Tuesday, February 10, 2009

One Hundred Years without Darwin are Enough

The following essay was published in
Evolution: Oxford Readers (1997)
By G. G. Simpson

Suppose that the most fundamental and general principle of a science had been known for over a century and had long since become a main basis for understanding and research by scientists in that field. You would surely assume that the principle would be taken as a matter of course by everyone with even a nodding acquaintance with the science. It would obviously be taught everywhere as basic to the science at any level of education. If you think that about biology, however, you are wrong.

Evolution is such a principle in biology. Although almost everyone has heard of it, most Americans have only the scantest and most distorted idea of its real nature and significance. I know of no
poll, but I suspect that a majority doubt, disbelieve, or violently oppose its clear truth without a hearing and on no basis more rational than prejudice, dogma, or superstition. Many school and not a few college teachers either share that irrationality or evade teaching the truth of evolution from other motives. That is a main reason why…only a minority of us have fully entered the world into which Darwin led us.

This irrational prejudice is a problem, and a very serious one, for our educational system and for the whole dream of developing the enlightened citizenry on which the ideal of democracy depends. It is not enough, then, simply to state, as I have, that everyone should enter the world into which Darwin led us. Some more personal and practical thought must be given to why everyone should enter it, why they have not, and what can be done about it. There are deep and tangled roots that cannot be followed in one short chapter, but I shall here attempt a superficial examination, at least, centered on the educational system where much of the impediment and the greater part of the hope are inherent.

Let me begin with some personal reminiscences. I want to talk especially about high schools. It still seems to me that primary schools are the places for simple routine, learning the indispensables of reading, writing, arithmetic, and association with one's peers in a disciplined situation. Colleges should be the places for the deepening of special intellectual interests, for their broader integration, and for the laying of a basis for some complex vocations. That leaves high schools as the places most appropriate for encountering special interests and for starting some intellectual orientation.
Read full article

Darwin’s theory holds that environmental effects lead to varying degrees of reproductive success in individuals and groups of organisms. Natural selection tends to promote adaptation in organisms when necessary for survival. This revolutionary theory was published in 1859 in Darwin’s now famous treatise On the Origin of Species by Means of Natural Selection.



Σαν σήμερα πριν 200 χρόνια γεννήθηκε ο Κάρολος Δαρβίνος (1809 -1882), η μεγάλη επιστημονική προσωπικότητα του 19ου αιώνα που με τη δημοσίευση των θεωριών του, 50 χρόνια αργότερα, έμελλε να συγκλονίσει όλη την ανθρωπότητα.

Η πάλη του σπέρματος

Πριν από 150 χρόνια

Φέτος γιορτάζουμε την επέτειο 150 ετών από την έκδοση του πιο σημαντικού ίσως βιβλίου που έχει γραφεί στην ιστορία της ανθρωπότητας: «Περί της Καταγωγής των Ειδών», του Αγγλου φυσιοδίφη Κάρολου Δαρβίνου. Ενώ άλλα σημαντικά βιβλία ερμηνεύουν την οικονομία, την πολιτική, τους φυσικούς νόμους κ.λπ., στόχος του βιβλίου του Δαρβίνου ήταν να απαντήσει επιστημονικά σε ένα πολύ πιο σημαντικό ερώτημα:

Ποιο είναι το νόημα της ζωής; Γιατί είμαστε αυτό που είμαστε;

Οι απαντήσεις που έδωσε ο Δαρβίνος δεν αφορούν μόνο τη φυσική μας ανατομία αλλά ακόμα και τους τρόπους συμπεριφοράς, τις συνήθειες και τη σκέψη μας. «Ολες οι προσπάθειες», γράφει ο διακεκριμένος ζωολόγος G.G.Simpson, «που έγιναν ώς το 1859 για να απαντηθεί το ερώτημα σχετικά με το νόημα της ζωής, είναι ανάξιες λόγου. Θα ήταν καλύτερο να τις αγνοήσουμε παντελώς».

Μέχρι τότε όλα τα ερωτήματα σχετικά με τη φύση του ανθρώπου ανήκαν αποκλειστικά στη δικαιοδοσία του Θεού. Με την έκδοση του βιβλίου του Δαρβίνου, ο Μεγαλοδύναμος εξαφανίστηκε από το προσκήνιο και την θέση του πήρε ο βιολόγος ο γενετιστής, ο παλαιοντολόγος, ο ανθρωπογεωγράφος, ο ζωολόγος. Φυσικά, οι αντιδράσεις ήσαν έντονες και συνεχίζονται και σήμερα, παρά το γεγονός ότι η επιστήμη τον δικαίωσε απόλυτα.

Οι αντιδράσεις στις απόψεις του Δαρβίνου τότε, όπως και τώρα, δεν οφείλονταν μόνο στο γεγονός ότι παραμέρισε τον Θεό από τα ανθρώπινα τεκταινόμενα. Εκανε και μια άλλη εξίσου αιρετική πράξη: Υποστήριξε ότι η μελέτη του ανθρώπου θα αποτελούσε εφεξής μέρος της μελέτης του ζωικού βασιλείου, γιατί δεν μπορείς να καταλάβεις τον άνθρωπο αν δεν καταλάβεις τα άλλα έμβια όντα -από τους στενούς συγγενείς του, όπως ο χιμπατζής μέχρι τους πολύ μακρινούς συγγενείς του, όπως ο σολομός. Και αυτή φυσικά η άποψη προκάλεσε -και προκαλεί- θύελλα αντιδράσεων μεταξύ όσων θεωρούν ότι υπάρχει μια ποιοτική διαφορά μεταξύ του ανθρώπου και των ζώων -ότι δηλαδή ο άνθρωπος έχει κάνει μια ουσιαστική «υπέρβαση», που τον έχει αποκόψει οριστικά από το ζωικό βασίλειο.

Η θεωρία του Δαρβίνου μπορεί να συνοψιστεί σε μία μόνο λέξη: Αναπαραγωγή. Αυτός είναι ο ένας και μοναδικός στόχος της ανθρώπινης ύπαρξης. Επιβιώνουμε για να αναπαράγουμε -η επιβίωση είναι το μέσο για την αναπαραγωγή και όχι το αντίστροφο. «Τα σώματά μας είναι απλές μηχανές επιβίωσης» γράφει ο γνωστός καθηγητής Βιολογίας Richard Dawkins, «αυτόματα οχήματα τυφλά προγραμματισμένα να αποθηκεύουν τα μόρια -γονίδια- που θα περάσουν στις επόμενες γενιές. («Το εγωιστικό γονίδιο», εκδ. «Τροχαλία»)

Η«πάλη του σπέρματος» και όχι η πάλη των τάξεων είναι ο μηχανισμός που εξηγεί τη βασανιστική πορεία μας, που ξεκίνησε πριν από χιλιάδες χρόνια και μας έφερε από τη σαβάνα της Αφρικής στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις Βρυξέλλες.

Γιατί μας αρέσει η ζάχαρη; Γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό παιδοκτονιών το διαπράττουν οι θετοί γονείς; Γιατί οι άνδρες βρίσκουν ελκυστικές τις ξανθιές; Γιατί οι γυναίκες προτιμούν τους επιτυχημένους; Δικαιώνει ο δαρβινισμός την επιβίωση του ισχυρότερου; Οδηγεί η εξελικτική διαδικασία στον σοσιαλισμό ή στον φιλελευθερισμό; Είναι ο ρατσισμός φυσικό φαινόμενο; Γιατί υπάρχει οικογενειοκρατία στην πολιτική; Γιατί οι μουσικοί και οι τραγουδιστές έχουν περισσότερους ερωτικούς συντρόφους σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό; Γιατί οι άνθρωποι των πόλεων φοβούνται τα φίδια περισσότερο από τις πρίζες -παρότι πολύ περισσότεροι έχουν πεθάνει από τις πρίζες παρά από τα φίδια; Ποιο ήταν το πραγματικό νόημα της «Ιλιάδας»; Γιατί τρώμε «του σκασμού» στις γιορτές; Πού διαφέρει η ανδρική από τη γυναικεία ζήλια;

Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα στα οποία η νέα αυτή στήλη αυτή θα προσπαθήσει να δώσει απαντήσεις τις επόμενες εβδομάδες και τους επόμενους μήνες. Πάντοτε, φυσικά, από τη σκοπιά της «πάλης του σπέρματος».

Κάρολος
Ελευθεροτυπία 10.2.2009

6 comments:

phlou...flis said...

και να σκεφτεί κανείς πως αυτή η θεωρία του περί εξέλιξης είναι καταχωνιασμένη σε χρονοντούλαπα. Χρόνια πολλά Κάρολε

Phivos Nicolaides said...

Phlou...flis. Έτσι, είναι Φώτη μου, τα χρονοντούλαπα γιατί υπάρχουν;

Anonymous said...

Φοίβο, η θεωρία του Δαρβίνου δεν παύει να είναι μία θεωρία. Φυσικά, είναι πολύ καλύτερη από τα παραμυθάκια της γένεσης των διαφόρων θρησκειών, αν σκεφτεί κανείς, ότι μόλις πρόσφατα έγραψε ένα βιβλίο ο Πάπας στο οποίο προσπαθεί να την καταρρίψει! Για μένα ο Δαρβίνος έθεσε ένα ακόμη λιθαράκι στη φιλοσοφική αναζήτηση της προέλευσης μας. Παράλληλα, βοήθησε καταλυτικά στην κατάργηση των θεοκρατικών καθεστώτων του σκοταδισμού. Κι αυτά δεν είναι καθόλου μα καθόλου αμελητέα επιτεύγματα...Καλό σου βράδι.

Phivos Nicolaides said...

Λεμέσια. Μήπως Λεμέσια μου, δεν είναι με τις διάφορες θεωρίες που λειτουργεί και δρα αυτός ο κόσμος;
Ανάλογα λοιπόν με τις επικρατούσες συνθήκες και τις ανάγκες (σκοπιμότητες) της εποχής επικρατούν και οι θεωρίες για τον υπαρξιακό μας κόσμο, που μας είναι τόσο άγνωστος και προσπαθούμε φιλοσοφικά να τον ερμηνεύσουμε...

cook said...

για να ειμαι ειλικρινης δεν με απασχολει καθολου το πώς έγινε ο κοσμος,μα το πού παει αυτος ο κοσμος....είτε κατα τον Δαρβινο,είτε κατα την εκκλησια η κατρακύλα είναι δεδομενη...

Phivos Nicolaides said...

cook. Το πού πάει ο κόσμος είτε κατά τον Δαρβίνο είτε κατά άλλους πάει κατ' ευχή...