Συναυλία

Οι αντιδράσεις που ξενίζουν

Ο Πρόεδρος θα πρέπει να απολογηθεί για το επεισόδιο στο Πανεπιστήμιο
Του Ανδρέα Χατζήπαπα

Δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί αντέδρασε τόσο έντονα  η κυβέρνηση στην εξαγγελία του Νίκου Αναστασιάδη. Αφού το γνώριζαν από καιρό, ήταν  αναμενόμενο. Όπως και πολύ φυσιολογικό είναι να περιμένουμε από έναν καταξιωμένο ακαδημαϊκό, τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Κύπρου να εκφράζει θέσεις και απόψεις για το πώς θα γίνει η  κοινωνία μας καλύτερη  . Δεν έπρεπε να ενοχληθεί ο Πρόεδρος Χριστόφιας, και να τα σχολιάσει, με τόσο άκομψο τρόπο, μπροστά στις κάμερες, τα λεχθέντα από τον πρύτανη. Η δική μου εντύπωση είναι ότι με αυτή την συμπεριφορά του, ο κ. Χριστόφιας πρόσφερε το καλύτερο δώρο στις προεδρικές βλέψεις του κ. Αναστασιάδη.  Θα μπορούσε να είναι πιο συγκρατημένος στις «προκλήσεις» και να αναθέτει στον εκπρόσωπο του να προβαίνει σe σχόλια, αργότερα…

Είναι αλήθεια βέβαια ότι με την εξαγγελία του κ. Αναστασιάδη ότι θα είναι υποψήφιος στις ερχόμενες προεδρικές εκλογές, θα έχουμε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Σε στιγμές πολύ καθοριστικές για την πορεία του κυπριακού, αλλά και με άλλες σημαντικές εξελίξεις και προκλήσεις για τον τόπο. Αλλά τουλάχιστο άνοιξε ένας πολιτικός του χαρτιά του, παρά να ενεργεί «καμουφλαρισμένα». Και ασφαλώς έχει κάθε δικαίωμα ο ηγέτης της μεγαλύτερης πολιτικής παράταξης του τόπου, να διεκδικήσει την προεδρία του κράτους. Αυτό βασικά σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι διπλά προσεκτικός  σε όλες του τις πράξεις, δηλώσεις και τοποθετήσεις. Και αυτό τον κάνει πιο ευάλωτο. Το παραμικρό λάθος θα του στοιχίσει , ενώ θα επιδιώκει τις απαραίτητες συμμαχίες. Με την αντίδραση της κυβέρνησης, ότι επιδίωξη του κ. Αναστασιάδη είναι να «κερδίσει την προεδρική καρέκλα», ο κ. Χριστόφιας περίπου  του λέει. Αυτή η καρέκλα είναι δική μου, και δεν σου την δίδω… Τα παιδία παίζει;

Και ο ισχυρισμός για συνεχείς μεταλλάξεις και αντιφάσεις  του κ. Αναστασιάδη τι σημαίνει; Ότι ένας πολιτικός δεν πρέπει να προσαρμόζεται σε νέες καταστάσεις  και εξελίξεις; Τότε γιατί το ΑΚΕΛ πολέμησε τον Μακάριο στις πρώτες προεδρικές εκλογές και μετά τον στήριξε με πάθος; Γιατί από την γραμμή της ένωσης στράφηκε στην αυτοκυβέρνηση; Γιατί από πολέμιος των Ισραηλινών, ο Πρόεδρος Χριστόφιας υποδέχεται την Πέμπτη τον πρωθυπουργό Νατανυάχου; Και γιατί αλλάζει τη δογματική στάση έναντι της ίδρυσης καζίνο; 

 

Είναι «μηδενιστική» η  κατηγορία εκ μέρους της κυβέρνησης ότι ο κ. Αναστασιάδης αποφεύγει να διατυπώσει θέσεις, στο κυπριακό, και στα θέματα της οικονομίας. Αντίθετα,  τόλμησε, σε ομιλίες του στη βουλή, σε  συνεντεύξεις, και είμαι σίγουρος και στο Εθνικό Συμβούλιο, να καταθέσει σωρεία προτάσεων και εισηγήσεων για να βγούμε από τα αδιέξοδα.

Τώρα, όσον αφορά την πρόσφατη εισήγηση του για διορισμό άλλου  διαπραγματευτή στις συνομιλίες για το κυπριακό , θεωρώ ότι δεν είναι ρεαλιστική και στην παρούσα φάση, δεν πρόκειται να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τα Ηνωμένα Έθνη. Θα μας κατηγορήσουν για κωλυσιεργία. Στη διήμερη συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου, οι  πολιτικοί ταγοί ας επικεντρωθούν  στην υιοθέτηση μιας ελάχιστης κοινής γραμμής, και κυρίως, πως θα αντιδράσει η πλευρά μας εάν ο ΓΓ του ΟΗΕ προχωρήσει στη σύγκληση πολυμερούς διάσκεψης.

 Για το επεισόδιο στο Πανεπιστήμιο, πιστεύω  ειλικρινά ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας ενοχλήθηκε χωρίς λόγο, και θα πρέπει, έστω και τώρα, να πει το Mea Culpa. Διάβασα προσεκτικά την ομιλία του κ. Κώστα Χριστοφίδη και δεν βρήκα τίποτα το μεμπτό. Γιατί θεώρησε ο πρόεδρος ότι του έγινε επίθεση και ότι «άκουσε τα εξ αμάξης»; Τι τον ενόχλησε; Το ότι ο Πρύτανης ανέφερε πως πρέπει να βάλουμε πιο ψηλά τον πήχη, ότι πρέπει να γίνουμε καλύτεροι, ώστε να κάνουμε την πατρίδα μας καλύτερη παρά τις δυσκολίες της ημικατοχής, το ότι πρέπει να δώσουμε έμφαση στην επιστήμη, την έρευνα και την τεχνολογία, το ότι χρειαζόμαστε επιστήμονες με γνώση (όχι για να κυβερνούν αλλά για να συμβουλεύουν) και τέλος, ότι οι επόμενες γενιές αξίζουν κάτι καλύτερο, περισσότερη δημοκρατία και λογοδοσία;

Κανονικά, ο Πρόεδρος έπρεπε να δώσει τα συγχαρητήρια του στον Πρύτανη και να του ευχηθεί κάθε καλό. 
 Ανδρέας Χατζήπαπας

ahadjipapas@hotmail.com


Facebook

Ιωάννα Φραγκιά, Συγγραφέας

Η Ιωάννα Φραγκιά-Νιαουνάκη (Facebook) γεννήθηκε στον Πειραιά και είναι ψυχολόγος. Εργάστηκε στη ΔΕΗ ως ξεναγός αρχικά και στη συνέχεια, μετά τις σπουδές στην Ελλάδα και τη Γαλλία, ως ψυχολόγος της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης, στα σεμινάρια Ανθρώπινων Σχέσεων και στο Τμήμα Επαγγελματικού Προσανατολισμού για τα παιδιά των υπαλλήλων. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.

Μέσα από τα βιβλία της ξεδιπλώνεται ένα ανήσυχο πνεύμα, γεμάτο ευαισθησίες και προβληματισμούς για τη ζωή και την κοινωνία. Με πλούσια φαντασία και ευρηματική σύνθεση του λόγου της, διατυπώνει με τον πιο δραματικό τρόπο της ενδόμυχες σκέψεις της. Απλή στη γλώσσα της, κατανοητή και αφηγηματική πλάθει τον λόγο της σε ζωντανό έργο ζωής.

Η περιπέτεια της σκέψης μέσα από τα γραφόμενα της σε ταξιδεύει αδιάκοπα. Ως βαθύς γνώστης της ανεξερεύνητης ακόμη ανθρώπινης ψυχής, χειρίζεται με άνεση τους χαρακτήρες που επιλέγει, να διαδραματίσουν την πλοκή των γεγονότων που συνθέτει. Σεμνή και χαμηλών τόνων, προσπαθεί να δώσει το στίγμα των προβληματισμών της με ένα μοναδικό τρόπο, σκιαγραφώντας χαρακτήρες και ανθρώπινες συμπεριφορές.

Με αρχές ως προμετωπίδα των πιστεύω της, προσπαθεί να ξεγυμνώσει το κακό και να στήσει το έργο του καλού. Διακαής της πόθος, η αλλαγή της ανθρώπινης συμπεριφοράς προς το καλύτερο.

Με έντονη κοινωνική συνείδηση και σεβασμό στις αξίες της ζωής πλάθει ιστορίες και διαπλάθει συνειδήσεις. Τα γραφόμενα της αντανακλούν τα πιστεύω της, με ένα ιδιαίτερο τρόπο. Τα βιβλία της δεν μπορούσαν, παρά να είναι επιτυχημένα έργα με αξία.

 Ιωάννα Φραγκιά-Νιαουνάκη Facebook

 

Ο ράφτης του Ποσειδώνα

Αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο το οποίο σε κρατάει διαρκώς σ' ενδιαφέρο, μέχρι και την τελευταία σελίδα. Η Ιωάννα Φραγκιά όχι μόνον ψυχαγωγεί τον αναγνώστη με σφοδρές φιλονικίες ανάμεσα σε καλά και κακά πνεύματα, αλλά και τον ανταμείβει με ένα καθαρτήριο στο τέλος, όπου αθώοι και ένοχοι, άγγελοι και δαίμονες τοποθετούνται στη θέση που τους αναλογεί, άλλοι στον Πάνω και περισσότεροι στον Κάτω Κόσμο.

Το τέλος της ύβρης

Η Γη συγκλονίζεται από μαρτυρίες, προφητείες και διαδόσεις: Έρχεται το τέλος του κόσμου στις 21 Δεκεμβρίου του 2012! Η Ελλάδα είναι ανάστατη, όλοι περιμένουν το κακό με την υπέρτατη αγωνία για την οριστική και καθολική απώλεια της ζωής, αλλά και με τη σπίθα της ελπίδας ζωντανή, αφού η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία! Είναι το τέλος όλων ή το τέλος μιας εποχής; Είναι αλήθεια ή όχι; Από άκρη σε άκρη οι Έλληνες πασχίζουν να δώσουν απάντηση. Από το τέλος του 2011 μέχρι την παραμονή της μοιραίας ημερομηνίας, ξεδιπλώνεται η Ελλάδα της ύστατης ταπείνωσης, αλλά και της ύστατης ευκαιρίας για αναμέτρηση με την Ύβρη…

Μέσα από τις σκέψεις και τους συλλογισμούς της, η Ιωάννα Φραγκιά παρουσιάζει μια ρεαλιστική απεικόνιση της πραγματικότητας στις μέρες μας. Τα δρώμενα στο βιβλίο της, προσεγγίζουν με αγωνία το μέγα ερώτημα για το τι μέλλει γενέσθαι στην Ελλάδα, όπου η ελπίδα μένει ζωντανή… 

Φοίβος Νικολαΐδης

Λευκωσία

Φεβρουάριος 2012

Η γιαγιά μου η Καλλιόπη

Της Πόπης Νικολαΐδου

 Η γιαγιά Καλλού με τους γιούς της Βενιζέλο (αριστερά) και Περικλή  

(Φωτογραφία)

Οι γονείς της, Κωνσταντής και Καλλιόπη, ήταν από τον Άγιο Λουκά της Λευκωσίας. Ο πατέρας της ήταν ράφτης. Έραβε ζιμπούνια, μέρος της παραδοσιακής ενδυμασίας των χωρικών, τα οποία φορούσαν στην καθημερινή τους φορεσιά, μόνα τους, ή σε συνδυασμό  με το γιλέκο. Σε μια περιοδεία του στα κοντινά χωριά, για να πάρει μέτρα και να ράψει ζιμπούνια, πήρε μαζί του και τη γιαγιά Καλλιόπη. Το ταξίδι με την άμαξα έπαιρνε ώρες. Στην επίσκεψή τους στο χωριό Μαραθόβουνο, της Μεσαορίας, ο φτερωτός έρωτας φτερούγισε για το υπόλοιπο της ζωής της. Ήταν, δεν ήταν 15 ετών!  Ο Γιώρκος ο καφετζής την ερωτεύτηκε με την πρώτη κιόλας ματιά. Σύντομα, της έστειλε προξένια και σε λίγους μήνες παντρεύτηκαν σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής.

Το όνομα της ήταν Καλλιόπη (Καλλού), το ίδιο με τη μητέρα της. Σε όλους όμως, ήταν γνωστή ως ο «Κουμαντάρης», γιατί είχε την ιδιαίτερη ικανότητα να ελέγχει, να διοικεί και γενικά, να κουμαντάρει. Είχε υπό τον πλήρη έλεγχο της το καφενείο του άνδρα της, ο οποίος πέθανε νωρίς. Πίσω του άφησε δεκατρία παιδιά (Ελεγκού, Τταλλού, Ορτού, Αλέκος, Φιγενού,  Βενιζέλος, Κατίνα, Αθηνά, Νίκος, Νίκος Γιατρός, Σμαράγδα, Μαρούλλα και Περικλής), να τα μεγαλώσει η χήρα πια Καλλιόπη.

Μαζί με τη μεγάλη της οικογένεια, μεγάλωσε, επίσης, το ορφανό παιδάκι του κουνιάδου της Ανδρέα Ρούσου, τη Στέλλα, που ως βρέφος τη θήλαζε μαζί με τον γιό της Νίκο Γιατρό, που ήταν στην ίδια ηλικία.

Το καφενείο ήταν υπό την επίβλεψή της, ακόμα και όταν το ανέλαβε ο γιός της Βενιζέλος, γνωστός ως Ζάκκος. Ήταν συνέχεια εκεί, για να ανταλλάσει κουβέντες με τους καφενόβιους συγχωριανούς της.  Παράλληλα, με τις μεγάλες ευθύνες του σπιτιού, να μαγειρεύει, να ζυμώνει, να φροντίζει τόσα πολλά άτομα, βοηθούσε με μεγάλη ευχαρίστηση εθελοντικά, όσο μπορούσε τους άλλους. Οι αρετές και τα χαρίσματα της ήσαν πολλά. Γι’ αυτό, ο «Κουμαντάρης» έχαιρε εκτίμησης απ’ όλο το χωριό.

Μαυροφορεμένη με μαντιλοδεμένο το άσπρο της πρόσωπο, άφηνε τα ολογάλανα μάτια της, να σπινθηρίζουν και το χαμόγελο να μην της λείπει ποτέ. Αλλά και το γέλιο, γιατί είχε βαθιά αίσθηση του χιούμορ. Από το στόμα της έφευγαν μόνο λόγια γλυκά, λόγια αγάπης και παρηγοριάς. Κανένα δεν στεναχώρησε και ήταν πάντα παρούσα εκεί που τη χρειάζονταν τα παιδιά και οι συνάνθρωποί της. Πρώτη για να βοηθήσει στις γέννες, στις αρρώστιες, στους γάμους, στις χαρές και στις λύπες των άλλων.

Την ευχαριστούσε ιδιαίτερα, να βοηθά τον συνάνθρωπό της. Πρόσφερε πάντα απλόχερα ότι είχε στη διάθεσή της. Χαρακτηριστικό είναι και το εξής περιστατικό. Μια μέρα η μητέρα του μικρού Στυλλή της Γιάτραινας, τον έστειλε να φέρει μια οντζιά πετρέλαιο. Πήρε, λοιπόν, μια μπουκάλα και ο Καράγιωργκης, που βοηθούσε το γαμπρό του Αντρέα Ρούσο στο μπακάλικο, του τη γέμισε με πετρέλαιο. Μόλις έφυγε ο Στέλιος με τη γεμάτη μπουκάλα, ο Ανδρέας Ρούσος ρώτησε τον Καράγιωρκη. «Σου έδωσε ο μιτσής την εικοσάρα για το πετρέλαιο»; Όταν, αντιλήφθηκε, ότι, ο μικρός δεν πλήρωσε, τον φώναξαν πίσω και του άδειασαν το μπουκάλι. Ο Στέλιος άρχισε να κλαίει, γιατί δεν κρατούσε να πληρώσει. Τη σκηνή είδε η Καλλού, ο «Κουμαντάρης» και αμέσως φώναξε τον Στέλιο. Του έδωσε την εικοσάρα και του είπε: «Τρέξε, να πάρεις το πετρέλαιο» και του έδωσε και ένα λουκούμι, για να σταματήσει να κλαίει.

Σε μεγαλύτερη ηλικία έλειπε συχνά από το χωριό. Με το που έμπαιναν στον καφενέ οι θαμώνες, ρωτούσαν όλοι. «Μα πού είναι ο Κουμαντάρης; Πού πήγε πάλι»;  Η γιαγιά Καλλιόπη πήγαινε στα παιδιά και στους συγγενείς της. Λίγες μέρες στη Λευκωσία με την οικογένεια του μικρού της γιού, του Περικλή, μετά στο Βαρώσι, στο γιό της Νίκο Γιατρό, στη Βατυλή που ήταν παντρεμένες οι κόρες της Μαρούλλα και Φιγενού, στην Αχερίτου, στα παιδιά του αδελφού της Νικόλα του Μαραθοβουνιώτη και συνέχιζε αυτό τον κύκλο. Έτσι, είχε μόνιμα έτοιμα τα ρούχα της διπλωμένα σε ένα «ποξιά».

Ήταν ευλογία και θείο δώρο πραγματικά, να έχουμε ως γιαγιά αυτό το υπέροχο πλάσμα. Πάντα είχε κάτι να σου δώσει, κάτι να σου διηγηθεί, να σε ευχαριστήσει, να σε διδάξει κι ας μην ήτανε δασκάλα. Καρτερική και υπομονετική, δεν υπήρξε ποτέ μίζερη στη ζωή της. Έχοντας πλούσιες και ανεξάντλητες εσωτερικές δυνάμεις, ποτέ δεν παραπονιόταν για τίποτε.  Ούτε οι αρρώστιες, ούτε τα βάσανα τη λύγισαν κι ας είχε χάσει τον άντρα της και ένα της παιδί, τον Αλέκο σε μικρή ηλικία. Όχι, ότι δεν τους θρηνούσε. Λέγεται, ότι κάποτε την άκουγαν αργά το βράδυ, όταν όλοι κοιμόντουσαν να θρηνεί τον Αλέκο της. Αλλά, δεν ήθελε να τη βλέπουν.

Ευτύχισε να μεγαλώσει και να αποκαταστήσει τα 13 της παιδιά. Αυτό που κατάφεραν με τον άνδρα της, ήταν, να φτιάξουν μια οικογένεια δεμένη με αρχές και αξίες. Μια μεγάλη οικογένεια αγαπημένη, όπου η αλληλοβοήθεια ήταν ο κανόνας. Η ιερή αυτή παρακαταθήκη συνεχίστηκε αδιάλειπτα, ακόμη και μετά που όλα τα παιδιά παντρεύτηκαν κι έφτιαξαν τις δικές τους οικογένειες.

Έφυγε όρθια και αθόρυβα, ένα βράδυ στις 11 Δεκεμβρίου 1970. Χωρίς ποτέ, να χρειαστεί να γίνει βάρος σε κανένα. Έτσι, ακριβώς, όπως το επιθυμούσε.      Κρατάμε βαθιά μέσα μας, τις γλυκές της θύμησες με μεγάλη αγάπη και απέραντο σεβασμό. Τις αρχές και τις αξίες, που μας δίδαξε, προσπαθούμε ως συνέχεια, να τις περάσουμε ατόφιες στα παιδιά μας. 

Γιαγιά Καλλιόπη, ήσουν μοναδική. Απλά, υπέροχη και αξέχαστη θα μείνεις για πάντα στη μνήμη μας. 
Θα είσαι ο φωτεινός φάρος, για να μας διδάσκεις για το όμορφο ταξίδι της ζωής, όταν αυτό έχει περιεχόμενο και ουσία.

Αντί Μνημοσύνου

Καλλιόπη (Πόπη) Νικολαΐδου

Μουσικοί Αγώνες

Εναντίον

Από την ιστοσελίδα : Dinos-art

Μια συνηθισμένη συνάντηση στο «ΝΤΟΡΕ»

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012, η καθιερωμένη κάθε δεύτερη Τρίτη συνάντηση της παρέας του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου στο ιστορικό "Ντορέ", απέναντι από τον Λευκό Πύργο.

Σχολιασμοί για όλους και για όλα, εκτός πολιτικής, καλλιτεχνικά κουτσομπολιά και άλλα, μέσα σε κλίμα γενικής ιλαρότητας, προεξάρχοντος του ποιητή.

Ομόφωνη θετική ετυμηγορία των φίλων για τη στάση του "δεν θα απλώσω χέρι στο βραβείο", πιστός στο "Εναντίον" του.

Σε ανάμνηση, ο καλλιτέχνης φωτογράφος Άρις Γεωργίου φωτογράφισε και ο ζωγράφος Ντίνος Παπασπύρου ιστόρησε τη φωτογραφία.

Ταυτότητα έργου:

Μικτή τεχνική (φωτογραφία+τέμπερα), 28Χ38 εκ., 2012

Στη φωτογραφία (από αριστερά)

Όρθιοι:

-Φώνης Ζογλοπίτης, Ζωγράφος

-Μπάμπης Φορτωτήρας, σκηνοθέτης-θεατράνθρωπος

-Άρις Γεωργίου, αρχιτέκτων, πρώην διευθυντής Φωτογραφικού Μουσείου Θεσσαλονίκης

Καθιστοί:

-Γιώργος Τσαουσάκης, αρχιτέκτων-καλλιτέχνης φωτογράφος

-Σάκης Παπαδημητρίου, Τζάζμαν-ειδικός για τη τζαζ

-Ντίνος Χριστιανόπουλος, ποιητής

-Ντίνος Παπασπύρου, ζωγράφος-λογοτέχνης

-Γιάννης Τσατσάγιας, ζωγράφος-λογοτέχνης

-Αριάδνη Φιλιππίδου, λαϊκή τραγουδίστρια-μουσικοσυνθέτρια

(Υ.Γ.: Κυκλοφόρησε το λογοτεχνικό περιοδικό "Εντευκτήριο" με αποκλειστικό πολυσέλιδο αφιέρωμα στον ποιητή (διάθεση: Βιβλιοπωλεία Ιανός).

Dinos-art

30ος Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ)

Διακρίσεις Κυπρίων Λογοτεχνών

Στις  12  Φεβρουαρίου 2012 στην αίθουσα Αντώνη Τρίτση του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων, παρόντος του Πρέσβη της Κύπρου στην Ελλάδα Δρ Ιωσήφ Ιωσήφ, έγινε με επιτυχία και μεγάλη προσέλευση κόσμου, η   τελετή απονομής των βραβείων στους διακριθέντες  σε  όλα  τα είδη του Λόγου.

Οι συμμετοχές –πάρα πολλές- προέρχονταν από την Ελλάδα και τον Μείζονα Ελληνισμό. 

Η Κύπρος ήταν παρούσα εξασφαλίζοντας το πρώτο βραβείο διηγήματος με την Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου, για το διήγημα της «Κάποτε εκεί ήταν περιβόλια»,  
το Β΄ Βραβείο Δοκιμίου, με την Άνδρη Χριστοφίδου – Αντωνιάδου 
και επαίνους με τους:
Άθως Χατζηματθαίου              - Μυθιστόρημα
Ελένη Σοφρωνίου-Στρατή        - Διήγημα
Αμαλία Πικρίδου Λούκα          - Νουβέλα
Κατερίνα Μαραγκού                 - Νουβέλα
Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης  - Ποίηση

Η βραβευθείσα Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου με τον Πρέσβη της Κύπρου στην Ελλάδα, Δρ Ιωσήφ Ιωσήφ.

Ελένη Λουκαΐδου, Δημοτικός Σύμβουλος Λευκωσίας

Παρέμβαση της κας Ελένης Λουκαΐδου, Δημοτικός Σύμβουλος Λευκωσίας, μέλος της Κυπριακής Αντιπροσωπείας στην Επιτροπή των Περιφερειών (ΕτΠ) και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στην ΕτΠ, στη 3η Σύνοδο Ολομέλειας της ARLEM που πραγματοποιήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2012 στο Bari (Ιταλία). Η παρέμβαση της κας Λουκαΐδου αφορούσε στην έκθεση του κ. Güzelbey με θέμα «Διατήρηση και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς στη Μεσόγειο».


Η ARLEM (Euro-Mediterranean Regional and Local Assembly- Ευρωμεσογειακή Περιφερειακή και Τοπική Συνέλευση) συνιστά κοινό σχέδιο της Επιτροπής των Περιφερειών, των τοπικών και περιφερειακών αρχών των χωρών στις τρεις όχθες της Μεσογείου, καθώς και των διεθνών και ευρωπαϊκών οργανισμών που δραστηριοποιούνται σε σχέδια που αφορούν τη Μεσόγειο και έχει σκοπό να διευκολύνει τις επαφές και την ανταλλαγή ορθών πρακτικών και να συμβάλλει στην προώθηση της συνεργασίας μεταξύ τοπικών και περιφερειακών αρχών.

Intervention by Mrs. Eleni Loucaides at the Third plenary session of ARLEM– Bari 30 January 2012

Mrs Eleni Loucaides, Municipal Councilor of Nicosia and member of Cyprus Delegation to the Committee of the Regions, participated in the Third Plenary Session of the Euro-Mediterranean Regional and Local Assembly (ARLEM*) on January 30, in Bari (Italy). After the presentation of the report on ‘The preservation and enhancement of cultural heritage in the Mediterranean’ by rapporteur Mr. Asim Güzelbey (Gaziantep/TR), Mrs Loucaides took the floor for the following intervention:

“Thank you Mr. Co-president, I couldn’t agree more with the report presented today on ‘The preservation and enhancement of cultural heritage in the Mediterranean’.
I wish though that the Turkish Government shared and put into practice all that has been mentioned, because one of the causes of the destruction of cultural heritage is conflict.

Unfortunately this is the case in my country the republic of Cyprus, of which the cultural heritage of the occupied northern part has been and is being systematically destroyed in an attempt to erase what has been for thousands of years culture and tradition, for political reasons. All this destruction has been recorded and shown around the world.

I think it is high time to demand that European values such as human rights, the rule of law, democracy and the respect and preservation of cultural heritage are respected and enhanced by our partners in practice and not just in words.

Now regarding the report as such, there is an obvious imbalance of reference between conflicts and wars and other factors as causes for the destruction of cultural heritage.
Therefore I would like to suggest a sufficient inclusion of this dimension and a consequent mention for the protection of cultural heritage in areas of conflict without which this report would be incomplete.

In fact ARLEM has been created in order to promote cooperation, understanding and peace and this should be mentioned in the report as well in order to stress our strong commitment to our “raison d’etre” our reason for existing at all.   Thank you.”

* ARLEM, a joint project of the Committee of the Regions, regional and local authorities around the three shores of the Mediterranean, and European and international associations representing regional and local authorities working on the ground was launched in January 2010 and facilitates the establishment of contacts, good practice sharing between cities and regions and the promotion of inter-municipal and inter-regional cooperation.

ARLEM is composed of 84 members from the European Union and its 16 Mediterranean partners: Members are representatives of regions and local bodies and hold a regional or local authority mandate. ARLEM is chaired by a co-presidency, equally representing the Mediterranean partners and the EU. The current co-president of the Mediterranean, Mohamed Boudra, president of the region of Taza-Al Hoceima-Taounate (Morocco), is ending his mandate. The co-president from the EU is the president of the CoR, currently Mercedes Bresso.

Πετράκης Γιάλλουρος, Αγωνιστής της ελευθερίας

Ήρωας του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59

«Να αγωνιζόμαστε πρέπει, μάνα, να αγωνιζόμαστε για την Κύπρο μας»

Γεννήθηκε στο χωριό Ριζοκάρπασο, της επαρχίας Αμμοχώστου, στις 29 Αυγούστου 1938. Σκοτώθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1956 στην Αμμόχωστο από Άγγλους, κατά τη διάρκεια μαχητικής διαδήλωσης κρατώντας την ελληνική σημαία. Γονείς του ήταν ο Ζαχαρίας και η Αννεζού Γιάλλουρου και αδέλφια του ήταν ο Λευτέρης, Μαρία, Καίτη, Νίκος και Γιάννης.

Ο Πετράκης Γιάλλουρος όταν σκοτώθηκε, ήταν τελειόφοιτος του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου. Ψηλός, λεπτός, με σγουρά μαλλιά και γαλανά μάτια και άριστος μαθητής, γι’ αυτό ήταν και ο σημαιοφόρος στις εκδηλώσεις του σχολείου του.

Λατρεία του ο Ελληνισμός. Καημός του και πόθος, αφηγείται η μάνα του, όνειρο και τραγούδι του, η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. «Να αγωνιζόμαστε πρέπει, μάνα, να αγωνιζόμαστε για την Κύπρο μας».

 

Ήταν ο υπεύθυνος των μαθητικών ομάδων του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Καθήκοντά του ήταν η οργάνωση των μαθητών του σχολείου του, η γραφή και διδασκαλία τραγουδιών αγωνιστικού περιεχομένου, η διανομή φυλλαδίων, η απόκρυψη και διακίνηση οπλισμού, η μεταφορά της αλληλογραφίας και η οργάνωση μαχητικών μαθητικών διαδηλώσεων. 

Για τις δραστηριότητές του αυτές είχε επισημανθεί από τους κατακτητές, οι οποίοι και τον κυνηγούσαν. Στις 6 Φεβρουαρίου 1956 οι μαθητές του Γυμνασίου Αμμοχώστου συγκρούστηκαν με το στρατό και η κυβέρνηση διέταξε το κλείσιμο του Γυμνασίου. Την επομένη, 7 Φεβρουαρίου 1956, μαθητές του Γυμνασίου και του Εμπορικού Λυκείου Αμμοχώστου συγκεντρώθηκαν στην οδό Ερμού και οργάνωσαν διαδήλωση.

 

Ο Πετράκης σημαιοφόρος και πάλι, ήταν πλέον ‘σεσημασμένος στόχος’ του κατακτητή. Άγγλος στρατιώτης τον πυροβόλησε στο μέρος της καρδιάς. Ο Πετράκης προχώρησε δέκα βήματα περίπου, φώναξε «ζήτω η ένωση»' και έπεσε. Ήταν ο πρώτος μαθητής που το αίμα του πότισε τη γη της ελληνικής Κύπρου. Με εντολή των κατακτητων, θάφτηκε την ίδια μέρα στο χωριό του, σχεδόν βράδυ.

Ομιλητής ήταν Πρόεδρος του ΔΗΣΥ Νίκος Αναστασιάδης.

Του μνημοσύνου προέστη ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β’.

Η Μαρία Χαραλάμπους, αδελφή του Πετράκη Γιάλλουρου με τον γιό της Χαράλαμπο Χαραλάμους, προσέρχονται για κατάθεση στεφάνου.

Η αδελφή του Πετράκη Γιάλλουρου καταθέτει το στεφάνι της.

Ο Πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ), Νίκος Αναστασιάδης

Ο Βουλευτής Αμμοχώστου Ζαχαρίας Κουλίας.

Ετήσιο εθνικοθρησκευτικό μνημόσυνο του ήρωα του Απελευθερωτικού Αγώνα ΕΟΚΑ 

1955 - 59 στην εκκλησία Παναγίας Φανερωμένης στη Λευκωσία.

Πλήθος κόσμου στο προαύλιο της εκκλησίας.

Η νεολαία παρούσα.

Ο Γενικός Διευθυντής του ΔΗΣΥ Παναγιώτης Αντωνίου.

Ο Χαράλαμπο Χαραλάμπους συνοδεύει τη μητέρα του Μαρία Χαραλάμπους, αδελφή του ήρωα Πετράκη Γιάλλουρου.

Ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης συνομιλεί με την Άννα Γιάλλουρου, συγγενή του ήρωα.

Ξανθός, γαλανομμάτης, ηγέτης αγωνιζομένων μαθητών, της Αλκίμου Νεολαίας ΕΟΚΑ στην Αμμόχωστο, σημαιοφόρος του σχολείου ο Πετράκης Γιάλλουρος.

Πετράκης Γιάλλουρος, άριστος στη ζωή, άριστος στο σχολείο, άριστος στον αγώνα τον καλό.

Ο Πετράκης Γιάλλουρος, μας φωτίζει το δρόμο. Το δρόμο της Ελευθερίας, της αδούλωτης Ελληνικής ψυχής.

Στη δεξίωση μετά το μνημόσυνο.

Ο Μακαριώτατος Αρχιπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β' συνομιλεί με τον Πρόεδρο του ΔΗΥ Νίκο Αναστασιάδης.

 Εθνικός Ύμνος.

 

Η θυσία του θα διδάσκει στις επόμενες γενιές το δρόμο της αρετής και του καθήκοντος για την ελευθερία της πατρίδας.

Στην εκδρομή – προσκύνημα, το καλοκαίρι του 1955 στη μητέρα Ελλάδα, με τη στολή και το πηλήκιο του Γυμνασίου, σημαιοφόρος ο Πετράκης Γιάλλουρος με τη Γαλανόλευκη στην κατάθεση στεφάνου στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη 20 Αυγούτου 1955.

Πετράκης Γιάλλουρος ο αγωνιστής της ελευθερίας. Ο τάφος του σήμερα στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο...

Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου

Εκλεκτή ποιήτρια και συγγραφέας «Κάνει άλματα πέραν της φθοράς»

Χαρισματική και πολυτάλαντη, διακρίνεται σε διάφορους τομείς, με την ίδια πάντοτε επιτυχία. Δημιουργική και ικανή, αναδύει τις σκέψεις και τους στοχασμούς της, σμιλεύοντας με δεξιοτεχνία τον ποιητικό της λόγο. Κάθε της λέξη, βγαίνει μέσα από τα εσώψυχά της, διανύοντας ασταμάτητες περιπλανήσεις, του νου και της καρδιάς. Οι στίχοι της πριν απογειώσουν το λόγο της, διαγράφουν τροχιά γύρω από τις έντονες πνευματικές της αναζητήσεις. Αποτυπώνει, όσο γίνεται πιο πιστά, στις ωραίες της ποιητικές πινελιές με τα πλούσια χρώματα των συναισθημάτων και τους ήχους της ψυχής της. Γλυκύτατοι ψίθυροι καρδιάς, τα ποιήματα της, ακούγονται σαν μια υπερβατική μελωδία στο άπειρο.

Από τα πρώτα της βήματα, εργάζεται σκληρά και συνεχίζει μέχρι σήμερα με την ίδια σοβαρότητα και ζήλο. Άνθρωπος χαμηλών τόνων, με περισσή ευγένεια και εσωτερικό πλούτο, γοητεύει με το λόγο της και καθηλώνει με τα ποιήματά της. Εκείνο που ξεχωρίζει στην Έλενα, πέραν του πλούσιου της έργου, είναι  η αύρα που εκπέμπει και σε αιχμαλωτίζει με την πρώτη κιόλας ματιά.

Η Ελένη είναι ένας άνθρωπος γεμάτος ευαισθησίες, προβληματισμούς και ενδιαφέροντα για τα κοινά.  Γνωρίζει αρκετά καλά, όλα εκείνα τα απαραίτητα «μικρά μυστικά» που τη βοηθούν να γράφει όμορφους στίχους, που ελκύουν την προσοχή, των αναγνωστών.

Η Ελένη βρίσκει μέσα από την ποίηση τη χαρά, που δίνει ο ρυθμός της και η μουσικότητα, που μπορεί κανείς να διακρίνει. Η ποίηση για την Ελένη, έχει ρυθμό σ’ ένα μουσικό πλαίσιο. Είναι σαν να ακούς ένα τραγούδι. Ένας ρυθμικός, συμβολικός, συμπυκνωμένος τρόπος σκέψης, ένα μοτίβο. Η ποίηση για την Ελένη σημαίνει ο απόλυτος τρόπος έκφρασης, η ελευρερία της εκφραστικότητας. Η απελευθέρωση των συναισθημάτων μέσω των στίχων, γιατί διαφορετικά δεν θα μπορούσε να γίνει.

Καθοδηγείται από μια απίστευτη αγάπη για τη ζωή και έναν έρωτα για την ποίηση, που την υπηρετεί με πάθος. Οι στίχοι της διακρίνονται από μια υψηλή καλαισθησία και ευαισθησία. Είναι δοσμένη ολοκληρωτικά στην ποίηση ψυχί τε και σώματι. Γι’ αυτήν είναι ο απόλυτος τρόπος έκφρασης στις μεγάλες χαρές ή λύπες, από την εφηβική της ηλικία, που άρχισε να απλώνει τις σκέψεις της  στον ποιητικό καμβά.

Η ποιητική της έκφραση βρίσκει διεξόδους στα όμορφα ποιήματά της με θεματολόγιο από τη ζωή, τη φύση, τον έρωτα και γενικά τον άνθρωπο. Οι στίχοι της έχουν εκφραστικότητα, λυρισμό και αρμονία, αφήνοντας τον θεατή να ταξιδέψει μέσα από τα κρυμμένα μηνύματα που προβάλλει. Με πρωτοτυπία περιεχομένου και φροντισμένη επιμέλεια, γίνονανται αφετηρία για αναζήτηση άλλων παραμέτρων της ζωής. Το αποτέλεσμα της δουλειάς της είναι εξαιρετικά όμορφο. Η Ελένη είναι μια ποιήτρια με καλπάζουσα φαντασία, δημιουργική με μεγάλες δυνατότητες.

Πέραν από την ποίηση, ασχολείται συστηματικά με το γραπτό λόγο. Πλάθει όμορφα παραμύθια, ντύνοντάς τα με το βελούδο της ψυχής της  για τρυφερές ψυχούλες. Οι διακρίσεις της πολλές, συνθέτουν ένα μακρύ κατάλογο κι έχουν περάσει και στον ελλαδικό χώρο τιμώντας την Κύπρο.

Μετά από τόσα βραβεία και διακρίσεις η Ελένη νιώθει εντονότερη την ευθύνη, για να συνεχίσει, να γράφει και να παρουσιάζει τα έργα της. Τα βραβεία για την Ελένη, αρχικά, ήταν μια καλοδεχούμενη, ευχάριστη έκπληξη. Τώρα, αποτελούν το σημείο αναφοράς ευθύνης, για να της θυμίζουν την ευθύνη, να προσπαθεί, να γίνεται ακόμηκαλύτερη. Το ταλέντο της, το θεωρεί ως  ένα θείο δώρο, για το καλό όμως, όλων.

Θαυμάζει πολλούς ποιητές και ξεχωρίζει τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Αναγνωστάκη το Τ. Έλλιοτ και πολλούς άλλους. Έχοντας το φιλοσοφικό υπόβαθρο και τα γερά θεμέλια ως στάση ζωής, τα γνωμικά που την εκφράζουν, είναι το «Παν Μέτρον Άριστον» ως επίσης και το «Ες αύριον τα σπουδαία» (Πάντα υπάρχει το αύριο, κυνήγησέ το). Σλόγκαν της όμως στη ζωή είναι η φράση του Οδυσσέα Ελύτη: «Κάνε άλμα πέραν της φθοράς». (Να ξεπεράσεις τον εαυτό σου).

Η Έλενα που ζει και εργάζεται στη Λάρνακα, γεννήθηκε στην Αμμόχωστο. Είναι παντρεμένη και έχει δυο παιδιά. Τώρα, δοκιμάζει ένα άλλο είδος γραπτού λόγου, τα διηγήματα. Υπό έκδοση η νέα της ποιητική συλλογή «Ο κύκλος ενός τετράγωνου έρωτα».
Φοίβος Νικολαΐδης

 Έργα της που έχουν εκδοθεί:

Χρόνος είναι και γυρίζει, Παιδικό Θέατρο, Εκδόσεις Αρμίδα (2000)
Στη Λιακαδοχώρα, Παραμύθι, Εκδόσεις «Πάργα» (2005)
O Πρωταθλητής, Παραμύθι, Εκδόσεις ΠΑΡΓΑ (2009)
Ο Μπαμπακένιος, Παραμύθι (2009)
Άρης ο Φεγγάρης, Παραμύθι, Εκδόσεις Πήλιο (2010)
Το ταξίδι του ΄Ηλιου στο Φεγγάρι, Ποιητική σύνθεση, Εκδόσεις Αιγαίον (2007)
Αλεξ-ήνεμος, Ποιητική σύνθεση, Εκδόσεις Πήλιο (2010)
Οι διαδρομές του Αδάμ, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις Πήλιο (2010)
Ο μικρός κύριος Ου!, Παραμύθι (2011)
Ο κήπος με τις τριανταφυλλιές, Παραμύθι, Εκδόσεις Πήλιο (2011)
Κατεπείγον, Χαϊκού, Εκδόσεις Μανδραγόρα (2011)
Ο Βασιλιάς Ξεκούτης, Εκδόσεις Πήλιο (2011)

  Για πληροφορίες και δημοσιεύσεις ποιημάτων δείτε την ιστοσελίδα:
  www.kypriwnerga.com

 Δημοσίευση ποιημάτων
Περιοδικό In Focus, vol.6, No 2: June 2009
Περιοδικό In Focus, vol.7, No 2: June 2010
Περιοδικό ΔΑΦΝΗ Χίου, ΄Ετος 12ο, φύλλο 22ο, Απρίλιος 2010

Βραβεία & Διακρίσεις
2000: Γ’ βραβείο σε παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης, με θέμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
2002: Α’ βραβείο Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου για τη συλλογή ποιημάτων «Μικρά – μεγάλα μυστικά» (ποίηση για παιδιά του δημοτικού – Ανέκδοτη συλλογή)
2002: Β’ βραβείο Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου (Θ.Ο.Κ.) στο διαγωνισμό συγγραφής έργου για την παιδική σκηνή με το έργο «Γαλάζιο Διαμάντι».
2003: Α’ έπαινος σε παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης, με θέμα την ειρήνη.
2003: Α’ βραβείο Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου για την ποιητική συλλογή «Είκοσι εννιά Ιούληδες» [ποίηση για εφήβους].
2005: Έπαινος σε παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης, με θέμα το Μέγα Αλέξανδρο.
2006: Α’ βραβείο Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου για την ποιητική συλλογή «Το Ταξίδι του Ήλιου στο Φεγγάρι» [ποίηση για εφήβους].
2006: Κρατικό βραβείο Παιδικής λογοτεχνίας «Στη Λιακαδοχώρα».
2008: Πρώτο βραβείο για το παραμύθι «Ο Μπαμπακένιος» και δεύτερο βραβείο για το διήγημα «Αχ δεν είχα τ’αγόρια», στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Σικελιάνεια.
2008: Α’ βραβείο για την ποιητική συλλογή «Αχ! Ξενιτιά» στον πανελλήνιο διαγωνισμό του περιοδικού Κελαινώ.
2008: Α’ βραβείο στο διαγωνισμό συγγραφής Κυπριώτικου Σκετς με το έργο «Ο επίλογος».
2009: Β’ βραβείο στους Πανελλήνιους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης με το ποίημα «Συνοικίες».
2009: ΄Επαινος στον 9ο Διεθνή Ποιητικό Διαγωνισμό Βαυαρίας με θέμα: Κύπρος, το μαρτυρικό νησί της Αφροδίτης.
2010: Γ΄Βραβείο Ποίησης από την ΄Ενωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδας για το ποίημα « Και εγένετο Φως».
2010: Α΄Βραβείο Ποίησης στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό που προκήρυξε ο Ε.Π.Ο.Κ. (Eλληνικός Πνευματικός ΄Ομιλος Κυπρίων) με το ποίημα: Αμμόχωστος, άσβεστη μνήμη.
2010: ΄Επαινος στους ΚΕ΄ Πανελλήνιους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης με το ποίημα «Απειλή».
2010: Β’ Βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης που προκήρυξε η ΄Ενωση Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου (ΕΛΣΗ) με θέμα: Το ΄Αγραφο Χαρτί και το Ποίημα. Τίτλος ποιήματος: Ακόλουθος των λέξεων.
2010: Β΄ Βραβείο στο διαγωνισμό παιδικού θεατρικού έργου, που προκήρυξε η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του παιδιού, Λήδα Κουρσουμπά, με θέμα τα δικαιώματα του παιδιού. Τίτλος του έργου: "Κάτω τα χέρια απ’ το παιχνίδι".
2010: Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας για εκδόσεις 2009 για το βιβλίο: «Ο Πρωταθλητής».
2011: ΄Επαινος από την Πανελλήνια ΄Ενωση Λογοτεχνών για το παραμύθι: «Ο μικρός κύριος Ου!».
2011: Εύφημος μνεία για το διήγημα "Κουβέντα με μια νοσταλγία" στο διαγωνισμό που προκήρυξε ο Σύνδεσμος Φιλίας Ελλάς-Κύπρου με θέμα:"Κύπρος-Αγνοούμενοι - 35 χρόνια μετά ".
2011: Βραβείο Ποίησης από τη Διασπορική Λογοτεχνική Στοά για το ποίημα "Φιλί Ζωής", με αφορμή το Διεθνές ΄Ετος Δασών.
2011: ΄Επαινος από τη Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρία Κιλκίς για την ποιητική συλλογή: "Σχήμα Πρωθύστερο".
2011: Ειδική διάκριση στο Β΄Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Διηγήματος των βιβλιόφιλων ΄Εδεσσας με το διήγημα: "Το μειδίαμα της Μήδειας".
2011: Αριστείο Ποίησης στο Γ΄Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Ε.Π.Ο.Κ. με το ποίημα:     "Συνομιλία με μια απέθαντη αγάπη".
2011: Α΄Βραβείο ΤΑΝΚΑ στον Ετήσιο Διαγωνισμό ΚΕΛΑΙΝΩ.
2011: Β΄ βραβείο ποιητικής συλλογής σε διαφορετικές ποιητικές φόρμες στον Ετήσιο Διαγωνισμό ΚΕΛΑΙΝΩ.
2011: Το Βραβείο Κώστα Μόντη 2011 για την ποιητική συλλογή της με τίτλο «Αλεξ-ήνεμος».
2012: Α’ Βραβείο Διηγήματος από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, για το διήγημα της «Κάποτε εκει ήταν περιβόλια». Μέσα από 1300 τόσες συμμετοχές Ελλήνων, από όλο τον κόσμο.

Η Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου γεννήθηκε στην Αμμόχωστο. Είναι εκπαιδευτικός με   μεταπτυχιακές σπουδές στην Εκπαιδευτική Διοίκηση. Σήμερα κατοικεί στη Λάρνακα και εργάζεται ως Διευθύντρια σε σχολεία Δημοτικής Εκπαίδευσης. Είναι παντρεμένη και έχει δυο παιδιά.
Ασχολείται με τη λογοτεχνία, τη συγγραφή παιδικών βιβλίων, καθώς και με το ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό σενάριο.  Πολλά έργα της έχουν προβληθεί από τηλεοπτικούς σταθμούς της Κύπρου, ενώ άλλα, ραδιοφωνικά, μεταδόθηκαν από τη δημόσια ραδιοτηλεόραση ΡΙΚ.

 

Τηλεοπτικές σειρές για τις οποίες έχει γράψει το σενάριο:
Ανθρώπων πάθη (2010) Σίγμα ΤV Τηλεταινία
Ο Δάσκαλος, ΡΙΚ1 Σειρά (1997)
Γκρίζος ουρανός (1998) ΡΙΚ1
Μανώλης και Κατίνα (1994) ΡΙΚ1
Οι φιλόδοξοι (1994) ΡΙΚ 1

 Οι ΄Ανεμοι του Πάθους (σε συνεργασία με τη Μαρία Αβρααμίδου). Απέσπασε το βραβείο καλύτερου σεναρίου κοινωνικής σειράς για το 2002.

 Δύο θεατρικά της έργα έχουν ανεβαστεί από κυπριακούς θιάσους.

Το έργο της «Ελπίδα», με θέμα το πρόβλημα των αγνοουμένων, παρουσιάστηκε το 1995 και στην Ελλάδα.
Το άλλο έργο ήταν η κωμωδία «Οι τρεις άχαρες», που ανέβηκε από κυπριακό θίασο, το 1996.

Ως μέλος και ως Γραμματέας από το 2009 του Συμβουλίου του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού Βιβλίου, συμμετέχει ενεργά στις δραστηριότητες και στις προσπάθειες για την προώθηση της Παιδικής Λογοτεχνίας. Κάνει ομιλίες και παρουσιάσεις σε διάφορους οργανισμούς και σχολεία με θέμα τη Λογοτεχνία και τη Φιλαναγνωσία.

Είναι μέλος της ΄Ενωσης Λογοτεχνών Κύπρου, της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων Κύπρου και του Κυπριακού Ομίλου Εκπαιδευτικής Διοίκησης. Βραβευμένα ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Αλβανικά, ενώ άλλα έχουν δημοσιευτεί στα Αγγλικά.

 Συνοικίες
(Ποίημα Ελένης Αρτεμίου Φωτιάδου)
Β΄Βραβείο στους Πανελλήνιους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης
Δελφοί , Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Στις συνοικίες σβήνουνε σιγά σιγά τα φώτα
Απλώνουν οι γυναίκες μια κουρασμένη μέρα να στεγνώσει
Περνούν οι σκέψεις στα μικρά τα καλντερίμια ακροβατώντας
Mισάνοιχτα παντζούρια βρίσκουν , ψυχές ανήσυχες π’ αρνήθηκαν τον ύπνο
Γλιστρούν με δόσεις μιας χαμένης ευτυχίας
Στα προσκεφάλια με κεντίδια μιας προίκας ξεχασμένης
Κιτρινισμένης απ’ του καιρού τη φλυαρία
Τότε ανοίγουν τα μισόκλειστά τους βλέφαρα οι ίσκιοι
Χαμογελούν ηδονικά μες στου καθρέφτη την απάθεια
Παραμορφώνοντας τα είδωλα μιας άλλης λογικής
Στο πορτατίφ μια τύψη περιφέρεται
Σαν πεταλούδα που γυρεύει να καεί μέσα στον κύκλο
΄Εξω σκυλιά ποδοπατούν τα ίχνη της συνήθειας
Στα υπολείμματα της μέρας αναζητούνε τη συνέχεια
Σιγά σιγά στις συνοικίες σβήνουν οι αποδράσεις
Και μια παράφρονη σελήνη χορεύει μες στην έλλειψή της
Αύριο θα ΄ναι μια μέρα βροχερή
Το είπε το δελτίο της βαθιάς υποταγής
Στα σπίτια θα κλειστούν τα μαραμένα κρίνα
Τα ξεθωριασμένα γιούλια και τα γιασεμιά
Θα βγάλουν απ’ τα μπαούλα οι κυράδες
Να στρώσουν χράμια και κιλίμια στην ανία τους
Θα βγουν κι οι νοικοκύρηδες για το βραχνά του μεροκάματου
Με τα κασκέτα τους κρυψώνες της αζήτητής τους μοίρας
Σβήνουν σιγά σιγά της μέρας ημιτελείς διαδρομές
Στις συνοικίες προβάλλει διαβατάρης ο Μορφέας με το γαλάζιο του μανδύα
Αύριο , λέει , γι’ αυτούς που ακούνε τη σιωπή των κεραυνών
Ο ήλιος απ’ τη Δύση θα προβάλει με τις ατίθασες , ξανθές του μπούκλες
Μ’ ένα ροδόχρωμο μαντίλι θ’ απλώσει νέους ορίζοντες στα πέλαγα
Ταξίδια νέα θ’ ακουμπήσει μες στις καρδιές που δε λησμόνησαν να φλέγο

 Ολυμπιονίκης
(Ποίημα Ελένης Αρτεμίου Φωτιάδου)
Γ’ Βραβείο σε παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης με θέμα τους
Ολυμπιακούς Αγώνες, 2000

Του ιδρώτα ο στέφανος στο δρόμο του θριάμβου
Ανθοβολούσαν γύρω του ειρήνης πανηγύρια
Σεμνός ο όρκος ξέφυγε απ’ του Δία το ιερό
του Φοίβου ν’ ανταμώσει τη λύρα τη χρυσή
μπροστά στο Βουλευτήριο.
Ήχο γλυκό οι σάλπιγγες γεννούν
τιμή στο μεγαλείο που γεννήθηκε
στην ΄Αλτη των ημίθεων, στη χώρα με τ’ αγάλματα.
Μπροστά του η σμίλη του Πινδάρου.
Πίσω, στα γκρεμισμένα τείχη,ένα κάλεσμα.
Σε άρμα τέθριππο η Δόξα να καλπάζει.
Αέρι σιγανό ψιθύρους σκόρπισε
και θρόισαν της ιερής ελιάς τα φύλλα.
Ελευθερώσαν στίχους επινίκιους,
κότινο πλέξανε για την αθανασία.
΄Ορθιοι πατέρας κι αδερφοί.
Φωτιά τον έκαψε η φωνή τους.
Σώμα και φλόγα γιγαντώσανε.
Δέκα πορφύρες βάφουν τα όνειρά του.
Σφίγγει το χέρι του γροθιά , ατσάλι,
θρασομανάει το πείσμα της τιμής.
Στο νου του φτάνει η νιότη τ’ άξιου πατέρα.
Πιο άξιος ο γιος, όταν το στάδιο τελειώνει.
Του Ορκίου Δία πιστός στις προσταγές
σε μια Παγκόσμια Ολυμπία.
Φως των φωτών στα χρόνια που θα έρθουν.
Σκίζει Ρομφαία τους αιώνες,
βάθρα σηκώνοντας σε νου υγιή εν σώματι υγιή.
΄Υμνος στα χείλη του το θαύμα του Ανθρώπου.

Ο Βασιλιάς Ξεκούτης, παιδικό θεατρικό, Εκδόσεις Πήλιο 2011 (Βραβείο Παιδικής Σκηνής Θ.Ο.Κ.) 

  Το Βραβείο Κώστα Μόντη 2011

Το Ινστιτούτο Πολιτισμού συνεχίζοντας το θεσμό του βραβείου ποίησης Κώστα Μόντη, που είχε καθιερώσει ο Δημοκρατικός Συναγερμός από το 2001, απένειμε την Τρίτη το βραβείο ποίησης Κώστα Μόντη σε σεμνή τελετή που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη».

Το βραβείο απονεμήθηκε στην Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου για την ποιητική συλλογή της με τίτλο «Αλεξ-ήνεμος». Το συμβολικό έπαθλο που δόθηκε στην ποιήτρια είναι το γλυπτό έργο «Το βλέμμα», που φιλοτέχνησε ειδικά για το βραβείο Κώστα Μόντη ο γνωστός γλύπτης Αγγελος Μακρίδης.

Στον χαιρετισμό του, ο Πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού Νίκος Αναστασιάδης είπε ότι κάθε λαός, για να διατηρήσει την παρουσία και τη διάρκεια του στο ιστορικό γίγνεσθαι, καταβάλλει συνεχείς προσπάθειες και επιδίδεται σε διαρκείς αγώνες σε όλα τα πεδία δράσης και δημιουργίας, «αγώνες πολιτικούς, κοινωνικούς αλλά και αγώνες στον πνευματικό και πολιτισμικό στίβο».

Με αυτή τη φιλοσοφία, συνέχισε, ο ΔΗΣΥ, ξεφεύγει από τη στενή θεώρηση της πολιτικής και απευθύνεται στην ευρύτερη κοινωνία με ουσιαστικές παρεμβάσεις σε όλους τους τομείς που άπτονται της επιβίωσης, αλλά και της ανάπτυξης της πολιτιστικής μας ταυτότητας μας και καλλιέργειας.

Η ίδρυση και η καθιέρωση του Ινστιτούτου Πολιτισμού και του Βραβείου Ποίησης Κώστα Μόντη, είπε, «αποτελεί έμπρακτη επιβεβαίωση της σημασίας που αποδίδουμε ως παράταξη στην καλλιέργεια και την προώθηση του πολιτισμού στον τόπο μας. Και η σημερινή βράβευση στην εκδήλωση αυτή δεν είναι μια πράξη τυπική. Εχει νόημα και περιεχόμενο. Συνιστά αναγνώριση και επιβράβευση προς τους δημιουργούς, προς όσους μοχθούν για την τέχνη και τον πολιτισμό», είπε.

Αναφερόμενος στην απονομή του Βραβείου Ποίησης Κώστα Μόντη στην Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου, ο κ. Αναστασιάδης είπε ότι μέσα από το μακρύ και πολυδιάστατο έργο της, «μας έχει αποδείξει ότι πολιτισμός δεν είναι μια αφηρημένη έννοια που αφορά μια μικρή μόνο μερίδα της κοινωνίας. Είναι η ίδια στάση μας έναντι της ζωής και της ύπαρξης μας, είναι ο σεβασμός της χώρας και της παράδοσης της και μας αφορά όλους».

Πρόσθεσε ότι μέσω του έργου που βραβεύουμε σήμερα, η Ελένη μας έχει καταστήσει για ακόμα μια φορά κοινωνούς της πνευματικής της δημιουργίας και επιβεβαιώνει ότι ανήκει αναμφίβολα στην κατηγορία ανθρώπων που μοχθούν για την τέχνη και προάγουν τον πολιτισμό.

 Βραβείο «ΚΩΣΤΑ ΜΟΝΤΗ»

Σκεπτικό βράβευσης της ποιητικής συλλογής της
Ελένης Αρτεμίου Φωτιάδου
«ΑΛΕΞ-ΗΝΕΜΟΣ»

Η ποιητική συλλογή «Αλεξ-ήνεμος» της Ελένης Αρτεμίου Φωτιάδου αποτελεί μια πρωτότυπη ποιητική σύνθεση με καλή χρήση της γλώσσας. Εμπνευσμένη από τον εθνικό καημό της Κύπρου κινείται σε μια αντιστικτική σχέση του παρελθόντος και του παρόντος, στην οποία προβάλλεται ο τόπος με μουσικό λυρισμό.

Με υπερρεαλιστικό χρώμα τονίζεται ο ρόλος της παράδοσης και της συνέχειας των γενεών και κατευθύνεται προς ένα αισιόδοξο μήνυμα, αποκρυσταλλώνοντας ποιητικές εικόνες μ’ ένα πλήθος ποιητικών τρόπων.  

Είναι μια διαλεκτική σύνθεση και σχέση ανάμεσα στις γενιές με εντυπωσιακές σκηνές από το ευδαιμονικό παρελθόν και το τραγικό παρόν. Ένας λυρικός διάλογος – μονόλογος με πρωτοτυπία, που περνάει μέσα από την ιστορία, την παράδοση και τον πολιτισμό, δίνοντας στη νέα γενιά το αλεξ-ήνεμο για κάλυψη και προστασία από το κακό και το αλλότριο.

Ο διάλογος είναι γοργός, ζωντανός, διαυγής και κινείται ανάμεσα στην πίκρα της αντίθεσης και της ομορφιάς της ελεύθερης ζωής του παρελθόντος και της αδήριτης πραγματικότητας της κατοχής, αλλά με πυξίδα που δείχνει πάντα προς μια αισιόδοξη κατάληξη των δεινών της πατρίδας μας.
Η Κριτική Επιτροπή
Ανδρεανή Ηλιοφώτου – Πρόεδρος
Καίτη Χρίστη – Μέλος
Γιώργος Χατζηκωστής – Μέλος
Αλεξάνδρα Γαλανού – Μέλος
Μαρία Χατζηνικολάου – Μέλος
Λευκωσία, 13 Σεπτεμβρίου 2011

 Συνομιλία με μια απέθαντη αγάπη
Αριστείο Ποίησης 2011, Ελληνικού Πνευματικού Ομίλου Κυπρίων
Με θέμα: « Αμμόχωστος Βασιλεύουσα». Χώμα που περπάτησα, γη που νοσταλγώ

M’ ακούς; Εδώ είμαι πάλι, μπρος στην καρτερία σου
Περνώ τον ψίθυρό μου μέσα απ΄το κουρασμένο φύλλωμα
Από τη θλίψη μέσα ενός αγίνωτου πορτοκαλιού
Τον σπαραγμό μιας εφηβείας που δεν εγίνη νιότη
Παρά μονάχα κρύφτηκε μες στα χαλάσματά σου
Χτυπώντας στις αιχμάλωτες φλέβες το ρυθμό της απουσίας

Εσύ πάντα εκεί, ακίνητη στων εποχών την κίνηση

Πες μου πως μ’ αναγνωρίζεις όταν έρχομαι
΄Ισως η φωνή μου να ΄χει αλλάξει
Απ΄τις καταχρήσεις μιας πληγωμένης ωριμότητας
Μα είμαι πάντα το παιδί π’ ανάστησε το φως σου
Και τα μαλλιά μου δε γέρασαν
Γλάροι λευκοί γενήκανε για να κουρνιάσουν στων κυμάτων σου το στίχο

Μακριά σου ανάστησα οργή, Οθέλλους ενός κόκκινου καημού
Και ζήτησα το πάθος μου να πνίξω
Σε μνήμες μέσα πληγιασμένες απ΄ του ΄Αδη το κοντάρι
Και τότες έτρεχε το αίμα της ψυχής και της αγάπης

Αμμόχωστος των παιδικών μου ανθώνων,
Των παιχνιδιών του ήλιου στους βλαστούς της ύπαρξής μου
Στη σιωπή σου οδοιπορώντας αναζήτησα
Αγάλματα και κίονες του κλέους
Στη θάλασσά σου γύρεψα
Συγκλητικές να ντύσουν την τιμή, την αντοχή μου με τη φλόγα τους
Με πανοπλίες και ασπίδες στους σκληρούς καιρούς ενάντια
Και μες στα χέρια που’ θρεψε των χρόνων το παράπονο
Τα βέλη της επιστροφής να μου χαρίσουν
Και τοξοβόλος της χαμένης μου της μοίρας να ορθωθώ
Προσκυνητής που στη μεγάλη του την πίστη επιστρέφει

Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου