Ύμνος στην Ενωμένη Ευρώπη, Βίκτωρ Ουγκώ

«Θα 'ρθει μια μέρα που εσείς έθνη της ηπείρου, δίχως να χάσετε τις ιδιαιτερότητες και το μεγαλείο σας, θα ενωθείτε και θα δημιουργήσετε την ευρωπαϊκή αδερφοσύνη... Θα 'ρθει μια μέρα που δεν θα υπάρχουν πια άλλα πεδία μαχών παρά οι αγορές που θα ανοίγουν στο εμπόριο και τα μυαλά που θα ανοίγουν στις ιδέες... Θα 'ρθει μια μέρα που οι βόμβες θα αντικατασταθούν από την καθολική ψηφοφορία των λαών κι από τη σεβάσμια διακυβέρνηση μιας μεγάλης κυρίαρχης ευρωπαϊκής συγκλήτου...».

Αυτά έλεγε ο Βίκτωρ Ουγκώ στην εναρκτήρια ομιλία του, στο Συνέδριο για την Ειρήνη, τον Αύγουστο του 1849, χωρίς ασφαλώς να γνωρίζει πως για να γίνει το όραμά του πραγματικότητα θα έπρεπε να προηγηθούν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι και πολύ "αίμα, μόχθος, δάκρυα και ιδρώτας ".

Μεθαύριο συμπληρώνονται 80 χρόνια από την Απόβαση στη Νορμανδία. Τι έκανε εκείνους τους χιλιάδες άντρες να πολεμήσουν γενναία αψηφώντας τον θάνατο (;). Ίσως, αυτό που είχε πει πάλι ο Ουγκώ, ότι «η αντιξοότητα δημιουργεί ανθρώπους». 

Και τι κάνει εμάς, τους σημερινούς Ευρωπαίους, να αποποιούμαστε ακόμα και το προνόμιο της ψήφου που οι στρατιώτες της D-day και των υπόλοιπων μαχών μάς χάρισαν δίνοντας το αίμα και τη ζωή τους; Τι μας τραβάει ολοένα και περισσότερο προς τα πολιτικά, θρησκευτικά και τεχνολογικά άκρα;

Ίσως ότι «η ευημερία δημιουργεί τέρατα». Και κακομαθησιά, πνευματική οκνηρία και διανοητική ανία.

«Ένας κακός άνεμος πνέει στην Ευρώπη. Ας ξυπνήσουμε!». Έχει δίκιο ο πρόεδρος Μακρόν.