Θλιβεροί πολιτικοί, την διαφθορά εσείς την εκτρέφετε…

Του Γιώργου Καλλινίκου

Ακούσατε, ακούσατε, ακούσατε! Το Φόρουμ Ακεραιότητας κάλεσε τα κόμματα σε εκδήλωση για πάταξη της διαφθοράς. Ακούσατε, ακούσατε, ακούσατε! Οι ηγέτες των κομμάτων δήλωσαν ετοιμότητα να προωθήσουν πρόσθετα νομικά εργαλεία προκειμένου να παταχθεί η διαφθορά και η διαπλοκή. Βγείτε στους δρόμους. Κτυπάτε τις καμπάνες. Πανηγυρίστε. Έρχεται το τέλος της διαφθοράς και της διαπλοκής στη νήσο των αγρίων. Τα κόμματα θα την μετατρέψουν ξανά σε νήσο των αγίων…

Δεν φτάνει που διέλυσαν τα πάντα σε αυτό τον τόπο, δεν φτάνει που τον έφεραν επί ερειπίων, εμπαίζουν και τον κόσμο. Με τόσο άγαρμπο τρόπο. Με τέτοιο πολιτικό θράσος. Με τόση υποτίμηση της νοημοσύνης έκαστου των πολιτών. Λες και τόσα χρόνια δεν είναι τα κόμματα που εκτρέφουν την διαφθορά με τις διαφόρου μορφής διαπλοκές. Λες και τόσα χρόνια δεν είναι και τα δικά τους συμφέροντα που αγκαλιάζουν τα πλοκάμια της διαφθοράς. Λες και δεν είναι και δικά τους στελέχη ανάμεσα σε αρκετούς που βρέθηκαν στις κεντρικές φυλακές.

Δεν ήσαν τα κόμματά σας, κύριοι, που τόσα χρόνια πρωταγωνιστούσαν στην διαπλοκή με τις διαφόρου τύπου χρηματοδοτήσεις τις οποίες έπαιρναν από λογής – λογής οικονομικά και άλλα συμφέροντα; Ποιοι ενέχονται στην μεγαλοδιαπλοκή με τους μεγαλοδικηγόρους που παραμένουν «αιώνια» νομικοί σύμβουλοι σε ημικρατικούς οργανισμούς εξασφαλίζοντας τεράστια οικονομικά οφέλη; Ποιοι είναι που έκλεισαν την πόρτα στον Οδυσσέα Μιχαηλίδη πριν από την κατάρρευση του Συνεργατισμού ώστε να μην μπορεί να ελέγξει το προμελετημένο έγκλημα;

Ποιοι είναι αυτοί, κύριοι, που ενέχονται στο τεράστιο σκάνδαλο το οποίο αποκάλυψε ο Γενικός Ελεγκτής, όπου με μια απλή αλλαγή των πολεοδομικών ζωνών, ένας μεγαλοντιβέλοπερ θησαύρισε εν μια νυκτί; Βλέποντας την περιουσία του αξίας 208.000 ευρώ να εκτοξεύεται στα 173 εκατ.; Ποιοι είναι που κάνουν πλάτες στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τους μεγαλοντιβέλοπερς οι οποίοι τσιμεντώνουν κάθε σπιθαμή διαθέσιμης παραλίας. Εγκληματώντας και βιάζοντας την φύση, αφού εξουδετερώνουν φώκιες, χελώνες και κάθε άλλο ζωντανό, που κάνει το λάθος να γεννηθεί σε παραλίες αυτού του τόπου. Θεωρώντας ότι οι ζωές και η αξία τους μπορεί να επιμετρούν σε αυτό τον τόπο περισσότερο από τα σχέδια κάθε δράκου της οικοδομικής ανάπτυξης.

Ποιοι είναι αυτοί, που στιγμάτισαν κάθε έννοια ισότητας και ισονομίας, όταν στο εγκληματικό κούρεμα καταθέσεων το οποίο απέφερε οικονομική καταστροφή σε χιλιάδες ανθρώπους και οδήγησε ακόμη και σε αυτοκτονίες, επέτρεψαν σε ημέτερους να βγάλουν τα εκατομμύριά τους εκτός χώρας. Ποιοι είναι αυτοί, που κρατάνε ακόμη την λίστα των κόκκινων δανείων και την κρύβουν. Για να προστατεύσουν καρχαρίες του οικονομικού κατεστημένου, που υπό κανονικές συνθήκες θα είχαν κηρύξει πτώχευση ή θα είχαν καταλήξει στη φυλακή. Ποιοι είναι αυτοί, που τρέμουν όπως ο διάβολος το λιβάνι την αποκάλυψη της λίστας αυτής, διότι εκεί φαντάζει σε περίοπτη θέση και το δικό τους όνομα ή ημετέρων. Ποιοι από τα κόμματά σας, περιλαμβάνονται στη λίστα των προκλητικώς διαγραφέντων δανείων.

Ποιοι είναι, κύριοι κομματάρχες, εκείνοι οι οποίοι τροποποίησαν τον νόμο για να επωφεληθούν μερικοί VIPS κατάδικοι να βγουν τάχιστα από την φυλακή. Ποιοι είναι αυτοί, που ψηφίζουν νόμους για να βολεύονται ένα τσούρμο παρατρεχάμενοι ως δήθεν σύμβουλοι στο Προεδρικό, στα υπουργεία και στη Βουλή. Μόνο για το 2018 αυτά τα βολέματα κόστισαν 5 εκατ. ευρώ. Με προσλήψεις χωρίς κριτήρια. Κανονικό ρουσφέτι. Μόνο ο κ. Συλλούρης στη Βουλή διαθέτει 16 συμβούλους, που μας κοστίζουν €296.931!!! Είστε και άγαρμποι, τρομάρα σας. Όχι έναν, ούτε δύο ούτε πέντε, δεκαέξι!!! Τι είσαι, άνθρωπέ μου; Ο Τραμπ ή ο Πούτιν;

Ποιοι είναι, κύριοι κομματάρχες, εκείνοι που ψήφισαν το πόθεν έσχες της πλάκας; Εκείνο το οποίο υποβάλλετε και ελέγχετε μόνοι σας. Εκείνο που ακόμη και αν δηλώνετε ψευδή στοιχεία δεν θα έχετε την παραμικρή επίπτωση. Εκείνο το οποίο δεν δηλώνετε τα περιουσιακά στοιχεία συζύγων και τέκνων κι έτσι μπορείτε, αν θέλετε, να κρύψετε μέσω αυτών πολλά. Εκείνο το οποίο βλέπει το παρδαλό κατσίκι και πεθαίνει από τα γέλια, αφού κάποιοι λογαριασμοί είναι άδειοι…

Για να αντιληφθείτε το μέγεθος του εμπαιγμού που επιχειρείτε, διαβάστε αυτό το success story! Τα επικαιροποιημένα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας καταγράφουν εκτίναξη της διαφθοράς στην Κύπρο κατά την πενταετία 2013-2018. Το 2012 η βαθμολογία μας ήταν 1.25. Από τον δεύτερο χρόνο της διακυβέρνησης Αναστασιάδη η κατρακύλα είναι χωρίς φρένο: 2014 – 1.08, 2015 – 1,01, 2016 – 0.83, 2017 – 0.78, 2018 – 0,64. Με τέτοια φρενήρη ταχύτητα, ο «στόχος» του απόλυτου μηδέν φαντάζει εφικτός…

Γι’ αυτό μην μας προκαλείτε άλλο. Η μοναδική σας προσφορά 

σε αυτό τον τόπο θα ήταν να μπείτε σε ένα αεροπλάνο και να αυτοεξοριστείτε!
Γιώργος Καλλινίκου
Facebook

Πηγή: Εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος" 18 Δεκεμβρίου 2019

Ένας καλός λόγος μπορεί να σου φτιάξει τη μέρα

Της Αφροδίτης Φωτιάδου

Είναι γεγονός ότι ένας καλός λόγος μπορεί να σου φτιάξει τη μέρα... ακόμα και από αγνώστους... Αυτό έγραψα σήμερα αλλα θέλω να πω κι αλλα... 

Σήμερα το πρωι δεν είχα λόγο να βγω από το σπίτι παρόλο που ήταν μια ωραία μερα... Έλα όμως όμως που τις πρώτες πρωινές ώρες ονειρεύτηκα ότι έτρωγα κεφτέδες... αυτούς που έφτιαχναν τα χερακια της μάνας μου... και ως γνωστό οι κεφτέδες της μάνας μας είναι πάντα οι καλύτεροι... τραγανοι από έξω και μαλάκοι μυρωδάτοι από μεσα... ήθελα κι άλλο...κι άλλο που παρολίγον να ξυπνήσω με βαρύ στομάχι... ένοιωθα τη μυρωδιά τους και στο ξύπνιο μου... εκει που αρχίζεις να παράγεις σάλιο... 

Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που έφτιαξα αυτό φαγητό... Μου έμεινε όμως η εικόνα του ονείρου που έπρεπε να βγει αληθινό... Δεν είχα όμως μαϊντανό... κύριο συστατικό του... Εκεί στην αγορα... η χαρωπή μαγείρισσα... βρεθηκα δίπλα από μια όμορφη καλοντυμένη... αλλά μικρόσωμη κυρία... Ζήτησε τη βοήθεια μου για να πάρει κάτι από τα ψηλά ράφια... κατι για χορτοφάγους... 

Είμαι χορτοφάγος μου είπε... και άρχισε να μου λέει πως έφτιαχνε το συγκεκριμένο φαγητό... Ήμουν και εγώ...της απάντησα....μεχρι τα δεκατέσσερα... όχι μόνο γιατί δεν ήθελα να τρώω ζώα αλλά γιατί έβλεπα και τη γιαγιά μου να ξεπουπουλιαζει κότες και περιστέρια... όσο για τα αθώα κουνελάκια... τι να πω... τραυμα... Δεν ξέρω μετά τι πήγε λάθος και άλλαξαν τα πράγματα αλλά δεν θα δυσκολεύουν καθόλου να το κόψω εάν τα παιδιά μου δεν ήταν τόσο φίλοι με το κρέας...

Μιλήσαμε για λίγο... Με ευχαρίστησε για την βοήθεια και μου είπε τόσο ωραία λόγια που δεν περίμενα να ακούσω εκείνη τη στιγμή... Σας βοήθησα της είπα και θέλετε να το ανταποδωσετε με έναν ωραίο λόγο... Όχι... απάντησε... ειναι μέσα από την καρδιά μου...

Τα λόγια της χρωμάτισαν τη μέρα πρέπει να πω... Και σκεφτόμουν πόσο ωραίο είναι να στρέφεις την προσοχή σου σε ωραία πράγματα... αντι να εστιαζεις σε άσχημα και ενοχλητικά... Να φωτογραφίζεις με τη φαντασία σου χαρούμενα πράγματα... στο δρόμο... παντού όπου κινείσαι... 

Να καραδωκείς το ωραίο... αντί να στρέφεις το βλέμμα σου στους κατσουφιδες... Κοίταξε το χρώμα του Ουρανού... ένα όμορφο λουλούδι... ένα ερωτευμένο ζευγάρι... μια μαμά που χαϊδεύει το παιδί της... ένας γλυκός ψίθυρος φυλλωματων στο φύσημα του αερα...

Εμπλουτισμός της ζωής μας από θετικές εικόνες, είναι ένα φανταστικό άλμπουμ που μας δίνει μια άλλη εικόνα του κόσμου... Και ένας καλός λόγος μπορεί να δώσει άλλη διάσταση στις σχέσεις των ανθρώπων... και η καλοσύνη μπορεί να λάμψει περισσότερο κι από τα ωραιότερα κοσμήματα... 

Μπορει όλο αυτό να ακούγεται ρομαντικό για πολλούς... 

Για αυτό θέλω να τελειώσω με κάτι πεζό και καθημερινό... 

Οι κεφτέδες σήμερα πλησίασαν κατά πολυ με αυτούς που έτρωγα από τα χεράκια της μάνας μου... 

Πήραν και αυτοί τα πάνω τους και μου φέρθηκαν με αγάπη.... 

❤️❤️❤️

Αφροδίτη Φωτιάδου

Facebook 

Ανδρέας Οδυσσέως Πασιαρδής, Αγωνιστής της ΕΟΚΑ 1955-59

Αριστερά ο Ανδρέας Πασιαρδής και δεξιά ο φίλος και συναγωνιστής του 

από την ΕΟΚΑ 55-59 Θεωρής το Μάρτιο του 1959.

Στη φωτογραφία αριστερά ο πατέρας μου Ανδρέας Οδυσσέως Πασιαρδής, το Μάρτιο του 1959 σε ηλικία 21 ετών. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, το τρέξιμο, το ποδόσφαιρο και την πυγμαχία. Είχε κλίση στη ζωγραφική και στη μουσική, αφού του άρεσε να τραγουδά και έπαιζε ακορντεόν και φυσαρμόνικα. Δίπλα του δεξιά είναι ο φίλος και συναγωνιστής του κατά τον αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59 Θεωρής. Ο Ανδρέας Πασιαρδής επηρεασμένος από τον πατέρα του, Οδυσσέα, ο οποίος ήταν παλαιός πολεμιστής των Βαλκανικών, του Α’ παγκοσμίου και της Μικρασιατικής εκστρατείας, έλαβε μέρος στον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ 55-59 από την ηλικία των 17 χρόνων. Πολλές φορές εκτέλεσε παράτολμες αποστολές της Oργάνωσης, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή του. 

Μετά το τέλος του απελευθερωτικού αγώνα για ένα διάστημα ήταν στη φρουρά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ και αργότερα εργάστηκε στην ασφάλεια του αεροδρομίου Λευκωσίας. Το 1961 προσελήφθη στον Κυπριακό Στρατό με το βαθμό του μόνιμου Ανθυπολοχαγού. Το 1963-64 επικεφαλής Λόχου, με το Τάγμα του ήρωα Χρήστου Φώτη τότε Ταγματάρχη, έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις για την αντιμετώπιση των Τούρκων στασιαστών της ΤΜΤ και διακρίθηκε. Στις επιχειρήσεις του Μαρτίου στο Μούτταλο της Πάφου και του Απριλίου στην περιοχή της Αλωνάγρας επί της οροσειράς του Πενταδακτύλου.

Έχω ηθική υποχρέωση να αναφέρω τα πιο κάτω. Τον Ιανουάριο του 1964 είχε γεννηθεί το πρώτο του παιδί, ο γράφων. Αρχές Μαρτίου του 64 εισήχθηκα στο νοσοκομείο με βαριάς μορφής βρογχοπνευμονία η οποία σύμφωνα με τους γιατρούς μπορούσε να οδηγήσει και στο μοιραίο. Ο πατέρας μου μπορούσε να ζητήσει από τον Διοικητή του το Χρήστο Φώτη να τον αφήσει στη Λευκωσία δίπλα στο γιο του και στη σύζυγο του. Ο Φώτης σίγουρα θα τον άφηνε, αφού είχε και άλλους Αξιωματικούς στη διάθεση του. Όμως ο Ανθυπολοχαγός Πασιαρδής επέλεξε να πάει να πολεμήσει. Γιατί δεν εγίνετο, όπως έλεγε, να πάνε οι στρατιώτες του, πολλοί ήταν συναγωνιστές και συγχωριανοί του από την περίοδο της ΕΟΚΑ 55-59 και να μην πάει αυτός που ήταν ο επικεφαλής τους. Αυτό το πνεύμα αυτοθυσίας που είχε για τη Κύπρο τον εχαρακτήριζε σε όλη του τη ζωή και ιδιαίτερα στις περιόδους των αγώνων που συμμετείχε.

Την περίοδο της δικτατορίας 1967-74 τάχθηκε εναντίον της χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄ γι’ αυτό και στοχοποιήθηκε. Το 1974 έφερε το βαθμό του Λοχαγού και υπηρετούσε στο 11ο Τακτικό Συγκρότημα, έξω από τη Λευκωσία, ως Διοικητής του Λόχου Διοικήσεως. Κατά το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου συνελήφθη από τους πραξικοπηματίες και ετέθη υπό περιορισμό. Παρ’ ολίγο να τον εκτελέσει πραξικοπηματίας Ανθυπασπιστής της ΕΛΔΥΚ. Κατά την τουρκική εισβολή έλαβε φάκελο Γ και εντάχθηκε σε πολεμική μονάδα, το 212 Τάγμα Επιστρατεύσεως. Κατά την Β’ φάση της τουρκικής εισβολής 14-16 Αυγούστου 74 πολέμησε με γενναιότητα επικεφαλής του 1ου Λόχου/212ΤΕ. Διοικητής του Τάγματος ο Ταγματάρχης Κωνσταντίνος Αχιλλείδης, 1ος Λόχος Λοχαγός Ανδρέας Πασιαρδής, 2ος Λόχος Υπολοχαγός Κωνσταντίνος Μιχόπουλος, 3ος Λόχος Λοχαγός Γεώργιος Χατζηδαμιανού. Την 14η Αυγούστου το πρωϊ αρχικά αμύνθηκε με το Λόχο του στο στρατόπεδο του 11ου Τακτικού Συγκροτήματος το οποίο ήταν ανάμεσα στο αεροδρόμιο Λευκωσίας και το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. 

Τους επιτέθηκαν άρματα μάχης υποστηριζόμενα από πυροβολικό, όλμους και αεροπορία. Ο Λόχος δεν είχε υποστήριξη πυροβολικού, το δε μοναδικό Α/Τ μπαζούκας 3,5’’ που διέθετε αχρηστεύτηκε. Έβαλλαν πάνω στα άρματα με τα ατομικά τους τυφέκια. Τα άρματα εισήλθαν στο στρατόπεδο και ισοπέδωναν τα πάντα. Έκαναν τέσσερις ώρες να το καταλάβουν. Ως εκ θαύματος ο Λοχαγός Πασιαρδής και οι άνδρες του Λόχου του μπόρεσαν να βγουν ζωντανοί από το βομβαρδισμένο και φλεγόμενο στρατόπεδο και με τα άρματα μπροστά τους πριν να τους πατήσουν. Εκείνη την ημέρα έπεσε μαχόμενος στα υψώματα Κολοκασίδη ο Σοφοκλής Γεωργίου του 1ου/212ΤΕ.

Το μεσημέρι της 14ης Αυγούστου, μετά τη σύμπτυξη από το 11ο ΤΣ, ο Πασιαρδής μέσα σε πραγματική κόλαση πυρός ανέβηκε πάνω στη Σχολή Γρηγορίου και ανέλαβε με το Λόχο του την υπεράσπιση της μέχρι τις πρώτες μεταμεσημβρινές ώρες της 16ης Αυγούστου. Επί τρεις ημέρες κρατούσε τη Σχολή Γρηγορίου παρά τη σφοδρότητα των βομβαρδισμών από την τουρκική αεροπορία, τα άρματα, το πυροβολικό και τους όλμους και βαλλόμενος ο Λόχος από όλα τα όπλα ευθυτενούς τροχιάς και τους ελεύθερους σκοπευτές. Από τους βομβαρδισμούς της τουρκικής αεροπορίας γύρω στο μεσημέρι της 16ης Αυγούστου ο Πασιαρδής τραυματίστηκε στο πόδι. Έδεσε το τραύμα του για να σταματήσει την αιμορραγία και συνέχισε να ηγείται του Λόχου του. Οι περισσότεροι από τους άνδρες του είχαν μικροτραυματισμούς. 

Όταν ο κύριος όγκος των μαχητών της ΕΛΔΥΚ συνεπτύχθη από το στρατόπεδο της, το οποίο κατελήφθη, τα τουρκικά άρματα και το πεζικό έκαναν μια λαβίδα να κλείσουν μέσα τη Σχολή Γρηγορίου πάνω στην οποία ο Λοχαγός Πασιαρδής δεν είχε ούτε ένα αντιαρματικό. Αντιαρματικά είχε μόνο η ΕΛΔΥΚ η οποία τα πήρε μαζί της στον Αρχάγγελο όπου συνεπτύχθη. Με πολύ μεγάλες δυσκολίες μέσα σε πραγματική κόλαση πυρός ο 1ος Λόχος/212ΤΕ υπό τον Πασιαρδή, βαλλόμενος από τρεις πλευρές, μπόρεσε να απαγγιστρωθεί από τη Σχολή Γρηγορίου μόνο με μικροτραυματισμούς.

Η δράση του Λοχαγού Πασιαρδή και των ανδρών του συνεχίστηκε το απόγευμα της 16ης Αυγούστου 74 στη κρίσιμη μάχη των υψωμάτων Κολοκασίδη. Άνκαι τραυματισμένος, καταματωμένος και ολόμαυρος από τον τριήμερο αγώνα που προηγήθηκε, στο στρατόπεδο του 11ου και στη Σχολή Γρηγορίου, ανέβηκε στο ύψωμα Κολοκασίδη για να αμυνθεί ξανά. Στην τελευταία γραμμή άμυνας που αν έσπαζε οι Τούρκοι θα εισέρχονταν στη Λευκωσία. Εκεί που σήμερα είναι το Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής, ύψωμα 190 όπως το λένε.

Ήταν επικεφαλής των ανδρών του 1ου Λόχου/212ΤΕ, των ανδρών της Α’ΜΚ με αντιαρματικό ΠΑΟ 90χιλ, ανδρών του 386ΤΕ και υποστηρίζετο από το πυροβολικό. Με αυτοθυσία μαζί με τους άνδρες του απέκρουσε την τουρκική επίθεση αρμάτων και πεζικού υποστηριζόμενη από αεροπορία, πυροβολικό, όλμους και όλα τα όπλα ευθυτενούς τροχιάς. Στα δεξιά του αμύνετο ο Λοχαγός Χατζηδαμιανού με το 3ο Λόχο/212ΤΕ πάνω στο άλλο ύψωμα Κολοκασίδη το 180. Στα αριστερά του ο Υπολοχαγός Μιχόπουλος με το 2ο Λόχο/212ΤΕ στο εργοστάσιο Καϊσή. Πίσω στην αντιπροσωπεία Κολοκασίδη ο Ταγματάρχης Αχιλλείδης ο οποίος είχε τη διοίκηση μάχης. Την επίθεση ανέκοψαν και οι άλλοι δύο Λόχοι του 212ΤΕ. Εκεί στη πιο κρίσιμη μάχη του πολέμου, ο τουρκικός στρατός ηττήθηκε και σώθηκε η Λευκωσία. Οι Τούρκοι είχαν απώλεια τεσσάρων αρμάτων και βαριές απώλειες στο πεζικό. Αμέσως μετά το πόλεμο ο Ανδρέας Πασιαρδής προτάθηκε από τον Διοικητή του για το Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας. Με τη δράση του στους αγώνες της Κύπρου τίμησε την πατρίδα του, αλλά και τον παρασημοφορημένο πατέρα του, που τον είχε ως πρότυπο του. Αποστρατεύτηκε πρόωρα και αυτοβούλως το 1992 με το βαθμό του Ταξίαρχου εν αποστρατεία.

Ποτέ δεν πρόβαλε ο ίδιος τον εαυτό του και την δράση του. Είχε όμως ήσυχη τη συνείδηση του γιατί έπραξε στο ακέραιο το καθήκον του. Την περίοδο μετά τα γεγονότα του 74 πολλά δημοσιεύματα αναφέρθηκαν τιμητικά στη δράση του Πασιαρδή και των άλλων Αξιωματικών του 212ΤΕ. Με τη πάροδο του χρόνου όμως κυκλοφόρησαν διάφορες φανταστικές ιστορίες για το 1974 με ποικίλες σκοπιμότητες. Με την πλύση εγκεφάλου του διαδικτύου κάποιες εμπεδώθηκαν και έθαψαν την δράση του Ανδρέα Πασιαρδή αλλά και όλου του 212ΤΕ. Όταν πριν από λίγα χρόνια έμαθε αυτές τις φανταστικές ιστορίες που κυκλοφορούν και τη βιομηχανία παραπληροφόρησης έλεγε χαρακτηριστικά: ‘’Μα δεν ντρέπονται τίποτε και γράφουν αυτά τα πράγματα; Παν να μας ακυρώσουν εντελώς εμάς.’’.

Ο Ανδρέας Πασιαρδής Ανθυπολοχαγός Πεζικού το 1961-62

Ο Ανδρέας Πασιαρδής με το βαθμό του Ταγματάρχη το 1980.

Απόσπασμα της Ημερήσιας Διαταγής του 212ΤΠ της 17ης Αυγούστου 1974 

όπου ο Διοικητής του Τάγματος Ταγματάρχης Κωνσταντίνος Αχιλλείδης 

προτείνει τον Λοχαγό Ανδρέα Πασιαρδή για το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας.

Σε πρώτο πλάνο ο πατέρας μου Ανδρέας Πασιαρδής μόνιμος Ανθυπολοχαγός του Κυπριακού Στρατού ηγείται του Λόχου του στη παρέλαση της 1ης Απριλίου 1964. 

Πίσω του ο Υποδιοικητής του Λόχου μόνιμος Ανθυπολοχαγός 

του Κυπριακού Στρατού Νίκος Καλογήρου.

Ο Λόχος αυτός συγκροτήθηκε από πρώην αγωνιστές της ΕΟΚΑ 55-59 και άλλους εθελοντές της περιοχής Αγλαντζιάς και της ευρύτερης περιοχής Λευκωσίας. Ήταν ο Λόχος Βαρέων Όπλων του Τάγματος του τότε Ταγματάρχη Χρήστου Φώτη από την κατεχόμενη Άσσια. Ο Φώτης το 1974 με το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη, Διοικητής του 321ΤΕ, έπεσε ηρωϊκά μαχόμενος στα Καζιβερά. Το Τάγμα του Χρήστου Φώτη το 1964 ελέγετο Γενική Εφεδρεία Αρχηγείου με έδρα τη Λευκωσία. Αποτελείτο από εθελοντές εθνοφρουρούς και είχε τρεις Λόχους τυφεκιοφόρων και το Λόχο Βαρέων όπλων υπό τον Ανθυπολοχαγό Ανδρέα Πασιαρδή. 

Ο μόνιμος Ανθυπολοχαγός Γεώργιος Χατζηδαμιανού ήταν ο Διοικητής του 1ου Λόχου ΤΦ των εθελοντών από την Φιλιά, το Μάσσαρη και την ευρύτερη περιοχή. Ο μόνιμος Ανθυπολοχαγός Χαράλαμπος Τοουλιάς ήταν ο Διοικητής του 2ου Λόχου ΤΦ των εθελοντών από την περιοχή Παλιομετόχου. Ο μόνιμος Ανθυπολοχαγός Κωνσταντίνος Λοϊζου ήταν ο Διοικητής του 3ου Λόχου ΤΦ των εθελοντών φοιτητών της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, του Ιερού Λόχου.

Την 4η Μαρτίου 1964 είχε εκδοθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ το γνωστό ψήφισμα 186 το οποίο, μεταξύ άλλων, υποστήριζε την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στις 7 Μαρτίου 1964 οι Τούρκοι στασιαστές προκάλεσαν σοβαρά επεισόδια στην αγορά της Πάφου όπου συνέλαβαν εκατοντάδες Ελληνοκύπριους ομήρους, εκτέλεσαν μερικούς και έβαλλαν από τους μιναρέδες εναντίον των απροστάτευτων και ανυποψίαστων πολιτών της Πάφου προκαλώντας τρόμο και σπέρνοντας τον θάνατο. 

Το Υπαρχηγείο της Πάφου αντέδρασε αλλά δεν μπορούσε από μόνο του να αντιμετωπίσει τις ισχυρές και καλά οργανωμένες δυνάμεις της ΤΜΤ. Να τις αναγκάσει να απελευθερώσουν τους ομήρους και να προστατεύσει το πληθυσμό από τους τρομοκράτες. Εδόθη η διαταγή στο Τάγμα του Ταγματάρχη Χρήστου Φώτη από τη Λευκωσία να πάει στη Πάφο να ενισχύσει το Υπαρχηγείο Πάφου του οποίου στρατιωτικός Διοικητής ήταν ο τότε Αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Αζίνας. Στο Λόχο του Ανδρέα Πασιαρδή παρουσιάστηκε και ένας Τουρκοκύπριος εθελοντής ο οποίος ζήτησε από τον Πασιαρδή να τον δεχτεί στο Λόχο του και να πάει να πολεμήσει και αυτός τους στασιαστές της ξενοκίνητης ΤΜΤ, αφού όπως είναι γνωστό κατευθύνετο από το γραφείο ειδικού πολέμου της Τουρκίας. Ο Πασιαρδής τον προέτρεψε να μην πάει διότι μπορεί να αναγκάζετο να σκοτώσει ομοεθνείς του. Όμως ο Τουρκοκύπριος επέμενε και ο Ανθυπολοχαγός Πασιαρδής ενέταξε τον εθελοντή στο Λόχο του.

Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος οι Λόχοι του Πασιαρδή, του Χατζηδαμιανού και του Κωνσταντίνου Λοϊζου. Ο Λόχος του Ανθυπολοχαγού Τοουλιά είχε λάβει προηγουμένως μέρος στην επίθεση εναντίον των στασιαστών στη περιοχή Τσιακλαγιάν στη Λευκωσία με επικεφαλής τον ίδιο τον Διοικητή τον Ταγματάρχη Χρήστο Φώτη. Η επίθεση του 2ου Λόχου στο Τσιακλαγιάν ήταν θυελλώδης και μέσα σε 24 ώρες ξεκαθάρισε την περιοχή από τους ξενοκίνητους τρομοκράτες. 

Στη μάχη της Πάφου με τη Γενική Εφεδρεία Αρχηγείου, το Τάγμα του Ταγματάρχη Χρήστου Φώτη, έλαβαν μέρος και οι εξής μόνιμοι Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί του Κυπριακού Στρατού τους οποίους αναφέρουμε. Οι μόνιμοι Ανθυπολοχαγοί, Γιάννης Χριστοδουλίδης Μαυρόγιαννος που ήταν ο Υπασπιστής, Προκόπης Χριστοδούλου στο 1ο και 4ο Επιτελικά Γραφεία, Ξάνθος Ιακωβίδης στο 2ο και 3ο Επιτελικά Γραφεία, Νίκος Καλογήρου (πίσω από τον Πασιαρδή στη φωτογραφία) Υποδιοικητής του Λόχου Βαρέων Όπλων, Θεμιστοκλέους Αγαθάγγελος Ψαράς Διμοιρίτης Πολυβόλων και οι μόνιμοι Δεκανείς Μιχαήλ Μιχάλης Διμοιρίτης Διμοιρίας Α/Τ 3,5’’ και Κιρκιλλής Ευάγγελος Διμοιρίτης 3ου Λόχου.

Οι τρεις αναφερόμενοι Λόχοι, 1ος 2ος και ΛΒΟ, την 8/3/1964 ετοιμάστηκαν και ξεκίνησαν για τη Πάφο. Το ηθικό τους και η πεποίθηση της νίκης ήταν στο υψηλότερο σημείο. Όλο το βράδυ το Τάγμα διέσχιζε το Τρόοδος με σκοπό να μην γίνει αντιληπτό από τους τρομοκράτες και τους πράκτορες τους και μέχρι το πρωϊ να επιτεθεί αιφνιδιαστικά. Με το πρώτο φως της 9ης Μαρτίου 1964 οι τρεις Λόχοι και με τη βοήθεια των νομίμων δυνάμεων της Πάφου, επιτέθηκαν με όλες τις δυνάμεις τους αιφνιδιαστικά κατά των οχυρωμένων θέσεων των στασιαστών της ΤΜΤ στη περιοχή του Μούτταλου της Πάφου. Η επίθεση ήταν θυελλώδης. 

Ο ίδιος ο Διοικητής Χρήστος Φώτη αγέρωχος και αδιάφορος απέναντι στα εχθρικά πυρά με τη βροντώδη φωνή του φώναζε στους άνδρες του: ‘’Παιδιά τις σφαίρες που ακούγονται μην τις φοβάστε, αυτή που θα γράφει το όνομα μας δεν την ακούγομε’’. Η στάση και η ηγεσία του Διοικητή έκανε τους Αξιωματικούς και οπλίτες του Τάγματος να αισθάνονται άτρωτοι από τα εχθρικά πυρά. Άτρομοι και οι Διοικητές των Λόχων στη πρώτη γραμμή επικεφαλής των τμημάτων τους έδιναν μάχη εκ του συστάδην. Το ίδιο και οι άλλοι Αξιωματικοί του Τάγματος. 

Οι Τούρκοι στασιαστές έβαλλαν εναντίον των εθνοφρουρών από μιναρέδες, από στέγες σπιτιών και από τις πιο απίθανες θέσεις. Οι εθνοφρουροί δεν πτοήθηκαν και συνέχισαν την επίθεση. Κατελάμβαναν τις οχυρωμένες θέσεις των στασιαστών τη μια μετά την άλλη και σχεδόν τους διέλυσαν. Με παρέμβαση των Άγγλων ειρηνευτών σταμάτησε η μάχη και ανεκόπη η συντριβή των τρομοκρατών. Οι τρομοκράτες αναγκάστηκαν να απελευθερώσουν όλους τους ομήρους. Μεταξύ των πεσόντων που είχαν στο σύνολο τους οι Ελληνοκυπριακές δυνάμεις την 9η Μαρτίου, οι Ανδρέας Γερούδης, Κώστας Αθηνοδώρου, Δημητράκης Παπαμιλτιάδους, Κώστας Καρνάβαλος, Βλαδίμηρος Ηρακλέους και άλλοι. Μέσα στον Απρίλιο του 1964 το Τάγμα αυτό ανέβηκε στα βουνά του Πενταδακτύλου και αντιμετώπισε ξανά τους Τούρκους στασιαστές στη περιοχή του υψώματος Αλωνάγρα. Αργότερα με τη δημιουργία της Εθνικής Φρουράς το Τάγμα μετεξελίχθηκε σε 361 Τάγμα Πεζικού και εγκαταστάθηκε στο χωριό Συγχαρί στην οροσειρά του Πενταδακτύλου.

Εκείνο που παρατηρεί κανείς για τη περίοδο 1963-64 είναι ότι οι δυνάμεις της εθελοντικής Εθνοφρουράς είχαν υψηλότατο ηθικό, μαχητική ικανότητα, πίστη στη νίκη και όπου έδρασαν ήταν θυελλώδεις. Υπήρχε όραμα, εμπνευσμένη ηγεσία, πίστη στο δίκαιο του αγώνα και η μέγιστη δυνατή λαϊκή ενότητα. -Δέκα χρόνια αργότερα, το 1974, αυτά εξέλειπαν συνεπεία της εκτέλεσης του προδοτικού πραξικοπήματος.- Επιπροσθέτως, στις δυνάμεις του κράτους και της εθελοντικής Εθνοφρουράς δεν υπήρχε προετοιμασία ανάλογη με αυτή της ΤΜΤ. 

Αφού όπως είναι γνωστό Τούρκοι Αξιωματικοί εκπαίδευαν και εξόπλιζαν τους τρομοκράτες από καιρό και προετοιμάζονταν για να υλοποιήσουν τις μεθοδεύσεις της Άγκυρας όταν θα εδίδετο η κατάλληλη αφορμή. Όμως οι δυνάμεις της ξενοκίνητης ΤΜΤ δεν είχαν την ίδια μαχητική αξία με τους εθνοφρουρούς παρά το ότι ήταν πολύ καλά εξοπλισμένες, οργανωμένες και ενισχυμένες με προσωπικό από τη Τουρκία. Αυτά απεδείχθησαν στη μάχη της Πάφου, στη μάχη του Προφήτη Ηλία όπου έδρασε ο Λόχος των κοκκινοσκούφηδων του Βάσου Λυσσαρίδη με επικεφαλής τον Δώρο Ηλία, στη μάχη του Τσιακλαγιάν και αλλού. Στη φωτογραφία παρελαύνει ο Λόχος Βαρέων όπλων.

Η φωτογραφία είναι ιστορική. 

Ελήφθη το 1050 μετά τον Αγώνα της ΕΟΚΑ 55-59, 

την ημέρα που έγινε το μεγάλο συλλαλητήριο με ομιλητή 

τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ’. 

Στα δεξιά του Αρχιεπισκόπου με άσπρο μπουφάν και με μουστάκι 

ο πατέρας μου Ανδρέας Πασιαρδής, ένας από τους σωματοφύλακες του. 

Αφιερωμένη στη σημερινή επέτειο με μεγάλη τιμή!

Ο παππούς μου Οδυσσέας Αριστείδη Πασιαρδής, 1896-1985. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην συνοικία του Αγίου Λουκά που βρίσκεται στη κατεχόμενη Λευκωσία. Ο πατέρας του Αριστείδης Πασιαρδής διετέλεσε Κοινοτάρχης του Αγίου Λουκά και το επάγγελμα του ήταν χρυσοχόος. Είχε πέντε αδελφές. Έλαβε μέρος, ως εθελοντής, στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-13. Στο Α’ Βαλκανικό έλαβε μέρος στις μάχες στο Σαραντάπορρο, στα Γιαννιτσά και αλλού. Στο Β΄Βαλκανικό στη μάχη του Κιλκίς-Λαχανά και αλλού. Πολέμησε και υπό τις διαταγές του Ταγματάρχη Ιωάννη Βελισσαρίου. 

Την περίοδο 1914-18 έλαβε μέρος στο Α’ παγκόσμιο στη Γαλλία με άλλους Κύπριους και Ελλαδίτες εθελοντές. Τέλος συμμετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία 1919-22 ως εθελοντής. Έλαβε μέρος στις μεγάλες μάχες στο Εσκί-Σεχίρ, στο Σαγγάριο ποταμό και αλλού. Μετά την κατάρρευση του μετώπου τον Αύγουστο του 1922 εγκλωβίστηκε στη Μικρασία μαζί με άλλους συμπολεμιστές του. Κατόρθωσε τελικά να διαφύγει στην Ελλάδα και το 1924 επέστρεψε στη Κύπρο. Παντρεύτηκε την Άννα Βάττατζη και απέκτησε μια κόρη, τη Νίτσα και ένα γιό, τον Ανδρέα. Σε πρώτο πλάνο ο Οδυσσέας Αριστείδη Πασιαρδής, παρασημοφορημένος, παρελαύνει μαζί με άλλους παλαιούς πολεμιστές. Διέμενε με την οικογένεια του στην Αγλαντζιά. 

Συχνά περιέγραφε στα παιδιά και στα εγγόνια του αλλά και στους φίλους του τις εμπειρίες που είχε από το μέτωπο. Τραγουδούσε το πιο κάτω τραγούδι της Μικρασιατικής Εκστρατείας ’’Εσκί-Σεχίρ’’:

Εσκί Σεχίρ μου τρομερό

και συρματοπλεγμένο

μας έχεις κάψει τη καρδιά

αναθεματισμένο.

Πολλές μανάδες κλάψανε

ας κλάψει κι’ η δική μου

κει μέσα στο Εσκί Σεχίρ

κει μέσα ας βγει η ψυχή μου.

Εκεί ψηλά σ’ ένα βουνό

θ’ ανοίξω ένα πηγάδι

να τρέξει άφθονο νερό

να πιούνε οι φαντάροι.

Ανάθεμα σε Γούναρη

κι’ εσένα Στεργιάδη

που έδιωξες τους Έλληνες

κι’ έφερες το Κεμάλη.

Αριστερά ο Ανδρέας Πασιαρδής, στο κέντρο ο Φοίβος Ευαγγέλου, 

δεξιά ο Ντίνος Γωγάκης. Όλοι αγωνιστές της ΕΟΚΑ 55-59. 

Η φωτογραφία λήφθηκε αμέσως μετά το τέλος του αγώνα της ΕΟΚΑ.

(1ος/212ΤΕ) και του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ

Στην αεροφωτογραφία της περιοχής Σχολής Γρηγορίου - στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ η σηματοδότηση έγινε στη βάση μαρτυριών συμμετασχόντων στις μάχες του 1974 και είναι ενδεικτική και κατά προσέγγιση. Τα μαύρα βέλη δηλώνουν τοποθεσίες που δεν φαίνονται στον χάρτη. Εάν η αεροφωτογραφία περιελάμβανε την ευρύτερη περιοχή θα βοηθούσε στην καλύτερη κατανόηση των τοποθεσιών και των γεγονότων. Τα κόκκινα βέλη δηλώνουν ενδεικτικά και κατά προσέγγιση την επίθεση των τουρκικών αρμάτων και πεζικού την 16η Αυγούστου 74 από το πρωϊ μέχρι τις πρώτες μεταμεσημβρινές ώρες που κατελήφθη το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και η Σχολή Γρηγορίου.

Το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ υπεράσπιζαν δύο Λόχοι τυφεκιοφόρων της ΕΛΔΥΚ, ο 4ος υπό τον Λοχαγό Λούη Ιωαννίδη και ο 2ος υπό τον Υπολοχαγό Ηλία Κωνσταντούλα οι οποίοι ήταν ταγμένοι περιμετρικά του στρατοπέδου. Στρατοπεδάρχης ήταν ο Υποδιοικητής του Συντάγματος της ΕΛΔΥΚ Αντισυνταγματάρχης Παναγιώτης Σταυρουλόπoυλος. Έξω από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και νοτίως αυτού, πάνω στο ύψωμα Β, ήταν ταγμένος αμυντικά ο Λόχος Διοικήσεως του Συντάγματος της ΕΛΔΥΚ υπό τον Ταγματάρχη Σπυρίδωνα Δελλή. Νοτίως της Σχολής Γρηγορίου ήταν ταγμένη η Διμοιρία όλμων της ΕΛΔΥΚ υπό τον Υπολοχαγό Στέφανο Πίο.

Νοτιοανατολικά του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ πάνω στη Σχολή Γρηγορίου ήταν ταγμένος περιμετρικά ο 1ος Λόχος(-) του 212 Τάγματος Επιστρατεύσεως υπό τον Λοχαγό Ανδρέα Πασιαρδή από το μεσημέρι της 14Ης Αυγούστου μετά από την σύμπτυξη του από το στρατόπεδο του 11ου Τ.Σ.. Είχε απέναντι του, βόρεια, κάτω στον κάμπο το στρατόπεδο της ΤΟΥΡΔΥΚ και δεξιά του, ανατολικά, τα δύο Αγγλικά ή στρατιωτικά νεκροταφεία μέσα στα οποία είχαν εισχωρήσει τουρκικές δυνάμεις από τις 14 Αυγούστου και απειλούσαν την διάταξη τόσον της ΕΛΔΥΚ, από ανατολικά, όσον και του 212ΤΕ. Νοτιοδυτικά της Σχολής Γρηγορίου, πάνω στα υψώματα Καϊσή ήταν ταγμένος ο 2ος/212ΤΕ υπό τον Υπολοχαγό Κωνσταντίνο Μιχόπουλο. Νοτιοανατολικά της Σχολής πάνω στα υψώματα Κολοκασίδη και ανατολικά αυτής πάνω στο ύψωμα του Αρμενικού Νεκροταφείου, ήταν ταγμένος ο 3ος/212ΤΕ υπό τον Λοχαγό Γεώργιο Χατζηδαμιανού. Ο Διοικητής του 212ΤΕ Ταγματάρχης Κωνσταντίνος Αχιλλείδης είχε τον πολεμικό σταθμό του στην αντιπροσωπεία Κολοκασίδη. Την 16η Αυγούστου το πρωϊ ο Ταγματάρχης Κ. Αχιλλείδης αντικατέστησε την Διμοιρία του 3ου/212ΤΕ, στο ύψωμα του Αρμενικού Νεκροταφείου, με τον 3ο(-)/399ΤΠ ο οποίος είχε τεθεί υποδιοίκηση του 212ΤΕ το πρωϊ της ίδιας μέρας. Οι θέσεις της ΕΛΔΥΚ και του 212ΤΕ είναι φανερό ότι ήταν αλληλένδετες. Η ΕΛΔΥΚ διέθετε αντιαρματικά δικά της και είχε υποδιοίκηση δύο ΠΑΟ 106χιλ του 120ΛΒΟ της ΕΦ. Επίσης υποστηρίζετο από την 187ΜΠΠ. Το 212ΤΕ δεν διέθετε αντιαρματικά.

Η μάχη των υψωμάτων Κολοκασίδη που ακολούθησε το απόγευμα της 16ης Αυγούστου δεν περιλαμβάνεται σε αυτόν τον χάρτη. Εκεί ήταν η τελευταία γραμμή αμύνης στα υψώματα Καϊσή-Κολοκασίδη. Η ΕΛΔΥΚ είχε οπισθοχωρήσει στον Αρχάγγελο και δεν έλαβε μέρος στην μάχη αυτή. Το 212ΤΕ, ενισχυμένο με τμήματα πεζικού του 386ΤΕ, Α/Τ της Α’ΜΚ και ΠΑΟ 106χιλ που προηγουμένως υποστήριζαν την ΕΛΔΥΚ και με την υποστήριξη του πυροβολικού της 187ΜΠΠ και της 184ΠΠΠ, απέκρουσε την δεύτερη και τελευταία τουρκική επίθεση και απέτρεψε την περίσχεση ή και κατάληψη της Λευκωσίας. Ήταν η πιο κρίσιμη μάχη του πολέμου του 1974 γιατί έκρινε τον έλεγχο της Λευκωσίας και εκεί ο τουρκικός στρατός ηττήθηκε. Αμέσως μετά τον πόλεμο ο Α/ΓΕΕΦ Στρατηγός Ευθύμιος Καραγιάννης τιμητικά μετέτρεψε το 212 Τάγμα Επιστρατεύσεως σε Τάγμα Πεζικού, την στιγμή που άλλα τάγματα διαλύονταν ή συγχωνεύονταν με άλλα. Οι δε άνδρες του πήραν εξαήμερη τιμητική άδεια.

Την 18/8/1994 στην εφημερίδα ‘’Σημερινή’’ ο Στρατηγός ε.α. Γεώργιος Αζίνας ο οποίος κατά τον Αττίλα 2 ήταν ο Διοικητής της Γ’ΑΤΔ που υπεράσπιζε την Λευκωσία, έγραψε μεταξύ άλλων για τη μάχη της Λευκωσίας και ειδικά για την μάχη των υψωμάτων Κολοκασίδηː «…Δύο Λόχοι ουσιαστικά της Ε.Φ. πάνω στα υψώματα Αρχής Τηλεπικοινωνιών και Κολοκασίδη, παρέμειναν στις θέσεις των και πολέμησαν και με τη βοήθεια του Πυροβολικού έδωσαν μάθημα στον εισβολέα που πρέπει να του αναστέλλει κάθε σκέψη περαιτέρω περιπετείας…». Ήταν ο 1ος/212 του Λοχαγού Ανδρέα Πασιαρδή και ο 3ος/212 του Λοχαγού Γεώργιου Χατζηδαμιανού.

11. Στις 17 Φεβρουαρίου 2019 στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Αγλαντζιάς τελείται το πρώτο ετήσιο μνημόσυνο του πατέρα μου Ταξίαρχου ε.α. Ανδρέα Οδυσσέως Πασιαρδή, ακριβώς ένα χρόνο μετά που μας άφησε.

Ήταν άνθρωπος που τον διέκρινε η τόλμη, το θάρρος, η αυτοθυσία, η ανθρωπιά. Η αγάπη του για τη Κύπρο και ο πατριωτισμός του. Η πίστη του στην ιδέα της Ελλάδας και της Δημοκρατίας. Αυτά σημάδεψαν τη ζωή του, τις πράξεις και την συμπεριφορά του. Διαχρονικά μεγάλη η προσφορά του σε όλους τους αγώνες της Κύπρου. Πρότυπο του ο πατέρας του Οδυσσέας που ήταν παλαιός πολεμιστής από το 1912 μέχρι το 1922.

Ο γενναίος αγωνιστής της ΕΟΚΑ 55-59, ο ατρόμητος Ανθυπολοχαγός κατά την τουρκανταρσία του 1963-64 στις μάχες της Πάφου και του Πενταδακτύλου, έμελλε να συλληφθεί κατά το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974. Να ζήσει τη προδοσία, τη ταπείνωση και το δράμα της μαρτυρικής του πατρίδας. Που κάποιοι αποφάσισαν αμαχητί να παραδώσουν μέρος της Κύπρου στη Τουρκία.

Εκείνες τις τρεις πιο συγκλονιστικές μέρες της ζωής του 14, 15, 16 Αυγούστου 1974 αυτό τον γενναίο πατριώτη η μοίρα τον έταξε να αμυνθεί με το Τάγμα του, το 212 Τάγμα Επιστρατεύσεως, στη περιοχή αεροδρομίου Λευκωσίας. Διοικώντας το 1ο Λόχο του Τάγματος πολέμησε στο Στρατόπεδο Μιχαήλ Κουτσόφτα του 11ου Τακτικού Συγκροτήματος, μετά στη Σχολή Γρηγορίου και τέλος στα υψώματα Κολοκασίδη. Άνκαι τραυματισμένος και καταματωμένος από τον τριήμερο αγώνα που προηγήθηκε, όπως και οι περισσότεροι άνδρες του, το απόγευμα της 16ης Αυγούστου 74 έδωσε τη πιο κρίσιμη μάχη της ζωής του.

Εκεί στου Κολοκασίδη (εκεί που σήμερα είναι το Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής) με τους άνδρες του και τα υποδιοίκηση Α/Τ απέκρουσε τα τουρκικά άρματα και το πεζικό και κράτησε κλειστές τις πύλες της Λευκωσίας. Μετά τον πόλεμο ο στρατιωτικός ακόλουθος της Αμερικής ο οποίος είχε εντυπωσιασθεί από την ηρωϊκή αντίσταση του 212ΤΕ και ιδιαίτερα του τότε Λοχαγού Πασιαρδή και των ανδρών του, ήθελε να τον συναντήσει. Όμως ο πατέρας μου απόφυγε να συναντηθεί. Προτάθηκε από το Διοικητή του για το Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας. Για την ιστορία Διοικητής του Τάγματος ήταν ο τότε Ταγματάρχης Κωνσταντίνος Αχιλλείδης και Διοικητές των άλλων δύο Λόχων ο Λοχαγός Γεώργιος Χατζηδαμιανού και ο Υπολοχαγός Κωνσταντίνος Μιχόπουλος.

Αν μελετήσει κανείς την δράση και την προσφορά αυτού του ανθρώπου αντιλαμβάνεται ότι αποτελεί ένα πρότυπο αγωνιστή για την ελευθερία και τη δημοκρατία του λαού του. Ένα πρότυπο αγνού πατριώτη, γενναίου πολεμιστή αλλά και ταυτοχρόνως ανθρώπου με πανανθρώπινες αξίες.

Με μεγάλη τιμή, 

Γιώργος Α. Πασιαρδής 

16 Φεβρουαρίου 2019

Facebook Γιώργος Πασιαρδής

"Ειρωνεία και Πολιτική", Γιώργου Μιτίδη

Παρουσίαση Βιβλίου Γιώργου Μιτίδη

Παρουσίαση βιβλίου, "Ειρωνεία και Πολιτική"

του Γιώργου Μιτίδη

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2019

Ώρα 6:30 μ.μ.

Στο Σολώνειον Κέντρον Βιβλίου

Οδός Βυζαντίου 24, Στρόβολος 2064 - Λευκωσία

The Little Red Hen Redux

The Little Red Hen Redux

BRUCE F. KRUEGER·THURSDAY, NOVEMBER 7, 2019

One bright, sun-shiny day at the collective farm, the Little Red Hen came across some seeds of wheat on the road.

“I have found some wheat grains!”exclaimed the Little Red Hen. “Who will help me plant them?”
“Not I!” said the Fat Cat.
“Not I!” said the Running Dog.
“Not I!” said the Bourgeois Pig.
“Not I!” said the Dirty Rat.

“Then I shall,” said the Little Red Hen.


So she scratched the ground and buried the kernels. In time, they grew into tall stalks... all golden and fine.
“Who will help me cut and thresh the wheat?” asked the Little Red Hen.
“Not I!” said the Fat Cat.
“Not I!” said the Running Dog.
“Not I!” said the Bourgeois Pig.
“Not I!” said the Dirty Rat.
“Then I shall,” said the Little Red Hen.
So she cut the stems with her beak and threshed and winnowed the grain with her wings.
“Who will help me get this wheat milled?” asked the Little Red Hen.
“Not I!” said the Fat Cat.
“Not I!” said the Running Dog.
“Not I!” said the Bourgeois Pig.
“Not I!” said the Dirty Rat.
“Then I shall,” said the Little Red Hen.
So she took the wheat down the road to the Sovkhoz mill where comrade workers ground it into a fine powder. The Little Red Hen then carried the bag of flour all the way home.


“Now who will help me make the bread?” asked the Little Red Hen.
“Not I!” said the Fat Cat.
“Not I!” said the Running Dog.
“Not I!” said the Bourgeois Pig.
“Not I!” said the Dirty Rat.
“Then I shall,” said the Little Red Hen.
So she added water to the flour, and kneaded it with her feet. And the dry powder became a soft, pliable dough.


“I think you need to add yeast,” said the Silly Goose.
“Where the hell am I going to get yeast?!” asked the Little Red Hen as she placed the dough into in a preheated (350°) oven and baked the bread for forty minutes.
When the avocado green timer went off, the Little Red Hen asked, “Now who will help me eat this delicious, unleavened bread?”


“We will!” exclaimed the Fat Cat, the Running Dog, the Bourgeois Pig, and the Dirty Rat.
“Nuh-uhhh!” said the Little Red Hen. “No, you shan’t!” She then put on and adjusted her colorful cloth napkin, which she had purchased just a year ago when NEP was in place.
Shortly thereafter, a couple of Checkists arrived and sat to table along with the Little Red Hen. Together, they all enjoyed her tasty baked bread. Upon leaving, they took along the useless parasites for political reëducation.~

THE [LITTLE RED] END, SHEEPLE. 

Bruce F. Krueger

Παραλλαγή του αγγλικού παιδικού παραμυθιού : "The little red hen."

Αποχή απο δουλειά, αλλά όλοι θυμούνται την ίσια μοιρασιά..
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια μικρή κόκκινη κλώσσα, που σκάλιζε το χώμα στη φάρμα που ζούσε, μέχρι που ανακάλυψε μερικούς σπόρους σιταριού. Φώναξε τότε τους γείτονές της και τους είπε 'Αν φυτέψουμε αυτούς τους σπόρους, θα μπορέσουμε να έχουμε ψωμί να φάμε. Ποιος θα με βοηθήσει στο όργωμα και στο φύτεμα;' Ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσσα.

'Όχι εγώ', είπε η αγελάδα, 'τέλειωσε το ωράριο μου'.
'Όχι εγώ', είπε η πάπια, 'σήμερα έχω ημιαργία'.
'Όχι εγώ', είπε το γουρούνι, 'έχω πάρει άδεια αιμοδοσίας'.
'Όχι εγώ', είπε η χήνα, 'ψάχνω για δουλειά'. ....
'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσσα. Κι έτσι κι έκανε. Όργωσε το χωράφι, φύτεψε τους σπόρους, πότισε το χωράφι, το σιτάρι ψήλωσε κι ωρίμασε, που έγινε ψηλό και ολόχρυσο. 'Ποιος θα με βοηθήσει να θερίσω το
σιτάρι;' Ρώτησε τότε η μικρή κόκκινη κλώσσα.
'Όχι εγώ', είπε η πάπια, 'σήμερα κάνω στάση εργασίας.'
'Όχι εγώ, είναι εκτός της ειδικότητας μου', είπε το γουρούνι.
'Όχι εγώ, θα χάσω την αρχαιότητά μου', είπε η αγελάδα.
'Όχι εγώ, θα χάσω το επίδομα ανεργίας', είπε η χήνα.
'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσσα. Κι έτσι κι έκανε.
Θέρισε το σιτάρι, έφτιαξε το αλεύρι και έφτασε επιτέλους η ώρα να φτιαχτεί το ψωμί. 'Ποιος θα με βοηθήσει να ζυμώσω το ψωμί;' ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσσα.
'Όχι εγώ, θα ήταν υπερωρία αν σε βοηθούσα', είπε η αγελάδα.
'Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα της έγκαιρης προσέλευσης', είπε η πάπια.
'Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα ωρίμανσης, είπε το γουρούνι.
'Όχι εγώ, θα ήτανε ρατσιστικό να ήμουν εγώ η μόνος βοηθός', είπε η χήνα.
'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσσα. Ζύμωσε κι έψησε πέντε φρατζόλες. Μύρισε όμορφα το φρεσκοψημένο ψωμί, σε όλη η φάρμα και τότε
μαζεύτηκαν όλα τα ζώα. Όλα θέλανε - για την ακρίβεια απαιτούσανε -, μερίδιο απ' το ψωμί. Αλλά η μικρή κόκκινη κλώσσα είπε, 'Όχι, μπορώ να φάω και τις πέντε φρατζόλες μοναχή μου'.
'Αίσχος - Κερδοσκοπία!', φώναξε η αγελάδα.
'Καπιταλιστική βδέλλα!', ούρλιαξε η πάπια.
'Απαιτώ ίσα δικαιώματα!', διαμαρτυρήθηκε η χήνα.
Και το γουρούνι, απλώς γρύλισε, καθώς βαρέθηκε να κάνει κάτι παραπάνω.
Και γράψανε σε πλακάτ 'Αδικία', 'Η μικρή κόκκινη κλώσσα να φορολογηθεί', 'Να κρατικοποιηθεί το ψωμί', 'Τα πεινασμένα ζώα έχουν δίκιο', 'Νόμος είναι το δίκιο του γουρουνιού' και κάνανε πορεία γύρω - γύρω από τη μικρή κόκκινη
κλώσσα φωνάζοντας διάφορα συνθήματα.

Τότε ήρθε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης και είπε στη μικρή κόκκινη κλώσσα.'Δε πρέπει να είσαι τόσο άπληστη, δεν μπορείς να το φας μόνη σου'.
'Μα εγώ δούλεψα μόνη μου, για να φτιαχτεί αυτό το ψωμί, κανένας άλλος δεν μe βοήθησε', είπε η μικρή κόκκινη κλώσσα. 'Ολομόναχη μου, τα έκανα όλα.'

'Ακριβώς', είπε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης. 'Αυτή είναι η ομορφιά της ελεύθερης αγοράς. Καθένας μπορεί να δουλεύει όσο θέλει. Αλλά, με τους σύγχρονους κρατικούς κανονισμούς, το ψωμί θα πρέπει να μοιραστεί σε όλα τα ζώα και η εσύ μικρή κόκκινη κλώσα, θα πρέπει να δώσεις φόρο την μισή φρατζόλα ψωμιού στο κράτος, να πληρώσεις ακόμα φόρο ακίνητης περιουσίας για το χωράφι που όργωσες, να πληρώσεις για να δημοσιεύσεις στις εφημερίδες φωτογραφίες του ψωμιού που έψησες και να πληρώσεις εισφορές στα ταμεία των αγροτών, των μυλωνάδων και αρτοποιών, οπότε θα σου μείνει το ένα τέταρτο της φρατζόλας. 

Τι νομίζεις δηλαδή, ότι εσύ θα τρως και οι άλλοι θα πεινάνε;' Και έζησε η μικρή κόκκινη κλώσσα καλά -με το ένα τέταρτο της φρατζόλας-, και τα υπόλοιπα ζώα -με τις ολόκληρες φρατζόλες- ακόμα καλύτερα. Κι από τότε, η μικρή κόκκινη κλώσσα σταμάτησε να φτιάχνει το ψωμί της σε αυτήν τη φάρμα και πήγαινε σε άλλη φάρμα. Οι γείτονές της όμως, η πάπια, η αγελάδα, το γουρούνι και η χήνα αναρωτιόνται ακόμα μέχρι σήμερα γιατί η μικρή κόκκινη κλώσσα δεν έφτιαξε ποτέ ξανά άλλο ψωμί.
Παραλλαγή του αγγλικού παιδικού παραμυθιού : "The little red hen."

Η διχοτόμηση της Κύπρου από το 1957!

Η διχοτόμηση της Κύπρου από το 1957!

Ο πιο κάτω χάρτης δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Times of Cyprus» την 25η Ιουλίου 1957, δύο χρόνια πριν την ανεξαρτησία όταν η Κύπρος ήταν ακόμη αποικία των Άγγλων!

«Άσε τη σιωπή να μιλήσει», Εύας Μαρά

Παρουσίαση ποιητικής συλλογής «Άσε τη σιωπή να μιλήσει» 

της δημοσιογράφου - ποιήτριας Εύας Μαρά

Facebook Eva Mara Piperidis

Έκθεση Ζωγραφικής, Αγιογραφίας & Ψηφιδωτού, Νίκου Παντέχη

Παρασκευή, 6 Δεκεμβρίου, 2019 στις 19:30

Αίθουσα Πολιτιστικού Κέντρου Κάτω Βαρωσίων, "Πετράκης Παπαδόπουλος" 

(κοντά στο πρατήριο βενζίνης Λευκαρίτη) στη Λάρνακα 

«Απόβαση Ειρήνης» και εξωραϊσμός της βαρβαρότητας

Του Φοίβου Νικολαΐδη

Τα τελευταία χρόνια, η συστηματική προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης από ξένα κέντρα αποφάσεων, συνεπικουρούμενη από ιδιοτελείς ντόπιους είναι απροκάλυπτη. Ο χρόνια τώρα εξωραϊσμός της εισβολής και του εποικισμού είναι μεθοδικός. Η κατοχή διυλίζεται από το μπλέντερ της πολιτικής σκοπιμότητας, των ξένων συμφερόντων, έτσι, ώστε, ο λύκος να παρουσιάζεται σαν αρνάκι!

«Πιστεύεις, φαντάζομαι, ότι η κύρια δουλειά μας είναι να εφεύρουμε νέες λέξεις. Αλλά δεν συμβαίνει καθόλου κάτι τέτοιο! Καταστρέφουμε λέξεις – εικοσάδες, εκατοντάδες κάθε μέρα. Πετσοκόβουμε τη γλώσσα ως το κόκαλο» Τζωρτζ Όργουελ, ‘1984’.

Η ωραιοποίηση λοιπόν της βαρβαρότητας επιτυγχάνεται με τη δημιουργία της απατηλής ‘Αλήθειας’. Αυτή, παρασκευάζεται από γνώμες «ειδικών», απόψεις «επαϊόντων», έρευνες «αναλυτών», «προσωπικότητες», στρατευμένους πολιτικούς, δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς και γενικά διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Έτσι, το ξεκάθαρο ψέμα μεταλλάσσεται σε νεφελώδη, θετική αντίδραση, όπου, η απέχθεια στην κατοχή αμβλύνεται, όπως φυσικά και οι αντιστάσεις, που είναι το μέγα ζητούμενο.

 

«Δεν βλέπεις ότι ο σκοπός της Νέας Ομιλίας είναι, να στενέψει τα όρια της σκέψης; Στο τέλος θα κάνουμε κυριολεκτικά αδύνατο το έγκλημα της σκέψης, γιατί δε θα υπάρχουν λέξεις για να το εκφράσει κανείς. Κάθε γενική έννοια που μπορεί ποτέ να εκφραστεί, θα καλύπτεται με μια μόνο λέξη, που το νόημά της θα είναι αυστηρά καθορισμένο και όλες οι παραπλήσιες έννοιές της θα έχουν εκλείψει και ξεχαστεί. Η Παλαιά Ομιλία θα εκτοπιστεί μια για πάντα και θα σπάσει και ο τελευταίος κρίκος με το παρελθόν» Τζωρτζ Όργουελ, ‘1984’.

Έτσι, με την πλήρη αλλοίωση, της γλώσσας: «Ο πόλεμος είναι ειρήνη, η ελευθερία είναι σκλαβιά, η άγνοια είναι δύναμη». Παραφράζοντας τα με τα δικά μας: «Η εισβολή είναι επέμβαση, η κατοχή παρουσία, το βέτο αποτελεσματική συμμετοχή, τα επεμβατικά δικαιώματα, σύστημα ασφάλειας οι έποικοι, χρήστες, οι εγκάθετοι της Άγκυρας, ρητορική μίσους και φυσικά η αντίσταση, εξτρεμισμός» και πολλά άλλα.

Είναι πραγματικά θλιβερό, ο εισβολέας και συνάμα καταπατητής αρχών και πανανθρώπινων αξιών να διαδίδει την προπαγάνδα του από ημέτερους «πατριώτες».

Αν ρωτηθεί κάποιος καλοθελητής για τα εγκλήματα που διέπραξε η Τουρκία το 1974 με τη βάρβαρη εισβολή στην Κύπρο, θα σου πει –χωρίς δισταγμό- και ίχνος αυτοσεβασμού, ότι προηγήθηκε το πραξικόπημα.

Αν του πεις για τα εγκλήματα, που διαχρονικά διέπραξαν οι Τουρκοκύπριοι εναντίον της Δημοκρατίας και σε βάρος των Ελληνοκυπρίων, θα σου πει ότι τους κάναμε κι εμείς πολλά.

Αν αναφερθείς στην Τουρκική επιθετικότητα και στις προκλητικές απειλές, θα σου ανταπαντήσει άμεσα ότι η Τουρκία απλώς μπλοφάρει!

 

Και χωρίς να τον ρωτήσεις για τα εγκλήματα των Άγγλων κατά της Κύπρου, θα σου δώσει τις κλασσικές απαντήσεις ότι, αν ήμασταν νούσιμοι (κατά τη δική του πάντα ερμηνεία), τώρα, θα ήμασταν ελεύθεροι, όπως άλλες πρώην Αγγλικές αποικίες.

Γιατί όμως, ο απελευθερωτικός Αγώνας της ΕΟΚΑ του 1955-59, να συσχετίζεται  έντεχνα με τη συνεχιζόμενη απαράδεκτη Τουρκική κατοχή, χαρακτηρίζοντας τον άκαιρο;

Τα ίδια και χειρότερα προπαγάνδιζαν στις Ινδίες για τον «άκαιρο» αντιαποικιακό αγώνα και την παθητική αντίσταση του Γκάντι. Παρόμοιες Αγγλικές ίντριγκες δυστυχώς, είχαν τα ίδια σχεδόν αποτελέσματα, όπου στο τέλος, οι Αγγλικές μυστικές υπηρεσίες δολοφόνησαν τον Γκάντι και διαμέλισαν τη χώρα (Πακιστάν, Μπάγκλαντες, Κασμίρ)!

 

Τα τελευταία χρόνια η παραπληροφόρηση και η ανθελληνική εκστρατεία είναι αχαλίνωτη, με πρόθυμους ιθαγενείς, που για δικούς τους ιδιοτελείς λόγους, αναμειγνύονται σε μη-κυβερνητικούς οργανισμούς, ομάδες πίεσης, πλατφόρμες και ταφόπλακες, της καλώς νοούμενης φιλοπατρίας.

Η απαράδεκτη αυτή μερίδα «μετριοπαθών», που ωρύεται σε κάθε επιχειρηματολογία αντίκρουσης, των συνθημάτων της, αρνείται το δικαίωμα διαφωνίας, χαρακτηρίζοντας με πρωτοφανή αναισχυντία κάθε άτομο που αντιστέκεται στην παράνομη κατοχή ως εθνικιστή και φασίστα!

Οι χθεσινοί τυμβωρύχοι των αρχαίων θησαυρών μας, λεηλατούν σήμερα τις συνειδήσεις μας, περνώντας συνθήματα και παραπληροφόρηση-μέσω των πρόθυμων υποτακτικών τους- για να αποτρέψουν κάθε αντίσταση στα γνωστά σχέδια τους, για μια λύση, η οποία, θα διαιωνίζει τη γνωστή δόλια πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» και όχι ασφαλώς, τα καλώς νοούμενα συμφέροντα Ε/Κ και Τ/Τ. 

 Φοίβος Νικολαΐδης

Είναι «ραγιαδισμός και τουρκολαγνεία» ο αληθινός πατριωτισμός;

Του Άντη Ροδίτη

Είναι πολλοί κι όχι μόνο στην Κύπρο, εκείνοι που δεν ξέρουν ότι από τον Τρωικό πόλεμο ως σήμερα μόνο οι στολές των στρατιωτών άλλαξαν και τα όπλα τους. Μόνο η τεχνολογία έχει κάνει άλματα, τόσο στον πόλεμο όσο και στην καθημερινή μας ζωή. Οι νοοτροπίες, η ανθρώπινη φύση  παραμένει πάντα η ίδια και η αυτή.

Όπως ο καθένας νοιάζεται πρώτα για τον εαυτό του, έτσι και το κάθε κράτος κοιτάζει πρώτα την ασφάλεια και την ευημερία των πολιτών του και είναι «πρόθυμο» να δώσει σε άλλα κράτη και στους πολίτες τους μόνο ό,τι δεν χρειάζεται το ίδιο. Αλλά, ακόμα και τότε είναι πιο πρόθυμο να καταστρέψει ή απλώς να κρατήσει αυτό που θα ήταν χρήσιμο σε άλλους, αν κρίνει πως η ευημερία και η ισχύς των άλλων πιθανόν να εξελιχθεί σε κίνδυνο για το ίδιο.

Αυτή είναι η «ανθρώπινη φύση» κι έτσι λειτουργούσε και λειτουργεί πάντα, όπως μας το εξήγησε ο Θουκυδίδης εικοσιπέντε αιώνες πριν, αλλά αν ήταν ν’ ακούμε τους σοφούς, θα ήταν ήδη άλλη η φύση μας, εκείνη που ναι μεν ξέρουμε ποια πρέπει είναι, αφού γνωρίσαμε το πρότυπό της στον Ιησού Χριστού αλλά πάει πολύ να το ακολουθούμε κιόλας!

Όχι μόνο δεν παίρνουμε στα σοβαρά «τέτοια» (λες και υπάρχουν κι άλλα) πρότυπα, αλλά και κρυβόμαστε πίσω τους, τα εκμεταλλευόμαστε για να υποτάσσουμε στην εξουσία μας άλλους.

Μες στην απελπισία μας (κατά βάθος ξέρουμε τι γαϊδούρια είμαστε) φτιάχνουμε «Κοινωνίες των Εθνών», «Ηνωμένα Έθνη», «Ευρωπαϊκές Ενώσεις», Συμμαχίες πολυμερείς, τριμερείς και τετραμερείς κ.ά. τέτοια, αλλά όλοι αυτοί οι συνασπισμοί, οι αδελφότητες και τα ρέστα, είναι σε θέση να φτάσουν μόνο μέχρι του σημείου «σου δίνω ό,τι δεν χρειάζομαι και τίποτε περισσότερο, αλλά ακόμα κι έτσι θα το σκεφθώ δυο φορές πριν το κάνω»!

Είναι πολλοί οι αφελείς που αγνοούν αυτά τα απλά πράγματα, ανάμεσα στους οποίους και μερικοί που υπήρξαν «μεγάλοι» πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες μας. Από την άλλη, αυτά τα απλά πράγματα στην ουσία δεν υπάρχει κανείς να τα διδάξει ή για να είμαστε πιο ακριβείς ο τρόπος που διδάσκονται -στην προσπάθειά μας να ξεπεράσουμε το πρόβλημα χωρίς πίστη- τα παρουσιάζει σαν δευτερεύοντα θέματα με αποτέλεσμα να διαιωνίζονται.

Η απλή αναγνώριση της αυτοκαταστροφικής φύσης μας σε συνδυασμό με φραστικές διακηρύξεις προσήλωσης σε αρχές και αξίες οργανισμών όπως είναι η Ε.Ε. και ο ΟΗΕ, όχι μόνο μας εμποδίζει να δούμε την αναποτελεσματικότητα αυτής της προσέγγισης, αλλά αφήνει και περιθώρια καταστροφής ολόκληρων λαών όταν οι ηγέτες τους εμπιστεύονται τη μοίρα των λαών τους στις διακηρύξεις που δεν φτάνουν ποτέ στην πράξη.

Η ακόμα πιο άσχημη περίπτωση είναι όταν η ηγεσία μιας χώρας (π.χ. της δικής μας στο παρελθόν) αποτυγχάνει να συλλάβει τις πραγματικότητες ή τις ξέρει μεν πολύ καλά αλλά η αδυναμία της να τις αντιμετωπίσει με επιτυχία την οδηγεί στην παραπλάνηση του λαού της, ότι δεν είναι δικό της το φταίξιμο για τα δεινά του αλλά οι… άλλοι (οι ξένοι), που είναι «υποκριτές» και δεν εφαρμόζουν τις διακηρύξεις τους!

Μια σοφή και έντιμη ηγεσία ξέρει πολύ καλά ότι όλοι οι άνθρωποι είναι οι ίδιοι, αφού μια και μόνη είναι η «ανθρώπινη φύση» και άρα ο ισχυρός μπορεί να δώσει στους άλλους μόνο ό,τι δεν βλάπτει την ισχύ του ή μόνο ό,τι αυξάνει, μαζί με του άλλου την ισχύ, τη δική του.

Το μυστικό για να γίνουν οι μικροί και αδύνατοι πιο μεγάλοι και πιο ισχυροί, ώστε να επιβιώνουν χωρίς την ανάγκη τρίτων, δεν είναι οι κατηγορίες και η συνθηματολογία εναντίον των ισχυρών (όπως κάναμε εμείς για χρόνια κι ακόμα μερικοί από μας το κάνουν, π.χ. το ΑΚΕΛ), αλλά να έχουν οι αδύνατοι τη σοφία και την ικανότητα να ταυτίζονται ή να συμπλέουν με τους ισχυρούς ώστε να επωφελούνται και οι ίδιοι.

Στη δική μας περίπτωση ατυχήσαμε σε όλες τις ηγεσίες μας (ιδιαίτερα στην πρώτη, που άφησε πίσω της και «υποθήκες»-οδηγίες) εκτός από την τελευταία, που πρώτη επιτέλους κατάλαβε καλά, μετά από μισό αιώνα καταστροφών, πως παίζεται το παιγνίδι. Οι περισσότεροι από τους προηγούμενους πίστευαν βαθιά στην δική τους «καλοσύνη» και στην «κακία» των ξένων!

Για περισσότερη ακρίβεια, βέβαια, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Μακάριος, που ήταν ευφυέστατος άνθρωπος, ήξερε μεν την αλήθεια, αλλά καλλιέργησε την ιδέα της «συνωμοσίας» των «κακών» ξένων σε βάρος των «καλών» εμάς για να αποσείσει τη δική του ευθύνη για τις ελλείψεις, τις αδυναμίες και τις δεσμεύσεις του. Ήταν μεν ο πιο ιδιοφυής, ήταν, όμως, και ο πιο λαοπλάνος. Οι Κυπριανού και Παπαδόπουλος τον ακολούθησαν λόγω προσωπολατρίας, προσωπικών συμφερόντων και για να κληρονομήσουν τη λαϊκή ψήφο, ο δε Χριστόφιας ακολούθησε διότι αυτή ακριβώς ήταν και είναι η ιδεολογία του κόμματός του: Εμείς οι καλοί κομμουνιστές και οι άλλοι, οι κακοί ιμπεριαλιστές!     

Προσέξτε λίγο τους σημερινούς «πολιτικούς αναλυτές» μας, τους «διεθνολόγους», τους «ειδικούς» επιστήμονες μας, όλους από τηλεοράσεως καθημερινά, και θα  διαπιστώσετε ότι κάποιοι από αυτούς δείχνουν να ξέρουν μεν πώς λειτουργεί και κατά πού πάει ο κόσμος, αλλά είναι πολύ, μα πολύ διστακτικοί να εκφραστούν δημοσίως και να πουν στον λαό την αλήθεια. Το κλίμα μέσα στο οποίο καλλιεργήθηκε το ψέμα μπορεί να έχει υποχωρήσει, αλλά κρατά ακόμα τα σκήπτρα. Σε ένα  άρθρο του (4.8.19) ο πρώην Προέδρου της Βουλής, πρώην υπουργός  Άμυνας Γιαννάκη Ομήρου, με τίτλο «Η απέλπιδα προσπάθεια αποδόμησης του Μακαρίου», καταβάλλει πραγματικά απέλπιδες προσπάθειες να διατηρήσει το παλιό, αυτοκαταστροφικό κλίμα. 

Ο «πατριωτισμός» της έχθρας προς τους ξένους, που κυριαρχεί ακόμα  μέσα στον λαό, βασίζεται στην ψευδαίσθηση ότι είναι μόνο θέμα «ηρωικής» και «πατριωτικής» αποφασιστικότητας εκ μέρους μας η επίτευξη της σωτηρίας μας και όχι η διπλωματία, η δημιουργία συμμαχιών στη βάση κοινών συμφερόντων και η υπομονή, που είναι η τακτική της σημερινής, της πρώτης πραγματικά μυαλωμένης ηγεσίας μας. 

Όσο κι αν κάτι έφτασε επιτέλους στ’ αυτιά του λαού, ότι πολύ πιθανόν πίσω από τον πολύ πατριωτισμό να κρύβεται πολλή ψηφοθηρική απάτη, μένει πολύς δρόμος ακόμα για να διαπιστώσει ο λαός ότι είναι η ανευθυνότητα, ο εγωκεντρισμός, ο φθόνος, η μισαλλοδοξία  και η φιλοδοξία τού τάδε και του τάδε, του «γιατί αυτός κι όχι εγώ», που καταφεύγουν στον «πατριωτισμό» και ειδικά στον «υπερπατριωτισμό»! Άρα, αυτός που θα δοκιμάσει να τους πει την αλήθεια, πολύ πιθανόν να κατηγορηθεί για έλλειψη πατριωτισμού. Οπότε κι οι «αναλυτές» μας, όσοι δεν είναι και οι ίδιοι ακραιφνείς «πατριώτες» μαζεύουν τα λόγια τους, μην… παρεξηγηθούν ως ενδοτικοί!

Το ακόμα πιο άσχημο είναι ότι όσο καθημερινά αποδεικνύεται πόσο σωστή είναι η οδός που ακολουθεί η ηγεσία μας σήμερα, πόσο τρέχει όσο ποτέ κανείς άλλος δεν έτρεξε στις «Ε.Ε.» και στους «ΟΗΕ», στις συμμαχίες και στους συνασπισμούς για ν’ αποσπάσει από τα άλλα θηρία των «ανθρωπίνων φύσεων» ό,τι μπορεί μέσα στα απελπιστικά αδιέξοδα που μας οδήγησαν οι προηγούμενοι, τόσο ανάβει, φουντώνει και κορώνει ο «πατριωτισμός» εκείνων που «ξέρουν καλύτερα» και που κυρίως τα βάζουν με τους ξένους επειδή οι ίδιοι είναι πιο «πατριώτες» και πιο «έντιμοι» απ’ όλους!

Έτσι, η «αντιπολίτευση», εκείνοι που δεν είναι φορτωμένοι με την άμεση ευθύνη για το παρόν και το  μέλλον του τόπου αφήνουν ελεύθερη την ανθρώπινη φύση τους, να αλωνίσει: Η σωφροσύνη και η υπομονή είναι γι’ αυτούς «ραγιαδισμός», «τουρκολαγνεία», «Κάψε με αγά μου ν’ αγιάσω»! 

Αυτά είναι τα επιχειρήματά τους απέναντι στην πολιτική που γνωρίζει καλά το μέγεθος και την ισχύ μας και αντιλαμβάνεται ότι ο μόνος τρόπος να επιτύχουμε κάτι καλύτερο από εκείνο στο οποίο μας οδήγησε ο «πατριωτισμός» της τυφλής «αντίστασης» στους ισχυρούς της γης -που έγιναν ισχυροί με τη σωφροσύνη τους, την υπομονή και τον αληθινό πατριωτισμό τους- είναι οι πολλαπλές συμμαχίες, η απομόνωση του εχθρού, ώστε σε μια στιγμή που θα υπάρξουν οι προδιαγραφόμενες ευνοϊκές συνθήκες, να τις εκμεταλλευτούμε στο μέγιστο.

Άντης Ροδίτης

Λευκά και Μαύρα αρπακτικά, Ανδρέα Ονουφρίου

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

·        Χαιρετισμοί:   Δρ Μαρία Μιχαηλίδου, Πρόεδρος ΟΦΔΒΣ

                        κ. Ανδρέας Παπαχαραλάμπους, Δήμαρχος Στροβόλου

·        Παρουσίαση του Βιβλίου:         Δρ Κυριάκος Ιωάννου με τίτλο: «Δεν διαρκεί η νιότη

παραπάνω από ένα τραγούδι», ή: ανανταπόδοτοι και ιαματικοί έρωτες ως μηχανισμοί (αντι) πνευματικής ανάνηψης στα Λευκά και μαύρα αρπακτικά του Ανδρέα Ονουφρίου.

Δρ Λεωνίδας Γαλάζης με τίτλο: Εκτεταμένη χρήση του ελεύθερου πλάγιου λόγου και συναρπαστική αφήγηση.

·        Ανάγνωση αποσπασμάτων:  κ. Γιώργος Κωνσταντίνου, εκπαιδευτικός,  λογοτέχνης,

                                               εικαστικός

·        Μουσική παρέμβαση: κα Δώρα Κωνσταντίνου, μουσικός, συνθέτις.

·        Αντιφώνηση από τον τιμώμενο πεζογράφο Ανδρέα Ονουφρίου

·        Θα ακολουθήσει δεξίωση