Why the Melkonian must reopen

By Eleni Theocharous

ON APRIL 24 we remember the victims of the Turkish Genocide against the Armenian population of Asia Minor. We honour the Armenian nation and its suffering through resolutions and emotional speeches. In my opinion, there is a much better way to act: let’s reopen the Melkonian school. We owe it to the surviving, active Armenian community here, we owe it to ourselves because the Armenian community is a part of us.

Despite our participation in pan-European campaigns to respect multiculturalism (after all, 2008 was the Year of Multiculturalism) and despite the declarations by governments to mark the multicultural character of our homeland, a living part of our culture and the history of our country has been allowed to wither and eventually to close - the historic Melkonian school.

This school played a vital role in the past 80 years towards the support and development of the Armenian language, culture and history, as well as for the preservation of this nation’s identity. It was the only institute of its kind in the whole of Europe that provided an education to Armenian students, with this education based on their heritage and the language of learning being in Armenian.

The Melkonian Educational Institute was established by the great visionary Garabed Melkonian as an orphanage in 1926 to provide shelter and protection to hundreds of survivors of the genocide. The building that housed the school until its closure - that currently houses the Aglandjia Gymnasium - is protected by the Republic of Cyprus as a part of our national heritage.

The forest that surrounds it was planted by orphans, the first inhabitants of the orphanage, to remind us all of the genocide. Each tree represents one of the many Armenian communities scattered across the world. It is therefore a holy place and a historic one that symbolises the hope that other genocides are not perpetrated in this world.

Thousands of Armenians from all over the world have studied at the Melkonian when it eventually became a school and many loved Cyprus, carrying with them the drama and the history of this island, the culture and its suffering, to the rest of the world.

Many have excelled and distinguished themselves, becoming the leaders of the Armenian communities in every country, while also contributing in various fields towards the development of the Armenian culture, education, language and national identity. Thousands of graduates have left their mark in world history by distinguishing themselves in literature, the arts and sciences and in the field of business. At the same time, they became ambassadors of Cyprus supporting the just cause of the people of Cyprus vying for a fair solution to the Cyprus problem.

Included among the many who passed through the Melkonian are Bedelian, Abcarian, Vahan Tekeyan and so many other eminent scientists, artists, musicians, teachers, writers, historians and athletes who have lived and still live among us.

Many of the students who were at the Melkonian when it suddenly closed have found themselves in a dire situation, not knowing what to do. Furthermore, the closure of the Melkonian has also endangered the Nareg elementary school because its graduating pupils who do not have a secondary Armenian school to continue to are now making other choices as regards their primary education.

All these constitute a real threat to the Armenian language, culture and civilisation. They are leading Armenians to assimilation, instead of incorporating them with their unique characteristics within Cypriot society as has happened for almost a century. Incorporation, instead of assimilation, is a fundamental principle of the European Union which is implemented in the case of migrants. Even more so, this should be the case for living communities of a member state.

It is, therefore, necessary to save the Melkonian. To help it reopen. Our devotion to the meaning of multiculturalism should be deep and sincere and addressed with actions towards every community of Cyprus. The civilisation and creativity of the Armenians of Cyprus is a benefit to us all, it is not a detriment. Nor is this something to display in museums in a few years. Equally so, the land of the historic Melkonian school is not even for sale, neither for commercial exploitation or even for prime development of luxury hotels.

Dr Eleni Theocharous is an MP for the DISY party and a candidate for the European Parliamentary elections. As an active member of the Doctors of Cyprus, she has travelled on many occasions to Armenia and Nagorno-Karabakh and operated on hundreds of children.

Cyprus Mail - Thursday, April 23, 2009

Γιατί το Μελκονιάν πρέπει να ξανανοίξει

Της Ελένης Θεοχάρους

ΣΤΙΣ 24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ θυμόμαστε τα θύματα της τουρκικής Γενοκτονίας κατά του αρμένικου πληθυσμού της Μικράς Ασίας. Τιμούμε το αρμένικο έθνος και τα βάσανά του μέσω ψηφισμάτων και συναισθηματικών ομιλιών. Κατά τη γνώμη μου, υπάρχει ένας πολύ καλύτερος τρόπος να δράσουμε: ας ξανανοίξουμε τη σχολή Μελκονιάν. Το χρωστούμε στην επιζούσα, δραστήρια αρμενική κοινότητα εδώ, το χρωστούμε στους εαυτούς μας γιατί η αρμενική κοινότητα είναι ένα μέρος μας.

Παρά τη συμμετοχή μας σε πανευρωπαϊκές εκστρατείες για το σεβασμό της πολυπολιτισμικότητας (εξάλλου, το 2008 ήταν το έτος της Πολυπολιτισμικότητας) και παρά τις διακηρύξεις από κυβερνήσεις για επισήμανση του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα της πατρίδας μας, ένα ζωντανό τμήμα της κουλτούρας μας και της ιστορίας της χώρας μας αφέθηκε να μαραθεί και τελικά να κλείσει - η ιστορική σχολή Μελκονιάν.

Αυτό το σχολείο διαδραμάτισε έναν καίριο ρόλο τα τελευταία 80 χρόνια προς την υποστήριξη και ανάπτυξη της αρμενικής γλώσσας, κουλτούρας και ιστορίας, καθώς και για τη διατήρηση της ταυτότητας του έθνους αυτού. Υπήρξε το μόνο ίδρυμα του είδους του σε ολόκληρη την Ευρώπη που παρείχε εκπαίδευση σε Αρμένιους μαθητές, με την εκπαίδευση αυτή να ήταν βασισμένη στην κληρονομιά τους και τη γλώσσα εκμάθησης να ήταν στα Αρμένικα.

Το Εκπαιδευτικό Ινστιτούτο Μελκονιάν ιδρύθηκε από το μεγάλο οραματιστή Garabed Melkonian ως ορφανοτροφείο το 1926 για να παράσχει καταφύγιο και προστασία σε εκατοντάδες επιζώντες της γενοκτονίας. Το κτίριο που στέγαζε το σχολείο μέχρι το κλείσιμό του - που τώρα στεγάζει το Γυμνάσιο Αγλαντζιάς - προστατεύεται από την Κυπριακή Δημοκρατία ως τμήμα της εθνικής μας κληρονομίας.

Το δάσος που το περιβάλλει φυτεύτηκε από ορφανά, τους πρώτους κάτοικους του ορφανοτροφείου, για να μας υπενθυμίζει όλους τη γενοκτονία. Κάθε δέντρο αντιπροσωπεύει μία από τις πολλές αρμένικες κοινότητες που είναι διασκορπισμένες σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι επομένως ένας ιερός και ιστορικός χώρος που συμβολίζει την ελπίδα πως άλλες γενοκτονίες δεν διαπράττονται σε αυτό τον κόσμο.

Χιλιάδες Αρμένιοι από ολόκληρο τον κόσμο φοίτησαν στο Μελκονιάν όταν τελικά έγινε σχολείο και πολλοί αγάπησαν την Κύπρο, μεταφέροντας μαζί τους το δράμα και την ιστορία αυτού του νησιού, την κουλτούρα και τα βάσανά του, στον υπόλοιπο κόσμο.

Πολλοί έχουν διαπρέψει και έχουν διακριθεί, αφού έγιναν ηγέτες των αρμενικών κοινοτήτων σε κάθε χώρα, συνεισφέροντας επίσης σε διάφορα πεδία για την ανάπτυξη της αρμένικης κουλτούρας, εκπαίδευσης, γλώσσας και εθνικής ταυτότητας. Χιλιάδες αποφοίτων έχουν αφήσει το σημάδι τους στην παγκόσμια ιστορία διακρινόμενοι στη λογοτεχνία, τις τέχνες και τις επιστήμες και στο πεδίο των επιχειρήσεων. Ταυτόχρονα, έγιναν πρέσβεις της Κύπρου υποστηρίζοντας το δίκαιο αγώνα του λαού της Κύπρου αμιλλώμενοι για μια δίκαιη λύση στο κυπριακό πρόβλημα.

Ανάμεσα στους πολλούς που πέρασαν από το Μελκονιάν περιλαμβάνονται οι Bedelian, Abcarian, Vahan Tekeyan και τόσοι άλλοι επιφανείς επιστήμονες, καλλιτέχνες, μουσικοί, δάσκαλοι, συγγραφείς, ιστορικοί και αθλητές που έζησαν και ακόμη ζουν ανάμεσά μας.

Πολλοί από τους μαθητές που βρίσκονταν στο Μελκονιάν όταν ξαφνικά έκλεισε βρέθηκαν σε μια τρομερή κατάσταση, μη ξέροντας τι να κάμουν. Επιπλέον, το κλείσιμο του Μελκονιάν έχει θέσει σε κίνδυνο και το δημοτικό σχολείο Ναρέκ επειδή οι απόφοιτοι μαθητές του που δεν έχουν ένα αρμένικο σχολείο μέσης εκπαίδευσης για να συνεχίσουν κάνουν τώρα άλλες επιλογές αναφορικά με τη στοιχειώδη εκπαίδευσή τους.

Όλα αυτά συνιστούν πραγματική απειλή στην αρμενική γλώσσα, κουλτούρα και πολιτισμό. Οδηγούν τους Αρμένιους στην αφομοίωση, αντί να τους ενσωματώνουν με τα μοναδικά χαρακτηριστικά τους εντός της κυπριακής κοινωνίας όπως έγινε για σχεδόν έναν αιώνα. Η ενσωμάτωση, αντί της αφομοίωσης, είναι μια θεμελιώδης αρχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία εφαρμόζεται στην περίπτωση μεταναστών. Ακόμη περισσότερο, αυτή θα έπρεπε να ήταν η περίπτωση για τις ζωντανές κοινότητες ενός κράτους-μέλους.

Είναι, επομένως, αναγκαίο να σώσουμε το Μελκονιάν. Να το βοηθήσουμε να ξανανοίξει. Η αφοσίωσή μας στη σημασία της πολυπολιτισμικότητας θα πρέπει να είναι βαθιά και ειλικρινής και να εξετάζεται με ενέργειες προς κάθε κοινότητα της Κύπρου. Ο πολιτισμός και η δημιουργικότητα των Αρμενίων της Κύπρου είναι κέρδος για όλους μας, δεν είναι ζημιά. Ούτε είναι κάτι προς επίδειξη σε μουσεία σε μερικά χρόνια. Εξίσου, η γη της ιστορικής σχολής Μελκονιάν δεν είναι ούτε καν για πώληση, ούτε για εμπορική εκμετάλλευση ή ακόμη για πρωταρχική ανάπτυξη πολυτελών ξενοδοχείων.

Η Δρ. Ελένη Θεοχάρους είναι Βουλευτής του κόμματος ΔΗ.ΣΥ. και υποψήφια για τις ευρωεκλογές. Ως δραστήριο μέλος των Γιατρών της Κύπρου, έχει ταξιδέψει σε πολλές περιπτώσεις στην Αρμενία και το Ναγκόρνο-Καραμπάχ και εγχείρισε εκατοντάδες παιδιά.

Μετάφραση Αλέξανδρος-Μιχαήλ Χατζηλύρας

Cyprus Mail - Πέμπτη, 23 Απριλίου 2009