Γεώργιος Λαγουδόντης

O δαιμόνιος διπλός πράκτορας

Του Φοίβου Νικολαΐδη

Ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ το 1955-59 ενάντια στην κοσμοκράτορα τότε και παντοδύναμη γηραιά Αλβιόνα ήταν σκληρός και άνισος. Ως αυτοκρατορία με τεράστια μέσα, διατηρούσε εμπειροπόλεμο στρατό, άριστα οργανωμένες μυστικές υπηρεσίες και άρτιο δίκτυο πληροφοριών σε παγκόσμιο επίπεδο. Ακόμη και σήμερα η περιβόητη Ιντέλιτζενς Σέρβις θεωρείται ως μια από τις καλύτερες μυστικές υπηρεσίες στον κόσμο.

Το παράρτημα της Υπηρεσίας Πληροφοριών ΜΙ5 στην Κύπρο, το οποίο έχει την αρμοδιότητα σε θέματα εσωτερικής ασφαλείας είχε ενισχυθεί με έμπειρους πράκτορες, οι οποίοι στρατολόγησαν, οργάνωσαν και εκπαίδευσαν δεκάδες ντόπιους συνεργάτες.

Για να αντιληφθεί κάποιος το μέγεθος της δύναμης αυτής, θα πρέπει να συνυπολογίσει εκτός από τα παρακλάδια της Ιντέλιτζενς Σέρβις, την ΜΙ5, την αντίστοιχη υπηρεσία στρατού, της αστυνομίας και το τουρκικό στοιχείο που χρησιμοποίησαν. Αλλά και τον εντυπωσιακό αριθμό πρακτόρων, πληροφοριοδοτών (informers), συνεργατών και παντός είδους καταδοτών, ακόμη και εγκληματικών στοιχείων που στρατολόγησαν.

Οι Άγγλοι έδιναν μεγάλη σημασία στον τομέα των πληροφοριών, στην προσπάθεια τους για πάταξη του κινήματος της ΕΟΚΑ. Η συλλογή πληροφοριών ήταν ζωτικής σημασίας για τις επιχειρήσεις τους και την έκβαση του αγώνα. Όμως, χωρίς συνεργάτες και ερείσματα μέσα στην Οργάνωση, δεν θα μπορούσαν να πετύχουν σημαντικά αποτελέσματα.

Οι πράκτορες μαζί με τους πληροφοριοδότες των ειδικών ομάδων παρακολούθησης, ήταν η καρδιά εναντίον του αγώνα κατά της ΕΟΚΑ. Σχεδόν κάθε εντοπισμός κινήσεων και κάθε σημαντική σύλληψη αγωνιστών της ΕΟΚΑ οφείλετο σε εμπιστευτικές πληροφορίες ή προδοσίες.


Η διείσδυση των Άγγλων πρακτόρων και των συνεργατών τους στους κόλπους της ΕΟΚΑ ήταν σταθερός στόχος. Κανείς δεν γνωρίζει μέχρι ποιου σημείου είχαν πετύχει τους στόχους τους. Ο ίδιος ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ μίλησε πολλές φορές για τους αργυρώνητους συνεργάτες των Άγγλων, αφού η προδοσία κατά κανόνα έχει να κάνει με τα τριάντα αργύρια.

Το κομμάτι αυτό της ιστορικής περιόδου που δικαιολογημένα παρουσιάζει μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον, δεν έχει ακόμη διερευνηθεί, λόγω των τραγικών γεγονότων της Τουρκικής εισβολής και κατοχής που επακολούθησαν.

Την περίοδο εκείνη, η ΕΟΚΑ επίσης, δημιούργησε δικό της δίκτυο πληροφοριών, που συνέλλεγε πληροφορίες από τις Μυστικές Υπηρεσίες των Άγγλων. Κατά κανόνα, Έλληνες αστυνομικοί που εργοδοτούνταν από το καθεστώς, ήταν η πηγή της ‘πρώτης ύλης’.

Ένας δαιμόνιος πράκτορας στον τομέα του αδυσώπητου μυστικού πολέμου, όταν άρχισε ο Αγώνας, ήταν ο Γεώργιος Λαγουδόντης, λοχίας του αστυνομικού σώματος, και σημαίνον στέλεχος της ΜΙ5 στην Κύπρο. Μαζί με άλλους, είχε εκπαιδευτεί στο Λονδίνο από άριστους Άγγλους πράκτορες.

Μετά την προειδοποίηση του Διγενή για τους Έλληνες αστυνομικούς που δεν θα συνεργάζονταν με την ΕΟΚΑ, το καλοκαίρι του 1955 ο Λαγουδόντης – αφοσιωμένος στο αποικιοκρατικό καθεστώς - αφού ενημέρωσε τους προϊσταμένους του, άρχισε τη συνεργασία του με την ΕΟΚΑ χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Κλώτης. Ήταν ο βοηθός του γενικού διευθυντή του Γραφείου Επιχειρήσεων (operations room), το οποίο στεγαζόταν στα άδυτα του Αρχηγείου Αστυνομίας Λευκωσίας (Πύλη Πάφου).

Ο άνθρωπος «με τις εφτά μάσκες» όπως είχε γράψει χαρακτηριστικά η κυπριακή εφημερίδα της εποχής ‘Συναγερμός’ στις 9.6.1962, ήταν μια αντιφατική προσωπικότητα. Μεγάλος παίκτης στο συνωμοτικό παιγνίδι της συλλογής πληροφοριών, χωρίς αναστολές και διλήμματα ζωής, ο αμοραλιστής Λαγουδόντης ήταν η χαρακτηριστική περίπτωση διπλού πράκτορα. Μέσα στα πλαίσια της άριστης εκπαίδευσης και διατεταγμένης υπηρεσίας του για «διασφάλιση πληροφοριών», κατάφερε από το ξεκίνημα του Αγώνα να εμφανιστεί ως ‘αγωνιστής’.

Μαέστρος στη συγκάλυψη και καθοδηγούμενος από έμπειρους Άγγλους πράκτορες, καταφέρνει άριστα τον ρόλο του, χωρίς να κινεί υποψίες στην ΕΟΚΑ. Ούτως ή άλλως οι πληροφορίες που διοχέτευε δεν μπορούσαν να φιλτραριστούν από την Οργάνωση. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι θα καταφέρει να διοριστεί από τον αρχηγό της ΕΟΚΑ Γεώργιο Γρίβα-Διγενή, αρχηγός αντικατασκοπίας της ΕΟΚΑ.

Άγρυπνος φρουρός των άκρως απόρρητων μυστικών και θεματοφύλακας των αγγλικών συμφερόντων στην Κύπρο, ο Λαγουδόντης πήρε τιμητικό δίπλωμα από τον σερ Χιου Φουτ για τις πολύτιμες υπηρεσίες του στους Άγγλους, που έχει ορκιστεί να υπηρετήσει. Μετά το τέλος του Αγώνα ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ Γεώργιος Γρίβας-Διγενής του έδωσε πιστοποιητικό αγωνιστή.

Από αφηγήσεις Άγγλων πληροφορούμαστε μεταξύ άλλων ότι : «Ο Λαγουδόντης το 1963 πήγε στο Κάμπτεν Τάουν, προάστιο του Λονδίνου και εγκαταστάθηκε σ’ ένα διώροφο σπίτι. Σ’ ένα τοίχο του καθιστικού ήταν κρεμασμένο το τιμητικό δίπλωμα καλών υπηρεσιών που παρέλαβε από τον Γρίβα και ένα άλλο παρόμοιο τιμητικό πιστοποιητικό από τον τελευταίο Άγγλο Κυβερνήτη της Κύπρου. Μιλούσε με έπαρση για το ότι υπήρξε ο αρχηγός του Γρίβα στις Μυστικές Υπηρεσίες». (LAGOUDONTIS, George, Code name: Kiotis. Lagoudontis then moved to Camden Town, London, in 1963, and lived in a center-terraced house. A wall in the living room carried a framed commendation for ‘services rendered’ from Grivas and another similar certificate from the Governor of Cyprus at the end of Colonial Rule. He still boasted he had been ‘Grivas’s Intelligence Chief’).

Ο Άγγλος δεκανέας Ρ.Χ. της Βασιλικής Αεροπορίας που υπηρέτησε στο 24ο Αστυνομικό Τμήμα, της οδού Λάρνακας στη Λευκωσία που γνώριζε καλά τον Λαγουδόντη, θυμάται: «Είχε τέτοια εκτίμηση ο Λαγουδόντης που ήταν ο μοναδικός Έλληνας αστυνομικός που είχε άδεια οπλοφορίας. Απ’ ότι θυμάμαι, κρατούσε ένα μικρό Ιταλικό περίστροφο. Υποθέτω ότι γίναμε καλοί φίλοι με τον Λαγουδόντη. Όλοι οι φίλοι του από το 24ο Αστυνομικό Τμήμα παραβρέθηκαν στο πάρτι των γενεθλίων του για τα 40 του χρόνια, που έγινε σπίτι του. Σ’ αυτούς που είχαν πάει και μας υποδέχτηκε με χαρά, συμπεριλαμβανόταν ο διοικητής της πτέρυγας Σιέφαρτ και ο βοηθός του Στρατηγού. Αλλά, πριν μας δελεάσει αυτός ο άνθρωπος, είχαμε προειδοποιηθεί από την Υπηρεσία Ασφαλείας ότι δεν θα έπρεπε να τον εμπιστευόμασταν και ότι ήταν διπλός πράκτορας. Αλλά, επήγαμε εκεί και απλώς παίξαμε το παιγνίδι του». (R. H., a former corporal serving with 24 Royal Air Force Police District in Larnaca Road, Nicosia, knew Lagoudontis well. He remembers: ‘George was so highly thought of that he was the only Greek policeman allowed to carry a gun, a small Italian automatic pistol I recall. We became quite good friends I suppose, all of his friends from 24 PD went to his 40th birthday party at his house including Wing Cmdr Shephard) the Asst Provost Marshal and we were made most welcome. ‘But before you think we were all hoodwinked by this man, we were told by our own Security Branch that he was not to be trusted and he was a double agent, but we went along with him and just played his game’.).

Το ‘επίτιμο μέλος’ του Ειδικού Κλάδου

«Αυτός ο άνθρωπος έπαιξε τον ρόλο του τόσο καλά, που ακόμα και σήμερα, χρόνια μετά που έληξε ο ανταρτοπόλεμος στην Κύπρο, πολύ λίγοι κατάλαβαν την πραγματική του θέση. Εξακολουθεί να κατηγορείται στην Κύπρο ότι εργαζόταν για τους Άγγλους. Οι Άγγλοι γνώριζαν ότι είναι αφοσιωμένος. Εργάστηκε στην αίθουσα επιχειρήσεων του αρχηγείου της αστυνομίας, όπου σχεδιάζονταν οι έφοδοι και οι άλλες στρατιωτικές επιχειρήσεις, που αφορούσαν (τις ζωές) χιλιάδων στρατιωτών. Κάθε μέρα και κάθε νύχτα ασταμάτητα εκδίδονταν και εκτελούνταν διαταγές. Ο Λαγουδόντης έβλεπε όλα τα μηνύματα. Ενώ, πολύ πιο πριν όλοι οι Έλληνες Κύπριοι συνάδελφοι του απομακρύνθηκαν από τον Ειδικό Κλάδο*, αυτός παρέμεινε ως ‘επίτιμο μέλος’. Ο μόνος ανώτερος του στο τμήμα επιχειρήσεων ήταν ο Βρετανός διευθυντής». (And this man played his role so well that even today, years after the guerrilla warfare in Cyprus ended, few people there realize his true status. He is still accused there of working for the British. And the British knew that Lagoudontis was loyal. He worked in the operations room at police headquarters, where police raids and operations involving thousands of troops were planned. All through the day and night orders went out and results came in. Lagoudontis saw pretty well every message. Long after other Greek Cypriots had been removed from Special Branch, he remained an ‘honorary member’. His only senior in the operations department was a British superintendent.).

«Ο Γεώργιος Λαγουδόντης γνωστός σε μας, ως ‘Επιθεωρητής Τζορτζ’. Όπως όλοι γνωρίζαμε δούλευε και για τις δυο πλευρές. Όταν περιπολούσαμε μαζί του, νιώθαμε πάντα ασφαλείς». (George Lagoudontis " known as "Inspector George to us. As we knew he was working on both sides whenever we were on patrol with him we always felt pretty safe.).

Ένας άλλος Άγγλος πρώην πράκτορας περιγράφει τον Λαγουδόντη στην Αγγλική εφημερίδα Sunday Express to 1963 ως ένα από τους καλύτερους διπλούς πράκτορες όλων των εποχών. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Από όλους τους διπλούς πράκτορες (σ.σ. ασφαλώς δεν ήταν ο μόνος!) στα σύγχρονα κατασκοπευτικά χρονικά, κανένας άλλος δεν ήταν τόσο επιτυχημένος όσο ο Λαγουδόντης, αυτός ο ωραίος άνδρας των 41 χρόνων». (British security forces HQ’ by Sunday Express reporter A FORMER Cypriot police chief has revealed to me that while he was working for the British security branch during the Cyprus emergency. Of all double agents in the modern annals of espionage, none has been more successful than the handsome, 41-year-old Lagoudontis).

Ανεξάρτητα, το πώς και γιατί λέγονται ορισμένα πράγματα από τους Άγγλους, ο Λαγουδόντης τον οποίον δεν(;) εμπιστευόντουσαν οι Άγγλοι, ήταν ο μοναδικός που παρέμεινε στο πολύ σημαντικό πόστο του, ο μοναδικός Έλληνας που κρατούσε όπλο, ο μοναδικός που ενέπνεε εμπιστοσύνη στους Άγγλους και ήταν σε γνώση τους ο διπλός ρόλος του. Για όλα αυτά τα γνωστά, αλλά, προπάντων τα άγνωστα πήρε τιμητικά διπλώματα, ενώ ‘κορόιδευε’ τις πανίσχυρες Αγγλικές Μυστικές Υπηρεσίες, οι οποίες είχαν και τη γνώση και τα μέσα να ελέγξουν τις πληροφορίες που διοχέτευε, τις κινήσεις του, τις δραστηριότητες του, τα πάντα.

Στο ‘ΧΡΟΝΙΚΟΝ’ Αγώνος ΕΟΚΑ 1955-59 του Γεωργίου Γρίβα-Διγενή (επανέκδοση 1997), σελίδα 215, σε εκτεταμένη αφήγηση αγωνιστή της ΕΟΚΑ διαβάζουμε μεταξύ άλλων και τα εξής: «Κατά την διάρκειαν του αγώνος οι αγωνισταί της περιοχής συνειργάσθησαν μετά του αξιωματικού της Αστυνομίας Γ. Λαγουδόντη, παρά του οποίου έλαβον πληροφορίας ενδιαφερούσας τα μέγιστα την οργάνωσιν».

Το Καλοκαίρι του 1962 ο Γεώργιος Λαγουδόντης, Βοηθός Αρχηγός Αστυνομίας αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το Αστυνομικό Σώμα και να εγκαταλείψει την Κύπρο, χωρίς να επιστρέψει πίσω ποτέ (πέθανε στην Αθήνα σε ηλικία 82 ετών στις 4.7.2003). Σ’ έρευνα που έγινε στο σπίτι του και σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής, ανευρέθηκε μεταξύ άλλων, δίπλωμα του τελευταίου Βρετανού Κυβερνήτη της Κύπρου Σερ Χιού Φουτ (Sir Hugh Foot) προς τον Λαγουδόντη, ‘διά τας υπηρεσίας, τας οποίας ούτος προσέφερεν εις την Μεγάλη Βρετανίαν’. Το πιστοποιητικό αγωνιστή της ΕΟΚΑ θα βρεθεί αργότερα στο Λονδίνο, όπως μαρτυρεί ένας Άγγλος πρώην συνεργάτης του.

Το ‘παράδοξο’ της υπόθεσης είναι ή ‘έκπληξη’ που κατέλαβε τότε τους υπεύθυνους, οι οποίοι για ‘πρώτη’ φορά μάθαιναν ότι ο Γεώργιος Λαγουδόντης τιμήθηκε για την συνολική πολύτιμη προσφορά του προς το αποικιοκρατικό καθεστώς, που με τόση αφοσίωση υπηρέτησε.

Τρία χρόνια όμως, προηγουμένως, στην επίσημη εφημερίδα των αποικιοκρατικών αρχών «The Cyprus Gazette» ημερομηνίας 13.6.1959 λίγο πριν την ανακήρυξη της Κυπριακής ανεξαρτησίας, με την ευκαιρία των γενεθλίων της Βασίλισσας, ανακοινώνεται η είδηση για την απονομή του πιστοποιητικού καλών υπηρεσιών στον Γεώργιο Λαγουδόντη.




Ήταν πράγματι εκπληκτικό ο διπλός πράκτορας και πολύτιμος συνεργάτης των Άγγλων, ο παρ’ ολίγον αρχηγός του Αστυνομικού Σώματος (κάποιοι τον υποστήριζαν ανεπιφύλακτα και τον προωθούσαν), να εξαναγκάζεται να εγκαταλείψει την ιδιαίτερη του πατρίδα με σοβαρές κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένης και αυτής του συνεργάτη των Άγγλων…

Κάποιοι που συνεργάστηκαν μαζί του, δικαιολογημένα, δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι ο κυνικός Λογουδούντης δεν ορρωδούσε προ ουδενός. Τα μετέπειτα γεγονότα και τα λιγοστά έστω στοιχεία που υπάρχουν, μιλούν από μόνα τους γι’ αυτούς που με νηφαλιότητα, πατριωτισμό, σεβασμό προς τον απελευθερωτικό μας αγώνα και αγάπη γι’ αυτό τον τόπο, αναζητούν την ιστορική αλήθεια, μακριά από κάθε είδους σκοπιμότητες.

*Ήταν το ειδικό τμήμα της αστυνομίας, παράρτημα της υπηρεσίας πληροφοριών ΜΙ5, που είχε κύρια αρμοδιότητα τη συλλογή πληροφοριών για τη δράση της ΕΟΚΑ. Το Σπέσιαλ Μπραντς με τους ειδικά εκπαιδευμένους πράκτορες του, ήταν αυτό που χάλκευε τις ειδήσεις, που διέδιδε ‘ειδήσεις’, στρατολογούσε τα μίσθαρνα όργανα που κατάφερνε να εμπλέξει, σχεδίαζε και οργάνωνε τις πάσης φύσεως επιχειρήσεις (βρομοδουλειές) σε βάρος της ΕΟΚΑ. Ήταν ο φόβος και ο τρόμος των πολιτών.

Ακόμη και σήμερα πρώην πράκτορες του, εξακολουθούν με ειδικούς συνεργάτες να διαδίδουν ‘εμπιστευτικές πληροφορίες’, της εποχής, χαλκευμένα ιστορικά ‘ντοκουμέντα’ (ειδικά για τους συνεργάτες τους) σε βάρος του αγώνα της ΕΟΚΑ, προσπαθώντας να διαβάλουν και να διαστρεβλώσουν το περιεχόμενο, του απελευθερωτικού αγώνα ενάντια στην αποικιοκρατία.

Φοίβος Νικολαΐδης

©All Rights Reserved/Phivos Nicolaides. No part of this article may be reproduced and/or copied by any means without prior consent from Phivos Nicolaides.

Μέγας Αλέξανδρος και καταγωή

Δε μ' ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η φυλή στην οποία γεννήθηκαν. Τους αντιμετωπίζω όλους μ' ένα κριτήριο: την αρετή. Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρος.

Μέγας Αλέξανδρος

Τα Βρετανικά ταξί

ΤΑ ΚΟΜΨΑ μαύρα ταξί χαρακτηρίζουν τους δρόμους του Λονδίνου όσο και το οδήγημα στην αριστερή πλευρά. Ο τουρίστας που επισκέπεται για πρώτη φορά τη βρετανική πρωτεύουσα, ανακαλύπτει σύντομα και άλλα γνωρίσματά τους, όπως το εξαιρετικά υψηλό κόστος τους και η εντυπωσιακή ικανότητα των οδηγών τους να γνωρίζουν περίπου όλους τους δρόμους και τα στενάκια το Λονδίνου, χωρίς να συμβουλεύονται χάρτες ή GPS (ικανότητα η οποία δεν οφείλεται σε υπεράνθρωπες ικανότητες μνήμης, αλλά σε πολύμηνο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, στο τέλος του οποίου δίνουν ιδιαίτερα απαιτητικές εξετάσεις). Εδώ και κάποιους μήνες ωστόσο, το ΤΧ4, όπως ονομάζεται το μοντέλο, αντιμετωπίζει ανταγωνισμό.

Η αυτοκινητοβιομηχανία Mercedes-Benz έχει κατασκευάσει ένα μαύρο μίνι βαν, πιο φιλικό προς το περιβάλλον, που φιλοδοξεί να αντικαταστήσει το παραδοσιακό όχημα. Με έξι θέσεις, αντί για πέντε που έχει το ΤΧ4, το Vito Taxi έχει την ίδια τιμή (35.000 στερλίνες), ηλεκτρικές συρόμενες πόρτες και καίει λιγότερα καύσιμα.

Μέχρι πρόσφατα, η Manganese Bronze, η εταιρεία που κατασκευάζει το ΤΧ4, είχε το ουσιαστικό μονοπώλιο στα μαύρα ταξί του Λονδίνου λόγω των πολύ αυστηρών προδιαγραφών που έχει θέσει η αρμόδια Αρχή, όπως η χαρακτηριστική δυνατότητα που είχε μέχρι πρόσφατα μόνο το ΤΧ4 να κάνει επιτόπια στροφή με ιδιαίτερη ευελιξία, κάτι που μπορεί να κάνει και το νέο όχημα.

Η Manganese Bronze πάντως δεν το βάζει κάτω. Εχει ανακοινώσει ότι θα αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό με την εισαγωγή περιβαλλοντικών μοντέλων -ήδη υπάρχουν σχέδια για ηλεκτρικό ταξί. Οι προσπάθειες μείωσης του κόστους έχουν εξάλλου ήδη οδηγήσει την εταιρεία να κατασκευάζει το όχημα-σύμβολο του Λονδίνου στην Κίνα.

Το κάπνισμα στην Αγγλία

Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ του καπνίσματος σε όλους τους δημόσιους χώρους στην Αγγλία συμπλήρωσε ήδη πάνω από ένα χρόνο ισχύος. Με εξαίρεση τη μόνιμη δυσφορία των αμετανόητων καπνιστών, ο απολογισμός είναι ιδιαίτερα θετικός. Τα επίσημα στοιχεία λένε ότι περίπου 400.000 άτομα έκοψαν το κάπνισμα. Ωστόσο, η απαγόρευση είχε και κάποιες άλλες, μη ηθελημένες επιπτώσεις. Πρώτ' απ' όλα η έλευση του (γνωστού από άλλες χώρες που είχαν επιβάλει νωρίτερα την απαγόρευση) «smirting», του συνδυασμού δηλαδή καπνίσματος και φλερτ στους δρόμους έξω από τα μπαρ.

Αγνωστοι μεταξύ τους καπνιστές σπεύδουν να απολαύσουν τη βλαβερή τους συνήθεια στους εξωτερικούς χώρους, όπου έχουν την τέλεια ατάκα για να πιάσουν κουβέντα: «Μήπως έχετε αναπτήρα;». Το γεγονός ότι το πεδίο δράσης στις νέες γνωριμίες έχει μεταφερθεί εκτός των κυρίως χώρων διασκέδασης, σημαίνει ότι πολλοί μη καπνιστές βρίσκονται αντιμέτωποι με τον πειρασμό να αρχίσουν το κάπνισμα για να αποκτήσουν το εισιτήριο συμμετοχής στα πηγαδάκια που σχηματίζονται κάθε βράδυ στους δρόμους έξω από τις παμπ.

Αλλες μη ηθελημένες επιπτώσεις της απαγόρευσης είναι η μείωση του αριθμού των καθαριστηρίων (καθώς μια βραδιά σε ένα πολυσύχναστο μπαρ δεν σημαίνει πλέον ότι τα ρούχα μυρίζουν δυσάρεστα), η δημιουργία περισσότερων κήπων στις παμπ, αλλά και η αύξηση της ζήτησης σε σεφ, αφού οι παμπ προσπαθούν πλέον να προσελκύσουν κόσμο προσφέροντας φαγητό.

Προσχή, η βλακεία σκοτώνει!

Η βλακεία σκοτώνει
(Λαϊκή παροιμία)

*
Ο ηλίθιος έχει την ικανότητα να πέφτει θύμα του ίδιου του εαυτού του. Μήπως η φύση έχει επιλέξει το είδος των βλακών; Ο Δαρβίνος βάσισε τη θεωρία του περί βιολογικής εξέλιξης στη φυσική απομάκρυνση όσων είχαν δυσκολίες επιβίωσης. «Πίσω από κάθε μας αντίδραση κρύβεται πάντα μια γενετική παράμετρος η οποία δύσκολα διαχωρίζεται από τα υπόλοιπα κίνητρα δράσης», λέει ο Τζόρτζιο Σάλτσα. Και συνεχίζει: «Καθώς η επιλογή της φύσης λειτουργεί σύμφωνα μ´ αυτή την παράμετρο, μπορούμε να υποθέσουμε ότι το τελικό αποτέλεσμα είναι ένας γενικός περιορισμός των εκδηλώσεων ηλιθιότητας». Το πρόβλημα είναι ότι συνεχώς γεννιούνται νέες ηλίθιες αντιδράσεις. Το γεγονός ότι πολλοί φοβόμαστε να πετάξουμε, είναι κατά πάσα πιθανότητα επακόλουθο της φυσικής επιλογής. Μέχρι τον περασμένο αιώνα το να αφεθεί κάποιος στο κενό ισοδυναμούσε με θάνατο. Συνεπώς, σ´ αυτή την περίπτωση ο φόβος ήταν σαφώς ένα θετικό στοιχείο. Σήμερα με τα αεροπλάνα τα πράγματα έχουν αλλάξει, ωστόσο ο φόβος, αν και «βλακώδης» πια, έχει παραμείνει
Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό ζωικό είδος με την ικανότητα να καταντά ηλίθιο.

Αντρέ Γκλούκσμαν, φιλόσοφος

Η βλακεία πάει παντού!

Όπως λένε, η τρέλα δεν πάει στα βουνά. Πάει παντού! Το ίδιο και η βλακεία! Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις όμως, στις οποίες η βλακεία σκοτώνει κυριολεκτικά! Όλοι έχουμε κάνει κάποια στιγμή άτοπες και ηλίθιες κινήσεις που κατέληξαν σε αυτοτραυματισμούς. Εχουμε κοπεί φτιάχνοντας σαλάτα, επειδή, παρότι βλέπαμε ότι το δάχτυλό μας ήταν πριν από το μαρούλι, εμείς πιστεύαμε ότι με μαγικό τρόπο η λεπίδα θα το αγνοήσει. Εχουμε χτυπήσει επειδή «ξεχάσαμε» να τραβήξουμε το χέρι μας από το κούφωμα του παραθύρου τη στιγμή που κλείναμε τα πατζούρια... Ε! Δεν χρειάζεται περισσότερη επέκταση, το πιάσατε το νόημα! Τα παραπάνω παραδείγματα ωστόσο είναι αποτελέσματα ελαφριάς... βλακείας. Γιατί υπάρχουν και ανίατες περιπτώσεις που μετά την ηλιθιότητα και τον πόνο, δεν γελάς, αλλά, γίνεσαι είδηση!

Το www.darwinawards.com/ ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Δαρβίνου, του πατέρα της εξέλιξης. Καταγράφει θανάτους που προήλθαν από καθαρή βλακεία(!), καθώς και τις περιπτώσεις όσων τη γλίτωσαν στο παρά πέντε. Και «βραβεύει» τους θανόντες με το «βραβείο του Δαρβίνου» επειδή, όπως αναφέρει δηκτικά το site, «βοηθούν στην πρόοδο της ανθρώπινης εξέλιξης, απομακρύνοντας τους εαυτούς τους από αυτήν!» (...Named in honor of Charles Darwin, the father of evolution, the Darwin Awards commemorate those who improve our gene pool by removing themselves from it).

Παρακάτω θα διαβάσετε ιστορίες ανθρώπων που σκοτώθηκαν χωρίς να το καταλάβουν, κάνοντας ...απίστευτες μπούρδες! Πρόκειται για πραγματικές ιστορίες, αλιευμένες από τον Τύπο, ενώ υπάρχει και καταγραφή των πηγών. Οπου υπάρχει αμφιβολία για την εγκυρότητα της είδησης, επίσης καταγράφεται. Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για ιστορίες που διαβάζοντάς τες δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις από το μέγεθος της βλακείας.

* 8 Μαρτίου 2008, ΗΠΑ: Ο 18χρονος Κάμερον κάθησε μέσα σε ένα καρότσι σουπερμάρκετ και κρατήθηκε από ένα διερχόμενο αυτοκίνητο. Η βόλτα ήταν καλή μέχρι τη στιγμή που το καρότσι ανατράπηκε και εκείνος εκτινάχθηκε στον δρόμο. Πέθανε επί τόπου.

* 10 Δεκεμβρίου 2007, ΡΩΣΙΑ: Ο Σεργκέι ήθελε να νικήσει τον θάνατο. Μεγαλώνοντας έγινε βιολόγος και κατανάλωνε καθημερινά διάφορα δηλητήρια προκειμένου να πάθει ανοσία και να μην πεθάνει ποτέ(!). Εκτός από τα διάφορα χημικά δηλητήρια, έτρωγε και δηλητηριώδη μανιτάρια, αρσενικό, και τελοσπάντων ό,τι τοξικό έπεφτε στα χέρια του. Ελεγε συχνά στους συμφοιτητές του «δεν θα πεθάνω ποτέ. Τρώω δηλητήρια μια ζωή και δεν μου κάνουν τίποτα». Κάποια στιγμή, ήπιε λίγο κυανίδιο παραπάνω και άρχισε να μην αισθάνεται καλά. Ζήτησε νερό, αλλά αντί να το πιει σκέτο, ανακάτεψε σε αυτό την ποσότητα κυανιδίου που δεν είχε πιει ...ξεροσφύρι! Επαθε σπασμούς, έπεσε σε κώμα και τελικά πέθανε. Αντί για το ελιξίριο της ζωής, ανακάλυψε το ελιξίριο του δικού του θανάτου. Αξιοπερίεργο είναι ότι ο Σεργκέι ήταν πανέξυπνος σπουδαστής, τον είχαν δεχτεί δύο μεγάλα πανεπιστήμια και το μέλλον του διαγραφόταν λαμπρό...

* 26 Αυγούστου 2006, Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Ο θάνατος του 33χρονου Ντάρεν ήταν μυστήριο για τους αστυνομικούς. Τον βρήκαν στο σπίτι του μαχαιρωμένο στο στήθος να αιμορραγεί θανάσιμα. Αρχικά νόμιζαν ότι έπεσε θύμα ληστείας. Ομως από το σπίτι δεν έλειπε τίποτα, ούτε υπήρχαν ίχνη πάλης. Τη λύση στο μυστήριο έδωσε η γυναίκα του 33χρονου, που τη στιγμή του μοιραίου έλειπε σε διακοπές. Ο Ντάρεν είχε αγοράσει ένα καινούργιο μπουφάν, που, όπως του είπαν στο κατάστημα, είναι τόσο ανθεκτικό που δεν μπορούσε να το διαπεράσει ούτε μαχαίρι! Προφανώς ο Ντάρεν ήθελε να τσεκάρει την ορθότητα του ισχυρισμού. Και αντί να μαχαιρώσει κάποιο μέλος του άνω κορμού, όπου τα αποτελέσματα δεν θα ήταν ανεπανόρθωτα, όπως το χέρι του για παράδειγμα, επέλεξε να μαχαιρωθεί στην κοιλιά και την καρδιά...

* 17 Απριλίου 2006, Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που ξέρουν καλύτερα απ' όλους το καλό τους. Ο 60χρονος Φίλιπ βρισκόταν στο νοσοκομείο προκειμένου να θεραπεύσει ένα δερματικό του πρόβλημα. Ηταν πασαλειμμένος με κρέμα που περιείχε παραφίνη. Ο γιατρός του είπε ότι η κρέμα είναι εύφλεκτη και δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να καπνίσει. Ο 60χρονος όμως έπρεπε να ανάψει οπωσδήποτε τσιγάρο... Μόλις τελείωσε το τσιγάρο του, το έριξε στο πάτωμα για να το σβήσει. Σε δευτερόλεπτα τυλίχτηκε στις φλόγες και πέθανε στην εντατική λίγη ώρα αργότερα.

* 17 Νοεμβρίου 2006, ΣΙΓΚΑΠΟΥΡΗ: Ο 16χρονος Li Xiao, μαθητής σε κολέγιο χοροπήδαγε στο κρεβάτι του με τη μουσική στη διαπασών. Τα χοροπηδητά του ήταν τόσο έντονα που ο 16χρονος εκσφενδονίστηκε έξω από το παράθυρο του τρίτου ορόφου, όπου βρισκόταν το δωμάτιό του, έπεσε με δύναμη στο κράσπεδο του ισογείου και σκοτώθηκε.

* 26 Μαΐου 2004, ΑΥΣΤΡΙΑ: Μεθυσμένος Αυστριακός αποφάσισε να μπει στο σπίτι του από το παράθυρο(!) Το παράθυρο οδηγούσε στην κουζίνα και ήταν ακριβώς επάνω από τον νεροχύτη. Επιπλέον, αν και μισάνοιχτο, είχε ασφάλεια. Ο Αυστριακός έβαλε πρώτα το κεφάλι του μέσα, παγιδεύτηκε και στην απελπισία του άνοιξε τη βάνα της βρύσης. Την άλλη μέρα τον βρήκαν πνιγμένο στο νεροχύτη με τα κλειδιά της πόρτας του διαμερίσματος στην τσέπη(!)

* 23 Σεπτεμβρίου 2002, ΒΡΑΖΙΛΙΑ: Αγρότης στο Σάο Πάολο ήθελε να μετακινήσει μελίσσι από την πορτοκαλιά του. Ηξερε ότι πρέπει να βάλει φωτιά ώστε να απομακρύνει τις μέλισσες και ότι οι μέλισσες τσιμπάνε. Ηταν λοιπόν λογικό να θέλει να προστατευτεί. Εβαλε μια πλαστική σακούλα στο κεφάλι του, την οποία έδεσε σφιχτά στο λαιμό του και άναψε φωτιά. Λίγες ώρες μετά τον βρήκε νεκρό η γυναίκα του. Οι μέλισσες δεν τον είχαν πειράξει καθόλου. Είχε πεθάνει από ασφυξία...

Το δίδαγμα; Προτού πράξουμε, σκεφτόμαστε!

Η ζωγράφος Ρίτα Μακρή

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της ταλαντούχας ζωγράφου Ρίτας Μακρή, για να δείτε δείγματα της εξαιρετικής δουλειάς της: Ritas website

Ritas website

Καλές διακοπές

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ

50 χρόνια από την ίδρυση της ΤΜΤ

Του: Σπύρου Αθανασιάδη

Την 1η Αυγούστου στα κατεχόμενα γιoρτάζουν την 50ή επέτειο από την ίδρυση της τρομοκρατικής οργάνωσης ΤΜΤ (Τurk Mukavemet Teskilati=Τουρκική Αντιστασιακή Οργάνωση). Την ίδια μέρα γιορτάζουν την επέτειο κατάληψη της Λευκωσίας από τους Οθωμανούς και την ίδρυση των «δυνάμεων ασφαλείας». Με αφορμή τις τρεις επετείους αλλά κυρίως αυτής των 50 χρόνων της ΤΜΤ, διάφορες οργανώσεις, σωματεία, σύνδεσμοι διοργανώνουν διάφορες εκδηλώσεις.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι η πραγματική ημερομηνία ίδρυσης της ΤΜΤ ήταν η 15η Νοεμβρίου 1957. Μάλιστα έχουμε και προκήρυξή της με την ημερομηνία αυτή η οποία αναφερόταν στην αντίσταση των Τ/κ κατά των στόχων της ΕΟΚΑ για την ένωση. Άλλη προκήρυξη της ΤΜΤ φέρει ημερομηνία 28/5/1958 και καταλήγει με το εθνικιστικό σύνθημα «Ω τι ευτυχία να λέγεσαι Τούρκος» και επίσης «Διχοτόμηση ή Θάνατος». Επίσης με απόφαση της αποικιακής Κυβέρνησης Φουτ (23/7/1958) κηρύχθηκαν παράνομες ΕΟΚΑ και ΤΜΤ. Δεν γίνεται καμιά αναφορά σε προηγούμενες τ/κ παρακρατικές οργανώσεις όπως ήταν η «Βολκάν», τα «Τρία βέλη», η «9η Σεπτεμβρίου», επειδή οι οργανώσεις αυτές αυτοδιαλύθηκαν και αποτέλεσαν τον πυρήνα της ΤΜΤ του 1957. Όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να διαγράψουν την 15/11/1957 , τα γεγονότα και οι προκηρύξεις τούς διαψεύδουν.

Συνιδρυτές της ΤΜΤ του 1957 παρουσιάζονται οι Μουσταφά Κεμάλ Τανρίβερντι (διπλωμάτης στο τουρκικό προξενείο της Λευκωσίας), Μπουρχάν Ναλμπάντογλου (γιατρός) και Ραούφ Ντενκτας. Το μεγάλο μειονέκτημα για την πρώτη ΤΜΤ ήταν ότι μεταξύ των ιδρυτών της δεν υπήρχε στρατιωτικός.

Όταν αποφασίστηκε η μετεξέλιξη της ΤΜΤ από αντιστασιακή σε επιθετική, παρενέβη η Τουρκία και συγκεκριμένα το Γραφείο Ειδικού Πολέμου και στις 31/7/1958 έφτασε στο νησί ο συνταγματάρχης του τουρκικού Στρατού Ριζά Βουρουσκάν (ψευδόνυμο Αλί Τζονάν), ο οποίος παρέμεινε στο νησί μέχρι το 1960. Η ανάληψη καθηκόντων την 1η Αυγούστου 1958 από τον Βουρουσκάν θεωρείται και η ημερομηνία ίδρυσης της νέας -και με στρατιωτική πλέον δομή- ΤΜΤ.

Ο Βουρουσκάν υποτιμούσε την ΤΜΤ του 1957 και την αποκαλούσε «Οργάνωση των Μουχτάρηδων» ισχυριζόμενος ότι στις τάξεις της επικρατούσε χάος, απειθαρχία και έλλειψη συντονισμού και τεχνικής. Όταν κάποτε ρωτήθηκε γιατί η νέα ΤΜΤ προτίμησε να υιοθετήσει το όνομα οργάνωσης που προϋπήρχε, ισχυρίστηκε ότι δεν ήθελαν να προκαλέσουν τους Άγγλους.

Την τρομοκρατική οργάνωση ΤΜΤ διαδέχτηκαν οι λεγόμενες δυνάμεις ασφαλείας στις οποίες παραδόθηκε ο οπλισμός της οργάνωσης. Σήμερα λειτουργεί στα κατεχόμενα σύνδεσμος αγωνιστών ΤΜΤ. Πρόκειται για εθνικιστικό οργανωμένο σύνολο το οποίο δίνει το παρόν του σε κάθε εκδήλωση και συλλαλητήριο που στρέφεται κατά της επανένωσης του νησιού, επίτευξης συμφωνίας ενώ υιοθετεί πλήρως τις θέσεις και απόψεις του τέως ηγέτη των τ/κ Ραούφ Ντενκτας.

Τα μέλη του συνδέσμου είναι άτομα που ορκίστηκαν για να ενταχθούν στην οργάνωση δίνοντας τον όρκο της ΤΜΤ που αναφέρει: «Αφιερώνω τον εαυτό μου στο τουρκικό έθνος και θα αντισταθώ σε κάθε επίθεση από οπουδήποτε και αν προέρχεται, η οποία θα στρέφεται κατά της ζωής, ελευθερίας, περιουσίας και των ιερών και οσίων των τουρκοκυπρίων. Θα πράξω κάθε καθήκον που ήθελε μού ανατεθεί, παίρνοντας προ οφθαλμού ακόμη και τον θάνατο. Θα διαφυλάξω μέχρις εσχάτων όλα όσα θα δω, ακούσω, γνωρίσω ή μου έχουν εμπιστευτεί και δεν πρόκειται να τα αποκαλύψω σε κανέναν. Γνωρίζω ότι η αποκάλυψη ισοδυναμεί με προδοσία της οποίας η τιμωρία είναι ο θάνατος. Ορκίζομαι στην τιμή, υπόληψη και παν όσιο και υπόσχομαι ότι θα εφαρμόσω κατά γράμμα τα παραπάνω».

Πριν μερικά χρόνια ο τότε ηγέτης των Τ/κ Ραούφ Ντενκτάς επιχείρησε να ιδρύσει την ΤΜΤ-2, αλλά τελικά προτίμησε να αποφύγει την ονομασία αυτή και έδωσε στην εθνικιστική οργάνωση που ίδρυσε το όνομα «Εθνικό Λαϊκό Κίνημα».

Ένας Γκρίζος Λύκος πίσω από τους εθνικιστές

Ένας άλλος αξιωματικός του τουρκικού Στρατού που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στα πρώτα χρόνια της ΤΜΤ στην Κύπρο ήταν ο συνταγματάρχης Ριζά Βουρουσκάν, ο οποίος το 1958 διορίστηκε από το Γραφείο Ειδικού Πολέμου ως πρώτος αρχηγός της ΤΜΤ στην Κύπρο. Έφθασε στο νησί στις 31/7/58 με το ψευδώνυμο Αλί Τζονάν ως επιθεωρητής της Τράπεζας Εργασίας της Τουρκίας (Is Bankasi). Παλαιότερα είχε υπηρετήσει στην Κορέα και γνώριζε την τεχνική μυστικών επιχειρήσεων και απόστολών.

Παρά το ότι το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1960 τον ανάγκασε σε παραίτηση, το 1964 επανέρχεται στις τάξεις του Στρατού για να πολεμήσει εθελοντικά στην Τηλλυρία. Έφθασε μυστικά στα Κόκκινα συνοδευόμενος από τον Ραούφ Ντενκτας. Στη συνέχεια χρημάτισε αντιπρόσωπος του ψευδοκράτους στην Άγκυρα. Πέθανε στις 16-2-1979. Στην Κύπρο έφερε το ψευδώνυμο Βozkurt (Γκρίζος Λύκος).

Στελέχωση από έμπειρους Τούρκους στρατιωτικούς

ΜΕΧΡΙ πριν μια δεκαετία οι πληροφορίες για την ΤΜΤ ήταν εφτασφράγιστο μυστικό και όλα τα εν ζωή στελέχη της τηρούσαν με ευλάβεια τον όρκο τους. Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο αποκαλύπτονται τα μυστικά για την ίδρυση, δράση, στελέχωση, στόχους της οργάνωσης, με αποκορύφωνα το βιβλίο του Ισμαήλ Τανσού «Και όμως δεν κοιμόταν κανείς». Με τον τίτλο αυτό υπονοούσε ότι ενώ οι Αγγλοι και η ΕΟΚΑ είχαν την εντύπωση ότι οι Τ/κ και Τούρκοι «κοιμούνται», οι Τούρκοι αξιωματικοί δούλευαν μεθοδικά για να είναι σε θέση να ανταποκριθούν αποτελεσματικά κατά των επιθέσεων που δέχονταν οι Τουρκοκύπριοι.

Ο ταγματάρχης Τανσού ήταν ο εγκέφαλος της ΤΜΤ. Υπηρέτησε στο Γραφείο Ειδικού Πολέμου για μια επταετία. Κατά το διάστημα αυτό ήταν εξουσιοδοτημένος- όχι μόνο από την στρατιωτική αλλά και την πολιτική ηγεσία- να χειρίζεται τα της ΤΜΤ ανεξέλεγκτα, να παίρνει αποφάσεις και να δίνει οδηγίες (αυτός έδωσε την εντολή για βύθιση του «Ντενίζ»), να χειρίζεται τα κονδύλια, να διαπραγματεύεται αγορά οπλισμού, μέχρι και πλοίου κλπ. Έφερε το ψευδώνυμο «Ντογάν». Ιεραρχικά υπάγονταν στον αρχηγό του Γραφείου Ειδικού Πολέμου υποστράτηγο Ντανίς Καράμπελεν (ψευδώνυμο Cankurt).

Όταν η πολιτικοστρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας αποφάσισε την ίδρυση της ΤΜΤ, ο Καράμπελεν ήταν το άτομο που προσεγγίστηκε για να αναλάβει την οργάνωση. Από την ίδρυση της ΤΜΤ μέχρι το 1960 όταν και αποστρατεύτηκε παρέμεινε στη σκιά του δραστήριου Τανσού.

Σπύρος Αθανασιάδης

Εφημερίδα 'Ο Φιλελεύθερος' 27/07/2008