Ο πετρίτης και το κόκκαλο-θαύμα

 Ο πετρίτης και το κόκκαλο-θαύμα: Πώς το γρηγορότερο πλάσμα στη Γη άλλαξε την τεχνολογία των αεροσκαφών και ενέπνευσε το βομβαρδιστικό Β-2

Αντώνης-Σωτήρης Στάμος

Ο πετρίτης, το γρηγορότερο πλάσμα στη Γη, αποτελεί ένα φυσικό θαύμα που συνδυάζει τη δύναμη, την ταχύτητα και την καινοτομία. Με την ικανότητά του να πέφτει στο θήραμά του με ταχύτητα 400 km/h, ο πετρίτης καταφέρνει να παραμένει ανεπηρέαστος από την τεράστια πίεση του αέρα χάρη σε ένα μοναδικό χαρακτηριστικό:

Το μυστικό του πετρίτη

Στη μύτη του πετρίτη, ένα μικρό κόκκαλο λειτουργεί ως φυσικός αεραγωγός που επιβραδύνει τη ροή του αέρα και προστατεύει το αναπνευστικό του σύστημα. Αυτή η φυσική «εφεύρεση» του επιτρέπει να αναπνέει κανονικά ακόμη και στις πιο ακραίες ταχύτητες.

Έμπνευση για την τεχνολογία 

Αυτό το φυσικό χαρακτηριστικό δεν πέρασε απαρατήρητο από τους επιστήμονες. Η αεροδυναμική του πετρίτη ενέπνευσε τους αεροναυπηγούς να εφαρμόσουν ανάλογες αρχές στον σχεδιασμό των κινητήρων αεροσκαφών.

Ταχύτητα και σταθερότητα: Οι μηχανικοί, μελετώντας τη ροή του αέρα γύρω από τον πετρίτη, βελτίωσαν την απόδοση των κινητήρων, κάνοντας τα αεροσκάφη γρηγορότερα και πιο σταθερά.

Το βομβαρδιστικό Β-2: Το διάσημο βομβαρδιστικό Β-2, αξίας ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων, βασίστηκε στην αεροδυναμική του πετρίτη, ειδικά στον τρόπο που διαχειρίζεται τον αέρα κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης.

Ο θαυμασμός για τη φύση

Η ιστορία του πετρίτη υπενθυμίζει πόσο στενή είναι η σχέση μεταξύ της φύσης και της ανθρώπινης καινοτομίας. Όπως κάθε πλάσμα στη φύση, έτσι και ο πετρίτης είναι ένα μικρό κομμάτι ενός μεγαλύτερου σχεδίου, όπου τα φυσικά του χαρακτηριστικά χρησιμεύουν ως έμπνευση για την ανάπτυξη της τεχνολογίας.

 «Δόξα σ’ Αυτόν που τελειοποίησε τα πάντα και έβαλε σε ένα μικρό πλάσμα ένα μυστικό που οδήγησε την ανθρωπότητα σε τεράστια ανάπτυξη.»

 Ο πετρίτης μας διδάσκει ότι η φύση παραμένει ο μεγαλύτερος δάσκαλος και πηγή έμπνευσης, οδηγώντας μας σε λύσεις που αλλάζουν τον κόσμο.

Πηγή: Koolnews

Διεθνής Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, 9η Φεβρουαρίου

Γράφει ο Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Η επιγραφή, χαραγμένη στοιχηδόν σε αττικό αλφάβητο, καταγράφει τον απολογισμό των ταμιών της Αθηνάς και των άλλων θεών, οι οποίοι υπηρέτησαν το 398/7 π.Χ. όταν Επώνυμος Άρχοντας ήταν ο Ευθυκλής. (Μουσείο Ακρόπολης).

Η 9^η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως η Διεθνής Ημέρα ελληνικής γλώσσας. Είναι η ημέρα που απεβίωσε ο Εθνικός μας ποιητής, ο Διονύσιος Σολωμός.

Ο Διονύσιος Σολωμός είναι ο άνθρωπος που ανανέωσε τη διαχρονική ελληνική γλώσσα, παριστάνοντας με ζωντάνια διά του Ύμνου Εις την Ελευθερία, διά των Ελεύθερων Πολιορκημένων του Μεσολογγίου, και με άλλα γνωστά ποιήματά του, την πορεία της Εθνεγερσίας, συνδέοντας άρρηκτα τη φιλοπατρία, τη γλώσσα με την Ορθοδοξία, την παλληκαριά και τη λεβεντιά των Ελλήνων με την αυτοθυσία.

Γλώσσα, Πατρίδα, Θρησκεία, Ελευθερία, υμνεί ο Διονύσιος Σολωμός, ως ένα και τω αυτώ. Μήπως υπάρχει άλλη γλώσσα τόσο πλούσια, τόσο περιγραφική, τόσο παραστατική, τόσο επιδραστική, στις άλλες γλώσσες, στις επιστήμες, στους πολιτισμούς; Τιμή μας που γεννηθήκαμε Έλληνες, που μιλάμε τη Μητέρα των Ευρωπαϊκών Γλωσσών!

Όλοι οι Νεοέλληνες ποιητές και συγγραφείς, όπως και πάρα πολλοί αξιόλογοι ποιητές, συγγραφείς, ιστορικοί, αρθρογράφοι, εμπνεύστηκαν από τους Αρχαίους Έλληνες, αντλώντας πολλά στοιχεία από τον ελληνικό θαλάσσιο φλοίσβο, τον αιώνιο και τον άφθορο.

Αυτοί οι οποίοι είναι επηρεασμένοι από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία που μιλούν και γράφουν ελληνικά, που κατανοούν την ελληνική γλώσσα,  γνωρίζουν να σέβονται τον άνθρωπο, τη ζωή, τη φύση, τη δημιουργία.

Η παγκόσμια Φιλοσοφία, μέχρι σήμερα επηρεάζεται, ως προς τις αναλύσεις και ως προς την εξέλιξή της, από την αρχαιοελληνική γραμματεία. Όλοι σχεδόν οι όροι των επιστημών, έχουν είτε ελληνικές ονομασίες, είτε ελληνικές ρίζες.

Ο πλούτος της ελληνικής γλώσσας συνδέεται με την νοητική ικανότητα των Αρχαίων Ελλήνων. Οι πρόγονοί μας, πολυταξιδευτές και φιλόξενοι, έμποροι και ναυτικοί, απέκτησαν εμπειρίες και γνώσεις από τα βάθη των αιώνων, που έπρεπε να εκφραστούν. Ταυτοχρόνως η ανάμειξή τους με άλλους λαούς εμπλούτισε το λεξιλόγιό τους.

Σύμφωνα με μελέτες, η σκέψη κατευθύνει τη γλώσσα, ως μηχανισμό επικοινωνίας. Η νόηση συλλαμβάνει τις αφηρημένες έννοιες και τις μετατρέπει σε σάρκα και οστά επικοινωνίας.

 Γλώσσα και Γνώσεις είναι δίδυμες αδελφές. Όποιος δε μπορεί να διαβάζει με ύφος, αδυνατεί να εφαρμόζει τους αλληλοδιαδοχικούς μηχανισμούς, δηλαδή κατανόηση , εφαρμογή, αξιολόγηση, ανάλυση, σύνθεση. Γι΄αυτό οφείλουμε να μελετούμε την ελληνική μας γλώσσα, εάν θέλουμε να είμαστε ως προσωπικότητες, αντάξιοι των Ελλήνων προγόνων μας. 

Βαριά είναι η Ιερά παρακαταθήκη, αυτήν πρέπει να σηκώσουμε στους ώμους μας, ώστε να συνεχίσουμε την ιστορική μας πορεία. Λαοί που δεν γνωρίζουν την ιστορία και τη γλώσσα τους είναι καταδικασμένοι σε αφανισμό.

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Συγγραφέας, Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος    

«Γραψαι λάθος – Τυπογραφικά και όχι μόνο λάθη του Κυπριακού Τύπου – Οι αδυναμίες της 4ης Εξουσίας», του δημοσιογράφου Φίλιππου Στυλιανού

 

Παρουσίαση βιβλίου ΑΛΛΗΓΟΡΙΕΣ του Γιάννη Νικολάου

 

Πόσα κοστίζει αυτή η εγκυκλοπαίδεια;

 Γράφει ο Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Πόσα κοστίζει αυτή η εγκυκλοπαίδεια; Ρώτησα πριν από λίγες ημέρες ένα φίλο μου πωλητή βιβλίων. Η απάντησή του, ελάχιστα με εξέπληξε: -"Φίλε μου, ειλικρινά, τίποτα, δυστυχώς σήμερα οι άνθρωποι δε διαβάζουν". Τον ευχαρίστησα για την από οικονομικής απόψεως ειλικρινή του απάντηση.

Αποτελεί γεγονός ότι τα βιβλία δεν αγοράζονται και δε διαβάζονται, ελάχιστοι μελετούν. Συνεπώς, οικονομικώς, τίποτα δεν αξίζουν. Αξίζει, όμως, να εξετάσουμε σε βάθος πόσο εμείς αξίζουμε ποιοτικώς.

Η γνώση είναι αποτέλεσμα της μαθήσεως, η μάθηση είναι η φυσική συνέχεια της μελέτης βιβλίων. Γνώση είναι η φρόνηση, είναι το σύνολο των μαθήσεων. Τη γνώση την έχει καθορίσει και ο ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης: «Γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.»

Η γνώσις ετυμολογικώς πηγάζει από το ρήμα γι-γνώ-σκω, που σημαίνει ειδημοσύνη, δαημοσύνη, σύνεση, σοφία, συγκρότηση. Είναι ο προπομπός του γνώστη, δηλαδή αυτού που μελετά, που είναι σε θέση να γνωρίζει το παρόν και το μέλλον, τα συμβαίνοντα με τα αποτελέσματα, με τις συνέπειές τους.

Ο όρος γνώση, οδηγεί στο ρήμα γνωστεύω που δηλώνει την απόκτηση σύνεσης, φρονιμάδας. Οδηγεί, επίσης, στο ρήμα γνωστικεύω που σημαίνει σωφρονίζομαι. Όλα τα πάρα πάνω, δηλώνουν, με θλίψη, το γεγονός ότι σήμερα ο άνθρωπος τυρβάζει περί πολλών και άχρηστων.

Τα πλαστικά και νόθα, φθείρουν το φυσικό περιβάλλον αλλά προτού προκαλέσουν αυτή τη φθορά, έχουν φθείρει την ουσία του ανθρώπινου όντως, εκουσίως φυσικά, που είναι η γνώση.

Η γνώση ενισχύει τη νόηση, δυναμώνει την προσωπικότητα. Ο νοήμων άνθρωπος φροντίζει να μελετά, να αποκτά γνώσεις, με μελέτες από βιβλία, με μελέτες ως περιηγητής, ως ερευνητής. Δε σερφάρει, δεν αδρανοποιεί τη δύναμη της σκέψεώς του, με τις ώρες στο διαδίκτυο, δε σκοτώνει το μυαλό του με φαινομενολογίες.

Τα βιβλία είναι σχεδόν δωρεάν και δωρεάν. Οι βιβλιοθήκες, τα μουσεία, οι ιστορικοί και φυσικοί χώροι, είναι εδώ, μας περιμένουν υπομονετικά, έστω κι αν λάμπουμε διά της απουσίας μας.

Ο άνθρωπος που μελετά βιβλία, που μεταβάλλει τον εαυτό του σε «Παυσανία Περιηγητή», σε επιστήμονα ερευνητή, είναι σε θέση να συλλέγει γνώσεις και πληροφορίες, ως η μέλισσα τη γύρη!

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Συγγραφέας, Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος   

Τρίτη Ζωγραφική Έκθεση του Γιώργου Μιτίδη

Του Φοίβου Νικολαΐδη

Ο Γιώργος Μιτίδης μιλά για την τρίτη στη σειρά ζωγραφική του έκθεση και δηλώνει: «Αυτή η έκθεση είναι το αποτέλεσμα μιας εσωτερικής εξερεύνησης και ελευθερίας. Αποδίδω τις γυναικείες φιγούρες με μια αίσθηση αφαίρεσης της γραμμής και έντονο χρωματικό στοιχείο, αφήνοντας τη μαγεία του χρώματος να καθοδηγεί τη δημιουργία. Η ιστορία αυτή με συναρπάζει και ελπίζω να συγκινήσει και το κοινό».

Τρίτη ατομική έκθεση ζωγραφικής του διακεκριμένου σκιτσογράφου και ζωγράφου Γιώργου Μιτίδη, με τίτλο «ΜΟΥΣΕΣ».

Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2024, στη Γκαλερί “Γκλόρια” με την εισαγωγική ομιλία του καταξιωμένου ζωγράφου Ανδρέα Λαδόμματου.

Τα έργα της έκθεσης εστιάζουν στη γυναίκα ως μούσα και πηγή έμπνευσης, αναδεικνύοντας τη μαγεία και την πολυπλοκότητα της θηλυκής παρουσίας μέσα από τη προσωπική ματιά του καλλιτέχνη.

Οι εννέα μούσες ως θεές της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας προστάτευαν τις καλές τέχνες και τη δημιουργικότητα. Αποτελούσαν δε πηγή έμπνευσης των καλλιτεχνών για κάθε διανοητική, πνευματική και δημιουργική δραστηριότητα στο χώρο των τεχνών .

Ο όρος “μούσα” εξακολουθεί, να χρησιμοποιείται μεταφορικά μέχρι τις μέρες μας, συχνά για να δείξει ότι κάποια γυναίκα εμπνέει έναν καλλιτέχνη στη δημιουργικότητα του.

Ο Γιώργος Μιτίδης γεννήθηκε στον κατεχόμενο Τράχωνα, στη Λευκωσία. Από νεαρή ηλικία έδειξε το ταλέντο και την κλίση του προς την τέχνη. Μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών σπουδών του, σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στην Αθήνα, όπου ταυτόχρονα ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία ως σκιτσογράφος σε Αθηναϊκές εφημερίδες.

Επιστρέφοντας στην Κύπρο, εργάστηκε ως σκιτσογράφος στις περισσότερες Κυπριακές εφημερίδες και συμμετείχε σε διεθνείς εκθέσεις. Διακρίθηκε με το βραβείο “Work of Excellence” στη Διεθνή Έκθεση στο Ισραήλ και απέσπασε διεθνές βραβείο σε έκθεση στην Τουρκία με θέμα “Οι Κλιματικές Αλλαγές του Πλανήτη”.

Η ζωγραφική παραμένει η μεγαλύτερη του αγάπη. Η τρίτη αυτή έκθεση αποτυπώνει την καλλιτεχνική του εξέλιξη και τη μοναδική του προσέγγιση στη γυναικεία φιγούρα.Από αρχαιοτάτων χρόνων το γυμνό είναι διαδεδομένο στην τέχνη και η ιστορική του διαδρομή και εξέλιξη είναι παράλληλη με την ιστορία της τέχνης γενικά. Αν και μπορεί εύκολα να συνδεθεί με τον ερωτισμό, το γυμνό μπορεί να έχει διάφορες ερμηνείες και τα μηνύματα του να είναι πολύ διαφορετικά ανάλογα με τις κοινωνικές και πολιτιστικές αξίας κάθε κοινωνίας ξεχωριστά, όπως για παράδειγμα για τους Αρχαίους Έλληνες όπου το γυμνό αντιπροσώπευε τη διαχρονική ομορφιά, τη λεπτή αισθητική, την τελειότητα και την αρμονία ως δείγματα ηθικής αρετής.

Ο Μιχαήλ Άγγελος, ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες στην ιστορία της τέχνης ο οποίος άφησε ανεπανάληπτα γυμνά γλυπτά και ζωγραφικούς πίνακες, είχε πει χαρακτηριστικά: «Και ποιος είναι τόσο βάρβαρος ώστε να μην καταλάβει ότι το πόδι του ανθρώπου είναι πιο ευγενές από το παπούτσι του και το δέρμα του πιο ευγενές από αυτό του προβάτου με το οποίο είναι ντυμένος».

Ο Γιώργος Μιτίδης είναι από τους καλλιτέχνες εκείνους που απεικονίζουν το γυμνό σώμα, προσπαθώντας να αναδείξει μια διαφορετική εικόνα και να προσδώσει ένα αλλιώτικο νόημα. Έτσι, ενώ όλοι οι πίνακες του έχουν το ίδιο θέμα, δηλαδή τη γυναίκα σε μια ήρεμη, χαλαρωτική και γυμνή στάση, τα διάφορα συναισθήματα που δημιουργούν είναι διαφορετικά.

Οι συμβολισμοί και τα νοήματα που κρύβονται στη λεπτομέρεια κάθε πίνακα ξεχωριστά, μπορούν να αποδίδονται από τους ίδιους τους θεατές, οι οποίοι προκαλούνται, να κάνουν μόνοι τους τις προεκτάσεις τους. Έτσι παίζει με τα έντονα χρώματα, τις αποχρώσεις και τις στάσεις, που κατά βάθος μπορεί να παρουσιάζουν και στάσεις ζωής.

Οι καλλιτέχνες που ζωγραφίζουν γυμνά μοντέλα, σχεδιάζουν απτές φιγούρες. Στην περίπτωση του Μιτίδη, τα μοντέλα του, οι μούσες του προέρχονται μέσα από τη γόνιμη φαντασία του. 
Οι ειδικοί της ζωγραφικής λένε ότι το γυναικείο γυμνό ανήκει στη σφαίρα του Ωραίου παρουσιάζοντας την ομορφιά, η οποία μας δίνει χαρά, προκαλεί ενδιαφέρον, δημιουργεί συγκίνηση, απορία και μυστήριο.

Στην πράξη, το γυμνό αποτελεί ένα δύσκολο έργο είτε είναι πίνακας ζωγραφικής είτε είναι γλυπτό ή φωτογραφία γιατί το γυναικείο κορμί ειδικά, το υπέροχο αυτό θησαυροφυλάκιο της θηλυκότητας και της ομορφιάς κρύβει πολλά μυστικά.

Σίγουρα απαιτεί ειδική γνώση σε ουσιώδεις λεπτομέρειες και προσεκτική δουλειά, η οποία με το απαραίτητο ταλέντο, μπορεί να αποδώσει και να αναδείξει μυστικά του ανθρώπινου σώματος. Γι’ αυτό και λέγεται, ότι όποιος μπορεί να σχεδιάζει γυμνό, μπορεί να σχεδιάζει οτιδήποτε.

Ο Γιώργος Μιτίδης μπορεί και σχεδιάζει οτιδήποτε. Στα χέρια του οι φιγούρες γίνονται πίνακες και η καλπάζουσα φαντασία του σε ξεχωριστά έργα μουσών. Γνωστός και καταξιωμένος σκιτσογράφος, ασχολείται με τη μεγάλη, κρυφή του αγάπη τη ζωγραφική. Αυτή είναι η τρίτη του ατομική έκθεση, που αποδεικνύει ότι η εικαστική του αναζήτηση δεν θα σταματήσει εδώ.

Ζωγραφίζει άνετα γυμνές γυναικείες φιγούρες στην απόλυτα φυσική τους κατάσταση, χωρίς να εξιδανικεύει τις γραμμές, παρουσιάζοντας ατόφιο το αποτέλεσμα, αντιπροσωπευτικό του αυθόρμητου και αυθεντικού του χαρακτήρα. Όσοι γνωρίζουν τον Γιώργο Μιτίδι, εύκολα μπορούν να διακρίνουν το πηγαίο χιούμορ του, που κρύβεται πίσω από τις ωραίες χρωματιστές πινελιές του.

Οι δυνατότητες του είναι μεγάλες, όσο και οι εμπνεύσεις του που είναι ανεξάντλητες. Ξέρει πολύ καλά τη γλώσσα του σώματος η οποία παρουσιάζεται σταθερά σε όλους τους πίνακες του, διακρίνοντας συμβολισμούς με προέκταση τη ζωή και τον έρωτα.Η πλούσια χρωματική μπαλέτα του παρακινεί τη φαντασία. Οι χρωματικές του προτιμήσεις με γήινα και έντονα χρώματα που κυριαρχούν, συμφιλιώνουν τη ματαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης με τη φύση της και υπερασπίζονται την ιδέα ότι το γυμνό πρέπει να είναι αθώο, όση αναταραχή κι αν προκαλεί. Όλα τα έργα του χαρακτηρίζονται από μια γενναιόδωρη χρήση των χρωμάτων, τονίζοντας τη βεβαιότητα για ξεκάθαρες θέσεις και την ανάγκη για αναζήτηση άλλων παραμέτρων της ζωής.

Το γυμνό γυναικείο κορμί στα έμπειρα χέρια του Μιτίδη σμιλεύεται σαν γλυπτό και παρουσιάζεται σε πολυποίκιλες πόζες. Άλλοτε βαρύ με καμπύλες, λουσμένο στο φως, σε με μια ευδιάκριτη αγνότητα και άλλοτε ανάλαφρο σε αισθησιακή κίνηση, έτοιμο να προσφέρει αισθησιακό οξυγόνο, συγκινήσεις και ερεθίσματα.

Μερικοί πίνακες προσπαθούν να ταυτίσουν τη γυναίκα με τη χαρά του έρωτα και την ηδονή, παράλληλα όμως με μια έντονη συναισθηματική αγωνία. Αφαιρεί με μαεστρία την έννοια του ανήθικου ερωτισμού, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στην αγνότητα των συναισθημάτων, που προκαλούν οι πίνακες του.

Ο Γιώργος Μιτίδης προσπαθεί και τα καταφέρνει, κόντρα στα ταμπού, να δείξει και να κάνει αποδεκτή τη ‘γυμνή αλήθεια’, του γυναικείου σώματος, προκαλώντας τον ορθολογισμό του παρατηρητή.

Σέβεται αυτό που κάνει, γι’ αυτό και το υπηρετεί με αξιοπιστία. Ονειροπόλος αλλά και ρεαλιστής γνωρίζει καλά το νόμο της δυαδικής φύσης, τη διττότητα της ζωής και τις αποχρώσεις μεταξύ ωραίου και άσχημου. Θέλει τον αρμονικό συνδυασμό και των δυο καταστάσεων, για να υπάρχει αρμονία. Έτσι, στους πίνακες του, δεν κυριαρχεί μόνο η περίτεχνη ομορφιά, αλλά και το αντίθετο της, που δεν το θεωρεί ως κάτι το απωθητικό.

Αν και αυτοδίδακτος ζωγράφος, έμαθε αρκετά καλά, όλα εκείνα τα απαραίτητα ‘μικρά μυστικά’, που το βοηθούν να απλώνει στον καμβά τις ζωγραφιές του με ευκολία και επιτυχία.

Σεμνός και καλλιεργημένος, γεμάτος προβληματισμούς και καλλιτεχνικούς κραδασμούς αποτυπώνει στους ωραίους πίνακές του, τα συναισθήματα καθώς και τα προβληματισμούς της ζωής, που τον απασχολούν. Με πολλές ευαισθησίες, καλλιτεχνική δημιουργικότητα, αγάπη για τις τέχνες και τον άνθρωπο τον οποίο θέλει διακαώς να υπηρετήσει από το πόστο που τον έταξαν τα ταλέντα του.

Οι ευφάνταστες πινελιές του με τις ελεύθερες γραμμές απλώνονται με χάρη σε μια προσπάθεια ανακάλυψης των μαγικών στοιχείων που τέρπουν τις αισθήσεις. Στην κυριολεξία αποτυπώνουν ένα πλούσιο εσωτερικό κόσμο, που διψάει να εκφράσει τη δική του αλήθεια για τις παραμέτρους της ζωής.

Η ζωγραφική τον ταξιδεύει και η μαγεία της τέρπει τον συναισθηματικό του κόσμο, που παραδίδεται στις αυτούσιες περιπλανήσεις της ζωγραφικής.

Οδοιπόρος της απλής και στοχαστικής ζωής, η ακατανίκητη εσωτερική ώθηση και πνευματική ανάγκη, καθοδηγεί τη δημιουργικότητα του Γιώργου Μιτίδη. Η προσπάθεια του να ανακαλύψει την ομορφιά της εικαστικής δημιουργίας και να της δώσει το δικό του νόημα, αποτυπώνεται στα έργα του, που παραπέμπουν στον εσωτερικό κόσμο των συναισθημάτων, της χαράς, της αγαλλίασης και της ελπίδας.

Ο Γιώργος επιλέγει ένα θέμα, το επεξεργάζεται και το επαναλαμβάνει κατ’ εξακολούθηση, προκειμένου να αποκαλύψει όλες τις πλευρές του. Κάθε παραλλαγή του θέματος αποκαλύπτει μια καινούργια ιστορία. Κάθε μούσα αποτελεί ένα διαφορετικό αφήγημα. Αυτό το ερωτικό αφήγημα άλλοτε είναι σκοτεινό, άλλοτε χαρούμενο, μελαγχολικό ή προκλητικό, αλλά πάντα σαγηνευτικό. Μέσα από τις σειρές των έργων του, ο καλλιτέχνης μας ταξιδεύει σε διαφορετικούς μικρόκοσμους και αφηγείται χρωματιστές ιστορίες.

Μιλώντας για τη ζωγραφική του ο Γιώργος Μιτίδης αναφέρει: «Πάντα θεωρούσα τη ζωγραφική σαν την τέχνη των τεχνών. Ίσως γιατί η όραση είναι η μεγαλύτερη αίσθηση ίσως γιατί είναι μια διαχρονική τέχνη που έχει μια παγκόσμια γλώσσα και δεν ξεχωρίζει σύνορα και πατρίδες. Γεννήθηκα έχοντας μέσα μου αυτό το μικρόβιο της καλλιτεχνίας. Η αναζήτηση του ωραίου πάντα με συγκινούσε και με συγκινεί. Η τέχνη ήταν πάντα μέσα μου. Από παιδί με συγκινούσε η αναζήτηση του ωραίου. Ακόμα και όταν οι συνθήκες δεν μου επέτρεπαν να ασχολούμαι αποκλειστικά με τη ζωγραφική, η σκιτσογραφία υπήρξε ένα υποκατάστατο που κράτησε ζωντανές τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες».

Στο δύσκολο δρόμο του αγώνα της ζωής, της αναζήτησης του Ωραίου και του Καλού μέσα από την τέχνη, της περιπέτειας της σκέψης και ανακάλυψης του εσώτερου εαυτού μας, ευχές πολλές στον Γιώργο Μιτίδη, να’ ναι μακρύς ο δρόμος του γεμάτος έμπνευση, συναρπαστικές εμπειρίες και νέες επιτυχίες.

Σε πρώτο πλάνο τα δυο υπέροχα παιδιά του Γιώργου Μιτίδη, επιτυχημένα και τα δυο επαγγελματικά. Από αριστερά ο Παναγιώτης Μιτίδης και ο Σταύρος Μιτίδης, ένας ταλαντούχος στ' αχνάρια του πατέρα του, ο οποίος σε λίγα χρόνια θα μας καταπλήξει με τα έργα του!

Η ιδιοκτήτρια της Γκαλερί Γκλόρια Κασσιανίδου, ο ζωγράφος Ανδρέας Λαδόμματος και ο Γιώργος Μιτίδης.

Πολλοί οι φίλοι, γνωστοί και εκτιμητές του έργου του καλλιτέχνη έδωσαν το παρόν τους στη ζωγραφική έκθεση του Γιώργου Μιτίδη. Ανάμεσα σ' αυτούς και η Πόπη Νικολαΐδου.

Ο Πάμπος Χριστοδούλου με τη σύζυγό του Άννα, αδελφή του Γιώργου Μιτίδη.

Ταξιδεύουμε μέσα από τα έργα του Γιώργου Μιτίδη και ονειρευόμαστε τη ζωή και τις δυνατές στιγμές της.

Η όμορφη οικογένεια του Γιώργου Μιτίδη από αριστερά: Ισμήνη Μιτίδη, Γιώργος, Παναγιώτης και Σταύρος Μιτίδης.

Φοίβος Νικολαΐδης

Ιανουάριος 2025