τον προγραμματισμό, που θα πράξει, θα καθιερωθεί ή όχι στη συνείδηση του κόσμου. Εκεί θα σταθούμε όλοι σε ένα μακρόπνοο διάστημα. Οι δύο γυναίκες μας εκμυστηρεύονται, πως στόχος τους είναι να αποτελέσει ένα πολυχώρο, που θα φιλοξενήσει εκτός από παραστάσεις (βασικό και δομικό χαρακτηριστικό κάθε σκηνής, που θέλει να λέγεται θέατρο) και μουσικά δρώμενα, εργαστήρια τεχνών, σεμινάρια θεάτρου.
Θα δοθεί βάση σε τρείς πυλώνες:
α) στην φιλοξενία αθηναϊκών θεατρικών παραστάσεων,
β) στην φιλοξενία παραστάσεων σημαντικών θεατρικών ομάδων της Θεσσαλονίκης,
και γ) στην παραγωγή πρωτότυπων θεατρικών παραστάσεων.
Στόχος η προσέλκυση του νέου κόσμου στο θέατρο και η δημιουργία μίας σχέσης εμπιστοσύνης με το θεατρόφιλο κοινό.
Η αρχή θα γίνει με τον «Τρελαντώνη» της Πηνελόπης Δέλτα σε διασκευή της Αλεξάνδρας Γιαννοπούλου και σε σκηνοθεσία της Ανδρονίκης Μαλακόζη, σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Εμείς να ευχηθούμε καλή αρχή στο νέο ξεκίνημα, ένα δυναμικό άνοιγμα, αλλά και την τήρηση των δεσμεύσεων, που αναφέρθηκαν παραπάνω. Η Θεσσαλονίκη έχει ανάγκη από νέες σκηνές, που όχι μόνο θα προσφέρουν θέαμα, αλλά θα σέβονται τόσο τους θεατές, όσο και τους κριτικούς.
.
Γιώργος Μπαστουνάς
Όλη η συζήτηση παρακάτω:
Πηγή: http://www.kulturosupa.gr/
.αδ
No comments:
Post a Comment