Συστήματα διδασκαλίας

H Συμμαχία Πανεπιστημίων για τη Δημοκρατία (Alliance of Universities for Democracy) ιδρύθηκε το 1990 με τη συνεργασία διαφόρων πανεπιστημίων της Αμερικής και της Ευρώπης, ιδιαίτερα χωρών μελών του πρώην Ανατολικού Συνασπισμού, με σκοπό την υποστήριξη των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, κατά την αρχική περίοδο της οικοδόμησης των νέων αστικών κοινωνιών και των οικονομιών τους, βασισμένων στις αρχές της ελεύθερης αγοράς.

Η Συμμαχία αποτελεί μια κοινοπραξία ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων για την προώθηση των δημοκρατικών θεσμών, της οικονομικής ανάπτυξης, συμπεριλαμβάνοντας τη μεταφορά τεχνολογίας, την αποκέντρωση των αποφάσεων, τη υγεία και την ανάπτυξη των κοινών ηθικών και κοινωνικών αξιών. Τα μέλη του Οργανισμού αριθμούν πέραν των 110 ακαδημαϊκών ιδρυμάτων από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων πανεπιστημιακών μονάδων, ερευνητικών κέντρων και μη-κυβερνητικών οργανισμών.
.
Στα πρώτα χρόνια ίδρυσής της, η Συμμαχία επικεντρώθηκε πρωτίστως στον επαναπροσδιορισμό της εκπαίδευσης σε θέματα Διεύθυνσης επιχειρήσεων, οικονομικών και συναφών θεμάτων στις κοινωνικές επιστήμες. Η δύσκολη προσπάθεια υποστήριξης των πανεπιστημίων των πρώην κομμουνιστικών χωρών, γινόταν ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στο νέο κοινωνικό κι ενεργό ρόλο τους στις διαμορφούμενες νέες δημοκρατικές πια κοινωνίες, μέσα στις οποίες δρουν και εξελίσσονται. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στην επίσημη ομιλία του κατά την έναρξη του φετινού συνεδρίου ο Πρόεδρος της Συμμαχίας, καθηγητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, δρ Τζον Ράιντερ, στα δεκατρία αυτά χρόνια που πέρασαν, έχει επιτευχθεί ένα σημαντικό έργο στον τομέα υποστήριξης και μεταφοράς γνώσης, τεχνογνωσίας, εμπειριών, αλλά και συνεργασίας σε κοινά επί μέρους ερευνητικά κι άλλα προγράμματα, με πολύ καλά αποτελέσματα.
Η Συμμαχία Πανεπιστημίων για τη Δημοκρατία οργάνωσε με μεγάλη επιτυχία το 14ο Ετήσιο Συνέδριο της στη Βίλνιους, πρωτεύουσα της Λιθουανίας μεταξύ 26 " 29 Οκτωβρίου 2003. Θέμα του Συνεδρίου ήταν «Προς νέα συστήματα διδασκαλίας στην ανώτατη εκπαίδευση», με τις εξής πέντε ενότητες:Εκπαίδευση, πολιτισμός θρησκεία και κοινωνία όπου αναπτύχθηκαν μεταξύ άλλων:- Ο ρόλος των ανθρωπιστικών σπουδών στην ανώτατη εκπαίδευση.- Οι διασταυρωμένες πολιτισμικές όψεις της ανώτατης εκπαίδευσης.- Ο νέος ρόλος της εκκλησίας στις μετά-κομμουνιστικές κοινωνίες.- Ο ρόλος των μειονοτήτων ή εθνικών ή θρησκευτικών ομάδων.
.
Ανάπτυξη και Προβλήματα στην Ανώτατη Εκπαίδευση με αναλύσεις όπως:- Εκπαίδευση μέσω διαδικτύου.- Πανεπιστημιακές μεταρρυθμίσεις.- Ο ρόλος των ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Κεντρική, Ανατολική και Νοτιο-Ανατολική Ευρώπη.- Η αξιολόγηση και αναγνώριση των πτυχίων.Η Διακήρυξη της Μπολόνιας: Επίδραση και Αντίδραση με εισηγήσεις για:- Πολιτικές, οικονομία, θεσμικοί παράγοντες που απορρέουν από τη Διακήρυξη της Μπολόνιας.- Οι ΗΠΑ και η Διακήρυξη της Μπολόνιας.
.
Πρόσφατες εξελίξεις στην Ανατολική, Κεντρική και Νοτιο-Ανατολική Ευρώπη, στις Βαλτικές χώρες, Κεντρική Ασία και στον Καύκασο με ανάπτυξη θεμάτων:- Η εισδοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.-Το μεταβατικό στάδιο της δημοκρατίας, ολοκλήρωση και επιτυχία.Προσδιορίζοντας την Ευρώπη με παρουσίαση προγραμμάτων όπως:- Ανώτατη εκπαίδευση και δημοκρατία.- Μη-κυβερνητικοί οργανισμοί και πανεπιστημιακά προγράμματα διεθνούς συνεργασίας.- Μαθήματα ηγεσίας σε σχολές Διεύθυνσης επιχειρήσεων.- Πολιτιστικές ανταλλαγές και πληροφόρηση, θεωρία για οικοδόμηση γεφυρών μεταξύ των εθνών.- Ο ρόλος του πανεπιστημίου στην αλληλοκατανόηση των πολιτισμών, την επικοινωνία και την ανάπτυξη του σύγχρονου κόσμου.

Κάτω από τον τίτλο Ανθρώπινα Δικαιώματα και σχέσεις στην Ε.Ε.: Προβλήματα και λύσεις, ο γράφων μαζί με τον Τουρκοκύπριο Μεχμέτ Αλτουνέρ, αντιπροσωπεύοντας Μη-κυβερνητικούς Οργανισμούς, παρουσίασαν την κοινή μελέτη-ανάλυση με τίτλο: «Πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στην Κύπρο: Ο ρόλος των Ανώτατων Ιδρυμάτων και Μη-κυβερνητικών Οργανισμών για τη δημοκρατία, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ενοποίηση της χώρας.Να σημειωθεί ότι σε συνέδριο της Συμμαχίας παρουσιαζόταν για πρώτη φορά θέμα για την Κύπρο.
.
Η κοινή δε παρουσίαση της εισήγησης από τους δυο Κυπρίους (έναν Ελληνοκύπριο κι ένα Τουρκοκύπριο) ήταν επόμενο να συγκεντρώσει το δικαιολογημένο ενδιαφέρον των παρευρισκομένων. Είναι επίσης ενδιαφέρον να αναφερθούν η εκτίμηση και η αναγνώριση που απολαμβάνει η Κύπρος σε εκπαιδευτικά θέματα, αλλά και για τις σημαντικές επιδόσεις της στον οικονομικό τομέα τα τελευταία χρόνια.
.
Η μελέτη των δυο Κυπρίων αναλυτών αναφέρθηκε σε μια σειρά από γεγονότα και παράγοντες οι οποίοι υπήρξαν ουσιώδεις στην παρουσίαση των πρόσφατων δυνητικών αλλαγών, οι οποίες μπορούν ίσως να οδηγήσουν σε μια πολιτική διευθέτηση, βασισμένη στο σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών θεσμών στη χώρα.

Η ανάλυση επικεντρώθηκε στο ρόλο των ανωτάτων ιδρυμάτων και των μη-κυβερνητικών Οργανισμών στη διαδικασία αυτή. Έγινε επίσης αναφορά στις επερχόμενες παράνομες εκλογές στην κατεχόμενη Κύπρο στις 14 Δεκεμβρίου 2003 και για το πώς το αποτέλεσμά τους θα μπορούσε ίσως να επηρεάσει το μέλλον των Κυπρίων πολιτών και τις προοπτικές για επανένωση της χώρας.
Παρουσιάστηκαν οι προσπάθειες που γίνονται για επαναπροσέγγιση από διάφορους φορείς και οργανωμένα σύνολα και αναλύθηκε ο ρόλος τους και η συμβολή τους στην ειρηνευτική προσπάθεια.

Τέλος, η μελέτη αναφέρθηκε στην υπόθεση τού τι θα μπορούσε να συμβεί όταν η Κύπρος συνδεθεί επίσημα ως πλήρες μέλος με την Ε.Ε. το Μάιο του 2004 χωρίς να προ-υπάρξει τελική συμφωνία επί του κυπριακού προβλήματος. Η μελέτη κατέληγε με το γενικό συμπέρασμα ότι, η λύση του κυπριακού προβλήματος και η επίσημη εισδοχή της Κύπρου στην Ε.Ε. ως συνόλου (και όχι ως μοιρασμένης χώρας) θα προωθήσει την ειρήνη, την σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή. Ως αποτέλεσμα της εφαρμογής του Κοινοτικού Κεκτημένου, τα ανθρώπινα δικαιώματα θα εξασφαλιστούν και οι δημοκρατικοί θεσμοί θα διευρυνθούν. Η Ε.Ε. τότε, θα συμβάλει θετικά στην κοινωνική αναμόρφωση και τον πολιτικό εκσυγχρονισμό της χώρας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα βρίσκεται σε μια σπάνια θέση να διαδραματίσει ένα ενεργό ρόλο στην προώθηση και διατήρηση της ειρήνης στην Κύπρο. Η προοπτική ένταξης στους κόλπους της Ενωμένης Ευρώπης μπορεί να ενεργήσει ως καταλύτης για την επίτευξη μιας διαρκούς ειρήνης με την απομάκρυνση της διαμάχης, την ενθάρρυνση του περιορισμού των πολιτικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και οικονομικών παραγόντων της διαίρεσης και με τη σμίκρυνση των διαφορών σε συνταγματικά θέματα. Με αυτό τον τρόπο, η συμμετοχή της Κύπρου στην Ε.Ε. ως πλήρους μέλους και η επίλυση μιας βαθιάς διαφοράς όπως είναι το κυπριακό πρόβλημα, θα μπορούσε να συμβάλει στην αναδιάταξη των αντιμαχομένων δυνάμεων σε ένα νέο κύκλο, όχι αντιπαράθεσης και αίματος, αλλά ειρηνικής συμβίωσης, οικονομικής ανάπτυξης και προόδου.