Ολυμπιακή: Πτήση στον… χρόνο με την αεροσυνοδό του Κωνσταντίνου Καραμανλή

Η Ολυμπιακή εταιρεία στις δόξες της κάποτε...

Η VIP αεροσυνοδός κυρία Βάσω Παπάκου (facebook) θυμάται...

Στις αρχές του 1956 άρχισε να γράφεται η ιστορία της Ολυμπιακής Αεροπορίας, όταν ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής κάλεσε τους μεγαλοεφοπλιστές Αριστοτέλη Ωνάση και Σταύρο Νιάρχο να επενδύσουν στους τομείς των ναυπηγείων και των αεροπορικών συγκοινωνιών. Ο Ωνάσης προτίμησε να επενδύσει στις αεροπορικές συγκοινωνίες εξαγοράζοντας την χρεωκοπημένη ΤΑΕ, που είχε περιέλθει υπό κρατικό έλεγχο. 

Τις διαπραγματεύσεις με τον Ωνάση ανέλαβε ο τότε υπουργός Συγκοινωνιών Γεώργιος Ράλλης. Οι δύο πλευρές ήλθαν γρήγορα σε συμφωνία και στις 30 Ιουλίου υπογράφτηκε η σχετική σύμβαση για την αποκλειστική εκμετάλλευση των αεροπορικών συγκοινωνιών της χώρας. Ένα από τα προβλήματα που επιζητούσαν λύση ήταν η χρήση των πέντε των ολυμπιακών κύκλων στα φτερά των αεροπλάνων της νέας εταιρείας, που αποτελούσαν κατοχυρωμένο σήμα από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή.

 

Ο Ωνάσης το παρέκαμψε με χαρακτηριστική ευκολία «Δεν υπάρχει θέμα», είπε, «Θα προσθέσουμε ένα έκτο κύκλο». Η πρώτη πτήση της Ολυμπιακής Αεροπορίας έγινε το πρωί της 6ης Απριλίου 1957 από το αεροδρόμιο του Ελληνικού με προορισμό την Θεσσαλονίκη. Κυβερνήτης του DC-3 (Ντακότα) ήταν ο Παύλος Ιωαννίδης, στενός συνεργάτης του Ωνάση τα επόμενα χρόνια που έφθασε μέχρι τα ανώτατα κλιμάκια της εταιρείας. Από το σημείο εκείνο αρχίζει η ανοδική πορεία της Ολυμπιακής. Την ίδια χρονιά θα πραγματοποιήσει το πρώτο της διεθνές δρομολόγιο προς Ρώμη, Παρίσι και Λονδίνο. Η ιστορία του αγαπημένου «Lost» Boing 747-200 αεροπλάνου του Αριστοτέλη Ωνάση. Ήταν το αεροπλάνο του Αριστοτέλη Ωνάση.

Το αεροπλάνο, με νηολόγιο SX-OAB, SERIAL NBR 20825 και LINE NBR 223, δηλαδή το 223ο αεροπλάνο της BOEING, παραδόθηκε στην Ολυμπιακή στις 7 Δεκεμβρίου 1973 και έκανε την πρώτη του πτήση με την Ο.Α., στις 08/12/1973 (Αθήνα – Νέα Υόρκη). Εκτελούσε υπερατλαντικές πτήσεις, προς ΗΠΑ, Καναδά και Αφρική μέχρι το 1999. Σήμερα βρίσκεται στην ιδιοκτησία του Πολιτιστικού Κέντρου Εργαζομένων Ολυμπιακής Αεροπορίας (ΠΟΛΚΕΟΑ), ναυαρχίδα στην προσπάθεια του Πολιτιστικού Κέντρου για την αναγνώριση και επίσημη λειτουργία Μουσείου Πολιτικής Αεροπορίας στον ιστορικό χώρο του παλιού αεροδρομίου. 

Το εσωτερικό του αεροπλάνου, μαρτυρά ακόμα την πολυτέλεια που ένα 747 πρόσφερε σε όλους του τους επιβάτες. Το να πετάς με ένα τέτοιο αεροπλάνο, ήταν από μόνο του μια εμπειρία μοναδική, αντίστοιχη με την εμπειρία που σήμερα προσφέρει ένα Α380. Ένα από τα στοιχεία που έκαναν το Olympic Eagle να ξεχωρίζει, είναι τα έντονα αρχαιοελληνικά στοιχεία στο εσωτερικό του, ακριβώς όπως το επιθυμούσε ο Αριστοτέλης Ωνάσης. 

Η καμπίνα επιβατών του αεροπλάνου ήταν χωρισμένη σε τέσσερις ζώνες, καθεμιά από τις οποίες είχε όνομα από την Ακρόπολη των Αθηνών (π.χ. Ερέχθειο, Προπύλαια), ενώ στα σκιάδια κάθε παραθύρου της καμπίνας, είχε τυπωθεί η εικόνα ενός έργου τέχνης από την αρχαία Ελλάδα. Με κλεισμένα τα σκιάδια, το αεροπλάνο μετατρεπόταν σε ένα ιδιότυπο, ιπτάμενο μουσείο διαχρονικής ελληνικής τέχνης και ομορφιάς.

 

Μετέφερε την ελληνική αποστολή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ατλάντα το 1996 καθώς και σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες από το 1973 έως το 1999. Αποτέλεσε αεροναυπηγικό θαύμα στις εμπορικές αερομεταφορές. Μετέφερε 500 άτομα (επιβάτες και πλήρωμα) και είχε χωρητικότητά καυσίμων 150 τόνους. Συνέδεε την Αθήνα με το πιο απόμακρο σημείο του πλανήτη εντός 22 ωρών. Στις 9 Αυγούστου 1978, το θηριώδες τζάμπο της Ολυμπιακής με 374 επιβάτες, παραλίγο να πέσει στο κέντρο της Αθήνας, λίγα μόλις λεπτά μετά την απογείωση του. 

Η αεροπορική τραγωδία απεφεύχθη χάρη στον έμπειρο πιλότο, Σήφη Μιγάδη, ο οποίος κατάφερε να κρατήσει στον αέρα το αεροσκάφος. Το επίτευγμα του διδάσκεται στα σεμινάρια της Boeing, καθώς νίκησε τους νόμους της φυσικής, πετώντας σε εξαιρετικά χαμηλό ύψος και με ελάχιστη ταχύτητα. Το γεγονός ότι δεν συνετρίβη θεωρείται «θαύμα» ενώ σε όλες τις προσομοιώσεις που έχουν γίνει το αεροπλάνο πάντα πέφτει. Η κατασκευαστική εταιρεία έχει χαρακτηρίσει εκείνο το αεροσκάφος «lost» και το θεωρεί πεσμένο, παρόλο που ο πιλότος της Ολυμπιακής, Σήφης Μιγάδης, κατάφερε να το προσγειώσει.

Η VIP αεροσυνοδό Κυρία Βάσω Παπάκου που συμμετέχει στο βίντεο διετέλεσε επικεφαλής πληρώματος του πρώην Πρωθυπουργού και Προέδρου της ελληνικής δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Καραμανλή. Την στολή που φοράει την σχεδίασε ο Pierre Cardin και χαρακτηρίστηκε ως η πιο πετυχημένη στολή αεροσυνοδού στον κόσμο.

Ένα βίντεο αφιέρωμα για την Ολυμπιακή Αεροπορία παρουσίασε η ομάδα του Up Stories κάνοντας ένα ταξίδι στον χρόνο με το Boeing του Ωνάση και την αεροσυνοδό του Κωνσταντίνου Καραμανλή.             Δείτε το βίντεο

Πηγή: enikos.gr

Αποτύπωμα μοίρας και μνήμης, Αρτέμης Αντωνίου

Αρτέμης Αντωνίου

Πιστός υπηρέτης του πνεύματος και της αρετής

Από μικρό παιδί ο Αρτέμης Αντωνίου λάτρευε τη γη. Με τη γόνιμη φαντασία του είδε το μολύβι σαν αλέτρι και το λευκό χαρτί χωράφι. Έτσι άρχισε να ‘σπέρνει’ τις πρώτες του ζωγραφικές πινελιές.

Eκπαιδεύοντας τον εαυτό του στην καθημερινότητα της απλής ζωής και αφομοιώνοντας το νόημα των μαθημάτων της, άρχισε τη δημιουργική του πορεία σιωπηρά και αθόρυβα.

Τρυγητής της θετικής σκέψης και υμνητής του ωραίου και του καλού πέρα από τις καλλιτεχνικές του δημιουργίες στη ζωγραφική και γλυπτική, εκδίδει τον Απρίλιο του 1974 την πρώτη του ποιητική συλλογή με τον διττό σε νόημα τίτλο «Χαλάσματα κι ελπίδες». Ήταν προφητικό γιατί περιείχε μέσα αντιπολεμικά ποιήματα, όπως το 'Μισώ τον πόλεμο' και σε λίγους μήνες έμελλε να γίνει ο πόλεμος με την εισβολή των Τούρκων.

Από τότε, ακούραστος και ασταμάτητος, ταλαντούχος με τις ευλογίες της ζωής άρχισε να πίνει από το πνευματικό νέκταρ που ρουφούσε αδιάκοπα από τα έργα διάφορων συγγραφέων. Κοινωνώντας με την πνευματική αμβροσία, σαν μέλισσα άρχισε να παράγει αδιάκοπα το δικό του πνευματικό μέλι.

Σαν αυγερινός που βγαίνει λίγο πριν την ανατολή και προμηνύει τον ερχομό του λαμπρού ήλιου, πλημμυρισμένος από εσώτερο φως, ανέτειλε η ψυχή του Αρτέμη και το πνεύμα του απογειώθηκε.

Παρά την πλούσια καλλιτεχνική και πνευματική του αποτύπωση παραμένει πιστός στρατιώτης εφ’ ω ετάχθη ως υπηρέτης του πνεύματος και της αρετής. Ένας άξιος άνθρωπος των έργων και όχι των λόγων, άτομο του μέτρου και της αρμονίας, προσωπικότητα αρχών και αξιών κατάφερε να ξεκλειδώσει το νόημα της ζωής.

Προσκυνητής στις πολύτιμες πηγές της γνώσης δεν φείδεται χρόνου και δυσκολίας να αντλεί αδιάκοπτα το πολύτιμο νάμα της σοφίας. Είναι αυτή η θαρραλέα διαδρομή στο κακοτράχαλο και δύσκολο δρόμο της προσωπικής υπέρβασης, που του χαρίζει ως θείο δώρο την πνευματική ανάταση ψυχής.

Ότι φτιάχνει και ότι γράφει είναι βγαλμένο με δυνατό συναίσθημα και πόνο μέσα από τα εσώψυχα του, είτε αυτά είναι μυθιστορήματα, είτε αυτά είναι ποιήματα, γλυπτά ή ζωγραφιές.

Χαρισματικός με έμπνευση, φαντασία και καλλιτεχνικό αισθητήριο, ο Αρτέμης Αντωνίου είναι ένας δεξιοτέχνης δημιουργός όχι μόνον καλλιτεχνικών έργων αλλά και του γραπτού ή προφορικού λόγου. Ενός λόγου ανεπιτήδευτου και υπερβολικά προσεγμένου που χαίρεσαι και απολαμβάνεις όταν τον ακούς ή τον διαβάζεις.

Είναι πραγματικά ευλογία να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι γύρω μας, που σκορπούν με το χαμόγελο γνώση, προβληματισμό και γεννούν την ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο.

Το τελευταίο βιβλίο του «Αποτύπωμα μοίρας και μνήμης», αφιερωμένο στους νεκρούς και παθόντες της Κυπριακής τραγωδίας του ’74 με αβάσταχτη θύμηση, είναι ένα οδυνηρό οδοιπορικό των τραγικών γεγονότων και προσωπικών τραυματικών βιωμάτων, που είχαν κατάληξη τη δική του σύλληψη και αιχμαλωσία από τους Τούρκους τον πικρό Αύγουστο του 1974.

Με λόγο λιτό, καθάρια σκέψη και παραστατική περιγραφή ο Αρτέμης Αντωνίου σκιαγραφεί τις μοιραίες εκείνες ημέρες που άλλαξαν δραματικά την ιστορία του νησιού. Ως αυτόπτης μάρτυρας εξιστορεί όσα έζησε ο ίδιος μέσα από τα θλιβερά γεγονότα με έμφαση στα τραγικά τους στοιχεία.

Μέσα από την ανέλπιστη συμφορά του τόπου και την δική του προσωπική τραγωδία καταγράφει με νηφαλιότητα, χωρίς ίχνος υπερβολής και αχρείαστης δραματοποίησης γεγονότα που ενδιαφέρουν όχι μόνο τη δική του εμπειρία αλλά και την ιστορία του τόπου μας των ημερών εκείνων.

Ο Αρτέμης Αντωνίου ξεκαθαρίζει από την αρχή ότι το κοινό σημείο επαφής διαφωνούντων ή όχι ήταν πως έγινε προδοσία. Γράφει συγκεκριμένα στον πρόλογο του βιβλίου του: «Για τούτη την προδοσία κανείς δεν κάθισε στο σκαμνί της δικαιοσύνης. Έτσι οι ψίθυροι σπίλωναν υπολήψεις ανθρώπων που είχαν ενωτικό εθνικό προσανατολισμό, μα καμιά ανάμειξη στην παρανομία. Τα πράγματα δεν είναι μαύρο – άσπρο, οι καλοί με τους κακούς. Η προσωπολατρία με φανατισμό υπήρχε και στις δυο πλευρές -μέχρι σήμερα δυστυχώς το φαινόμενο ευδοκιμεί. Αν πρυτάνευε η λογική θα βλέπανε πως στα ναυπηγεί της Ζυρίχης και του Λονδίνου, το καραβάκι «Ανεξάρτητη Κύπρος» που ναυπήγησαν, εξυπηρετούσε αλλότρια συμφέροντα».

Εξιστορεί με νηφαλιότητα αλλά και κουράγιο μάχες στον Πενταδάκτυλο ως κληρωτός υπαξιωματικός των ΛΟΚ και στο τέλος τη σύλληψη και αιχμαλωσία του από τους Αττίλες της Τουρκίας.

Στη μαρτυρία του για τις μέρες αιχμαλωσίας δίνει μια άλλη διάσταση του δράματος αυτού. Γράφει: «Σήμερα που ο χρόνος σάρωσε με το πέρασμα του τα αισθήματα του τρόμου, της οργής και του μίσους ή καλύτερα τα ξεμάκρυνε από τη χτεσινή πραγματικότητα – πέρασαν είκοσι δύο χρόνια – καταθέτω κι εγώ τη μαρτυρία μου γιατί ακριβώς πιστεύω πως εκείνα τα βάσανα δεν είναι μόνο αιτία για λύπηση των θυμάτων, σε εκείνη τη συγκεκριμένη κατάσταση, αλλά κυρίως και βουκέντρα* συνείδησης για τον πολιτισμένο άνθρωπο».

Να ‘ναι μακρύς ακόμη ο δρόμος σου φίλε Αρτέμη για να μας προσφέρεις κι άλλες πνευματικές και καλλιτεχνικές σου δημιουργίες που είναι τόσο όμορφες και διδακτικές.

Φοίβος Νικολαΐδης
Ιανουάριος 2022

 *Ξύλινη βέργα η οποία χρησιμοποιείτο από τους αγρότες κατά τη διάρκεια οργώματος με βόδια, η οποία στη μία άκρη είχε μεταλλική βάση για να καθαρίζουν το αλέτρι και στην άλλη της άκρη ήταν αιχμηρή, ούτως ώστε να κεντρίζει τα βόδια.

Ο Αρτέμης Αντωνίου γεννήθηκε στην Άρμου της Πάφου το 1951. Σπούδασε Βιβλιοθηκονομία στην Αθήνα και φοίτησε (πάντα εργαζόμενος) μέχρι το τέταρτο έτος της Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών – Τμήμα Ιστορίας Αρχαιολογίας. Στην τουρκική εισβολή του 1974 πιάστηκε αιχμάλωτος και μεταφέρθηκε στις τουρκικές φυλακές. Εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Πάφου, μέχρι το 2011 που αφυπηρέτησε. Ζει στη γενέτειρα του όπου εκλέγεται το 1989-2001 κοινοτάρχης.

Ασχολείται με την αγιογραφία και τη γλυπτική. Δημιούργησε από το 1996 στην κοινότητα Άρμου το εργαστήρι «Αρμός». Σε αυτό εκθέτει μόνιμα τα έργα του. Τον Απρίλιο του 2017 στο Παρίσι, διοργανώθηκε από τη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Κύπρου στην ΟΥΝΕΣΚΟ ο με τη στήριξη του Ιδρύματος Λεβέντη -έκθεση έργων του με τίτλο: «Αρτέμης Αντωνίου -Δια χειρών και λόγου, Γλυπτική Ποίηση».

Δίδαξε για τέσσερα συναπτά έτη το μάθημα της Ξυλογλυπτικής στα Επιμορφωτικά Κέντρα του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.

Ποιήματα του περιλαμβάνονται σε ανθολογίες στην Κύπρο και στο εξωτερικό και έχουν μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες. Βραβεύτηκε (1976) σε πανελλήνιο φοιτητικό ποιητικό διαγωνισμό. Επίσης το 1999 πήρε βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό ποίησης, που προκήρυξε η Διεθνής Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών Καναδά, για τους Έλληνες της διασποράς.

Για τη συνολική προσφορά του στη Λογοτεχνία τιμήθηκε με βραβείο (2002) από τη Διεθνή Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Πάφου.

Έργα του Αρτέμη Αντωνίου

Χαλάσματα κι ελπίδες, ποιήματα, 1974

Μηνύματα, ποιήματα, 1987

Μικρό τετράδιο, ποιήματα, 1990

Αφή τοπίων, ποιήματα, 1992

Μέρες αιχμαλωσίας – Μαρτυρία, 1996

Νησίδες Μνήμης, ποιήματα, 1999

Φεγγίτες, Βραχεία ποιήματα, 2005

Αρμοί γεγονότων, (ποιητική σύνθεση), 2008

Δια χειρών και λόγου ποιήματα, 2012

Ποραμάς, ποιήματα στο κυπριακό ιδίωμα, 2014

Δια χειρών και λόγου «Γλυπτική και ποίηση», 2017

(Ελληνογαλλική έκδοση)

Χνάρια βιωμάτων, ποιήματα, 2018

Βελονιές στόχασης, με τον τρόπο της παράδοσης, ποιήματα 2018

Άρμου γενέτειρα, πρωτεύουσα ενθυμημάτων, 2018

Αποτύπωμα μοίρας και μνήμης, αφήγημα, 2021

Στιγμών ροές, δίστιχα ποιήματα, 2021

Στιγμών ροές, Δίστιχα ποιήματα - Αρτέμης Αντωνίου

Αρτέμης Αντωνίου 

Απέραντη αγάπη για την ποίηση

Ποίηση ανεπιτήδευτη γεμάτη ειλίκρεια

Η αγάπη του Αρτέμη Αντωνίου για την ποίηση είναι απέραντη. Χρόνια τώρα ‘πελεκά’ πανέμορφους ποιητικούς στίχους με τον μοναδικό του τρόπο και στυλ. Σεμνά και ταπεινά με πολύ μεράκι στιχουργεί λες και ιερουργεί στην τέλεση μιας θείας πνευματικής λειτουργίας.

Ο Αρτέμης Αντωνίου ασχολείται με την ποίηση από το 1974, όταν, έφηβος ακόμη, δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή «Χαλάσματα κι ελπίδες» αμέσως μετά το καμίνι του πραξικοπήματος και την λαίλαπα της βάρβαρης τουρκικής εισβολής.

Για σχεδόν μισό αιώνα τώρα τραβάει κουπί στη βάρκα του «ελεύθερου στίχου» γράφοντας στη νεοελληνική. Αναγνωρίζοντας όμως και την αξία της τοπολαλιάς -που δεν πρέπει να παραγκωνιστεί- όπως λέει ο ίδιος, προχώρησε και έγραψε με επιτυχία τον «Ποραμά» το 2014.

Η ποιητική του προσπάθεια πλήρως συνειδητοποιημένη εστιάζεται στη ζωή και στον άνθρωπο που θα ήθελε να αλλάξει, γιατί η πραγματικότητα του κόσμου τον πονάει. Γι’ αυτό πασχίζει εξ’ αρχής με τους συνειρμούς που κάνει και τις αλληγορίες που χρησιμοποιεί να χτίσει το όνειρο, για να υπάρχει ελπίδα.

Μ’ αυτό τον τρόπο καταφέρνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον, να προκαλέσει προβληματισμό και κριτικούς συλλογισμούς συνδέοντας μνήμες, γεγονότα, επιθυμίες και συναισθήματα μ’ ένα ενδιαφέροντα τρόπο.

Όπως είναι ο γραπτός λόγος του έτσι ακριβώς είναι και η ποίηση του, ανεπιτήδευτη και γεμάτη ειλικρίνεια που σε κερδίζει. Χαίρεσαι και απολαμβάνεις όταν τον ακούς ή τον διαβάζεις.

Ο πλούσιος συναισθηματικός του κόσμος γίνεται ένα με το γεμάτο πνευματικό του οπλοστάσιο και πορεύεται με σιγουριά στα ανηφορικά μονοπάτια της πνευματικής ανάτασης και δημιουργίας.

Στοχαστικός και ανοικτός στο νέο, ξανοίγει τώρα τα ποιητικά του φτερά στο δίστιχο, το ποίημα που ολοκληρώνεται μόνο μέσα σε δύο στίχους. Το δίστιχο προέρχεται από την αρχαία ελληνική ποίηση και συναντάται στα επιγράμματα.

Ως πρώτη προσπάθεια σ’ αυτό το δύσκολο πεδίο, μας εκπλήσσει ευχάριστα, αφού τα 371 ποιήματα του είναι καλογραμμένα και έχουν ως επίκεντρο τον άνθρωπο και τη ζωή.

Φοίβος Νικολαΐδης
Ιανουάριος 2022

Ένα μικρό δείγμα της νέας του αυτής δουλειάς 

μερικά από τα δίστιχα ποιήματά του:

Ένα κερί ανάβουμε κι απ’ το Θεό ζητάμε

χάρες που δεν αξίζουμε -τις οφειλές ξεχνάμε…

 

Δεν έχεις το δικαίωμα ό,τι εσύ πιστεύεις

με ζόρι και φανατισμό να το μεταφυτεύεις.

 

Είναι θρησκείες μπόλικες και ένας ο Θεός μας

βρίσκεται στη συνείδηση, θεμέλιο εντός μας.

 

Κόλαση και παράδεισος δεν είναι παραμύθια

Με τρόπο αλληγορικό διδάσκουν την αλήθεια.

 

Είχε το ευαγγέλιο κανόνα της ζωής του

μιαν προστασία σίγουρη άμυνα της ψυχής του.

 

Και τι κερδίζεις άνθρωπε που σε χειροκροτούνε!

Σήμερα σε θαυμάζουνε κι αύριο σε ξεχνούνε.

 

Είναι ο κόσμος άδικος παντού όπου κοιτάξεις

τον κυβερνούν οι δαίμονες μ’ άπειρες μεταλλάξεις.

 

Ο χαρακτήρας φτιάχνεται στην πρώτη ηλικία

είναι ο πρόσφορος καιρός για μια σωστή παιδεία.

 

Θα νιώθεις ευχαρίστηση για τη διαδρομή σου

αν στη ζωή το δίκαιο είναι επιλογή σου.

 

Μας κόστισαν μία ζωή τα πρέπει και το μη…

ο άνθρωπος ελεύθερος δεν είναι ούτε στιγμή.

 

Η ευτυχία βρίσκεται πολλές φορές κοντά μας

δεν την αναγνωρίζουμε αλλού ‘ναι η ματιά μας.

 

Να μη λυγίσεις πρόσεξε από την αδικία

και νικητής βγαίνει αυτός που δεν κρατά κακία.

 

Άριστη διδασκάλισσα είναι η εμπειρία

κι όσοι την ακροάζονται έχουν ορθή πορεία.

 

Έφθασες στα περίχωρα και βλέπεις την Ιθάκη

δεν είσαι πια ο ίδιος, μήπως βγήκε φενάκη!

 

Άλλη μέρα ξημέρωσε με του Θεού τη χάρη

πάρε τη σκέψη απ’ το χθες που σε φορτώνει βάρη.

 

Πέφτεις ξανασηκώνεσαι κι απόσταση διαβαίνεις

δίνεις αγώνα στη ζωή να ξέρεις που πηγαίνεις.

 

Είναι πολλά τ’ ασήμαντα που μας ταλαιπωρούνε

Γίνονται πιο τυραννικά εγωισμό αν βρούνε.

 

Όσοι στη μάσκα κρύβονται κι άλλη μούρη μας δείχνουν

δεν κάνουνε κατόρθωμα τον εαυτό του ρίχνουν.

 

Το πιο μεγάλο λάθος μας ήταν και είναι ένα

που βλέπουμε ειλικρινή αμέσως τον καθένα.

 

Μες στον αγώνα της ζωής πολλές οι δυσκολίες

θέλει σκληρή προσπάθεια να βγουν επιτυχίες.

 

Μην λογαριάζεις τ’ αύριο κανείς δεν το γνωρίζει

κάνε το τώρα γόνιμο κι ο βίος σου θ’ αξίζει.

 

Για το συμφέρον παίζουνε ρόλο αγιοσύνης

να φαίνονται πασκίζουνε φρουροί δικαιοσύνης.

 

Η πεταλούδα βούτηξε στο πιάτο με το μέλι

και τα φτερά της κόλλησαν -σβήνει γλυκά εν τέλει!

 

Θέλεις να είσαι ήρεμος μην ψάχνεις μεγαλεία

ζήσε με τιμιότητα κι αγάπα τη φιλία.

 

Η ομορφιά δε χάνεται ούτε στα γηρατεία

είναι σαν το εικόνισμα μια σεβαστή κυρία.

 

Στην κοινωνία γνώρισα τη διπλοπροσωπία

Δόλιους που πλουτίσανε με τη φιλανθρωπία.

 

Τα εθνικά προβλήματα πρέπει να μας ενώνουν

φέρνουνε την καταστροφή τα πάθη που φουντώνουν.

 

Κάνεις λαέ παράπονο για σκάρτη εξουσία

με ψήφο σου φορτώνεσαι την όποια ηγεσία.

Τίποτα δεν κερδίζεται χωρία να κουραστούμε

οι πρόγονοι το δίδαξαν πολλά σ’ αυτούς χρωστούμε.

 

Πάντα σε κάθε πρόβλημα υπάρχουν δυο λύσεις

διάλεξε την καλύτερη και πάνω της να κτίσεις.

 

Κάποια στιγμή θα φύγουμε αυτό είναι μοιραίο

στο χέρι μας να κάνουμε το πέρασμα ωραίο.

 

Πρώτη αξία της ζωής στο βίο του ανθρώπου

να ‘ναι πολίτης χρήσιμος για το καλό του τόπου.

 

Μέσα στο χρόνο χάνεται τ’ όνομα του ανθρώπου

αν δε δεθεί με προσφορά για το καλό του τόπου.

Ο Αρτέμης Αντωνίου γεννήθηκε στην Άρμου της Πάφου το 1951. Σπούδασε Βιβλιοθηκονομία στην Αθήνα και φοίτησε (πάντα εργαζόμενος) μέχρι το τέταρτο έτος της Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών – Τμήμα Ιστορίας Αρχαιολογίας. Στην τουρκική εισβολή του 1974 πιάστηκε αιχμάλωτος και μεταφέρθηκε στις τουρκικές φυλακές. Εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Πάφου, μέχρι το 2011 που αφυπηρέτησε. Ζει στη γενέτειρα του όπου εκλέγεται το 1989-2001 κοινοτάρχης.

Ασχολείται με την αγιογραφία και τη γλυπτική. Δημιούργησε από το 1996 στην κοινότητα Άρμου το εργαστήρι «Αρμός». Σε αυτό εκθέτει μόνιμα τα έργα του. Τον Απρίλιο του 2017 στο Παρίσι, διοργανώθηκε από τη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Κύπρου στην ΟΥΝΕΣΚΟ ο με τη στήριξη του Ιδρύματος Λεβέντη -έκθεση έργων του με τίτλο: «Αρτέμης Αντωνίου -Δια χειρών και λόγου, Γλυπτική Ποίηση».

Δίδαξε για τέσσερα συναπτά έτη το μάθημα της Ξυλογλυπτικής στα Επιμορφωτικά Κέντρα του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.

Ποιήματα του περιλαμβάνονται σε ανθολογίες στην Κύπρο και στο εξωτερικό και έχουν μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες. Βραβεύτηκε (1976) σε πανελλήνιο φοιτητικό ποιητικό διαγωνισμό. Επίσης το 1999 πήρε βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό ποίησης, που προκήρυξε η Διεθνής Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών Καναδά, για τους Έλληνες της διασποράς.

Για τη συνολική προσφορά του στη Λογοτεχνία τιμήθηκε με βραβείο (2002) από τη Διεθνή Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Πάφου.

Έργα του Αρτέμη Αντωνίου

Χαλάσματα κι ελπίδες, ποιήματα, 1974

Μηνύματα, ποιήματα, 1987

Μικρό τετράδιο, ποιήματα, 1990

Αφή τοπίων, ποιήματα, 1992

Μέρες αιχμαλωσίας – Μαρτυρία, 1996

Νησίδες Μνήμης, ποιήματα, 1999

Φεγγίτες, Βραχεία ποιήματα, 2005

Αρμοί γεγονότων, (ποιητική σύνθεση), 2008

Δια χειρών και λόγου ποιήματα, 2012

Ποραμάς, ποιήματα στο κυπριακό ιδίωμα, 2014

Δια χειρών και λόγου «Γλυπτική και ποίηση», 2017

(Ελληνογαλλική έκδοση)

Χνάρια βιωμάτων, ποιήματα, 2018

Βελονιές στόχασης, με τον τρόπο της παράδοσης, ποιήματα 2018

Άρμου γενέτειρα, πρωτεύουσα ενθυμημάτων, 2018

Αποτύπωμα μοίρας και μνήμης, αφήγημα, 2021

Στιγμών ροές, δίστιχα ποιήματα, 2021   

Travelling light into the unknown, Marina Papagavriil Konstantinidou

A new book by Marina Papagavriil Konstantinidou

Overview

Margarita, a Cypriot first-year student at the University of Salonica, leaves her paternal home for the first time and is called on to survive in a completely different environment, a Girls' Boarding House, since, according to her parents, such matters as safety and protection are considered of utmost importance for a girl raised with strict principles.

When she meets the other girls in the Boarding House and comes into contact with her cousin, who is her legal guardian, she is in for a big surprise as memories of her past, her childhood and the Turkish invasion of Cyprus are dredged up, forcing her to embark on a self-discovery journey, seeking her real self.

You too can pack your own 'luggage' by deciding to use your own story creatively. Set out on a journey for your real self, going beyond the past by admitting that 'what's done is done' and sailing the sea of your life with the wisdom, truth and strength your experiences have endowed you with.

Ευχαριστώ από καρδιάς τον Δημήτρη (Dimitris Thanasoulas) για την καταπληκτική απόδοση του κειμένου στα Αγγλικά και τον Δημήτρη Χριστοδούλου (OnTime Books) για την άψογη συνεργασία και φυσικά όλους εσάς αγαπημένοι μου φίλοι που με συντροφεύετε καθημερινά σ' αυτό το μοναχικό μονοπάτι της συγγραφής με τις όμορφες αναρτήσεις σας, τις μαγικές σας εικόνες και τις υπέροχες μελωδίες σας. Εύχομαι σε όλους σας Καλές Γιορτές και ο καινούργιος χρόνος να σας φέρει ό,τι επιθυμείτε. 

Marina Constantinides Facebook

Αφορά την περίοδο που φεύγοντας για σπουδές μακριά από τα σπίτια μας κληθήκαμε να επαναπροσδιορίσουμε την ύπαρξή μας ως ανεξάρτητα όντα (ειδικά για τα κορίτσια που ανατρέφονταν με αυστηρότατες ηθικές αρχές ήταν κάτι εξαιρετικά δύσκολο), κουβαλώντας ταυτόχρονα άσχημες εμπειρίες από την Τουρκική Εισβολή και χρέος να αγωνιστούμε για την ελευθερία της πατρίδας μας.     

Ontimebooks.net

  Amazon.de

Koko.com

  Barnesandnoble.com