Δίχως συλλογισμό

Τώρα βουλιάζουμε
γερασμένοι απ΄τις ρυτίδες
των ονείρων μας
αποκαμωμένοι
απο τις άδειες φλέβες
της καρδιάς
απ΄την αρπαγή των ανέμων
την ιδιοτέλεια του ύπνου,
το ξερίζωμα της αγάπης μας.
Τώρα δίχως συλλογισμό,
δίχως τα σύνεργα
στο ξέμπαρκο
της μνήμης το ταξίδι,
δεν σκάβουμε
τους κάμπους μας βαθιά,
ούτε μουσκεύουμε
της μοίρας μας
τ’ανέμπατο προζύμι.
Τώρα μονάχα ταξιδεύουμε
βαθιά λησμονημένοι,
χώρια η ψυχή του καθενός
χώρια κι η θύμηση του,
δίχως φιλιά
στο ξόδεμα της μνήμης
δίχως μιλιά
στο φώς της καλοσύνης.


Περικλής Χατζηστυλλής