Ο Άγιος Δημήτριος

Γράφει ο Δρ Ανδρέας Σοφόκλης

Ο Άγιος Δημήτριος είναι ένας από τους σημαντικότερους Ήρωες-Αγίους της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη, από πλούσια και επιφανή οικογένεια. Ήταν αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού. Ένας νέος με όλα τα εχέγγυα για επαγγελματική άνοδο, με σίγουρο μέλλον επιβολής και διακρίσεων. Αυτός είναι ουσιώδης λόγος για τον οποίο έχει ανέβει τόσο ψηλά στην ιεραρχία των Αγίων.

Ο Μυροβλύτης  έγινε πιστός στρατιώτης του Ιησού Χριστού πολύ νέος.

Με βαθιά σύνεση, με ταπείνωση, με ισχυρή θέληση, στήριξε με την μυσταγωγική του προσευχή τον Νέστωρα. Νέστωρας και Δημήτριος νίκησαν μαζί τον γίγαντα  Λύαίο, ξαναζωντανεύοντας τον τρανό στην πίστη Δαυίδ, κατανικώντας τον δικό τους Γολιάθ.

Η νίκη αυτή δηλώνει τη νίκη του Αύλου φωτός κατά του σκότους. Ο σκοτεινός όγκος είναι απολύτως αδύναμος μπροστά στη δύναμη του Αιωνίου Φωτός της γνώσεως της πίστης στον ένα και μοναδικό Τριαδικό Θεό.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης και οι απανταχού Ορθόδοξοι Χριστιανοί τον τιμούν τον επικαλούνται. Άνδρες και γυναίκες φέρουν το πανάξιο όνομά του.

Είναι σημαντικό, τη ζωή και την επί της γης πορεία Ηρώων και Αγίων μας, να τη διδάσκουμε στα παιδιά μας, τόσο ως οικογένειες όσο και ως Παιδαγωγοί-Εκπαιδευτικοί, όλων των βαθμίδων, ως παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό σύστημα.  

 Όταν τα παιδιά, από τη βρεφική ηλικία συνηθίζουν στις ονομαστικές εορτές Αγίων, τις ημέρες που τιμώνται ήρωες να παρευρίσκονται και να προσεύχονται στις εκκλησίες, στις επετείους, όταν συμμετέχουν στις εκδηλώσεις τιμής, τότε αποκτούν σωστά ηθικά διδάγματα. Αυτά τα παιδιά της Ελληνορθόδοξης ηθικής, είναι η Μαγιά, σύμφωνα με τον Μακρυγιάννη, του Ορθόδοξου Ελληνισμού. Είναι αυτά τα παιδιά που στην ώρα του καλέσματος για αγώνες σηκώνουν, μπροστάρηδες το ανάστημά τους και σώζουν τον ελληνισμό από εχθρικές επιβουλές. 

Είναι αυτοί που αγωνίστηκαν το 1940, το 1955, όταν άλλοι έψαχναν αφορμές μη συμμετοχής. Είναι αυτοί που το 1974 αντέταξαν τα στήθη τους στους Τούρκους εισβολείς με τις δικές τους θυσίες. Είναι αυτά τα παιδιά που θρέφονται πνευματικώς με το παράδειγμα Αγίων, όπως ο Άγιος Δημήτρης. Οργανώνουν ορθοδρομικώς τις ζωές, τις οικογένειες, τα δικά τους παιδιά, ως φυσικοί συνεχιστές, ξεπερνώντας τους Λαιστρυγόνες και νικώντας τους Κύκλωπες της ζωής.

Δρ Ανδρέας Σοφόκλης

Συγγραφέας, Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος

Η Γέφυρα του Γοργοπόταμου

A symbol of success in unity over a common goal

Ο Γοργοπόταμος παραμένει σύμβολο επιτυχίας στην ενότητα για έναν κοινό στόχο

Gorgopotamos is a village in central Greece, located near the city of Lamia. Is named after the river Gorgopotamos which flows through the area (its name means in Greek "the rushing river"). Over the village we can find the homonymous bridge that connects the two slopes of Oiti and the national railway connecting Athens and Salonika.
Ο Γοργοπόταμος είναι χωριό στην Κεντρική Ελλάδα, κοντά στη Λαμία. Πήρε το όνομά του από τον ποταμό Γοργοπόταμο (“ορμητικό ποτάμι”) που διαρρέει την περιοχή. Πάνω από το χωριό βρίσκεται η ιστορική ομώνυμη γέφυρα, που ενώνει τις δύο πλαγιές της Οίτης και διαπερνά η σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών - Θεσσαλονίκης.

The area is known for its scenic landscapes, featuring the Oeta Mountains, dense forests, and the Gorgopotamos River, which flows through the region. The village itself is small but charming, offering a peaceful environment and a look at traditional Greek rural life.
Η περιοχή είναι γνωστή για τα γραφικά τοπία της, με τα βουνά Οίτη, τα πυκνά δάση και τον ποταμό Γοργοπόταμο, που διαρρέει την περιοχή. Το ίδιο το χωριό είναι μικρό αλλά γοητευτικό, προσφέροντας ένα γαλήνιο περιβάλλον και μια ματιά στην παραδοσιακή ελληνική αγροτική ζωή.

One of the most glorious pages of contemporary Greek history was written on this bridge. The Gorgopotamos Bridge sabotage is one of the most significant acts of resistance in Greece during World War II.
Εδώ γράφτηκε μια από τις ενδοξότερες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Η δολιοφθορά στη Γέφυρα του Γοργοποτάμου είναι μια από τις πιο σημαντικές πράξεις αντίστασης στην Ελλάδα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

The blowing up of the Gorgopotamos railway bridge on November 25, 1942 still stands as the greatest and most courageous moment of resistance to the German occupation of Greece during World War II.
Η ανατίναξη της σιδηροδρομικής γέφυρας του Γοργοποτάμου στις 25 Νοεμβρίου 1942 παραμένει ως η μεγαλύτερη και πιο γενναία στιγμή αντίστασης στη γερμανική κατοχή της Ελλάδας κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

The iconic bridge, built in 1905, but it started officially operating in 1908. Its name became famous during World War II, when a team of British commandos together with Greek partisans, blew up the railroad bridge over the Gorgopotamos river on November 25, 1942 as part of Operation Harling and cut off the enemy-controlled route between Thessaloniki and Athens.
Η εμβληματική αυτή γέφυρα χτίστηκε το 1905, αλλά άρχισε να λειτουργεί επίσημα το 1908. Το όνομα της έγινε διάσημο κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν μια ομάδα Βρετανών καταδρομέων και Ελλήνων ανταρτών, ανατίναξαν τη σιδηροδρομική γέφυρα πάνω από τον ποταμό Γοργοπόταμο στις 25 Νοεμβρίου 1942 στο πλαίσιο της επιχείρησης με τον κωδικό “Χάρλινγκ” και έκοψαν την ελεγχόμενη από τον εχθρό οδό μεταξύ Θεσσαλονίκης και Αθήνας.The force available for the operation numbered 150 men: the twelve-strong British commandos, headed by Eddie Myers, and Chris Woodhouse, who would form the demolition team, and two Greek partisan groups, one led by General Napoleon Zervas (E.D.E.S.) by 52 men, and the other one under the command of Aris Velouhiotis, the leader of the Greek People’s Liberation Army (ELAS) by 86 men, who would provide cover and neutralize the guard.
Η διαθέσιμη δύναμη για την επιχείρηση αριθμούσε 150 άνδρες: η δωδεκαμελής βρετανική ομάδα καταδρομέων, με επικεφαλής τον Έντι Μάγιερς και Κρις Γουτχάους, που θα συγκροτούσε την ομάδα καταστροφής και δυο ομάδες Ελλήνων ανταρτών, η μια με ηγέτη τον στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα του «Εθνικού Δημοκρατικού Ελληνικού Συνδέσμου» (ΕΔΕΣ) με 52 αντάρτες και η άλλη υπό τη διοίκηση του Άρη Βελουχιώτη, αρχηγού του «Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού» (ΕΛΑΣ) με 86 αντάρτες, που θα παρείχαν κάλυψη και θα εξουδετέρωναν τη φρουρά.

They faced fierce opposition from the Italian and German guard consisted of 100 Italian and 5 heavily armed German soldiers, but managed to plant explosives and destroy the central section of the bridge.
Αντιμετώπισαν σφοδρή αντίσταση από 100 Ιταλούς και 5 βαριά οπλισμένους Γερμανούς στρατιώτες, της φρουράς της γέφυρας, αλλά κατάφεραν να τοποθετήσουν εκρηκτικά και να καταστρέψουν το κεντρικό τμήμα της γέφυρας.

The blast ruined two of the six piers of the bridge. Of the 150 men of the resistance who fought in Operation Harling, only four were injured while the bridge guard of Italian and German soldiers had lost 20 to 30 men. In retaliation, the German occupation forces executed publicly nine Greek patriots at the site of the damaged bridge.
Η έκρηξη κατέστρεψε δύο από τις έξι προβλήτες της γέφυρας. Από τους 150 άνδρες της αντίστασης που πολέμησαν στην επιχείρηση Χάρλινγκ, μόνο τέσσερις τραυματίστηκαν ενώ η φρουρά της γέφυρας των Ιταλών και Γερμανών στρατιωτών είχε χάσει 20 με 30 άνδρες. Σε μια πράξη αντιποίνων, οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής εκτέλεσαν εννέα Έλληνες πατριώτες δημόσια στο σημείο της κατεστραμμένης γέφυρας.

These groups, despite their ideological differences, worked together to carry out this daring mission. It was probably the only moment in modern Greek history where leftists (ELAS) and rightists (EDES) worked together for the good of the country.
Αυτές οι ομάδες, παρά τις ιδεολογικές τους διαφορές, συνεργάστηκαν για να φέρουν εις πέρας αυτή την τολμηρή αποστολή. Ήταν ίσως η μοναδική στιγμή στη σύγχρονη ελληνική ιστορία όπου αριστεροί (ΕΛΑΣ) και δεξιοί (ΕΔΕΣ) συνεργάστηκαν για το καλό της χώρας.

Unfortunately for the Greeks, it was the last time where ELAS (left wing rebels) and EDES (right wing rebels), the country's two major guerrilla forces, would cooperate militarily; within a month, the first clashes between ELAS and EDES forces occurred, a prelude of the open conflict that would erupt between ELAS and the other resistance groups in 1943, and a herald of the Greek Civil War from 1946 to 1949.
Δυστυχώς για τους Έλληνες, ήταν η τελευταία φορά που ο ΕΛΑΣ (αριστεροί αντάρτες) και ο ΕΔΕΣ (δεξιοί αντάρτες), οι δύο μεγάλες αντάρτικες δυνάμεις της χώρας, συνεργάστηκαν στρατιωτικά. Μέσα σε ένα μήνα σημειώθηκαν οι πρώτες συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, προοίμιο της ανοιχτής σύγκρουσης που θα ξεσπούσε μεταξύ του ΕΛΑΣ και των άλλων αντιστασιακών ομάδων το 1943, και προάγγελος του ελληνικού εμφυλίου πολέμου από το 1946 έως το 1949.

Nestled amidst the serene landscapes, Gorgopotamos Bridge stands as a symbol of historic resilience and architectural brilliance. The area around the bridge has been designated a national monument.
Ανάμεσα στο γαλήνιο τοπίο, η γέφυρα του Γοργοποτάμου ορθώνεται ως σύμβολο ιστορικής ανθεκτικότητας και αρχιτεκτονικής λαμπρότητας. Η περιοχή γύρω από τη γέφυρα έχει χαρακτηριστεί εθνικό μνημείο.

Today, the Gorgopotamos Bridge stands restored and serves as an enduring testament to the courage and ingenuity of those who fought for freedom. Visitors can walk across this historic structure, soak in the panoramic views, and reflect on its storied past. The Gorgopotamos Bridge offers a poignant glimpse into a pivotal moment in history.
Σήμερα, η γέφυρα του Γοργοποτάμου στέκεται ανακαινισμένη και λειτουργεί ως διαρκής απόδειξη του θάρρους και της ευρηματικότητας όσων αγωνίστηκαν για την ελευθερία. Οι επισκέπτες μπορούν να περπατήσουν σε αυτή την ιστορική δομή, να απολαύσουν την πανοραμική θέα και να αναλογιστούν το ιστορικό παρελθόν της. Η Γέφυρα του Γοργοπόταμου προσφέρει μια συγκλονιστική ματιά σε μια κομβική στιγμή της ιστορίας.

Gorgopotamos Bridge, set amidst the picturesque landscape, is renowned for its unparalleled architectural design and historical significance. One of its most striking features is the combination of stone and metal in its construction, creating a harmonious blend of natural and industrial elements that reflect the ingenuity of its builders.
Η Γέφυρα του Γοργοποτάμου, που βρίσκεται μέσα στο γραφικό τοπίο της περιοχής, φημίζεται για τον απαράμιλλο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και την ιστορική σημασία της. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά της είναι ο συνδυασμός πέτρας και μετάλλου στην κατασκευή της, δημιουργώντας έναν αρμονικό συνδυασμό φυσικών και βιομηχανικών στοιχείων, που αντικατοπτρίζουν την εφευρετικότητα των κατασκευαστών του.

The bridge was blown up again on October 13, 1944 by the Germans. The new bridge was built in 1948. The bridge, which has been rebuilt in 1948, is a symbolic monument to the resistance.
Η γέφυρα ανατινάχτηκε ξανά στις 13 Οκτωβρίου 1944 από τους Γερμανούς. Η γέφυρα που έχει ξαναχτιστεί το 1948, αποτελεί συμβολικό μνημείο της αντίστασης.

The bridge's arches are particularly noteworthy, showcasing intricate masonry work that has withstood the test of time, offering visitors a glimpse into the engineering prowess of the era. Another distinctive characteristic of the Bridge is its integration with the surrounding environment.
Οι καμάρες της γέφυρας είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτες, παρουσιάζοντας περίπλοκη τοιχοποιία, που έχει αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου, προσφέροντας στους επισκέπτες μια ματιά στη μηχανική δεξιότητα της εποχής. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της Γέφυρας είναι η ενσωμάτωσή της με το περιβάλλον.

On November 29, 1964, about 5,000 people gathered at the site to attend the ceremony for the 22 years since the blown up. When the crowd was leaving, a landmine exploded, killing 13 people, among them a 12-year-old girl, Kiki Liakopoulou from Domokos. 51 people were injured, several in serious condition.
Στις 29 Νοεμβρίου 1964, περίπου 5.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο σημείο για να παρακολουθήσουν την τελετή για τα 22 χρόνια από την ανατίναξη. Όταν το πλήθος έφευγε, εξερράγη νάρκη, σκοτώνοντας 13 άτομα, ανάμεσά τους και μια 12χρονη, η Κική Λιακοπούλου από τον Δομοκό. Τραυματίστηκαν 51 άνθρωποι, αρκετοί σε σοβαρή κατάσταση.

The findings of the investigating authorities stated that it was an old American landmine used by the army during the Civil War which had been placed there a long time ago.
Τα ευρήματα των ανακριτικών αρχών ανέφεραν ότι επρόκειτο για μια παλιά αμερικανική νάρκη ξηράς που χρησιμοποιούσε ο στρατός κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου και η οποία είχε τοποθετηθεί εκεί εδώ και πολύ καιρό.

The bridge was reconstructed in 1948. It is 211m long and 30m high. On the small neighbouring hill, an anniversary ceremony is held with the gathering of representatives of the government and of resistance unions so as to honour the achievement of the 25th November 1942, that expresses the unity in the fight during the years of the Occupation.
Η γέφυρα ανακατασκευάστηκε το 1948. Έχει μήκος 211 μέτρα και ύψος 30 μέτρα. Στο μικρό ύψωμα, που βρίσκεται σε απόσταση λίγων μέτρων, πραγματοποιείται επετειακή συγκέντρωση εκπροσώπων της πολιτείας και αντιστασιακών οργανώσεων, για να τιμηθεί το κατόρθωμα της 25ης Νοεμβρίου 1942, που εκφράζει εκτός των άλλων και την Ενότητα του αγώνα των χρόνων της Κατοχής εναντίον των δυνάμεων της βίας.

Amidst captivating landscapes, you'll find a harmonious mix of past and present, intertwining natural splendours and modern trends.
Ανάμεσα σε μαγευτικά τοπία, θα βρείτε έναν αρμονικό συνδυασμό του παρελθόντος και του παρόντος, που συνδυάζουν τα φυσικά μεγαλεία και τις σύγχρονες τάσεις.

Every year on the 25th of November people gather to pay their respects to all soldiers of the Second World War.
Κάθε χρόνο στις 25 Νοεμβρίου ο κόσμος συγκεντρώνεται για να αποτίσει φόρο τιμής σε όλους τους στρατιώτες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

The area around the bridge is rich in biodiversity, making it an excellent location for bird watching. The bridge also serves as a starting point for several hiking trails that offer stunning views of the area’s landscape.
Η περιοχή γύρω από τη γέφυρα είναι πλούσια σε βιοποικιλότητα, καθιστώντας την εξαιρετική τοποθεσία για παρατήρηση πουλιών. Η γέφυρα χρησιμεύει επίσης ως αφετηρία για πολλά μονοπάτια πεζοπορίας που προσφέρουν εκπληκτική θέα στο τοπίο της περιοχής.

This landmark has a unique charm, as it is nestled within lush vegetation, providing a serene and picturesque setting. The bridge is a popular spot for photographers, particularly at sunrise and sunset, when the light enhances its rustic beauty. In the picture, Georgia Pollou, Popi Nicolaidou and Rita Markou, in the local cafe reflet on the past.

Αυτό το ορόσημο έχει μια μοναδική γοητεία, καθώς είναι φωλιασμένο μέσα σε πλούσια βλάστηση, προσφέροντας ένα γαλήνιο και γραφικό σκηνικό. Η γέφυρα είναι ένα δημοφιλές σημείο για τους φωτογράφους, ιδιαίτερα την ανατολή και τη δύση του ηλίου, όταν το φως ενισχύει τη ρουστίκ ομορφιά της. Στη φωτογραφία η Γεωργία Πούλλου, Πόπη Νικολαΐδου και Ρίτα Μάρκου στην καφετέρια της περιοχής, συλλογίζονται το παρελθόν.

Travelling - Ταξίδια

Οικογένεια, ορισμός και αξίες

 Γράφει ο Δρ Ανδρέας Σοφόκλης

Οικογένεια είναι το σύνολο των ανθρώπων που απαρτίζεται από τον πατέρα, από τη μητέρα από το/τα παιδί/διά. Έχουν είτε με εξ` αίματος είτε με υιοθεσία δεσμό, τα τέκνα μετά των γονέων τους και κατ` επέκταση τούτου, κατοικούν υπό την ίδια στέγη.

Ο όρος Οικογένεια προέρχεται από το Οίκος + Γένος. Οίκος σημαίνει το ίδιο κτίσμα, στο οποίο κατοικούν οι άνθρωποι, πατέρας-μητέρα-παιδί/διά. Ταυτοχρόνως, βεβαίως, δηλώνει το αυτό γενεαλογικό δέντρο. Ο Οίκος δηλώνει τη Ράτσα, γι` αυτό στην Παλαιά Διαθήκη, όπως και σε γραπτά Κείμενα αναφέρεται ότι ο/η τάδε κατάγεται από τον τάδε Οίκο και διαφορετικά ο Οίκος του Τάδε. Η Γενεά δηλώνει την Καταγωγή από τις γενεές της μητέρας, αυτό το συναντούμε συχνά σε ομιλίες έγκριτων πνευματικών Ορθόδοξων ομιλητών. Οίκος και Γενεά συνθέτουν την Καταγωγή, δηλώνουν την Πατρική και τη Μητρική καταγωγή και ως φυσικό θετικό αποτέλεσμα, τον χώρο Καταγωγής, δηλαδή την Πατρίδα.

Η Οικογένεια δηλώνει τα: Όμαιμο, Ομόγλωσσο, Ομόθρησκο, Ομότροπο (= Ήθη, Έθιμα, Αξίες, Αρχές, που περνούν από γενεά σε γενεά). Ο όρος Οίκος συμφώνως προς την ετοιμολογία προέρχεται από το ρήμα Οικώ που σημαίνει Κατοικώ και έχει τη σημασία των: γενεά, οικογένεια, σόι, τζάκι. Αυτό το ερμηνεύει και ο Όμηρος στον διάλογο του Λεβεντόπαιδου γιου του Οδυσσέα Τηλέμαχου με τον Μενέλαο. Όταν ο Μενέλαος ρωτά τον Τηλέμαχο ποιος είναι αυτός του απαντά: «Είμαι ο γιος του Οδυσσέα του γιου του Λαέρτη, έτσι λέει η μάνα μου», το λέει σημαίνει πολλά, δηλαδή το δηλώνει, η μάνα επειδή η μάνα είναι η πηγή της συνέχειας των γενεών με όλα τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά.

Τρανά παραδείγματα Οίκων + Γενεών ιστορικών μέχρι και σήμερα βρίσκονται στην Παλαιά Διαθήκη (αναφέρονται αρκετά κατά τη διάρκεια της γαμήλιας Ορθόδοξης Θρησκευτικής Τελετής), σε Ιστορικές Κοινότητες της Κύπρου, της Ελλάδας, Ιστορικές Οικογένειες πλοιοκτητών και πολλών άλλων, αποφεύγω να δώσω τέτοια επίθετα, επειδή είναι αρκετά και σεβαστά, φοβούμενος να μην αφήσω σημαντικά χωρίς να τα καταγράψω.

Οικογένεια είναι όταν τα νέα ζευγάρια συνεχίζουν να παντρεύονται με τον θρησκευτικό γάμο. Συνεχίζουν τις πατροπαράδοτες αρχές, με σεβασμό, με αλληλεγγύη. Όταν τοποθετούνται μακριά από πεποιθήσεις που αλλοιώνουν το όντως κύτταρο της Πατρίδας, της ευνομουμενοηθικής Κοινωνίας. Όταν ακολουθούν την πορεία των Ιστορικών Ευσεβών Οικογενειών της Παλαιάς Διαθήκης.

Η Οικογένεια είναι το Κύτταρο της Πατρίδας. Σ` αυτήν, ισχύει το Εμείς, όσες μπόρες κι αν εισβάλουν στη ζωή τους. Έχουν γερά κουπιά, ισχυρό κατάρτι. Τιμονιέρη δοκιμασμένο τον Ιησού Χριστό. Τα παιδιά μεγαλώνουν με τους παππούδες, με τις γιαγιάδες. Φωτίζονται από τις δικές τους γνώσεις και εμπειρίες. Τι κι αν κάνουν στα εγγόνια τους κάποια χατίρια, που πιθανόν να διαφωνούν οι γονείς, μητέρα και πατέρας. Αυτοί οι γονείς είναι τα παιδιά που οι παππούδες και οι γιαγιάδες μεγάλωσαν, είναι αυτά που θα γίνουν παππούδες και γιαγιάδες. Είναι αυτοί που τώρα, ως γονείς/κηδεμόνες, βρίσκονται στο μέσο, είναι ο σπόνδυλος της Οικογένειας, της Ράτσας=Οίκος της Γενεάς και οφείλουν να την κρατήσουν. 

Είναι αυτοί που διά του παραδείγματός τους οφείλουν να διδάξουν στα παιδιά τους όλες τις ήδη περιγραφόμενες αξίες, μαζί με τον σεβασμό. Είναι αυτοί που πρέπει, ως φόρο τιμής και ως μάθημα ζωής, για τα παιδιά τους, να έχουν στο τραπέζι, δίπλα τους, σε όλες τις χαρές, τους παππούδες και τις γιαγιάδες, αν όχι θα έχουν πιθανώς την τύχη των γονέων που όπως έβαζαν στη γωνιά του σπιτιού τον παππού ξεχασμένο και υποτιμημένο, το ίδιο έπραξε και ο γιος τους σε αυτούς όταν μεγάλωσε και αυτοί έφτασαν στα βαθιά γεράματα, το ίδιο θα πράττουν και τους ταιριάζει να πράττουν γι` αυτούς και τα παιδιά τους.

Τα παιδιά, τα εγγόνια για το δικό τους ψυχονοητικό όφελος, πρέπει να κρατούν το χέρι των παππούδων, των γιαγιάδων, των γονέων, όταν αυτοί φτάσουν στα βαθιά γηρατειά, είτε όταν έχουν την όποια σοβαρή ασθένεια, ώστε όλοι μαζί να ζουν και να διαβαίνουν τον κυκλικό δρόμο της ζωής. Αυτή είναι ασφαλής οδός, ώστε τα παιδιά, ως οι συνεχιστές, να μετατρέπονται σε οδηγούς για τα δικά τους τα παιδιά, για τη δική τους οικογένεια.

Γένος, σημαίνει τη φαμίλια, τις ρίζες, τις καταβολές, την καταγωγή. Γι` αυτό επιβάλλεται τα παιδιά να έχουν ως επώνυμο, αυτό των αρχικών τους προγόνων, για να έχουν και για να διδάσκονται από τους γονείς, από τους παππούδες, από τις γιαγιάδες την καταγωγή τους, αυτό όπως και τα οικογενειακά ονόματα, δίνουν κύρος και δύναμη στα παιδιά, διαφορετικά μοιάζουν με τα δέντρα π ου τους κόβουν είτε το σύνολο των ριζών τους είτε μέρος είτε μόλις αναπτύσσονται οι κλώνοι τους κόβουν και τα μετατρέπουν σε καλλωπιστικά για να γεμίζουν γωνίες.

Στην οικογένεια δε χωρούν εγωισμοί. Η Ιεραρχία είναι σεβασμός, είναι αξία πολύτιμη. Όποιος/όποια συνηθίζει στο πλαίσιο του σεβασμού και της πορείας της ιεραρχίας, γνωρίζει και πώς να είναι ηγέτης όπου αναπτυχθεί κοινωνικοοικονομικά, φτιάχνει δομημένη οικογένεια, απαρέγκλιτη από τις αρχές. Γι` αυτό η πλούσια ελληνική γλώσσα έδωσε τον όρο Οικογενειάρχης. Ο όρος αυτός σημαίνει τον ηγέτη που έχει Οίκο + Γένος τον σύζυγο που σχηματίζει τον Οίκο και τη σύζυγο που σχηματίζει τη Γενεά. Ο σύζυγος είναι ο Ηγέτης και η σύζυγος είναι η Βασίλισσα, η Αρχόντισσα, μαζί οδεύουν σταθερά και ισχυρά.

Ο σεβασμός στους ηλικιωμένους και η προσοχή στα λόγια τους προσφέρουν σοφία, τι κι αν δεν έχουν τις τεχνοκρατικές γνώσεις των παιδιών τους και των εγγονιών τους, αυτοί έχουν τη σοφία της ζωής. Στο σημείο αυτό επιστρέφουμε την προσοχή μας και πάλι στον Όμηρο, με τον Βασιλιά Πρίαμο, με τον Λαέρτη, με τον Διομήδη, στην Παλαιά Διαθήκη με τον Μωυσή, με τον Νώε, με τον Λωτ.

Σε μια εποχή στην οποία οι αξίες παραποιούνται, όπου πολλοί πιστεύουν ότι όλα πωλούνται και αγοράζονται σε τιμές ευκαιρίας, ας επαναφέρουμε αυτές τις αρχές μέσα στις οικογένειές μας, μέσα στις Κοινότητες. Εκεί και όπου ισχύουν ας τις προβάλουμε.

 Επειδή ίσως θεωρηθώ συντηρητικός, πίσω από τη σύγχρονη εποχή, απλά θα θέσω προς προβληματισμό, εάν γνωρίζουμε τις εκατοντάδες στην Κύπρο, τα εκατομμύρια στον Κόσμο ράκη από τις εξαρτησιογόνες ουσίες, τους αριθμούς των βιασμένων κοριτσιών, αγοριών, γυναικών, τους αριθμούς των εξαρτημένων από τα κινητά, από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τους αριθμούς των επαγγελματιών μισθοφόρων, τους αριθμούς των θυμάτων του σκότους της νύκτας, τους αριθμούς των άστεγων, τους αριθμούς των ασθενών με ψυχολογικά νοσήματα και τα βαθύτερα αίτια αλλά και των φανταχτερών φώτων της ημέρας και της νύκτας.

Τους αριθμούς αυτών που πιστεύουν πως ό,τι λάμπει είναι και χρυσός, τους αριθμούς των θυμάτων του τζόγου, τους αριθμούς των διαλυμένων οικογενειών, με θύματα τα παιδιά, με τους αριθμούς όσων «ξαναφτιάχνουν» τη ζωή τους με περιπτώσεις που θέτουν στο περιθώρια τα παιδιά τους από τον/τους προηγούμενο/νους γάμο/μους, τους αριθμούς όσων πάσχουν από μεταδοτικά νοσήματα λόγω αμελούς ζωής, τους..τους…τους. 

Όλους αυτούς συν συν συν με όλες τις τραγικές συνέπειες για όλα τα μέλη των Οικογενειών τους και ποτέ κανείς και καμία να μην πει ότι όλα αυτά δε συμβαίνουν και δε θα συμβούν στη δική μου οικογένεια, αυτή η δήλωση είναι η κύρια παγίδα.

Οι αρχές που μας κράτησαν τόσους αιώνες είναι το απάνεμο λιμάνι, είναι η ασφαλής οδός. Ας τους δώσουμε, μέσα από την Οικογένεια, τη δομή και αυτά που αξίζουν για να πορευθούν με ασφάλεια. Ας μάθουμε και ας διδάξουμε εμπράκτως τα νέα παιδιά, μέσα από την Οικογένεια, να αποφεύγουν τις Οδυσσειακές Σειρήνες, που αφήνουν μόνο, ως συνέπειες, σάπια οστά.

Οι πόλεμοι που διεξάγονται και οι εισβολές, με όποιους τρόπους και με όποιες μεθόδους, ποια πραγματικά αίτια έχουν; Το χρήμα; Τα κέρδη; Αν ήταν αυτά δε θα τους έκαναν, αφού οι ζημιές είναι τεράστιες. Επιβάλλεται να διεισδύουμε, ερευνητικά, μέσα στους αιώνες, μέσα στις καταβολές, για να ανακαλύπτουμε το σήμερα και το κάθε σήμερα των πολέμων, των συγκρούσεων που συνδέεται με το Οίκος + Γένος, όπως και οι φιλίες και οι συμμαχίες.

Όποιοι και όποιες θέλουν να διαδραματίσουν, ως ενοποιητικά στοιχεία ρόλο στην ειρήνη, στη συνεργασία, αλλά και να ζήσουν και να συνεχιστεί ο δικός τους Οίκος = Γένος, δηλαδή τα δικά τους παιδιά, η δική τους Κοινωνία, η Πατρίδα τους που είναι κατ` ουσία όλα αυτά, μαζί, βεβαίως με τις ρίζες τους προγόνους που συναποτελούν, όπως ήδη έχει σημειωθεί το Ράτσα και Γενεά κινούνται στα: Γνωρίζω κι Εφαρμόζω, αλλιώς είτε δούλοι είτε ράκη γίνονται είτε αφανίζονται.

Κλείνοντας, εκτιμώ, πως όταν δύο νέοι άνθρωποι, ενώνουν τις ζωές τους αυτό σημαίνει, ότι ενώνουν τις καρδιές και τις ψυχές τους όχι μόνο ο άνδρας και η γυναίκα αλλά και οι γονείς/κηδεμόνες του νέου Ορθοδόξως ευλογημένου ανδρογύνου. Ο μόνος ρόλος που έχουν να διαδραματίζουν, ως γονείς- ΟΔΗΓΟΙ είναι αυτοί να δίνουν συνεχώς και αδιαλείπτως στα συζευγμένα τέκνα τους το ορθόδοξο μεταξύ τους παράδειγμα αγάπης, οπότε με τέτοιους γονείς είναι περιορισμένες οι πιθανότητες διαζυγίων. 

Κυρίως όταν όλοι εκκλησιάζονται και όλοι αποτελούν μια γροθιά ορθόδοξης χριστιανικής αλληλεγγύης.

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Συγγραφέας, Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος

«Ζέτα Αιμιλιανίδου 1954 – 2022»

 Παρουσιάστηκε την Πέμπτη στο Προεδρικό Μέγαρο το βιογραφικό έργο «Ζέτα Αιμιλιανίδου 1954 – 2022»

Το βιβλίο καταγράφει τη ζωή, την προσωπικότητα και την προσφορά της εκλιπούσας Υπουργού Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, η οποία άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά της στη δημόσια ζωή της Κύπρου.

Η πρωτοβουλία για την έκδοση ανήκει στο Διοικητικό Συμβούλιο του TechIsland, του μεγαλύτερου επιχειρηματικού συνδέσμου στον τομέα του ICT στην Κύπρο, με περισσότερα από 300 μέλη. Το βιβλίο παρουσιάστηκε σε κλειστή εκδήλωση, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, Νίκου Χριστοδουλίδη, καθώς και σημαντικών πολιτικών προσωπικοτήτων, συγγενών και φίλων της οικογένειας Αιμιλιανίδου.

Στον δικό του χαιρετισμό ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης μίλησε για την πολιτικό Ζέτα Αιμιλιανίδου, η οποία τύγχανε αναγνώρισης, σεβασμού και αποδοχής από όλο τον κόσμο και κέρδισε με τη δουλειά της την εμπιστοσύνη και την αγάπη σχεδόν όλων των πολιτών της χώρας μας.

Μίλησε για τον άνθρωπο Ζέτα, που ήταν άνθρωπος ακέραιος, συνεπής, ειλικρινής, εργασιομανής πάνω από όλα και ευσυνείδητος, που ποτέ δεν φειδόταν χρόνου και κόπου και πολλές φορές, εις βάρος της οικογένειάς της, προσέγγιζε το κάθε θέμα με πνεύμα προσφοράς, θυσίας, αλτρουισμού και ενσυναίσθησης.

Αναφέρθηκε στην υποδειγματική και μεγαλειώδη, όπως είπε, υπηρεσία της στις δύσκολες, κρίσιμες περιόδους όπως η περίοδος της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας, όπου εργαζόταν μανιωδώς και άοκνα μαζί με τους συνεργάτες της για εξεύρεση τρόπων βοήθειας, εξυπηρέτησης και προώθησης μεταρρυθμίσεων και πολιτικών αποφάσεων.

«Υπήρξε ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση, την πιο κατάλληλη στιγμή, ο πολιτικός, που υπερέβαινε κομματικές διαφορές και αγκυλώσεις, που έβλεπε την πολιτική ως προσφορά παρά ως καριέρα, πόσω μάλλον σαν εξουσία. Υπήρξε ο πολιτικός που ο κάθε Πρόεδρος θα ήθελε στο κυβερνητικό σχήμα. Ένας πολύτιμος συνεργάτης που ενέπνεε ασφάλεια και σιγουριά σε προϊσταμένους και υφιστάμενους», ανέφερε.

Ο ΠτΔ μίλησε για τη συνεργασία τους όταν ήταν Κυβερνητικός Εκπρόσωπος και Υπουργός Εξωτερικών και για τις μάχες της στο Υπουργικό Συμβούλιο για τα θέματα που αφορούσαν το Υπουργείο της σε μια δύσκολη οικονομική κατάσταση για τη χώρα μας. Πρόσθεσε ότι γνώριζε θέματα κανονισμών, διαδικασιών και νομοθεσίας και είχε πάντα έντονο ενδιαφέρον για την πορεία των θεμάτων που αφορούσαν το Κυπριακό και τις διαπραγματεύσεις.

«Η Ζέτα αγαπούσε την Κύπρο και τους ανθρώπους της και αυτό ήταν έκδηλο σε κάθε της κουβέντα και σε κάθε συναναστροφή μαζί της», είπε.

Για το βιβλίο του Χαραλάμπου Κασκάνη είπε ότι σκιαγραφεί με σεβασμό και διακριτικότητα τόσο την οικογενειακή της ζωή όσο και την έντονη δράση και ανάμειξή της στα κοινά της χώρας και στον δημόσιο βίο και ισορροπεί άψογα ανάμεσα στην προσωπική και την πολιτική ζωή, χωρίς να ετεροβαρεί, διατηρώντας, την ίδια στιγμή, ένα ανάλαφρο αφηγηματικό ύφος και παραθέτοντας όλα τα γεγονότα που συνθέτουν την προσωπικότητα της αγαπημένης μας Ζέτας. 

O γιος της Ζέτας Αιμιλιανίδου, Αχιλλέας Αιμιλιανίδης, ευχαρίστησε εκ μέρους της οικογένειας όσους συνέβαλαν στην έκδοση του βιβλίου και όσους παρευρέθηκαν στην εκδήλωση.

Σημείωσε ότι για τον ίδιο η πιο σημαντική ιδιότητα της Ζέτας είναι αυτή της μητέρας, παρά ως τεχνοκράτη ή πολιτικού. Όπως είπε χαρακτηριστικά, από την μέρα που γεννήθηκε κουβαλά την ιδιότητα του γιου του Κωστάκη και της Ζέτας και αυτή την ιδιότητα θα κουβαλάει μέχρι την μέρα που θα πεθάνει. Σε αυτούς, πρόσθεσε οφείλει το ζην αλλά και το ευζήν.

Ο συγγραφέας Χαράλαμπος Κασκάνης στην ομιλία του ανέφερε ότι ζητούμενο του βιβλίου «ήταν η σκιαγράφηση της ζωής και του έργου της Ζέτας Αιμιλιανίδου, μέσα από στιγμές, γεγονότα και αφηγήσεις ανθρώπων, που είτε συνέβαλαν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα της και επηρέασαν τον τρόπο σκέψης της, είτε εμπνεύστηκαν από τη χαρισματική της προσωπικότητα».

Ο κ. Κασκάνης ανέφερε μεταξύ άλλων ότι η Ζέτα Αιμιλιανίδου υπήρξε χωρίς αμφιβολία μια πολύ επιτυχημένη Υπουργός, υπηρετώντας τον τόπο και τον άνθρωπο, από ένα νευραλγικής σημασίας Υπουργείο, σε συνθήκες πολύ δύσκολες και πρωτόγνωρες.

Σημείωσε ότι μέσα από το βιβλίο αναδείχθηκε ότι ποτέ δεν κρύφτηκε πίσω από διαδικασίες ή δυσλειτουργίες του δημοσίου για να μην κάνει εκείνο που πίστευε ότι έπρεπε να γίνει. Είπε επίσης ότι σε συνθήκες που απαιτούσαν εγρήγορση, συλλογική προσπάθεια και ανάληψη ευθύνης, ηγήθηκε με το παράδειγμά της, εργάστηκε ακούραστα για να υλοποιηθούν πολιτικές και να διεκπεραιωθούν αποφάσεις.

«Δεν ήθελε και ποτέ δεν ζήτησε να τύχει διαφορετικής μεταχείρισης επειδή ήταν γυναίκα. Εντυπωσίαζε τους συνομιλητές της με την ευστροφία και το χιούμορ της. Με την ευθύτητά της και την επιμονή να βρει την καλύτερη δυνατή λύση σε κάθε πρόβλημα», σημείωσε.

Πρόσθεσε ότι αν διαφωνούσε με κάτι, δεν υπήρχε περίπτωση να σιωπήσει, όποιοι κι αν ήταν οι συνομιλητές της.

«Η Ζέτα Αιμιλιανίδου έδωσε μαθήματα αξιοπιστίας και αξιοπρέπειας, εντιμότητας και ήθους. Και το έκανε σε περιόδους κρίσης του πολιτικού συστήματος και αμφισβήτησης του πολιτικού προσωπικού», ανέφερε. 

Στην εκδήλωση, ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κύπρου, Πέτρος Παπαπολυβίου, είπε ότι το βιβλίο αναφέρεται σε έναν ξεχωριστό άνθρωπο και για μια σημαντική γυναίκα της Κύπρου.

Σημείωσε ότι ο Χαράλαμπος Κασκάνης έγραψε μια υποδειγματική βιογραφία που δεν είναι σε καμιά περίπτωση αγιογραφία, χωρίς βερμπαλισμούς και υπερβολές, με σεβασμό στη βιογραφούμενη αλλά και στη δική του υπογραφή, αποδίδοντας μια κατά το δυνατόν πλησιέστερη και αντικειμενικότερη συνοπτική προσέγγιση της ζωής, του έργου της και της προσφοράς της Ζέτας Αιμιλιανίδου.

 Σε χαιρετισμό του ο Βαλεντίνος Πολυκάρπου, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του TechIsland έκανε λόγο για μια πολιτικό που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά της στη δημόσια ζωή και συνέβαλε στη διαμόρφωση του μέλλοντος της Κύπρου με το όραμά της, την αφοσίωσή της και την ακλόνητη επιθυμία της να υπηρετήσει το κοινό καλό.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην εξαιρετική της συμβολή στη θέσπιση καινοτόμων πολιτικών για τον τομέα της τεχνολογίας, όπως την άδεια εργασίας για συζύγους υψηλά καταρτισμένων επαγγελματιών από τρίτες χώρες.

«Η Ζέτα Αιμιλιανίδου πίστεψε βαθιά στο όραμα ότι η Κύπρος έπρεπε να αναπτύξει τον τομέα της τεχνολογίας», σημείωσε. Κατάφερε με όραμα και αποφασιστικότητα, όπως ειπε, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να κάνει πράξη μια πολιτική που άλλαξε τα δεδομένα. Το αποτέλεσμα, όπως είπε, ήταν η δημιουργία ενός μακροπρόθεσμου πλαισίου που θεμελιώνει, συμβάλλει και υποστηρίζει την ανάπτυξη της Κύπρου ως κόμβο; τεχνολογίας και καινοτομίας.

Επιπλέον, είπε, η πολιτική αυτή αποτέλεσε ουσιαστικό παράδειγμα της συνεργασίας μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για το ευρύτερο καλό της χώρας.

ΚΥΠΕ