Sunday, October 5, 2008

Can forgetful people now relax?

Names, phone numbers, directions - it can be a struggle to remember. Digital technology could soon make forgetfulness a thing of the past, but do we really want that?

It's a lively party. You see someone you know, you rush up to say hello and you can't remember their name. It's a common social faux pas, but help could soon be at hand.

Just as glasses and hearing aids are now commonplace, scientists are working on day-to-day digital devices to help us remember, with some taking inspiration from ancient times. "The nomenclator was in Roman times the person who went round telling the senator who they were meeting," says Wendy Hall, a professor of computer science at Southampton University.

"We think that quite soon we'll be able to develop a technology, like some combination of hearing aid and glasses, that will actually enable you to remember. "We really think within the next five to 10 years you'll be able to be helped by memory aids."

Most of us already outsource our memories to electronic devices. Our mobiles remember phone numbers for us, and satnavs and GPS systems do the same for directions.

Relaxation
Engineer Lyndsay Williams decided to try and take things further when she started to regularly find a forgetful family member's missing mobile phone in the washing machine.

At the time she was working for Microsoft Research in Cambridge, where she developed the SenseCam - a small digital camera to be worn around the neck. It takes pictures every 30 seconds, or when it detects a change in light or heat. At the end of the day you can review all the pictures - perhaps 2,000 shots - in a few minutes.

While reviewing the photos taken after a short walk around a science park in Cambridge, I remembered everything I'd thought about during the stroll - thoughts I might have forgotten if I'd never checked back.

Microsoft isn't planning to market the SenseCam, but researchers say it can provide real help for people who suffer from Alzheimer's or severe memory loss.
For many their most precious memories are of their children growing up, but one couple is taking this to extremes.

Speech scientist Deb Roy, of the Massachusetts Institute of Technology, and his wife are recording all the speech uttered in their home during the first three years of their son's life. High-quality microphones and video cameras are installed in the ceiling of every room. "We have a total of somewhere in the order of 200,000 hours of audio and video," Professor Roy says.

The aim is study exactly what a child hears as he learns to speak. Along the way this "ultimate home video system" has provided some interesting surprises.
He recently looked up some video of his son's first steps, an occasion he thinks he can vividly recall. "It was in the morning, it was in the hallway, I was with my wife and it was a special moment."

But when he looked at the video he found it had actually happened in the evening. What's more, his wife was away and he had shouted out to his mother instead. "That memory error didn't impress my wife nor my mother," he says.

Total recall
The lure of all these burgeoning memory aids is that they might free up our minds to do other things, or help us relax because we know we have our precious memories stored.

But is being able to remember more always a good thing? Professor Jim McGaugh, of the University of California at Irvine, has his doubts.
He has studied three rare people with what he calls "hyperthymestic syndrome" - an uncanny ability to remember what happened on every day of their adult life. Among them is Jill Price. "If I ask her what happened on 12 May, 1993, she'll say first of all the day of the week and then she'll say something of what she did that day. If there was a significant public event - a plane crash, a train crash, a war - she'd be able to give the details."

But none of these people has benefited greatly from their ability. Indeed, rather the reverse in Ms Price's case. "If she thinks of the date today, then she'll think of the date last year and the year before and the year before," he says. "Then she'll come across a day in which something terrible happened and that's very disturbing to her."

Like some of these digital devices, Jill's amazing memory means she is deficient in an underrated human skill - forgetting.

By Susan Blackmore
News Magazine
22.9.2008

Ερχεται ο προσωπικός απομνημονευτής

Εμπνευσμένη από μια υπηρεσία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αυτή η συσκευή υψηλής τεχνολογίας υπόσχεται να μας απαλλάξει από την ανάγκη να θυμόμαστε

ΨΗΦΙΑΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Τρόποι για να θυμόμαστε τα ραντεβού μας ή τα τηλέφωνα των συνεργατών και των φίλων μας υπάρχουν πολλοί: από το παραδοσιακό δερμάτινο filofax μέχρι την ηλεκτρονική ατζέντα του υπολογιστή ή του κινητού μας. Ακόμη και για να πάμε οπουδήποτε με το αυτοκίνητό μας δεν χρειάζεται να θυμόμαστε ποια διαδρομή θα ακολουθήσουμε, αφού υπάρχει πλέον ο ειδικός ηλεκτρονικός πλοηγός που μας καθοδηγεί.
Τι γίνεται όμως όταν συναντάμε κάποιον και μας είναι αδύνατο να θυμηθούμε το όνομά του; Η αδυναμία μας να θυμόμαστε ονόματα προσώπων, ειδικά όσοι από εμάς για επαγγελματικούς λόγους πρέπει να ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή με πληθώρα ανθρώπων, πέρα από την εύλογη αμηχανία, μπορεί να μας δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα και παρεξηγήσεις ή να μας οδηγήσει ακόμη και σε σοβαρές γκάφες.
Ομάδα Βρετανών ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον έρχεται, κυριολεκτικά ως από μηχανής θεός, να τείνει χείρα μνημονικής βοηθείας στους απανταχού ξεχασιάρηδες, εμπνεόμενη μάλιστα από έναν αρχαιότατο ρωμαϊκό θεσμό!
Στην αρχαία Ρώμη ο «νομενκλατόρ» ήταν ένας σύμβουλος ειδικά επιφορτισμένος να υπενθυμίζει στους Ρωμαίους συγκλητικούς τα ονόματα των συνομιλητών τους. Στόχος των Βρετανών επιστημόνων είναι να κατασκευάσουν μία μεταμοντέρνα εκδοχή του «νομενκλατόρ», μία ψηφιακή συσκευή ικανή να καταγράφει σε καθημερινή βάση πληθώρα πληροφοριών, από ονόματα έως ημερομηνίες και διαδρομές.
Οπως εξηγεί η δρ Γουέντι Χολ, που συμμετέχει στην ομάδα, «πιστεύουμε ότι θα μπορέσουμε μέσα σε ένα λογικό χρονικό διάστημα να αναπτύξουμε μία υποστηρικτική τεχνολογία για τους ανθρώπους που έχουν κενά μνήμης, κάτι ανάλογο με τα ακουστικά βαρηκοΐας που βοηθούν τους ανθρώπους με προβλήματα ακοής ή με τους διορθωτικούς φακούς για όσους έχουν προβλήματα οράσεως. Εκτιμούμε ότι μέσα στα επόμενα 5-10 χρόνια τα άτομα με προβλήματα μνήμης θα έχουν στη διάθεσή τους τον προσωπικό τους "απομνημονευτή"».
Η ιδέα γεννήθηκε στη δόκτορα Χολ όταν για πολλοστή φορά ανακάλυψε μέσα στο πλυντήριο του σπιτιού της ένα κινητό τηλέφωνο, προφανώς ξεχασμένο από κάποιο μέλος της οικογένειάς της. Εκείνη την εποχή εργαζόταν στο Κέμπριτζ σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα της Microsoft, στο πλαίσιο του οποίου είχε αναπτύξει τη SenseCam, μια μικροσκοπική ψηφιακή φωτογραφική μηχανή η οποία φωτογράφιζε κάθε 30 δευτερόλεπτα ή όποτε «αντιλαμβανόταν» την παραμικρή μεταβολή του φωτός. Στο τέλος της ημέρας μπορούσε να δει κάποιος όλες τις φωτογραφίες (έως και 2.000 λήψεις) μέσα σε λίγα λεπτά, έχοντας στη διάθεσή του ένα είδος λεπτομερούς καθημερινού ημερολογίου με τη μορφή διαδοχικών ενσταντανέ.
Η Microsoft δεν ενδιαφερόταν να προωθήσει το προϊόν στο εμπόριο, οι ερευνητές όμως ήταν πεπεισμένοι ότι θα μπορούσε να βοηθήσει τα άτομα που πάσχουν από νευροεκφυλιστικές ασθένειες, όπως Αλτσχάιμερ ή άλλα σοβαρά αμνησιακά προβλήματα. Βέβαια, η συσκευή για να τελειοποιηθεί θα πρέπει να αποκτήσει και τη δυνατότητα συνδυασμού εικόνας και ήχου. Ηδη όμως στους κύκλους των επιστημόνων έχουν αρχίσει να διατυπώνονται κάποιες ενστάσεις όσον αφορά την πραγματική χρησιμότητα ενός μηχανικού απομνημονευτή. Πολλοί ερευνητές επικαλούνται τις περιπτώσεις των ατόμων με υπερτροφική μνήμη, προκειμένου να επισημάνουν ότι η ικανότητα της απομνημόνευσης των πάντων μπορεί να αποβεί και επιζήμια. Τα άτομα αυτά μπορούν να θυμούνται με απίστευτη ακρίβεια τι έκαναν μία συγκεκριμένη ημέρα και ώρα μιας οποιασδήποτε, τυχαία επιλεγμένης, χρονιάς. Μαζί όμως με τα ευχάριστα συμβάντα, θυμούνται καταλεπτώς και τα δυσάρεστα, γεγονός που συχνά τους γεννά τρομερή ταραχή. Ισως τελικά να μην είναι και τόσο κακό να ξεχνάμε πού και πού κάτι.
Σπύρος Μανουσέλης
Ελευθεροτυπία
4.10.2008

8 comments:

jf said...

“Ίσως τελικά να μην είναι και τόσο κακό να ξεχνάμε πού και πού…”, με καλύπτει απόλυτα.

Όσο “…για τους ανθρώπους που έχουν κενά μνήμης”, φοβού αυτούς με κενά …μυαλού.

Την καλημέρα μου στη Λευκωσία

Phivos Nicolaides said...

Jamanfou. Καλημέρα. Τι να προσθέσει κανείς στο τόσο πετυχιμένο σχόλιο σου; Όσο γι' αυτούς με τα κενά μνήμης και μυαλού, μάλλον θα ισχύει το γνωστό "Δεν ξεχνώ, να μην θυμάμαι..."!

Anonymous said...

για μενα που είμαι πολύυυυ ξεχασιαρα,πολυ καλο μου φαίνεται...κι όσο για το να ξεχναμε για να μην πονάμε...μαλλον fake μου κάνει...ό,τι μας πονά,δύσκολο να ξεχαστεί...

Phivos Nicolaides said...

Cook. Καλά, είναι ανάγκη, να τα θυμάσαι όλα Cook; Για παράδειγμα τα χρέη μας...

Anonymous said...

Καλά όλα αυτά μέχρι το σημείο που γίνονται για να βοηθήσουν μία μερίδα πληθυσμού που πραγματικά τα χρειάζεται. Από κει και πέρα η "ρομποτοποίηση" του ανθρώπου με εργαλεία που θα του ρυθμίζουν μνήμη, (και που ξέρεις αύριο-μεθαύριο ίσως και συναισθήματα) είναι κάπως τρομαχτική να το πω;
Γειά σου Φοίβο που μας ακονίζεις την σκέψη με τις αναρτήσεις σου!

Phivos Nicolaides said...

Eleni Dafnidi. Έχεις απόλυτο δίκαιο Ελένη. Δυστυχώς, όπως και με τη διάσπαση του ατόμου και την πυρινική ενέργεια, ο άνθρωπος τελικά ακολουθεί διάφορους δρόμους... Όμως, γι' αυτό υπάρχουν και οι πεφωτισμένοι, για να κρατούν λίγη ισορροπία.

Anonymous said...

αυτα κι αν δεν τα ξεχνω με τιποτα! :)

Phivos Nicolaides said...

Cook. Κάνεις για καλή πελάτισσα στις Τράπεζες, αφού δεν ξεχνάς!