Wednesday, September 30, 2015

Οι ζεϊμπεκιές του Καρούσου, τα κιτσαριά και η μαύρη εικόνα της Αγίας Νάπας

Γιώργου Καλλινίκου

Ιδιαίτερα περήφανος δηλώνει ο δήμαρχος Αγίας Νάπας για το πέμπτο ρεκόρ Γκίνες το οποίο πρόσθεσε ο τουριστικός δήμος. Μιλάμε γι’ αυτόν με τα περισσότερα άτομα που χόρεψαν το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας. Και πώς να μην είναι υπερήφανος ο άνθρωπος; Λίγο πράγμα είναι ένα χωριουδάκι να έχει γράψει το όνομα του πέντε φορές στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες; Μια με το συρτάκι, μια με τον καλαματιανό, μια με τον ζορμπά, μια με το ρωσικό χορό καλίνγκα και μια τώρα με το ζεϊμπέκικο. 

Χαράς ευαγγέλια για όλο το νησί. Τους έχουμε τρελάνει. Πληροφορίες της στήλης φέρουν τους υπεύθυνους του Βιβλίου Γκίνες να σκέφτονται ήδη να ανοίξουν γραφείο μόνιμα στην Κύπρο. Είδαν κι απόειδαν οι άνθρωποι, το χώνεψαν ότι είμαστε πρωταθλητές στα πανηγύρια. Σου λέει, τουλάχιστον, να γλυτώσουμε τα έξοδα του πήγαινε-έλα. Άκουσαν κιόλας το δήμαρχο Αγίας Νάπας να προαγγέλλει ότι του χρόνου θα πάνε και για έκτο ρεκόρ, οπότε σου λένε, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Υπάρχουν βλέπετε, ακόμη ένα σωρό χοροί για να σπάσουν στην Αγία Νάπα τα ρεκόρ τους. Καρσιλαμάς, Αντικρυστός, Σούστα, Συρτός, Τσάμικος, Χασάπικος, Πεντοζάλης, χορός του Ζαλόγγου… Ουπς, άκυρος ο τελευταίος, παρασύρθηκα. Αυτόν, μάλλον, θα πρέπει να τον χορέψουν… κάποιοι στο τέλος του κειμένου. Λέγαμε, λοιπόν, ότι από αυτό τον καταιγισμό των ρεκόρ δεν είναι μόνο ο δήμαρχος της Αγίας Νάπας που αισθάνεται υπερηφάνεια, αλλά προφανώς και πολλοί άλλοι σε διάφορα επίπεδα. Διότι αγαπητοί μου, αυτό το καρακιτσαριό, ήταν υπό την αιγίδα του Γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου, ενώ παρέστη για να απαθανατίσει το σπουδαίο γεγονός και ο αντιπρόεδρος του ΚΟΤ! Πιθανότατα, οι υψηλά ιστάμενοι θα αντιλήφθηκαν το γενικό όφελος που θα έχει στον τουρισμό η συγκομιδή τόσων ρεκόρ. Διότι θα σκέφτηκαν, ότι οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Ιάπωνες, οι Αυστραλοί, οι Βραζιλιάνοι πριν αποφασίσουν σε ποια χώρα θα πάνε να περάσουν τις διακοπές τους, προφανώς, μπαίνουν στο βιβλίο Γκίνες, διαβάζουν ποια χώρα έχει τα περισσότερα και τα πιο εντυπωσιακά ρεκόρ και σ’ αυτήν αποφασίζουν να πάνε. 

Βλέποντας λοιπόν, τόσα αγιαναπίτικα ρεκόρ και μάλιστα, όλα σχετιζόμενα με το χορό, θα σχηματίσουν την εντύπωση ότι σ’ αυτό τον τόπο, δεν περπατάμε αλλά κινούμαστε χορευτά και με φιγούρες. Φυσικά, δεν θα πέσουν και πολύ έξω οι άνθρωποι διότι η αλήθεια είναι ότι στις φιγούρες είμαστε άπιαστοι… Για να δούμε, όμως, και σοβαρά το θέμα, κάποιος πρέπει να υποδείξει στο δήμαρχο Γιάννη Καρούσο, ότι ούτε και με άλλα δέκα Γκίνες, ούτε και με άλλες «ευφάνταστες» ιδέες τύπου γέφυρας των ερωτευμένων ή πάρκου αγαλμάτων ή λεωφόρου επωνύμων μπορεί να αλλάξει την ωμή πραγματικότητα η οποία αποτυπώνεται σε δεκάδες ξένα έντυπα σχετικά με την Αγία Νάπα. 

Δημοσιεύματα τα οποία παρουσιάζουν την εικόνα ενός φτηνού ποιοτικά τουριστικού προορισμού, όπου κυριαρχούν τα οργιώδη πάρτι νεαρών, η ηχορύπανση των κλαμπς, η ευκολία πρόσβασης σε ναρκωτικά και νοθευμένα ποτά,. Όλα αυτά υπερκαλύπτουν και τα Γκίνες και όλα τα άλλα κιτσαριά για προβολή της Αγίας Νάπας. Καμία αντιγραφή δεν σώζει την κατάσταση. Ο κ. Καρούσος θίχτηκε πρόσφατα επειδή κάποια δημοσιεύματα εστίασαν την προσοχή σε πολλά από τα προαναφερθέντα. Έσπευσε, μάλιστα, να επιχειρήσει να δώσει άλλη εικόνα, ισχυριζόμενος ότι μόνο το 10% των τουριστών της Αγίας Νάπας είναι προβληματικοί και ότι η ισοπεδωτική εικόνα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. 

Ουδείς ισχυρίζεται, βεβαίως, ότι όλοι οι τουρίστες που επισκέπτονται το δήμο του είναι κακής ποιότητας. Ούτε, βεβαίως, και ότι όλοι οι ξενοδόχοι και λοιποί επιχειρηματίες που ασχολούνται με τον τουρισμό, επιλέγουν τουρίστες κακής ποιότητας. Κάθε άλλο. Υπάρχουν πολλά καλά ξενοδοχεία και αρκετοί επιχειρηματίες που επιδιώκουν την ποιότητα. 

Ωστόσο, ποια εικόνα μένει είναι που έχει σημασία. Και αυτή, δυστυχώς, είναι η κακή. Είναι αυτή με τους μανιακούς κράχτες που ανεξέλεγκτα ενοχλούν τους τουρίστες. Αυτή με τις επικίνδυνες γουρούνες και τα μηχανοκίνητα πατίνια που ξεπηδούν από κάθε στενό και είναι κίνδυνος θάνατος. Εκείνη με τα οργιώδη πάρτι σε παραλίες ή εν πλώ, τα οποία παρελαύνουν σε περίοπτη θέση σε ξένα ΜΜΕ. Εκείνη της νυκτερινής ζωής, με την ηχορύπανση σε μπυραρίες και κλαμπ, με τους νεαρούς τύφλα στο μεθύσι από τα νοθευμένα ποτά και τους ζαλισμένους που βρίσκουν εύκολη πρόσβαση σε ναρκωτικά. Εκείνη με τους καβγάδες και τους ξυλοδαρμούς νεαρών, καθώς και τους βιασμούς νεαρίδων. Εκείνη με την εργοδότηση (νόμιμη ή παράνομη) πολλων αλλοδαπών, οι οποίοι όντας χωρίς καμία προπαίδεια στο χώρο του τουρισμού, χαμηλώνουν τον πήχη της ποιότητας. Είναι ακόμη, εκείνη με τα σκουπίδια που διανθίζουν παραλίες και δρόμους μετά από κάθε τρελό πάρτι. 

Πριν να ρίχνει κάποιος ζεϊμπεκιές κύριε Καρούσο, πρέπει προηγουμένως να διασφαλίσει ότι έχει ρίξει μαγιά ποιότητας στο προϊόν που ψήνει. Πριν να κυνηγά τις «ευφάνταστες» ιδέες πρέπει να έχει εφαρμόσει απλές και ρεαλιστικές ιδέες, ώστε να αποκλείσει όλα εκείνα που αμαυρώνουν την εικόνα ενός τουριστικού προορισμού. Γενικώς, οι μαύρες εικόνες δεν καθαρίζουν ούτε με καλαματιανούς ούτε με καλίνγκες αλλά μόνο με ένα καλοσχεδιασμένο μάστερ πλαν ξεριζώματος όλων των αγκαθιών. Πριν από την «Ευδοκία» απαιτείται η ευταξία κύριε δήμαρχε…
Γιώργος Καλλινίκου
g.kallinikou@phileleftheros.com
Εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος»
Τρίτη, 29 Σεπτεμβρίου 2015

Ένας λαός για Γκίνες

Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου 
chrystalla@phileleftheros.com 
Ένας πολίτης αποφασίζει να κάνει το μεγαλύτερο κάτι με στόχο να κατακτήσει μια θέση στο βιβλίο ρεκόρ Γκίνες. Δεν ξέρω ποια ικανοποίηση προσφέρει αυτή η θέση, αλλά μάλλον είναι σημαντική για να το επιδιώκουν τόσοι πολλοί άνθρωποι. Οι οποίοι αναλώνουν πολλή φαιά ουσία για να βρουν ποιο ρεκόρ δεν κατακτήθηκε μέχρι σήμερα ώστε να ποντάρουν σε αυτό. Κι όταν βρουν την ιδέα αναλώνουν κόπο, χρόνο -και χρήμα πολλές φορές- για να πραγματοποιήσουν την ιδέα.

Οι ιδέες δε που προκύπτουν είναι εκπληκτικές. Η πιο πολυπληθής ομάδα για συρτάκι ή ζεϊμπέκικο φαντάζουν πολύ μπανάλ μπροστά στη μεγαλύτερη χτένα για σγουρά μαλλιά. Η οποία είναι κυπριακή κατάκτηση. Φτιαγμένη από αλουμίνιο, με μήκος 6 μέτρα και δύο εκατοστά (Φαντάζομαι παραμένει ακίνητη και για να χτενίσει κάποιος τα σγουρά του τα μαλλιά θα πρέπει να αφαιρέσει το κεφάλι του και να το κρατά στα χέρια περιφέροντάς το πάνω κάτω στη χτένα. Αλλά αυτό είναι μια μικρή λεπτομέρεια).

Ο πολίτης ικανοποίησε την επιθυμία του, πέτυχε τον στόχο του και θα μπορούσε να είναι μια ιδιωτική υπόθεση. Ο καθένας μπορεί να ονειρεύεται ό,τι γουστάρει και να επενδύει τις δυνάμεις του όπου θέλει. Γούστο του και καπέλο του. Όταν όμως στην όλη ιστορία εμπλέκεται κι ο πολιτιστικός λειτουργός του δήμου κι ο ίδιος ο δήμαρχος, ακόμα κι ο γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου, τότε το πράγμα αποκτά άλλες διαστάσεις και παύει να είναι ιδιωτική υπόθεση.

Στην περίπτωση της χτένας για τα σγουρά μαλλιά, πέρα από τις δηλώσεις που έκανε η πολιτιστική λειτουργός του τοπικού δήμου, έγινε μικρή τελετή όπου οι δικηγόροι του Γκίνες, απένειμαν στον πολίτη πιστοποιητικό για το επίτευγμά του, στην παρουσία του γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου και του δημάρχου.

Να υποθέσουμε ότι ο γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου ήταν εκεί υπό την προσωπική του ιδιότητα. Συντοπίτης, συγγενής, συμμαθητής… Γιατί, έστω κι αν τίποτα δεν αποκλείεται, δυσκολευόμαστε να δεχτούμε ακόμα πως τα ρεκόρ Γκίνες μπήκαν στην ατζέντα του Υπουργικού. Δεν δυσκολευόμαστε όμως καθόλου να αντιληφθούμε τον ρόλο του δημάρχου και της πολιτιστικού λειτουργού γιατί ο πολιτισμός για την Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι μια πολύ συγχυσμένη έννοια. Αρχίζει από πολυέξοδες όπερες και φτάνει σε γέφυρες για ερωτευμένους και χτένες για σγουρά μαλλιά.

Και σε αυτό θα μπορούσαμε να είχαμε μια θέση στο βιβλίο ρεκόρ Γκίνες. Στο οποίο όπου νά' σαι θα υπάρχει κυπριακό κεφάλαιο.
Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου
Εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος»
Τρίτη, 29 Σεπτεμβρίου 2015
 

Sunday, September 27, 2015

Με το φακό των λέξεων

Ελένης Αρτεμίου Φωτιάδου
Άνθρωποι που φοράνε δέρμα φιδιού. Που περιμένουν στη γωνία, στο επόμενο βήμα σου, για να πετύχουν τη φαρμακερή δαγκωματιά. Ανθρωπόμορφα εν τέλει όντα, που το πράσινο τέρας της Ζήλειας καθοδηγεί όλες τις υπόγειες διαδρομές τους. Που προσβάλλουν, διαβάλλουν και προπαντός …υποβάλλουν κάθε μέρα τα διαπιστευτήρια της μοχθηρότητάς τους. Αλίμονο σε αυτούς που θα ακούσουν το ανατριχιαστικό τους σφύριγμα πίσω από την πλάτη τους, που θα νιώσουν το σύρσιμο του θράσους και της μικροπρέπειας πάνω στα σκαλοπάτια της προσπάθειάς τους.

Αλίμονο, γενικά, σ΄αυτούς που προορίζονται να ξεπεράσουν τη γενικευμένη μετριότητα σε ανθρώπους, καταστάσεις, ιδέες, Γιατί με το να προσπαθούν, ξεβολεύουν όσους βολεύονται και αμείβονται τόσο πλουσιοπάροχα για τις φτωχές τους δωρεές στον στίβο της επιμονής. Και τι πιο εύκολο από μια γερή δόση σπίλωσης, από μια πισώπλατη μαχαιριά, από μια επιδέξια τρικλοποδιά στην κοπιαστική ανάβαση όσων αγωνίζονται και προχωρούν;

Και ξάφνου οι δρόμοι μετατρέπονται σε λασπωμένα λόγια, σε βρόμικα ποτάμια που απειλούν να πνίξουν τα ανυποψίαστα θύματα. Και θα πρέπει, σύμφωνα με τον Γερμανό φιλόσοφο Νίτσε, «…να είσαι θάλασσα, για να μπορείς να δέχεσαι ένα βρόμικο ποτάμι χωρίς να λερώνεσαι». Θάλασσα πλατιά, ήρεμη, ανεχτική, καλοσυνάτη. Να υψώνεσαι πάνω από το χώμα , να αγγίζεις τον ουρανό. Να σταυρώνεσαι και να μην πεθαίνεις.  Ένας μικρός… Θεός που κατανοεί, συγχωρεί ή ανάλογα αδιαφορεί και συνεχίζει τη φωτεινή του πορεία.

Πόσο εύκολο, όμως, είναι , από θνητός οδοιπόρος στις αλέες του πεπρωμένου σου, να γίνεσαι λευκό φτερό, να αγγίζεις δώματα αγγελικά , ειρηνικά; Να μη σε φτάνουν οι μικρότητες, μονάχα η μεγαλοπρέπεια μιας ψυχής διευρυμένης, απαλλαγμένης από τα αρρωστημένα σαρκώματα της συκοφάντησης και του ψεύδους; Ένας αγώνας διαρκής η ανύψωση του ανθρώπου, σαν αερόστατο που πρέπει να αποβάλει τα περιττά βάρη και να πλεύσει στα γαλάζια κανάλια του γλαυκού, γενναιόδωρου ουρανού.

«Φύσιν πονηρά μεταβαλείν ου ράδιον», απεφάνθη ο ποιητής Μένανδρος αιώνες πριν, διαπιστώνοντας ότι δεν είναι εύκολο να αλλάξει ένας κακός χαρακτήρας. Αυτό που μπορεί να αλλάξει, όμως, είναι η στάση μας απέναντι σε κακοπροαίρετες ενέργειες και κακοήθεις σχολιασμούς. Ο προβληματισμός έντονος πάντα και κοινός ανάμεσα στα λογής λογής θύματα των κλειδούχων του φθόνου: Αξίζει, άραγε, να αναλώνεται κανείς σε αναχαιτίσεις του πονηρού ή μήπως έτσι καθυστερεί τη δική του πρόοδο και ανάπτυξη; Και μήπως, στην προσπάθειά του κάποιος να « σκοτώσει» τον οποιοδήποτε εχθρό, τον κρατεί περισσότερο μέσα του, σε σημείο που να του γίνεται εμμονή και τροχοπέδη στο δικό του ταξίδι ζωής; 

Αν μαζέψεις τη λάσπη θα λερώσεις τα χέρια και τις σκέψεις σου. Κι αν σταθείς να αναμετρηθείς με λόγια καρφιά , θα πληγωθείς και θα ματώσεις. Καλύτερα, κατά τον Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω, «…να κρατάς τον εαυτό σου φωτεινό και καθαρό. Είσαι το παράθυρο απ΄όπου πρέπει να βλέπεις όλο τον κόσμο! »
Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου 

Thursday, September 24, 2015

Βαλσαμόχορτο: βάλσαμο του σώματος και της ψυχής

Karpasia
Πολυετής πόα... βλαστός όρθιος... ισχυρός.... πολύκλαδος.... φύλλα ελλειπτικά... μικρά επιμήκη... με στίγματα διαφανή τα οποία αποτελούνται από μεγάλους ελαιογόνους αδένες και με τα περιθώρια τους να ορίζονται από μαύρους αδένες και είναι.... το υπερεικόν των αρχαίων Ελλήνων...

Για το Διοσκουρίδη ήταν:
διουρητικό, εμμηναγωγό, αντιπυρετικό, κατά του τεταρταίου πυρετού όταν πίνεται με οίνο, αποτελεσματικό αντίδοτο σε δηλητηριώδη δαγκώματα, ιδανικό κατάπλασμα για την θεραπεία των εγκαυμάτων.

Για ον Ιπποκράτη ήταν:
ψυκτικό, αναλγητικό, σε περιπτώσεις λυγγώδους πυρετού, αναλγητικό, σε περιπτώσεις ρήξης της πνευμονικής αρτηρίας

Για τον Γαληνό ήταν:
διουρητικό, εμμηναγωγό, ξηραντικό, κατά των εγκαυμάτων, αποτελεσματικό ίαμα για την αντιμετώπιση της ισχιαλγίας.

Για τον Πλίνιο ήταν:
βελτιωτικό της ροής των ούρων, απαραίτητο στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της κύστης.

Για τον Αέτιo (ο οποίος βασίστηκε στα γραπτά του Γαληνού) καταπολεμούσε:
τη θλίψη, την ημικρανία, την ατονία, την ανορεξία, την επιληψία, τη μανία, τα εξανθήματα, τις στομαχικές διαταραχές, τους πυρετούς και όλα τα κακοήθη και καρκινώδη έλκη.

Για τον Παράκελσο ήταν:
άριστο ίαμα για την κατάθλιψη και όλες τις παρόμοιες παθήσεις, άριστο επουλωτικό, το hypericum των Λατίνων, το βαλσαμόχορτο των Ελλήνων και λόγω της μεγάλης επουλωτικής και αντισηπτικής του δράσης, το βάλσαμο της ψυχής.

Ο ρόλος του γνωστός από πολύ - πολύ παλιά.
Τα γραπτά κείμενα από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα πάμπολλα.Η θέση του στις δοξασίες των λαών ξεχωριστή. Οι προφορικές παραδώσεις που έχουν βρεθεί καταγεγραμμένες και αυτές πάμπολλες.

Το χρησιμοποιούσαν: οι Έλληνες, οι Πέρσες, οι Άραβες, οι Λατίνοι. Έτσι στην πορεία των χρόνων η λέξη «βάλσαμο» αποκτά την έννοια της ανακούφισης από κάθε πόνο.
Ήταν το βαλσαμόχορτο που επούλωνε τις πληγές των τραυματισμένων από σπαθιά κατά την αρχαιότητα.....

Ήταν το βάλσαμο των αρχαίων Σπαρτιατών...

Τι μαγικά στοιχεία συνθέτουν αυτό το βοτάνι;
Τι κρύβουν επιμελώς μέσα στα κύτταρά τους όλα αυτά τα ταπεινά χορτάρια; Από που αντλούν τη δύναμή τους;
Ας ρίξουμε μια κλεφτή ματιά και ας δούμε τα ενεργά συστατικά του βαλσαμόχορτου:

Φλαβονοειδή όπως: κατεχίνες, επικατεχίνη, κερκετίνη, ρουτίνη, υπεροσίδη. Φλωρογλουκινόλες, Πτητικά έλαια, Ρητίνες, Ξανθόλες, Υπερικίνες, οι πολύτιμες οργανικές ενώσεις, Ψευδο-υπερικίνες, hyperforin, Φαινολικά οξέα, Αιθέρια έλαια, Λουτεολίνη, Διαπιγενίνη, Ανθρακινόνες, Καρβοξυλικά οξέα, Κουμαρίνη, Καροτενοειδή, τόσα πολλά; ναι τόσο πολλά και τόσο πολύτιμα...και σήμερα;

Ναι και σήμερα το βαλσαμόχορτο χρησιμοποιείται:
για τη θεραπεία νευρικών και συναισθηματικών διαταραχών κάτι, που τα τελευταία χρόνια οδήγησε ειδικά στις Η.Π.Α στην αλόγιστη χρήση του υπό μορφή χαπιών για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης και έφτασε να ονομάζεται «εναλλακτικό Prozac». Οπωσδήποτε το βαλσαμόχορτο βοηθά ουσιαστικά στην αντιμετώπιση των μορφών της κατάθλιψης - αυτό έχει επιβεβαιωθεί και σε πρόσφατες έρευνες τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Αμερική και είναι γεγονός ότι φαίνεται να είναι πιο ασφαλές από τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα αλλά είπαμε....«Παν μέτρον άριστον» μην το ξεχνάμε αυτό...

για ήρεμο και αναζωογονητικό ύπνο καθώς και για την θεραπεία της αϋπνίας.
για την προστασία των κυττάρων του εγκεφαλικού φλοιού.
σε in vitro έρευνες έχει φανεί ότι το βαλσαμόχορτο έχει νευροπροστατευτικές ιδιότητες στα κύτταρα του εγκεφαλικού φλοιού...
για την προστασία από την νόσο Αλτσχάιμερ καθώς φαίνεται να καθυστερεί την εμφάνιση της νόσου. ίσως μελλοντικά -λένε οι ερευνητές -να συμβάλει και στη θεραπεία της.
για τον έλεγχο της ελαφριάς επιληψίας. Τα εκχυλίσματα του βοτάνου χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της...
για την θεραπεία τοπικών φλεγμονών καθώς ανακουφίζει από τη φαγούρα του δέρματος και από τις φλεγμονές οι οποίες έχουν προέλθει από νευροδερματίτιδες...

Ας δούμε όμως συνολικά τις βασικές δράσεις του οι οποίες είναι:
αντικαταθλιπτικές...
νευροπροστατευτικές...
αντιεπιληπτικές...
αντισπασμωδικές...
καταπραϋντικές...
διεγείρει την κυκλοφορία της χολής...
διουρητικές...
ηρεμιστικές...
παυσίπονες...
αντιϊικές...
αποχρεμπτικές...
εμμηναγωγές...
αντιφλογιστικές...
αιμοστατικές...
επουλωτικό των πληγών και των ελκών...
αντισηπτικές...
αντιμικροβιακές...
στυπτικές...
σπασμολυτικές...
ισχυρές αντινεοπλασματικές -έχει δειχθεί σε in vivo έρευνες...
αντιφλεγμονώδεις...
αντιοξειδωτικές...
αντιαγγειογενετικές...

Ιδανικό ίαμα για:
την κατάθλιψη...
τις αγχώδεις διαταραχές...
τη δυσεντερία...
το έλκος του στομάχου..
τις παθήσεις του γαστρεντερικού σωλήνα...
τις παθήσεις των αναπνευστικών αυλών...
τους ρευματισμούς και τα αρθριτικά...
τις πνευμονικές ενοχλήσεις και σε τους κολικούς...
τις παθήσεις του συκωτιού...
τις πληγές και τα έλκη...
τους σκώληκες...
τους ελώδης πυρετούς...
τη χρόνια κόπωση...
τη χρόνια καταρροή..
τις θρομβώσεις...
τον έρπητα....

Για το βαλσαμόχορτο που χρησιμοποιείται εδώ και δυόμιση (2500) χιλιάδες χρόνια σαν θεραπευτικό βότανο με αναμφισβήτητα θεραπευτικά αποτελέσματα δεν έχει καταγραφεί καμία σοβαρή παρενέργεια ούτε καν στη Γερμανία που καταναλώνονται εκατομμύρια δόσεις κάθε μέρα. Ποτέ δεν έχει αναφερθεί κάποια τοξικότητα, υπερδοσολογία ή σοβαρή παρενέργεια. Υπάρχουν όμως κάποιες προφυλάξεις που πρέπει οπωσδήποτε να παίρνουμε για το βαλσαμόχορτο. Η πιο γνωστή παρενέργεια του βαλσαμόχορτου είναι η φωτοτοξικότητά του. Η φωτοτοξικότητά του είχε παρατηρηθεί από αρχαιοτάτων χρόνων και οι πρώτοι που την παρατήρησαν ήταν οι βοσκοί.

Παρατήρησαν ότι κάποια από τα ζώα όπως τα πρόβατα που είχαν λεπτότερο δέρμα και λιγότερο τρίχωμα προσβάλλονταν πολύ πιο εύκολα από αυτά που είχαν παχύ τρίχωμα και πιο σκληρό δέρμα όταν έβοσκαν βαλσαμόχορτο. Αυτό συνέβαινε και συμβαίνει διότι το ηλιακό φως επιδρά με τις υπερικίνες του βοτάνου ωστόσο όταν κάποιος χρησιμοποιεί μικρές δόσεις από το βότανο δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα.

Τι πρέπει λοιπόν να προσέχουμε;
1) όταν έχουμε πάρει βαλσαμόχορτο δεν εκθέτουμε ποτέ τα μάτια μας απευθείας στο ηλιακό φως...

2) άτομα με ενδογενή ευαισθησία στην ηλιακή ακτινοβολία πρέπει να προσέχουν περισσότερο και να χρησιμοποιούν το βαλσαμόχορτο ή το βαλσαμέλαιο το βράδυ...
3) κάνουμε μασάζ και επαλείψεις με βαλσαμόχορτο τα βράδια...
4) πίνουμε τα αφεψήματά μας ή τα εγχύματα μας με βαλσαμόχορτο τα βράδια ενώ κατά τη διάρκεια της ημέρας που θα χρειαστεί να βγούμε στον ήλιο παίρνουμε μικρότερες δόσεις ...
5) όποιος παίρνει οποιοδήποτε φάρμακο πρέπει να ζητήσει την συμβουλή ειδικού πριν τη λήψη βαλσαμόχορτου...
6) δεν παίρνουμε βαλσαμόχορτο ποτέ μαζί με βαλεριάνα...
7) μαζί με δαχτυλίτιδα...
8) μαζί με πικροδάφνη...
9) άτομα με έλλειψη σιδήρου πρέπει να το αποφεύγουν και
10) άτομα που έχουν αλλεργία στο συγκεκριμένο βότανο...

Πότε και πως συλλέγουμε το βαλσαμόχορτο; Πως το χρησιμοποιούμε;
Στα μέσα του καλοκαιριού (τέλη Ιουνίου και μετά, ανάλογα την περιοχή) θα το βρούμε παντού ανθισμένο. Τα κίτρινά του άνθη φαίνονται από μακριά. Συλλέγουμε τις ανθισμένες κορυφές μαζί με φύλλα και βλαστούς.(όταν συλλέγουμε κάτι από τη φύση πάντα παίρνουμε όσο χρειαζόμαστε και πάντα μα πάντα πρέπει να σκεφτόμαστε ότι και την άλλη χρονιά θα χρειαστούμε. Έτσι πάντα πρέπει να μένουν τα άνθη που θα γίνουν ο σπόρος της επόμενης χρονιά). Στην συνέχεια τα αποξηραίνουμε στον ήλιο και τα τοποθετούμε σε σκουρόχρωμα βάζα ή σε λινατσένια σακουλάκια και τα αποθηκεύουμε σε σκοτεινό και ξηρό μέρος για όλο τον χειμώνα.

Αν έχουμε χρόνο και υπομονή κρατάμε 120g από τις ανθισμένες κορυφές για κάθε μισό λίτρο ελαιόλαδο και παρασκευάζουμε βαλσαμέλαιο. Το βαλσαμέλαιο γίνεται με έγχυση των λουλουδιών σε ελαιόλαδο και απευθείας έκθεση στον ήλιο για περίπου έξι εβδομάδες. Θα καταλάβουμε ότι είναι έτοιμο όταν θα έχει πάρει ένα παχύ κόκκινο χρώμα και αφού το στραγγίσουμε με ένα τουλπάνι ή ψιλό σουρωτήρι το τοποθετούμε σε σκουρόχρωμο μπουκάλι και το αποθηκεύουμε σε δροσερό ξηρό μέρος.

Το βαλσαμέλαιο είναι ένα λάδι αμέσου ανάγκης και δεν πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι...
μικρά τραύματα...
μικρά εγκαύματα...
μολύνσεις...
πονοκέφαλοι...
άγχος...
φαγούρες...
φλεγμονές...
τσιμπήματα εντόμων
μπορούν να αντιμετωπιστούν άμεσα με βαλσαμέλαιο...

Ας δούμε τώρα και μερικές εφαρμογές αυτού του βοτάνου που δικαίως έχει χαρακτηριστεί ως το βάλσαμο του σώματος και της ψυχής:

1) Κρυολόγημα:
για να προλάβουμε το κοινό κρυολόγημα απλά πίνουμε συχνά αφέψημα ή έγχυμα βαλσαμόχορτου μέσα στην διάρκεια του χειμώνα. Αν ήδη έχουμε κρυολόγημα πίνουμε ένα φλιτζάνι έγχυμα βαλσαμόχορτου πριν πάμε για ύπνο. Αν έχουμε ερεθισμένο λαιμό κάνουμε γαργάρες με έγχυμα βασλαμόχορτου.

2) Εμμηνόπαυση:
Το βαλσαμόχορτο είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικότερα βότανα στην παροχή βοήθειας στις γυναίκες που βρίσκονται στην εμμηνόπαυση. Έτσι δύο με τρία φλιτζάνια έγχυμα βαλσαμόχορτου την ημέρα:

μειώνει τις εφιδρώσεις...
μειώνει την ευερεθιστότητα...
μειώνει τις αϋπνίες...
μειώνει την νευρικότητα...
μπορεί να εξαλείψει την κατάθλιψη...

Μπορούμε να πίνουμε το έγχυμά μας και κατά την διάρκεια του γεύματός μας όταν νιώθουμε έντονη ανησυχία ή μεγάλη ευερεθιστότητα. Μπορούμε να κάνουμε ένα ζεστό μπάνιο που στο νερό της μπανιέρας σας θα έχουμε προσθέσει μερικές σταγόνες από αιθέριο έλαιο βαλσαμόχορτου...

3) Κατάθλιψη:
Οι έρευνες έχουν δείξει ότι το βαλσαμόχορτο μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά στην θεραπεία της ήπιας κατάθλιψης. Όμως συμβουλευτείτε τον βοτανολόγο σας αν παίρνετε και άλλα σκευάσματα. Το βαλσαμόχορτο μπορούμε να το παίρνουμε για την κατάθλιψη για μεγάλα διαστήματα. Να το σταματάμε και μετά να ξαναρχίζουμε. Δεν προκαλεί εθισμό και δεν φέρνει υπνηλία. Κάνουμε έγχυμα βαλσαμόχορτου και πίνουμε ένα έως τρία φλιτζάνια την ημέρα μαζί με το φαγητό.

4) Αϋπνία:
Αν υποφέρουμε από αϋπνίες το βαλσαμόχορτο μπορεί να μας βοηθήσει. Κάνουμε έγχυμα από το βότανο και πίνουμε ένα έως τρία φλιτζάνια την ημέρα, πίνοντας το ένα φλιτζάνι λίγο πριν κοιμηθούμε...

θα μας βοηθούσε και πάρα πολύ ένα ζεστό μπάνιο με βαλσαμόχορτο λίγο πριν να ξαπλώσουμε. Στο νερό της μπανιέρας μας σταλάζουμε μερικές σταγόνες από αιθέριο έλαιο βαλσαμόχορτου και απολαμβάνουμε τις ευεργετικές του ιδιότητες.

Στο βαλσαμόχορτο (όπως βέβαια και σε όλα τα βότανα) δεν πρέπει να γίνεται κατάχρηση και να ακολουθούνται οι υποδείξεις των ειδικών. Βέβαια ακόμα και η υπερβολική κατανάλωση νερού μπορεί να επιφέρει προβλήματα!

Μια ιστορία εμπειρίας:

Η γυναίκα μου είναι λάτρης του σπαθόχορτου. Κάθε καλοκαίρι με μεγάλη προσοχή μαζεύει τα άνθη του σπαθόχορτου και φτιάχνει σπαθόλαδο με ελαιόλαδο από τις ελιές μας. Ένα απόγευμα επισκευάζοντας μια ηλεκτρική συσκευή με το ηλεκτρικό κολυτήρι αυτό μου ξεφεύγει από το στήριγμα του και με καίει άσχημα το χέρι. Μηχανικά τρέχω προς το φαρμακείο ψάχνοντας για κάποια αλοιφή για εγκαύματα, όμως δεν βρίσκω κάτι. Εκεί με βλέπει η γυναίκα μου με ρωτά τι ψάχνω και της εξηγώ. Μου λέει γιατί δεν δοκιμάζεις το σπαθόλαδο; και έτσι και έκανα. Ήδη το χέρι μου είχε αρχίσει να βγάζει εκείνη την φουσκάλα του καψίματος και πονούσε. Έβαλα πάνω του σπαθόλαδο και το έτριψα απαλά. Ένοιωσα σαν ο πόνος να αυξάνεται αλλά είχε μια αίσθηση όχι ενοχλητική. Όπως όταν σου κάνουν μασάζ και ο πόνος είναι ευχάριστος, κάπως έτσι.

Πέρασαν οι ώρες βράδυασε και κάποια στιγμή μου λέει η γυναίκα μου πως πάει το κάψιμο. Τότε συνειδητοποίησα ότι το είχα ξεχάσει και αυτό έγινε γιατί τίποτα δεν με ενοχλούσε. Κοιτάω το χέρι μου όντως υπήρχε εκεί το άσπρο καμένο σημείο όμως όταν το άγγιζα πάνω δεν ένοιωθα καμιά ενόχληση. Έβαλα ξανά σπαθόλαδο για 3 μέρες, πρωί και βράδυ.....

Σήμερα αν κοιτάξει κανείς εκείνο το σημείο του χεριού μου δεν θα δει κανένα σημάδι όπως συνήθως αφήνουν τα καψίματα. Και αυτό το αποδίδω σίγουρα στις ευεργετικές ιδιότητες του σπαθόλαδου.

Πηγή: fytokomia.gr

Το χωριό Άγιος Αμβρόσιος Κερύνειας


Monday, September 21, 2015

Σας ευχαριστώ

Καίτης Κληρίδη 
Ήταν η πιο έντονη επιθυμία του πατέρα μου να δει την πολυαγαπημένη του Κύπρο επανενωμένη. Για αυτό είναι μεγάλη χαρά και τιμή για μένα που οι δυο ηγέτες, που είναι αφοσιωμένοι στην επανένωση και εργάζονται ακούραστα για να την πραγματοποιήσουν, είναι μαζί μας σήμερα για να τιμήσουν τον πατέρα μου εγκαινιάζοντας τη βιβλιοθήκη του.

Είναι πρέπον πιστεύω ότι η προσωπική βιβλιοθήκη και άλλα προσωπικά αντικείμενα του πατέρα μου έχουν βρει σπίτι στο Ίδρυμα Κώστα και Ρίτας Σεβέρη. Μακροί δεσμοί φιλίας και εκτίμησης συνδέουν τις δυο οικογένειές μας. Κάποιοι από σας θα θυμάστε ότι ο μακαριστός Ζήνωνας Σεβέρης, πατέρας του Κώστα, υπηρέτησε στο Υπουργικό Συμβούλιο του πατέρα μου όταν ανέλαβε ως Προεδρεύων της Δημοκρατίας εκείνες τις δύσκολες, επικίνδυνες και χαοτικές μέρες του 1974.

Το Κέντρο Εικαστικών Τεχνών και Ερευνών είναι το πρώτο δικοινοτικό μουσείο στην Κύπρο και αυτός είναι ασφαλώς ο σημαντικότερος λόγος για την επιλογή μου. Συμβολίζει την αφοσίωση στη συνεργασία, συμφιλίωση και επανένωση που συμβαδίζει απόλυτα με την πολιτική φιλοσοφία του πατέρα μου.

Ο πατέρας μου αγαπούσε την Κύπρο, ολόκληρη την Κύπρο και όλους τους ανθρώπους της. Αφιέρωσε τη ζωή του στην Κύπρο κάνοντας το καλύτερο για τον τόπο του, όπως το αντιλαμβανόταν.

Εργάστηκε ακούραστα για να γεφυρώσει τις διαφορές και να προωθήσει τη συμφιλίωση μεταξύ των Κυπρίων, και μέσα στην Ελληνοκυπριακή Κοινότητα και μεταξύ των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Μουσταφά Ακινζί είναι -πιστεύω- αφοσιωμένοι στην Κύπρο με τον ίδιο τρόπο. Και το γεγονός ότι είναι εδώ μαζί μας είναι η καλύτερη τιμή που μπορούμε να προσφέρουμε στον πατέρα μου. Είναι ακόμα ένα βήμα στην πραγματοποίηση του οράματός του για μια επανενωμένη, ευημερούσα Κύπρο σε μια Ενωμένη Ευρώπη.

Ευχαριστώ που είσαστε μαζί μας σήμερα, αλλά ακόμα πιο πολύ σας ευχαριστώ για την αφοσίωσή σας στην Κύπρο. Ευχαριστώ που μας δίνετε την ελπίδα ότι, παρόλο που ο πατέρας μου δεν έζησε να δει την Κύπρο επανενωμένη, εμείς που είμαστε εδώ σήμερα μπορεί να ζήσουμε αυτή τη μεγάλη στιγμή.

Καίτη Κληρίδη
[Από τον χαιρετισμό που απηύθυνε στα εγκαίνια βιβλιοθήκης Γλαύκου Κληρίδη στο Κέντρο Εικαστικών Τεχνών και Ερευνών (CVAR) στις 7.9.2015]
Εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» 20.9.2015

Με το φακό των λέξεων

Ελένης Αρτεμίου Φωτιάδου 
Ένας πλανήτης που πεινάει και διψάει για κατάπαυση πυρός σε όλα τα μέτωπα, γιορτάζει αύριο την Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης. Θα ανασυρθούν και πάλι οι γνωστές πομπώδεις διακηρύξεις, τα παχύρρευστα λόγια, την ώρα που η Μεσόγειος θα γίνεται Νεκρά Θάλασσα , ξεβράζοντας τα κουφάρια μιας ελπιδοφόρας συνέχειας. Οι πράξεις και τα λόγια μας επιχειρούν μεν, αλλά αδυνατούν να επιτύχουν την επίτευξη μιας πλήρους ταυτοποίησης, με τρόπο που να συνθέτουν τη φωτεινή προοπτική της ανθρωπότητας. Οι συρράξεις συνεχίζονται με αμείωτη ένταση, οι ζωές καταρρέουν μέσα σε ανελέητους βομβαρδισμούς, το αίμα των αθώων χύνεται καθημερινά, ακράτητος χείμαρρος στους δρόμους της καθημερινότητάς μας. Κι ο Φόβος, ανένδοτος και ακάθεκτος, διεισδύει με θράσος στα όνειρα, μετατρέποντάς τα σε τρομακτικούς εφιάλτες.

Προς τι λοιπόν οι «εορτασμοί»; Μήπως για να μας υπενθυμίσουνε απλώς την έλλειψή μας; Την ανεπάρκεια της υφηλίου, ίσως, σε αποθέματα αγάπης; Ή μήπως για να στήσουμε ξανά επί σκηνής τις γνωστές παραστάσεις συμπαράστασης προς τις ανυπεράσπιστες εκείνες υπάρξεις, που τις φλερτάρει ασύστολα και επίμονα ο θάνατος; Κι όταν πέσει η αυλαία ενός ακόμα δράματος, με σωρό τις μέρες να βυθίζονται στο φουρτουνιασμένο μας μυαλό ,θα πάρουμε ξανά τις μεταξωτές ζωές μας να σκουπίσουμε τη συγκίνηση και θα κινήσουμε για τον επόμενο εφησυχασμό μας. Και ο πόλεμος, ο κάθε πόλεμος θα μαίνεται και οι νύχτες μας θα μεγαλώνουν, θα βγάζουν νύχια και θα γδέρνουν το τρυφερό δέρμα της ειρήνης, καθώς θα τολμά ξανά και ξανά να φυτρώνει σαν δειλό και τρομαγμένο Αύριο στην άγονη διαδρομή της υφηλίου.

Άλλοτε πάλι σκέφτομαι πως επιβάλλονται οι τυμπανοκρουσίες. Μπορεί, με ένα δυνατό θόρυβο… απουσίας, να κινητοποιηθεί η… παρουσία! Και να επιτευχθεί εν τέλει, αυτό που δεν κατόρθωσαν οι πάμπολλες αιματοχυσίες και η… λογική του παραλόγου. Το δικαιούνται όλα αυτά τα αθώα θύματα, που σύρονται καθημερινά σε ένα αμφιβόλου αποτελέσματος βωμό θυσιών , τη στιγμή που οι ούριοι άνεμοι της πολυπόθητης εκεχειρίας είναι καλά κλεισμένοι μέσα στον ασκό ενός βαθιά τραυματισμένου μέλλοντος. Γι΄αυτό και επιμένουν να περνούν, στην καθημερινή οθόνη της πραγματικότητάς μας, εικόνες σε μουντή επανάληψη, εικόνες σε θλιβερές παραλλαγές , από το αγόρι εκείνο που ζωγράφισε στους στίχους του ο Νίκος Γκάτσος:

«Ζούσε κάποτε στον κόσμο τον αγιάτρευτο
ένα αγόρι ξεχασμένο και απροστάτευτο
Είχε ένα μικρό ταμπούρλο και το βάραγε
Τι ψυχή βασανισμένη να΄ταν άραγε;»


Ναι, τα παιδιά ήταν και εξακολουθούν να είναι τα μεγαλύτερα θύματα κάθε ηχηρής ένδειάς μας. Κάπου ανάμεσα στο κυνήγι της ισχύος και των συμφερόντων, διαβρώνεται η αυθεντικότητά μας. Και όσο χάνουμε αυτή την αρετή, τόσο πιο πολύ κατακερματίζεται και εξοστρακίζεται η εσωτερική μας γαλήνη. Κι εκεί ακριβώς ενεδρεύει η σύγκρουση , που σε επίπεδο πια εθνών, καθίσταται καταστροφική πολεμική , φρίκη και οιμωγή θανάτου.

Μοναδική ίσως ελπίδα, φάρος που αναβοσβήνει σε τρικυμισμένες θάλασσες του χάρτη μας, παραμένει η Παιδεία. Οι ιδέες, οι αρχές και οι αξίες καλλιεργούνται, φύονται αποκτούν νόημα στον χώρο της εκπαίδευσης, που μοιάζει πλέον να είναι το. ..μικρό , κραυγαλέο ταμπούρλο του αγοριού του Γκάτσου και το στερνό μας ίσως καταφύγιο. Ας ναυλώσουμε για το παρήγορο λιμάνι της ένα ακόμα επίμονο ταξίδι μας προς το φως. Και ας έχουμε για πυξίδα τους χαρακτηριστικούς στίχους του Γιάννη Ρίτσου:

«Όταν οι ουλές απ΄τις λαβωματιές
κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου
και μες στους λάκκους που’ καψε η πυρκαγιά
δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα
κι οι νεκροί μπορούν να γείρουν στο πλευρό τους
και να κοιμηθούν δίχως παράπονο
ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου
είναι η ειρήνη (Γ. Ρίτσου « Ειρήνη»)

Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου 

“Η ψυχολογική και κοινωνική στήριξη του παιδιού και έφηβου με καρκίνο και λευχαιμία”

Σαββάτο 26 Σεπτεμβρίου 2015
στην αίθουσα εκδηλώσεων στο κεντρικό κτίριο διοίκησης 
της Ελληνικής Τράπεζας 
(Γωνία Λεωφ. Λεμεσού & Λεωφ. Αθαλάσσας 200, 2025 Στρόβολος)

Thursday, September 17, 2015

Όνειρο στο κύμα το πανεπιστήμιο

Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου
Στα πλαίσια εορτασμών για τα 25χρονα του, το Πανεπιστήμιο Κύπρου, ανακοίνωσε πως θα τιμήσει, μαζί με την πρώτη αριστούχο απόφοιτο, τους Χριστόφορο Φωκαΐδη (υπουργό Άμυνας) και Χρίστο Χριστοφίδη (μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ και διευθυντή του γραφείου του προέδρου της Δημοκρατίας επί προεδρίας Δημήτρη Χριστόφια), οι οποίοι είναι απόφοιτοι του πανεπιστημίου.

Να υποθέσουμε πως είναι οι πιο επιτυχημένοι απόφοιτοι του πανεπιστημίου; Οι πιο καταξιωμένοι; Πώς μετράει το ανώτατο πνευματικό μας ίδρυμα την επιτυχία και την καταξίωση; Τι μηνύματα θέλει να στείλει στην κοινωνία; Πως αυτό που μετρά είναι να γραφτούμε νωρίς-νωρίς σε κάποιο κόμμα, αν θέλουμε να προοδεύσουμε και να είμαστε άξιοι τιμής και τα πτυχία να τα κάνουμε κορνίζα; Δεν υπάρχει ένας απόφοιτος αυτού του πανεπιστημίου που να πέτυχε κάτι σε κάποια επιστήμη, στην πληροφορική, στην οικονομία, στην αρχιτεκτονική, στη μαγειρική, στη ραπτική, κάπου τέλος πάντων, πλην της κομματικής πολιτικής;

Κι ας πούμε ότι δεν υπάρχει. Για ποιο ακριβώς λόγο τιμούνται οι Φωκαΐδης-Χριστοφίδης; Αν ανατρέξει κάποιος στα βιογραφικά των δύο αντρών θα δει πως διετέλεσαν και οι δύο πρόεδροι των φοιτητικών κομματικών οργανώσεων -ο ένας της Προοδευτικής, ο άλλος της Πρωτοπορίας- μεταπήδησαν στις κομματικές νεολαίες, ΝΕΔΗΣΥ και ΕΔΟΝ αντίστοιχα και βρέθηκαν τάχιστα στα ψηλά δώματα της εκτελεστικής εξουσίας. Δεν χρειάστηκε καν να αναμετρηθούν στην αγορά εργασίας. Ποιο ακριβώς είναι το επίτευγμα για το οποίο το Πανεπιστήμιο Κύπρου αποφάσισε να τους τιμήσει; Ακόμα και ως πολιτικοί, που δεν είναι αμάρτημα, δεν έκαναν κάποια τομή, κάποια έστω παρέμβαση που να τους διαφοροποιεί από όλους τους άλλους.

Φωκαΐδης και Χριστοφίδης προφανώς δεν έχουν να κάνουν τίποτα με την απόφαση. Βρέθηκαν στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή για να γίνουν μέρος της συναλλαγής πανεπιστημίου-κομμάτων. Η εκδήλωση πάντως θα διανθίζεται με την παράσταση της ομάδας Sinequanon με τον συμβολικό τίτλο «Όνειρο στο κύμα».

Υ.Γ. Η απορία της στήλης είναι αν ο Χριστοφίδης, πιστός συνεργάτης του Δημήτρη Χριστόφια (επί προεδρίας του τουλάχιστον) θα δεχτεί να παραλάβει το τιμητικό βραβείο από το πανεπιστήμιο και ειδικά τον πρύτανη που ουκ ολίγες φορές επέκρινε σκληρά τον πρόεδρο για τον οποίο αυτός υπηρετούσε και την διακυβέρνηση στην οποία συμμετείχε. Κι αντίστροφα: Η απορία της στήλης είναι γιατί ο πρύτανης τιμά ένα στέλεχος μιας κυβέρνησης την οποία επέκρινε σφόδρα; Στα πλαίσια ποσόστωσης; Ένας «επιτυχημένος απόφοιτος» του ΔΗΣΥ κι ένας του ΑΚΕΛ;
Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

Εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος" 17.9.2015

Monday, September 14, 2015

Μετά από το «Τι ΡΙΚ δεν θέλουμε, πάμε για διευθυντή που θέλουμε…»

Προκηρύχθηκε πριν λίγες μέρες η θέση του Γενικού Διευθυντή με μακροσκελή δημοσίευση στις εφημερίδες, όπου χάνεται κανείς στη μετάφραση. Υποθέτουμε ότι εγκρίθηκε μάλιστα και από το υπουργικό συμβούλιο.

Το σχέδιο υπηρεσίας όπως αυτό καταγράφεται, δεν προβλέπει τίποτα το σύγχρονο, το νέο και το ανανεωτικό. Αντίθετα, όζει αναχρονισμό περασμένων δεκαετιών. Βασική επιδίωξη φαίνεται να είναι η εξασφάλιση διάτρητων διαδικασιών, με πείσμα στην πεπατημένη δεκαετιών, τη στιγμή που αναγνωρίζεται ότι η δημόσια διοίκηση χρήζει εκσυγχρονισμού.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τα ‘απαιτούμενα προσόντα’ της θέσης. Απαιτείται πανεπιστημιακό δίπλωμα ή ισότιμο προσόν… Καμία νύξη για άλλους ακαδημαϊκούς τίτλους οι οποίοι μπαίνουν όλοι στο ίδιο σακί. Με απλά λόγια, είτε υπάρχουν δυο μεταπτυχιακά ή ένα δοκτοράτο υποβιβάζεται η αξία τους στο πρώτο πτυχίο, του οποιουδήποτε υποψηφίου.

Δεκαετής τουλάχιστο πείρα σε υπεύθυνη θέση (δεν αναφέρει διευθυντική) από την οποίαν πενταετής τουλάχιστον διοικητική ή/και εποπτική πείρα σε ανώτερη θέση, χωρίς άλλες διευκρινίσεις. Τίποτα δεν απαιτείται για γνώσεις τεχνολογίας, ηλεκτρονικών υπολογιστών ή σύγχρονων οπτικοακουστικών μέσων. Ουδεμία αναφορά για αποδεδειγμένες ικανότητες στην ομαδική εργασία, πράγμα που απαιτεί ο τομέας που θα υπηρετεί.

Η μακρά και ευδόκιμη πείρα στη ραδιοφωνία/τηλεόραση θα αποτελεί πλεονέκτημα… Το ουσιώδες και απαραίτητο προσόν καταλήγει να πλεονεκτεί υπό όρους! Απαιτείται η άριστη γνώση της ελληνικής, ενώ είναι γνωστό ότι αυτό δεν ισχύει πια στην Ε.Ε.

Διευκρινίζεται μάλιστα με στόμφο ότι οι υποψήφιοι θα κληθούν σε προφορική ή/και γραπτή εξέταση όπως ήθελε αποφασισθεί από το Δ.Σ. του ΡΙΚ… Είναι πραγματικά λυπηρό και ταυτόχρονα απογοητευτικό ως κράτος μέλος της Ε.Ε. να επιμένουμε ακόμη στη νοοτροπία του ’60, χωρίς να μεριμνούμε για αποτελεσματικές και υψηλής ποιότητας διαδικασίες επιλογής προσωπικού, ώστε να προσλαμβάνονται τα κατάλληλα άτομα στην κατάλληλη θέση.

H Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Επιλογής Προσωπικού για παράδειγμα, στους «ανοικτούς διαγωνισμούς» για την επιλογή στελεχών που διοργανώνει, αξιολογούνται οι δεξιότητες των υποψηφίων μέσα από μια σειρά δοκιμασιών και αξιολογήσεων, διασφαλίζοντας έτσι ότι επιλέγονται οι άριστοι των αρίστων και όχι οι τυχάρπαστοι των επιτηδείων.

Ακόμη και μεγάλες ιδιωτικές εταιρίες αναθέτουν σε εξειδικευμένους επαγγελματίες την πρόσληψη διευθυντικών στελεχών. Μέσα από τα βιογραφικά, τις επαγγελματικές συστάσεις, παρουσιάσεις, ειδικά τεστ κ.ά. μπορεί, να ξεχωρίσουν άτομα, ικανότητες και δυνατότητες.

Εδώ, τι προβλέπεται, να γίνει; Προφορική συνέντευξη μισής ώρας (ίσως και γραπτή εξέταση αγνώστων προδιαγραφών χωρίς διαφάνεια) από το Δ.Σ.

Η επιλογή Γενικού Διευθυντή όμως θα πρέπει απαραιτήτως, να γίνεται με: Διαδικασία από επαγγελματίες του κλάδου πρόσληψης προσωπικού/στελεχών. Ψυχομετρικά τεστ. Γνώσεις αντικειμένου. Προσομοιώσεις. Και τελευταία η συνέντευξη, η οποία θα πρέπει, να είναι δομημένη.

Οτιδήποτε άλλο είναι διάτρητο που εξυπηρετεί την αναχρονιστική νοοτροπία και τη σκοπιμότητα που επιδιώκεται, σίγουρα όχι το καλώς νοούμενο συμφέρον της κοινωνίας.

Αντί λοιπόν για μια σύγχρονη διαδικασία βέλτιστων πρακτικών, προβλέπεται μια τυπική και αναχρονιστική συνέντευξη με τους παραδοσιακούς τρόπους και τύπους. Αυτή όμως, απλώς, θα εξασφαλίζει τη νομιμοποίηση και την τυπική δικαιολόγηση μιας φαινομενικά νομότυπης πρόσληψης.

Στο BBC για παράδειγμα (που το επικαλούμαστε όταν μας συμφέρει) όσο κι αν φαίνεται ιεροσυλία η οποιαδήποτε σύγκριση, η πρόσληψη διευθυντών προϋποθέτει μεταξύ άλλων τα εξής κριτήρια.

Αποδεδειγμένη εμπειρία σε εταιρία (ή υπηρεσία).
Αποδεδειγμένη ικανότητα έμπνευσης δημιουργικών ταλέντων.
Εμπειρία στη διεύθυνση σημαντικού αριθμού στο σύνολο του ομάδων.
Αποδεδειγμένη ταλαντούχα δραστηριότητα και γνώση της χώρας.
Γνώση στις νέες τεχνολογίες, (new platforms and technologies) για παράδειγμα, online and mobile και πολλά άλλα.

Αντί, λοιπόν, να ψάχνουμε ανεγνωρισμένο επαγγελματία του κλάδου με αποδεδειγμένη γνώση, εμπειρία, όραμα και θέληση για εκσυγχρονισμό, για να απογειώσει το ΡΙΚ, ψάχνουμε τα ευκαιριακά και τετριμμένα…

Δυστυχώς, το ΡΙΚ θα είναι και πάλι στο στόχαστρο, αν και την ευθύνη της προκήρυξης τη φέρουν άλλοι… Θα περίμενε, όμως κάποιος τις λαλίστατες (σε άλλες περιπτώσεις) συντεχνίες, να έκαναν τουλάχιστον την παρεμβολή τους.
Φοίβος Νικολαΐδης
Πρώην Μέλος Δ.Σ. ΡΙΚ

 
 



Sunday, September 13, 2015

Με το φακό των λέξεων

Ελένης Αρτεμίου Φωτιάδου
Αύριο, λοιπόν. ΄Ολα αρχίζουν ξανά. Στην ημερήσια διάταξη καταγράφονται σχολεία, τάξεις, μαθήματα μα κυρίως… παιδιά. Οι μαθητές μας. Σε αυτή την τρυφερή, την ιδιαίτερη ηλικία των έξι με δώδεκα χρόνων. Αύριο. Με το καρδιοχτύπι της πρώτης μέρας, με την ανάμνηση της τελευταίας εικόνας των διακοπών να λάμπει ακόμα στις ίριδες των ματιών σαν ήλιος που δεν λέει να δύσει. 

 Παιδιά που τα αγκάλιασε σφικτά το καλοκαίρι, τα έλουσε στις θάλασσές του, τα δρόσισε με τα βουνά του, τα απίθωσε με τρυφερές κινήσεις στην ανεμελιά και στο ατέλειωτο παιχνίδι και τώρα ανοίγει εμπρός τους τον δρόμο του σχολειού σαν ένα τεράστιο φθινοπωρινό χαμόγελο.

«Ένα παιδί είναι η άποψη του Θεού ότι η ζωή πρέπει να συνεχιστεί», έγραψε ο Αμερικανός ποιητής Carl Sandburg. Και στα χέρια των ενηλίκων, γονέων, εκπαιδευτικών και υπευθύνων, βρίσκονται τα εργαλεία εκείνα που μπορούν να κάνουν αυτή τη συνέχεια να ανθοφορεί και να υπόσχεται ένα καλύτερο μέλλον σε αυτό τον πλανήτη, που δεν δυσκολεύεται καθόλου να μας πείσει πως μάχεται με νύχια και με δόντια για την αυτοκαταστροφή του.

Τα σχολεία ανοίγουν φέτος στο νησί μας δίπλα σε μια θάλασσα που ξεβράζει πτώματα μικρών παιδιών. Όνειρα βουλιάζουν μέσα σε δήθεν σωτήριες λέμβους. Οι επιζώντες πρόσφυγες, με ψυχές ρακένδυτες, καρδιές που διέσωσαν τον τελευταίο χτύπο για μια ακόμα ευκαιρία στην ευρωπαϊκή γη της επαγγελίας, μας φέρνουν στη μνήμη εικόνες από το δικό μας οδοιπορικό στον Νότο το καλοκαίρι του 1974 , όταν η ζωή, μάς μάθαινε με τον πιο σκληρό τρόπο πόσο κοντά της βαδίζει ο θάνατος.

Μα εμείς μπορέσαμε, αφού συρθήκαμε για λίγο ανήμποροι στα γόνατα, να σηκωθούμε και να διεκδικήσουμε άλλη μια αχτίδα του Ήλιου για τη συνέχεια. Γιατί χρωστούσαμε ένα ουρανό, σκέπη για τα παιδιά μας.

Αρκεί να βρεθεί κανείς σε μια αυλή σχολείου τις ώρες του διαλείμματος, να καθίσει και να αφουγκραστεί τον παλμό της ζωής που εκπέμπουν μέσα από τις φωνές, τα γέλια, το ομαδικό αυτό τιτίβισμα της ξεγνοιασιάς και της αθωότητας. Και τότε αποκτούν μεγαλύτερο νόημα οι στίχοι του Χαλίλ Γκιπράν, όταν έγραψε για τα παιδιά πως «…οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο, που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου».

Γι΄αυτά τα παιδιά ποιος δικαιούται να λυγίσει; Ποιος νομιμοποιείται να αδρανήσει; Ακόμα κι αν ο κόσμος συνεχίζει να περιστρέφεται γύρω από τον παραλογισμό του, ακόμα κι αν καταρρέουν αρχές και αξίες ή, αν θέλετε, κυρίως γι΄αυτό, οφείλει ο καθένας μας να σταθεί στο ύψος της αποστολής του και να δώσει ό,τι καλύτερο από τα αποθέματα ψυχής και καρδιάς μέσα του. 

Αναμφίβολα το σχολείο δεν μπορεί να αποζημιώσει για όλες τις ελλείψεις και τα προβλήματα της κοινωνίας. Μπορεί , όμως, να κάνει τις ωραιότερες και καλύτερες προσπάθειες. Να γίνει το περιβάλλον εκείνο στο οποίο το παιδί, το κάθε παιδί, θα βρίσκει αποδοχή, αναγνώριση, σεβασμό και πολλές ευκαιρίες για γνώση , εμπειρίες και ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. 

Ναι, η εκπαίδευση έχει τη δύναμη να προσφέρει το «ευ ζην» για το οποίο μίλησε ο Μέγας Αλέξαντρος. Και τότε το παιδί, το 
«τριαντάφυλλο με κλεισμένα ακόμα τα πέταλά του», κατά τον Κικέρωνα, θα ανακαλύπτει κάθε μέρα μια άνοιξη αγάπης και στοργής, για να εκπέμπει το δικό του, μοναδικό και ιδιαίτερο άρωμα, καθώς θα ετοιμάζεται να αποκαλύψει όλα τα πέταλά του στη ζωή.
Καλή σχολική χρονιά!
Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου