Τράβηξε την προσοχή μου η παρέμβαση στον «Φιλελεύθερο» (8 τρέχοντος) από το στέλεχος του ΑΚΕΛ, Κύπρο Κουρτελλάρη, που σαν καλός δημοσιογράφος που είναι επέλεξε τον «πιασάρικο» τίτλο, «Ήταν ο Γκορμπατσόφ προδότης της χώρας και του λαού του;». Αναφερόταν στη διελκυστίνδα που είχε προηγηθεί μεταξύ του βουλευτή του ΑΚΕΛ Χρίστου Χριστόφια και του διευθυντή σύνταξης του «Φ» Άριστου Μιχαηλίδη για το ίδιο θέμα, χωρίς ερωτηματικό. Ο μεν πρώτος σε διαδικτυακή ανάρτησή του για τον πρόσφατα αποδημήσαντα (προ)τελευταίο Σοβιετικό ηγέτη, τον είχε χαρακτηρίσει «προδότη του λαού και της χώρας του, των εργαζομένων και των λαών διεθνώς», ενώ ο δεύτερος στην προσωπική τακτική του στήλη αμφισβήτησε απαξιωτικά το ανάστημα και το κύρος του Χ.Χ. να κρίνει και επικρίνει μια ιστορική φυσιογνωμία όπως ο Γκορμπατσόφ.Ο κ. Κουρτελλάρης δηλώνει ότι δεν είναι «αυτόκλητος συνήγορος του Χρίστου Χριστόφια», αλλά θα επιχειρούσε να δώσει ο ίδιος μια απάντηση στο ερώτημα για το ποιόν του Γκορμπατσόφ μέσα από την «εννοιολογική ανάλυση λέξεων και όρων» και αντλώντας από την πηγή της δικής του «ταξικής θέσης και ιδεολογίας, την οποία και υπερασπίζεται». Θα χρησιμοποιούσε δε ως αποδεικτική μέθοδο το ψωμοτύρι της Μαρξιστικής θεωρίας, που δεν είναι άλλη από τη διαλεκτική ανάλυση, σύμφωνα με την οποία, όπως μας λέει, «η δημοκρατία και η δικτατορία - και τα εξ αυτών καθεστώτα - δεν είναι αφεαυτού λέξεις και έννοιες μονοσήμαντες». Εδώ εννοεί, ασφαλώς, ότι η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ), για την κατάρρευση της οποίας οδύρεται ο ίδιος και ο συμμαθητής του γιου μου Χρίστος Χριστόφιας, ήταν γνωστή και ως Δικτατορία του Προλεταριάτου.
Να με συγχωρεί ο συνάδελφος και γείτονας Κύπρος Κουρτελλάρης, αλλά όλα αυτά μόνο διαλεκτική δεν είναι. Ο Χέγκελ θα του τραβούσε το αυτί γιατί δεν έχει ούτε θέση, ούτε αντίθεση ούτε σύνθεση στα λεγόμενά του. Το μόνο που καταφέρνει να μας πει ο Ακελικός αρθρογράφος είναι πως ό,τι και να σημαίνουν οι λέξεις και οι έννοιες, δεν έχει τελικά καμιά σημασία γιατί η ταξική θέση και ιδεολογία τα λένε όλα.
Για έναν που διατείνεται ότι ξέρει απ’ έξω κι ανακατωτά τις λέξεις και τη σημασία τους, δεν καταλαβαίνω γιατί χρειάζεται να ανοίξει το Νέον Ορθογραφικόν και Ερμηνευτικό Λεξικό του Δημητράκου για να βρει τι σημαίνει η λέξη «προδότης» που ο γιος του μ. Δημήτρη Χριστόφια πασκίζει να καρφιτσώσει στο πέτο του νομπελίστα ειρήνης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Μάλιστα ο κ. Κουρτελλάρης επαυξάνει και υπερθεματίζει για τον εξοβελισμό του μεγάλου μεταρρυθμιστή με τα κοσμικά επίθετα του «πεμπτοφαλαγγίτη» και του «Εφιάλτη».
Ευτυχώς για την αλήθεια και δυστυχώς για τους Χριστόφια και Κουρτελλάρη, ο δεύτερος κάνει το λάθος να πει τα πράγματα με το όνομά τους, παραθέτοντας αυτούσια τα λόγια του Γκορμπατσόφ στην ομιλία του στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης το 2000: «Ο στόχος ολόκληρης της ζωής μου ήταν η εξολόθρευση του Κομμουνισμού, αυτής της ανυπόφορης δικτατορίας κατά των ανθρώπων (...).» Για τον Γκορμπατσόφ, σημασία είχε ο άνθρωπος, όχι οι ιδεολογίες και τα κόμματα. Κι έχοντας ζήσει κάτω από την κομμουνιστική δικτατορία και διαπιστώνοντας πόσο ανυπόφορη ήταν, θέλησε να λυτρώσει τους συνανθρώπους του και την ανθρωπότητα από αυτή. Για τον Γκορμπατσόφ, του οποίου και οι δύο παππούδες έπεσαν θύματα του Στάλιν, οι έννοιες που αφορούν τον άνθρωπο, είναι μονοσήμαντες. Η δημοκρατία είναι δημοκρατία και η δικτατορία είναι δικτατορία κι η μόνη σχέση που υπάρχει μεταξύ τους είναι ότι η μια αποκλείει την άλλη, χωρίς να συγχέονται.
Αυτό ουδέποτε μπόρεσαν να το καταλάβουν ο Κύπρος Κουρτελλάρης και ο Χρίστος Χριστόφιας, οι οποίοι δεν έζησαν ποτέ υπό τον κομμουνισμό αλλά ανέκαθεν ζούσαν και ζουν από αυτόν, όπως όλη η νομενκλατούρα του μόνου εναπομείναντος δογματικού κομμουνιστικού κόμματος στην Ευρώπη. Το ανησυχητικό είναι ότι απώτερη επιδίωξή τους, όπως δεν παραλείπουν ενίοτε να μας θυμίσουν, παραμένει να τον εφαρμόσουν και στην Κύπρο, όταν θα έχει λυθεί το Κυπριακό. Τόσο ανυπομονούν, όμως, που πραγματοποιούν από τώρα ασκήσεις επί χάρτου, όπως η πρόσφατη προσπάθεια λειτουργίας Γκούλαγκ στο νησί, όταν το στέλεχος και Ευρωβουλευτής τους Κιζίλ Κιζίλγιουρεκ προσπάθησε να βγάλει δήθεν τρελό τον διευθυντή σύνταξης του Φιλελεύθερου για τα γραφόμενά του.
Ας μη ξεχνούμε ότι ο Γκορμπατσόφ δεν διέλυσε ο ίδιος τη Σοβιετική Ένωση. Απλώς εισήγαγε τις μεταρρυθμίσεις του «γκλάσνοστ» και της «περεστρόικα», δύο ρωσικές λέξεις που αμέσως έμαθε ο κόσμος όλος, αλλά δεν περιλαμβάνονται σε αυτές που ξέρει απ’ έξω κι ανακατωτά ο φίλος Κουρτελλάρης και που σημαίνουν αντίστοιχα διαφάνεια και ανασυγκρότηση.
Δεν βλάφτει να ξέρουμε και λίγη Ιστορία
Ο Γκορμπατσόφ ήθελε μεν να αλλάξει και να εκδημοκρατικοποιήσει τη Σοβιετική Ένωση, αλλά με το κόμμα να διατηρεί την εξουσία. Όταν είδε τα πράγματα να δυσκολεύουν, δεν δίστασε να σφίξει το λουριά, κάνοντας τον πιο ανυπόμονο Μπόρις Γιέλτσιν ν’ ανεβεί πάνω στο τάνκς, με τη γνωστή συνέχεια. Το γκλάσνοστ και η περεστρόικα είχαν απελευθερώσει τέτοιες δυνάμεις μέσα στους επί δεκαετίες καταπιεσμένους λαούς, ώστε παρέσυραν τα πάντα, πρώτα στις χώρες δορυφόρους τη μια μετά την άλλη κι ύστερα στην ίδια τη Ρωσία.
Δεν φταίει ο Γκορμπατσόφ αν μετά την απελευθέρωσή τους από τον κομμουνισμό οι Ρώσοι δεν κατάφεραν να αναδείξουν τις αρετές τους, να υπερβούν τα εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα και να πάρουν τη θέση που τους αξίζει στον ελεύθερο κόσμο. Αντ’ αυτού επέτρεψαν να θεριέψει ο αυταρχισμός και η μεγάλη χώρα του να διολισθήσει προς τον Τσαρισμό.
Αλλά γιατί τσακωνόμαστε; Προτείνω να τεθεί το ερώτημα σε κάποιον ανεξάρτητο τρίτο, που διαθέτει όλα τα φόντα για να αποφανθεί ευθέως και δικαίως: στον υποψήφιο πρόεδρο της Δημοκρατίας Ανδρέα Μαυρογιάννη. «Ήταν ή όχι ο Μ. Γκορμπατσόφ προδότης, κ. Μαυρογιάννη;» Για να ξέρουμε πού θα μας πάτε αν εκλεγείτε...
Πηγή: Φιλελεύθερος 16/09/2022
No comments:
Post a Comment