Ντερβίς Αλή Καβάζογλου και Κώστας Μισιαούλης

Της Στέλλας Μισιαούλη Δημητρίου

Σαράντα τέσσερα χρόνια από την ημέρα εκείνη (11/4/1965) που τα βόλια των εθνικιστικών της τουρκοκυπριακής κοινότητας λάβωσαν θανάσιμα τους δύο συντρόφους, τους δύο φίλους, τους δύο Κύπριους, τον Ντερβίς Αλή Καβάζογλου και τον Κώστα Μισιαούλη. Σκοτώνοντας τους δύο συντρόφους προσπάθησαν να σκοτώσουν και την ελληνοτουρκική φιλία, την κοινή πάλη των δύο κοινοτήτων ενάντια στις εθνικιστικές και διαχωριστικές προσπάθειες ντόπιων αλλά και ξένων. Όλων αυτών που ήθελαν -και δυστυχώς από ό,τι φαίνεται συνεχίζουν να θέλουν- τις δύο κοινότητες χωριστά, την Κύπρο και το λαό της μοιρασμένο.

Η θυσία των δύο αυτών ηρωωμαρτύρων έγινε σύμβολο αγώνα, ενός αγώνα κοινού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για το δικαίωμα των Κυπρίων στο σύνολό τους να είναι αφέντες στην δική τους πατρίδα. Η θυσία αυτή δεν θέλουμε με τίποτα να πάει χαμένη. Το κόμμα μας, του οποίου οι δύο ηρωωμάρτυρες ήταν μέλη, αγωνίζεται από τότε για να δικαιωθεί η θυσία των δύο συντρόφων μας.

Μπροστάρης σ΄αυτό τον αγώνα ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Δημήτρης Χριστόφιας, ένας πρόεδρος που έχει τάξει σκοπό της ζωής του να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Στη βάση πάντα αρχών και βασισμένη στα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τις Συμφωνίες Κορυφής αλλά με ευελιξία για το καλό όλων των Κυπρίων. Η συγκυρία που έχει φέρει τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ από μέρους της τουρκοκυπριακής κοινότητας να είναι ο συνομιλητής μαζί με τον Δημήτρη Χριστόφια, πρέπει να αξιοποιηθεί πλήρως.

Παρόλο που η στάση του Τουρκοκύπριου ηγέτη δεν είναι και τόσο σταθερή και δεν μας αφήνει μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας, εντούτοις φανταστείτε πόσο δυσκολότερα θα είναι και πιο απογοητευτικά τα πράγματα αν στην τουρκοκυπριακή κοινότητα βρίσκεται κάποιος άλλος που δεν θέλει τη λύση του κυπριακού προβλήματος. Οι προοδευτικές δυνάμεις της χώρας μας χρειάζεται να παλέψουν ενωμένες για τον κοινό σκοπό που δεν είναι άλλος από την επανένωση της πατρίδας και του λαού μας. Η έξαρση, τελευταίως, του εθνικισμού στην πατρίδα μας, μας θυμίζει άλλες εποχές. Εποχές που αφέθηκαν κάποιοι λίγοι να καταστρέψουν και να μαυροφορήσουν ολόκληρο λαό.

Η ανεκτικότητα από μέρους του κράτους, της Πολιτείας και του κάθε πολίτη ξεχωριστά πρέπει να είναι μηδενική σε τέτοια επεισόδια, όσο μεμονωμένα και αν είναι. Ποια είναι η δικαιολογία για την επίθεση σε αυτοκίνητο Τουρκοκυπρίων έξω από το σωματείο του ΑΠΟΕΛ; Ο ξυλοδαρμός των Τουρκοκυπρίων μαθητών στην Αγγλική Σχολή; Η ευθύνη σίγουρα βαραίνει περισσότερο αυτούς που υποκινούν ή αφήνουν ή καλλιεργούν τον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία, αλλά ο καθένας χρειάζεται να βάλει το λιθαράκι του με τις πράξεις και τις επιλογές του.

Η αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα της Κύπρου συνεχίζεται με τον να βαφτίζονται οι έποικοι Τουρκοκύπριοι ώστε οι κύκλοι που δεν θέλουν τη λύση του κυπριακού να επιβληθούν με “δημοκρατικό” τάχα τρόπο στις επιλογές των Τουρκοκυπρίων. Παρόλο του ότι οι εκλογές στα κατεχόμενα είναι παράνομες, εντούτοις θα είναι ένας καθοριστικός παράγοντας για συνέχιση της διαδικασίας των συνομιλιών. Οι δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις των Τουρκοκυπρίων χρειάζεται να βρίσκονται σε εγρήγορση. Από δική μας πλευράς, κόμματα, οργανωμένα σύνολα και ο καθένας ξεχωριστά χρειάζεται να σταθούμε όλοι στο πλευρό του προέδρου για τις προσπάθειες που κάνει και στο εξωτερικό για ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση του διεθνούς παράγοντα υπέρ της υπόθεσής μας αλλά και τις επίμονες και επίπονες του προσπάθειες για τελική ευόδωση των συνομιλιών με την τουρκοκυπριακή κοινότητα.

Επίσης η θετική μας στάση στη μεγάλη αλλαγή στην εκπαίδευσή μας και την καλλιέργεια κουλτούρας συμβίωσης με τους Τουρκοκύπριους θα δώσει μεγάλη δύναμη και ώθηση στις προσπάθειες του προέδρου προς την επανένωση της πατρίδας και του λαού μας. Σε μια πατρίδα κοινή για όλα τα παιδιά της, γέφυρα ειρήνης και συναδέλφωσης των λαών της Ευρώπης και της περιοχής.
Στέλλα Μισιαούλη Δημητρίου*

* Η γιατρός Στέλλα Μισιαούλη Δημητρίου είναι Βουλευτής
Φιλελεύθερος 11.4. 2009