΄Εγινε, μάλιστα, ένας από τους πιο ένθερμούς του υποστηριχτές. Στο Ευαγγέλιο δε του Ιωάννη, όταν όλοι οι μαθητές προσπαθούσαν να πείσουν τον Ιησού να προστατέψει τον εαυτό του και να μην επιστρέψει στην Ιουδαία, ο Θωμάς ήταν αυτός που τους παρακινούσε όλους να συνοδεύσουν τον δάσκαλό τους και να πεθάνουν μαζί του, αν χρειαστεί.
Τυγχάνει τώρα ο Θωμάς να είναι ο μοναδικός απόστολος που απουσιάζει, όταν ο αναστημένος Χριστός κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή του στους μαθητές του. Κι όταν επιστρέφει, όπως είναι φυσικό, οι άλλοι με δέος και θαυμασμό του εξιστορούν τη συνάντηση με τον Κύριό τους. Κι εδώ, ανέλπιστα, ο Θωμάς αποδεικνύεται δύσπιστος. Δεν αποδέχεται τη νέα πραγματικότητα, δεν πείθεται από τον ενθουσιασμό των υπολοίπων. Οι άλλοι του διηγούνται λεπτομερώς τα γεγονότα, αλλά αυτός αρνείται να πιστέψει στο θαύμα. Ζητά μάλιστα να αγγίξει ο ίδιος τις πληγές στα χέρια του Χριστού από τα καρφιά του σταυρού, επιθυμεί να βάλει ο ίδιος το χέρι στο τραύμα που δημιούργησε το δόρυ του Ρωμαίου στρατιώτη στο πλευρό του Ιησού. Μόνο έτσι θα είναι απόλυτα σίγουρος για την ανάσταση.
Οκτώ μέρες μετά, ο Κύριος εμφανίζεται και πάλι ανάμεσα στους μαθητές του. Κι αυτή τη φορά είναι εκεί και ο Θωμάς. Ο Χριστός αμέσως τον καλεί να πραγματοποιήσει αυτό που έχει ζητήσει. Να ακουμπήσει δηλαδή τα χέρια του στις πληγές του. Κι ο Θωμάς, μπροστά στον αναστημένο Κύριό του, δεν μπορεί παρά να σκύψει το κεφάλι ταπεινά, με μετάνοια μάλλον για τη δυσπιστία του και να ομολογήσει: «Εσύ είσαι ο Κύριος και Θεός μου».
Ο Θωμάς είδε και πίστεψε. Μακάριοι, όμως, κατά τον Ιησού, είναι αυτοί που δεν θα δουν και θα πιστέψουν. Αυτοί που δεν θα ζητήσουν αποδείξεις, αυτοί που γνωρίζουν τη δύναμη του Θεού και καταθέτουν την πίστη τους στο μεγαλείο του.
Ο « άπιστος Θωμάς» έχει περάσει , όμως, στην ιστορία της θρησκείας. Κι όταν λέμε σε κάποιον « Μη γίνεσαι άπιστος Θωμάς», ουσιαστικά του ζητάμε να μην αμφισβητεί την αλήθεια των λόγων μας, γυρεύοντας αποδείξεις και τεκμήρια που είναι δύσκολο να προσκομιστούν.
Γιατί υπάρχουν και πράγματα που τα πιστεύει πιο πολύ κανείς με την καρδιά του παρά με τα μάτια του. Πιότερο με τη δύναμη της ψυχής παρά με τη δύναμη των αισθήσεων. Και είναι αυτή τη δύναμη που ζητά ο Θεός από τους ανθρώπους, αφού ο ίδιος ενσαρκώθηκε, πορεύτηκε ανάμεσά τους, δίδαξε, θαυματούργησε , σταυρώθηκε για χάρη της αμαρτωλής ανθρωπότητας και τελικά αναστήθηκε.
Τυγχάνει τώρα ο Θωμάς να είναι ο μοναδικός απόστολος που απουσιάζει, όταν ο αναστημένος Χριστός κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή του στους μαθητές του. Κι όταν επιστρέφει, όπως είναι φυσικό, οι άλλοι με δέος και θαυμασμό του εξιστορούν τη συνάντηση με τον Κύριό τους. Κι εδώ, ανέλπιστα, ο Θωμάς αποδεικνύεται δύσπιστος. Δεν αποδέχεται τη νέα πραγματικότητα, δεν πείθεται από τον ενθουσιασμό των υπολοίπων. Οι άλλοι του διηγούνται λεπτομερώς τα γεγονότα, αλλά αυτός αρνείται να πιστέψει στο θαύμα. Ζητά μάλιστα να αγγίξει ο ίδιος τις πληγές στα χέρια του Χριστού από τα καρφιά του σταυρού, επιθυμεί να βάλει ο ίδιος το χέρι στο τραύμα που δημιούργησε το δόρυ του Ρωμαίου στρατιώτη στο πλευρό του Ιησού. Μόνο έτσι θα είναι απόλυτα σίγουρος για την ανάσταση.
Οκτώ μέρες μετά, ο Κύριος εμφανίζεται και πάλι ανάμεσα στους μαθητές του. Κι αυτή τη φορά είναι εκεί και ο Θωμάς. Ο Χριστός αμέσως τον καλεί να πραγματοποιήσει αυτό που έχει ζητήσει. Να ακουμπήσει δηλαδή τα χέρια του στις πληγές του. Κι ο Θωμάς, μπροστά στον αναστημένο Κύριό του, δεν μπορεί παρά να σκύψει το κεφάλι ταπεινά, με μετάνοια μάλλον για τη δυσπιστία του και να ομολογήσει: «Εσύ είσαι ο Κύριος και Θεός μου».
Ο Θωμάς είδε και πίστεψε. Μακάριοι, όμως, κατά τον Ιησού, είναι αυτοί που δεν θα δουν και θα πιστέψουν. Αυτοί που δεν θα ζητήσουν αποδείξεις, αυτοί που γνωρίζουν τη δύναμη του Θεού και καταθέτουν την πίστη τους στο μεγαλείο του.
Ο « άπιστος Θωμάς» έχει περάσει , όμως, στην ιστορία της θρησκείας. Κι όταν λέμε σε κάποιον « Μη γίνεσαι άπιστος Θωμάς», ουσιαστικά του ζητάμε να μην αμφισβητεί την αλήθεια των λόγων μας, γυρεύοντας αποδείξεις και τεκμήρια που είναι δύσκολο να προσκομιστούν.
Γιατί υπάρχουν και πράγματα που τα πιστεύει πιο πολύ κανείς με την καρδιά του παρά με τα μάτια του. Πιότερο με τη δύναμη της ψυχής παρά με τη δύναμη των αισθήσεων. Και είναι αυτή τη δύναμη που ζητά ο Θεός από τους ανθρώπους, αφού ο ίδιος ενσαρκώθηκε, πορεύτηκε ανάμεσά τους, δίδαξε, θαυματούργησε , σταυρώθηκε για χάρη της αμαρτωλής ανθρωπότητας και τελικά αναστήθηκε.
Όπως εύστοχα σημειώνει και ο Ιερός Αυγουστίνος, «Πίστη είναι να πιστεύεις αυτό που δεν βλέπεις. Η ανταμοιβή είναι να δεις αυτό που πιστεύεις.».Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου
No comments:
Post a Comment