Monday, April 30, 2012

Στην Ελλάδα και στην Κύπρο υπάρχει η "ζύμη" για πρόοδο

 Συνέντευξη στο περιοδικό "Προσωπική Ευεξία"      
 
1.                   Ποια συμπεράσματα αφήνει η ενασχόληση με δύο άκρως δημοφιλή ιστολόγια στο διαδίκτυο;

Το συμπέρασμα είναι ότι η ηλεκτρονική τεχνολογία σήμερα και ιδιαίτερα οι πολύ γνωστές σε όλους μας, ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης (Social media) αποτελούν ένα τρόπο σύγχρονης επικοινωνίας, που ολοένα και θα καταβάλλουν περισσότερο χρόνο στην καθημερινή μας ζωή. Είναι ένας παράλληλος ‘κόσμος’ της καθημερινότητας μας, που μπορεί να μας προσφέρει γνώσεις, ευκαιρίες πληροφόρησης, φιλίας, εμπειριών, ανταλλαγής απόψεων με πολύ διαφορετικές κουλτούρες και αντιλήψεις, που ποτέ άλλοτε, δεν θα είχαμε την ευκαιρία να βιώσουμε.

2.                  Γιατί πρέπει κάποιος να γράψει ένα τουλάχιστον βιβλίο στη ζωή του και ποιο είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα της συγγραφής;

Δεν επιβάλλεται, κάποιος να γράψει οποιοδήποτε βιβλίο στη ζωή του. Γιατί, θα πρέπει δηλαδή; Εξ’ άλλου, δεν είναι δυνατό, να μπορούν όλοι, να γράψουν ένα βιβλίο. Βιβλία γράφουν κάποιοι που νιώθουν έντονα για μια ιστορία, για μια ιδέα, για κάτι που θέλουν να διαδώσουν και να δημιουργήσουν ίσως προβληματισμό. Το συγκριτικό πλεονέκτημα της συγγραφής είναι, ίσως, η δυνατότητα να επηρεάσεις κόσμο με τις σκέψεις και τις ιδέες σου.

3.                  Ως άνθρωπος της κοινωνίας των πολιτών, που ενδιαφέρεται και πράττει για τα κοινά, εντός και εκτός πολιτικής, πιστεύεις ότι διανύουμε μια περίοδο δομικών αλλαγών σε διάφορα επίπεδα;

Γενικά ομιλούντες, κάθε χρονικό στάδιο της ζωής του ανθρώπου αποτελεί ταυτόχρονα και μια περίοδο δομικών αλλαγών σε διάφορα επίπεδα. Διαφορετικά ο κόσμος μας θα ήταν στατικός και δεν θα υπήρχε εξέλιξη. Ευτυχώς, η ζωή μας ενέχει αυτό το ωραίο στοιχείο της  δυναμικής των πραγμάτων… η νομοτελειακή αρχή της συνεχούς εξέλιξης…

4.                  Όντας στο διοικητικό συμβούλιο του ΡΙΚ, επί οικονομικών θεμάτων, πιστεύεις ότι τα Δημόσια ΜΜΕ αποτελούν το αναγκαίο απόβαρο πληροφόρησης και εκπαίδευσης της κοινωνίας από τον βομβαρδισμό της εντυπωσιοθηρίας των ιδιωτικών ΜΜΕ;  

Η καθημερινότητα στο ραδιοτηλεοπτικό πεδίο, μας επιβεβαιώνει ίσως πανηγυρικά, ότι τα δημόσια μέσα επικοινωνίας (Public Service MediaPSM) είναι απαραίτητα για να έχουν ως αποστολή τους, μεταξύ άλλων, την εξυπηρέτηση της κοινωνίας στο σύνολό της, όσον αφορά την πληροφόρηση, την εκπαίδευση, τον πολιτισμό και τη διασφάλιση του πλουραλισμού και της πολιτιστικής ποικιλομορφίας.
 
5.                  Έχεις αναφερθεί σε συνέντευξή σου στο "Accountability" (υπευθυνότητα) ως τον πιο επείγοντα τομέα της κοινωνίας και της εποχής. Γιατί το πιστεύεις αυτό;

Το “Accountability” κοινώς, στα Ελληνικά ευθυνοδοσία (πολλοί χρησιμοποιούν τη λέξη λογοδοσία) είναι ένα απαραίτητο στοιχείο της διαδικασίας για χρηστή διοίκηση στο δημόσιο βίο. Φανταστείτε, να γίνεται κάτι χωρίς ευθύνες. Τι φοβερό αντιδημοκρατικό πράγμα είναι. Όπως και η περί ευθύνης δημοσίων προσώπων, που πρέπει πλέον, να ξαναδιατυπωθεί. Το ‘ανεύθυνο’ οδηγεί στην ασυδοσία…

6.                  Σπουδάζοντας οικονομικά και όντας διευθυντικό στέλεχος χρηματοοικονομικού οργανισμού ποια θεωρείς κύρια αιτία της οικονομικής κρίσης που βιώνεται σε παγκόσμιο επίπεδο και ποιος η οδός διαφυγής της; Πόσο θα διαρκέσει και σε τι βασίζονται τα χαρακτηριστικά της νέας ανάκαμψης;
7.                  Πέραν των συνήθων και γνωστών οικονομικών κύκλων (ύφεση και ανάπτυξη) τα αίτια της σημερινής οικονομικής κρίσης είναι πολλά, σίγουρα όχι ένα. Το πολιτικό στοιχείο επίσης, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει. Μεγάλα, παγκόσμια συμφέροντα, πολιτική επιρροή, διεθνής κηδεμονία αγορών, αλλά φυσικά και οικονομικές θεσμικές αλλαγές είναι τα κύρια αίτια. Η οδός της διαφυγής δεν είναι άλλη από ξανά συμφωνία των οικονομικά δυνατών για αναδιάρθωση της διεθνούς οικονομίας. Κανείς, δεν είναι σίγουρος πότε θα γίνει αυτό, ώστε να αρχίσει η ανάκαμψη της διεθνούς οικονομίας.

8.                 Tα ταξίδια είναι η μεγάλη αγάπη σου και στο ιστολόγιο  www.taxidiaris.blogspot.com δίνεις ευρύ χώρο για φωτογραφικό υλικό και ταξιδιωτικές εντυπώσεις. Τελικά είναι ο πηγαιμός και όχι η Ιθάκη που έχει αξία;  

9.                  Αν η ζωή μας είναι ένα ταξίδι και μάλιστα σύντομο, τότε τα ταξίδια αναζήτησης και ανακάλυψης της απέραντης ομορφιάς του κόσμου μας, θα πρέπει να είναι ένα συνεχές, παράλληλο ταξίδι ζωής… 

Sunday, April 29, 2012

Δημιουργική Κύπρος-Πολιτική Μεταρρύθμιση για την Κύπρο του 21ου αιώνα

Πολιτική Μεταρρύθμιση για την Κύπρο του 21ου αιώνα

Θα κυκλοφορήσει σε έντυπη μορφή το Σεπτέμβρη. Τώρα είναι διαθέσιμο σε ηλεκτρονική μορφή και προσφέρεται δωρεάν. Σκοπός του συγγραφέα είναι να μεταδώσει ένα αίσθημα αισιοδοξίας που τόσο πολύ έχει ανάγκη ο κόσμος και πως μπορεί να επιτευχθεί κάτω όπως ορισμένες προϋποθέσεις. Το βιβλίο προσφέρει τεκμηριωμένη αισιοδοξία για το μέλλον της χώρας μας νοουμένου πως οι εν ενεργεία νέοι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σωστά, κάνοντας χρήση των αρετών της φυλής και όχι των αδυναμιών μας.
 
Μπορείς να βρεις και να κατεβάσεις (download) δωρεάν το βιβλίο του Σταύρου σε ηλεκτρονική μορφή. Η ιστοσελίδα  είναι www.fbrh.eu/zenios και τα στοιχεία του βιβλίου είναι:
Σταύρος A. Ζένιος
Δημιουργική Κύπρος

Η εικόνα του εξωφύλλου είναι συμβολική. Παρουσιάζει τον κυπριακό λαό να προχωρά μπροστά με την  πυξίδα να δείχνει το στόχο της Δημιουργίας. Είναι πίνακας της Εφής Σταύρου Ζένιου. Ζωγράφου, κόρης του συγγραφέα.

Βουλευτική ασυλία

Απάντηση του Ανδρέα Θεμιστοκλέους στην εφημερίδα "Πολίτης"

Αγαπητοί υπεύθυνοι, εκδότες, αρχισυντάκτες, αρθρογράφοι και δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Πολίτης» στα όσα εδώ και μέρες προβάλλετε, γράφετε, δολίως υπαινίσσεστε και αισχρώς συνδέετε, αλλά και για τα όσα επιμελώς αποφεύγετε έστω καν να αναφερθείτε η απάντηση μου είναι η πιο κάτω. Αυτήν τη φορά εύχομαι οι ευαισθησίες σας για τη δεοντολογία σας, να σας επιτρέψουν να τη δημοσιεύσετε όπως ακριβώς έχει και κατά τρόπον ανάλογο με τα δημοσιεύματα σας και όχι όπως την τελευταία φορά που ενώ τα δημοσιεύματα σας έγιναν Κυριακή η απάντηση μου δημοσιοποιήθηκε κάποια Τρίτη:

1.                  Επαναλαμβάνω και σήμερα ό,τι και από τηλεοράσεως είπα. Δηλαδή, αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη για τα όσα είπα, έγραψα και έπραξα όταν ήμουν βουλευτής και βεβαίως την ευθύνη για τις τροχαίες παραβάσεις, τις οποίες η διερευνητική δημοσιογραφία σας ανακάλυψε, αλλά την παραβίαση του Συντάγματος αγνόησε.

2.                 Χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω τις τροχαίες παραβάσεις για τις οποίες κατηγορούμαι, πρέπει να πω ότι αυτές έγιναν μέσα, στο καθ’ όλα κατανοητό, ελπίζω, από την κοινή γνώμη πλαίσιο των ασφυκτικών δραστηριοτήτων ενός βουλευτή άλλης από τη Λευκωσία επαρχίας και εύχομαι τα κακά που θα βρίσκουν τον τόπο και τον λαό από τους βουλευτές του να είναι μόνον οι συνέπειες που προκύπτουν από τις τροχαίες παραβάσεις τους.

3.                 Όταν τα αστυνομικά όργανα δεν επείθοντο ότι ήμουν βουλευτής και προχωρούσαν στην έγγραφη καταγγελία, στην ερώτηση τι επαγγέλλομαι απαντούσα συνταξιούχος εκπαιδευτικός. Αυτό όχι μόνο δεν εγίνετο αποδεκτό αλλά τους εξόργιζε με αποτέλεσμα να μην γίνομαι καθόλου πιστευτός. Ως λύση ανάγκης και για να ολοκληρώνεται η διαδικασία, έλεγα το αμπελουργός, που έτσι ή αλλιώς παιδιόθεν ήταν η δεύτερη ασχολία μου.

4.                 Το να κατέβαλλα το ποσό τού προστίμου δεν ήταν το πρόβλημα, όπως χουβαρντάδες πολλοί διατείνονται. Το πρόβλημα ήταν οι βαθμοί ποινής, που αν χρεωνόμουν θα οδηγούσε σε άλλες επιπλοκές, με βασικότερη την αφαίρεση  της άδειας οδηγού και που είμαι βέβαιος ότι και πάλιν η εφημερίδα σας θα εντόπιζε και θα προέβαλλε με πηχυαίους τίτλους του τύπου «Ο βουλευτής Αντρέας Θεμιστοκλέους οδηγεί χωρίς να έχει άδεια οδηγού».

5.                 Συνεπώς και με την οπισθογράφηση στην κλήση που θα ερχόταν της βεβαίωσης ότι πράγματι ήμουν βουλευτής και με την επίγνωση ότι αυτό θα διαβιβαζόταν στον δικαστή είχα τη βεβαιότητα ότι το δικαστήριο δεν θα προχωρούσε σε εκδίκαση της υπόθεσης. Διερωτώμαι αν ο κάθε πολίτης ήταν στη θέση μου τι άλλο θα έπραττε διαφορετικό από εμένα, εκτός ίσως από το να μη θεωρούσε δεδομένο ότι η αστυνομία θα ενημέρωνε το δικαστήριο για την ιδιότητα του και έχοντας υποψίες ότι αυτή θα αποκρυβόταν, να πήγαινε ο ίδιος στο δικαστήριο. Αλήθεια, υπάρχει άλλη παρόμοια περίπτωση; 
 
6.                 Προξενεί κατάπληξη, όμως, ότι αυτή η διερευνητική δημοσιογραφία σας, ενώ έχει ως πηγές πληροφόρησης της ανθρώπους σας στη Γενική Εισαγγελία, στην Αστυνομία και αλλού, δεν εντόπισε πουθενά έστω και μια παράβαση, από άλλους εν ενεργεία μάλιστα βουλευτές, από τις πολλές – πάρα πολλές περιπτώσεις, που και ο Γενικός Εισαγγελέας δημόσια κατήγγειλε ότι γίνονται. Ένεκα τούτου δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν: είτε μοναδικός στόχος σας ήταν ο Θεμιστοκλέους είτε η δημοσιογραφία και η δεοντολογία σας είναι για κλάματα.

7.                 Ο κατάλογος των πράξεων και ενεργειών, που ένας βουλευτής ή ένας τέλος πάντων του δημόσιου βίου, που πρέπει να αποφεύγει να προβαίνει είναι μακρύς και οι πράξεις που διαλαμβάνονται σ’ αυτόν καθώς και η σειρά τους, διαλαμβάνονται και κρίνονται πάντοτε από τις συνέπειες που έχουν για τον τόπο και τον λαό και προφανώς οι τροχαίες παραβάσεις βρίσκονται στο τέλος. Αλλοίμονο αν η προσφορά και η αξία ενός πολιτικού ακυρώνετο από τροχαίες παραβάσεις και όχι από το αν είναι ανέντιμος, ανίκανος, διεφθαρμένος, ανεύθυνος, λαϊκιστής ή δούλος των παντοειδών εξαρτήσεων, αδυναμιών και παθών του, που τον αχρηστεύουν ή τον υποθηκεύουν και τον μετατρέπουν σε όργανο εξυπηρέτησης συμφερόντων που είναι εναντίον του τόπου, εναντίον του λαού.   

8.                Το ότι οι πολιτικές ιδεολογίες μας είναι εντελώς διαφορετικές είναι και θεμιτό και υγιές και γνωστό σχεδόν ανά το παγκύπριο. Αυτό όμως που ούτε θεμιτό είναι ούτε υγιές, είναι το μένος και το πάθος σας εναντίον μου, όπως και εναντίον άλλων και η λυσσαλέα προσπάθεια που συστηματικά καταβάλλετε, αρχής γενομένης από τα δημοψηφίσματα του 2004, ουσιαστικά να με εξοντώσετε πολιτικά και ηθικά.

9.                 Η προσπάθεια σας αυτή ήταν και είναι έκδηλη, συστηματική και πολλαπλώς επιβεβαιωμένη. Από τις δεκάδες δημοσιεύματα εναντίον μου ξεχωρίζουν τα υβριστικά και δυσφημιστικά σας δημοσιεύματα για όσους από το Πολιτικό Γραφείο ήταν εναντίον της υπέρβασης και ασκούσαν κριτική στον Πρόεδρο Χριστόφια, τους οποίους αποκαλούσατε κωθώνια και τους προσάπτατε την κατηγορία ότι ασκούν κριτική στον Χριστόφια γιατί δήθεν θέλουν να κτυπούν τον Αναστασιάδη. Ξεχωρίζουν τα δημοσιεύματα σας για τα θέματα της Παιδείας, Ιστορίας και των αναλυτικών προγραμμάτων. Ξεχωρίζουν τα δημοσιεύματα σας για το ζήτημα των GCE.

10.            Ζηλευτή θέση έχουν τα απανωτά υβριστικά και εξόχως δυσφημιστικά δημοσιεύματα σας εναντίον μου, για την αντίθεσή μου στον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων και την υιοθεσία παιδιών από αυτούς, που θα κριθούν κατά την εκδίκαση  της αγωγής που κίνησα εναντίον της εφημερίδας σας και που αρχίζει σε λίγες μέρες.

11.              Η δημοσιογραφική σας δεοντολογία είναι ελλειμματική και ελαστική όπως και η συνείδησή σας, την οποία επικαλείστε κατά το δοκούν, όπως κατά το δοκούν επικαλείστε αρχές, τη διαφάνεια, τη δημοκρατία, τον εκσυγχρονισμό, την πρόοδο και τον ευρωπαϊσμό. Τόσο ελλειμματική και ελαστική είναι που δημοσιεύετε αυτά που δημοσιεύετε, γράφετε ότι θέλετε αλλά την άποψη μου δεν τη ζητήσατε, ούτε πριν ούτε μετά. Φαντάζομαι ότι αυτό είναι, που επιβάλλει ο κώδικας της δικής σας δεοντολογίας!

12.             Η πρακτική την οποία ακολουθείτε είναι επιλογή σας και η επιλογή σας είναι όσοι δεν συμφωνούν μαζί σας ή όσοι δεν συμφωνείτε μαζί τους, σε καίρια ζητήματα που αφορούν τον τόπο, όχι απλά να τους ασκείτε κριτική, έστω και κακόπιστη, αλλά να τους τρομοκρατείτε και αν εξακολουθούν να μην μετατρέπονται σε φερέφωνα ή αντηχεία των απόψεων σας και διεκπεραιωτές των θελήσεων σας, να τους εξοντώνετε και όσοι συμφωνούν μαζί σας, άσχετα με το τι κάνουν και πώς ενεργούν, να τυγχάνουν της ιδιόρρυθμης ασυλίας σας, να τους προστατεύετε, να τους αγλαΐζετε και να τους προωθείτε.

13.             Επικαλείστε, στην περίπτωση μου, τον λαό και το περί δικαίου αίσθημα του. Προφανώς εννοείτε τον λαό εκείνο που επειδή το 2004 σας έφτυσε κατάμουτρα, τότε και έκτοτε καθημερινά τον αποκαλείτε ηλίθιο, σωβινιστή, εθνικιστή, ρατσιστή, αμπάλατο, αππωμένο και ενίοτε προδότη και που καθημερινά προσπαθείτε, πλην όμως αποτυγχάνετε, να τον πείσετε  για τις χαριτωμένες απόψεις σας. Όσον αφορά το περί δικαίου λαϊκό αίσθημα είστε οι τελευταίοι που δικαιούνται να το επικαλούνται, διότι από το «όχι» και μετά σχίζατε επί μακρόν τον λαιμό σας στο να το βαφτίζετε ως περιρρέουσα ατμόσφαιρα μέσα στην οποία καλλιεργείται το φάντασμα του εθνικισμού και του φασισμού.

14.             Μόλις πρόσφατα προσπαθήσατε να συνδέσετε το όνομα μου κατά τρόπο αισχρό και ελεεινό με τον υπόδικο στην Ελλάδα για δωροδοκία εκατομμυρίων, ένεκα εξοπλιστικών προγραμμάτων και αγορών, πρώην Υπουργό Άμυνας Άκη Τζοχατζόπουλο. Οι αντίστοιχοι και οι όμοιοι τού εν λόγω κυρίου στην Κύπρο δεν είναι προφανώς η αφεντιά μου. Αυτούς να τους αναζητήσετε ανάμεσα στα αγλαΐσματα σας. Θα τους βρείτε πάρα πολύ εύκολα και αντί να ουρλιάζετε για κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, θα ήσασταν πολύ πιο πειστικοί αν τότε που εισηγούμουν τροποποίηση του Συντάγματος ώστε να εφαρμόζεται πλήρως η νομοθεσία για το πόθεν έσχες πολιτικών, υπουργών, βουλευτών, υποψηφίων, μελών Διοικητικών Συμβουλίων Ημικρατικών Οργανισμών και δημοσίων υπαλλήλων, συμφωνούσατε μαζί μου. Η ευαισθησία σας όμως περιορίζεται και εξαντλείται απλά στις τροχαίες παραβάσεις. Πάντως, η ζημιά που επέφερε ο Άκης Τζοχατζόπουλος στα δημόσια ταμεία, τις ένοπλες δυνάμεις και την πολιτική τής Ελλάδας δεν ήταν από τις τροχαίες παραβάσεις του υπουργικού ή του βουλευτικού του αυτοκινήτου. 

15.             Επιπρόσθετα από τα πιο πάνω και σε κάθε περίπτωση είστε υποχρεωμένοι, σε αυτούς που νομίζετε ότι ξεγελιούνται και εξαπατούνται, να απαντήσετε και στα πιο κάτω ερωτήματα:

1.    Ποιος ευθύνεται για το γεγονός ότι ένας βουλευτής που τέλεσε παραβάσεις του κώδικα οδικής κυκλοφορίας οδηγήθηκε αντισυνταγματικά και άρα παράνομα στα δικαστήρια;

2.   Ποιος ευθύνεται για την απόκρυψη και αποσιώπηση ενώπιον του δικαστηρίου τής ενυπόγραφης βεβαίωσης μου ότι ήμουν βουλευτής;

3.   Ποιος φέρει την ευθύνη για την κατακράτηση των δικαστικών αποφάσεων για να μη φτάσουν κοντά μου ενόσω ήμουν βουλευτής;

4.   Πόσες φορές κάθε μήνα, «πιάνονται» υπουργοί, βουλευτές να παραβιάζουν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας; Πόσοι από αυτούς που υπερέβησαν το όριο ταχύτητας και εντοπίστηκαν, στη συνέχεια καταγγέλθηκαν και πόσοι από αυτούς που καταγγέλθηκαν πλήρωσαν τα εξώδικα ή αν δεν τα πλήρωσαν, οδηγήθηκαν στα δικαστήρια;

5.    Ο Γενικός Εισαγγελέας είπε ότι από το 2007 και μετά η πρακτική που ακολουθεί η γενική εισαγγελία είναι να καταγράφονται οι τροχαίες παραβάσεις όσων έχουν ασυλία και στη λήξη της θητείας τους να καταγγέλλονται. Σε πόσες και σε ποιες περιπτώσεις ακολουθήθηκε αυτή η πρακτική; Και πόθεν ως πόθεν και από πότε οι συνταγματικές διατάξεις επαφίενται σε «εισαγγελικές πρακτικές»; Από πού και ως πού  η ασυλία ερμηνεύεται ως αναστολή διώξεως; Αυτή η πρακτική θα ισχύσει και στην περίπτωση του Προέδρου Χριστόφια; Δηλαδή, μετά την εξάντληση της θητείας του θα διωχθεί ποινικά για τις πιθανές ευθύνες που έχει για την καταστροφή και τους πολλαπλούς θανάτους στο Μαρί;
Ανδρέας Θεμιστοκλέους
Πρώην βουλευτής

Friday, April 27, 2012

Η γυναίκα που ήξερε μόνο να αγαπάει

Το νέο μυθιστόρημα της Μαρίας Τζιρίτα
 Παρουσίαση του βιβλίου στη Λευκωσία 27 Απριλίου, 2012 στο βιβλιοπωλείο "Πάργα"
Η Μαρία Τζιρίτα με τη γνώριμη κατάθεση ψυχής, μιλά για τη συγκλονιστική και πέρα ως πέρα αληθινή ιστορία του βιβλίου της.
Μίλησαν για το βιβλίο, ο Δημήτρης Μπαλαούρας, ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου "Πάργα" και ο Μάκης Αντονόπουλος, οι οποίοι περιέγραψαν και ανέλυσαν μηνύματα που εξάγονται από το βιβλίο ως ηθικοπλαστικές παράμετροι.
Η Μαρία Τζιρίτα με απλότητα καταθέτει το νέο της βιβλίο και επεξηγεί την απίστευτη ιστορία, που πραγματεύεται και που είναι αδύνατο, όποιος τη διαβάσει, να μην αγγίξει τα εσώψυχά του.

Ήταν δέκα ετών η Αλέκα όταν ανακάλυψε την καρτέλα της στην παιδόπολη Καβάλας. Επίθετο δίπλα στο όνομά της δεν υπήρχε. Υπήρχε όμως η λέξη «νόθο» να χαρακτηρίζει την ίδια, και η άγνωστη λέξη «ιερόδουλος» για τη μητέρα της. Εκείνη έχει αφήσει την Αλέκα, έξι χρόνων παιδί, στην παιδόπολη, χωρίς να δώσει ξανά σημεία ζωής, παρά πολλά χρόνια αργότερα. Η Αλέκα πέρασε όλη της τη ζωή παλεύοντας ν’αποδείξει ότι από αγκάθι βγαίνει ρόδο. Όσο κι αν την πλήγωσαν, όσο κι αν την απέρριψαν, εκείνη είχε πάντα μια χρυσή καρδιά γεμάτη αγάπη για όλους. Ο πατέρας που δε γνώρισε ζούσε πάντα μέσα στην ψυχή της, μαζί με τη λαχτάρα της κάποτε να τον συναντήσει.

Ένας αέναος αγώνας επιβίωσης, με συνταρακτικές αλήθειες ζωής στα χρόνια μιας πληγωμένης Ελλάδας. Η Αλέκα, μέσα σε αντίξοες συνθήκες, μέσα σε φτώχεια, μοναξιά, εγκατάλειψη και κάθε είδους δυσκολίες, θα παλέψει να επιβιώσει και να πραγματοποιήσει όλα της τα όνειρα· ανάμεσα σε αυτά, να ξαναβρεί τον πατέρα της.
Όλοι όσοι τη γνώρισαν την ίδια κουβέντα είχαν να πουν γι’ αυτήν: η Αλέκα δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Ήταν ένας άγγελος που έπεσε στη Γη κατά λάθος, μια γυναίκα που ήξερε μόνο να αγαπάει…
 

Η Μαρία Τζιρίτα υπογράφει με χαρά τα βιβλία της.
 
Η ουρά των θαυμαστών για μια υπογραφή και ένα καλό λόγο. Η Μαρία για άλλη μια φορά επαναβεβαιώνει την ανθρωπιά της και τη σεμνότητά της.
Η Ναταλία Ιωαννίδου, δεδηλωμένη θαυμάστρια της Μαρίας Τζιρίτα, φανερά ικανοποιημένη που είχε την ευκαιρία, να ακούσει και να δει από κοντά την αγαπημένη της συγγραφέα.
Η Άντρη Δασκαλάκη εκδηλώνει την αγάπη και την εκτίμησή της προς τη Μαρία Τζιρίτα με μια γλυκιά αγκαλιά.
Οι θαυμαστές και οι θαυμάστριες πολλοί, που εκτιμούν το έργο της Μαρίας Τζιρίτα και ζητούν, να βγάλουν αναμνηστικές φωτογραφίες μαζί της.
Η αγάπη των θαυμαστών της Μαρίας εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους, ακόμη και με δωράκια και η Μαρία συγκινείται ιδιαίτερα.
Μια τραγική ιστορία σαν αρχαία τραγωδία, που ξεδιπλώνεται με άνεση, τρυφερότητα και σεβασμό μέσα από την εξαιρετική γραφίδα της Μαρίας Τζιρίτα. Μια μοναδική ιστορία μιας γενναίας γυναίκας, που μέσα από την απόλυτη δυστυχία, κακοτυχία και απόρριψη κατάφερε από μόνη της με σπάνια εσωτερική δύναμη και αντοχή, να μετατρέψει τον πόνο σε απόλυτη αγάπη και εσωτερική γαλήνη.
 Πολλά συγχαρητήρια Μαρία Τζιρίτα και καλοτάξιδο και το νέο σου βιβλίο! 

Η Μαρία Τζιρίτα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Από μικρή ηλικία έγραφε διηγήματα, εμπνευσμένα από την καθημερινότητα, και στο σχολείο αρκετές εκθέσεις της είχαν διακριθεί και βραβευτεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς. Σπούδασε ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. 

Ασχολήθηκε με τη διδασκαλία, αλλά τα τελευταία χρόνια την κέρδισε ο κόσμος των επιχειρήσεων και του μάρκετινγκ. Σήμερα εργάζεται ως υπεύθυνη πωλήσεων σε κατασκευαστική εταιρεία στη Γλυφάδα. Έχει μια κόρη και το χόμπι της είναι τα ενυδρεία. Λατρεύει τα ζώα και πολύ συχνά γράφει ιστορίες με πρωταγωνιστές τα αγαπημένα της χρυσόψαρα. 

Από τις Εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της: Το παιδί της αγάπης, το οποίο είναι εμπνευσμένο από μια αληθινή ιστορία, Μάτια μου, Αν δεν υπήρχε αύριο, Όταν αγαπάς, είναι για πάντα και Η γυναίκα που ήξερε μόνο ν’αγαπάει!

Πέρα απ΄το χρόνο

Διήγημα
Ελένης Αρτεμίου Φωτιάδου

Περίμενε υπομονετικά στον προθάλαμο. Ένιωθε τα πέλματά του βαριά, καρφωμένα θαρρείς στο πάτωμα με πρόκες αγωνίας και απόγνωσης. Πήρε να συλλογάται τους τελευταίους μήνες της αμφιβολίας και της αναζήτησης. Απ’ τα περασμένα Χριστούγεννα, όταν η Αγγελική , την ώρα που στόλιζε το δέντρο τους, έγειρε ξέπνοα στο χαλί , αφήνοντας μια τελευταία ικμάδα χαράς επάνω στα καινούρια λαμπιόνια και τις χρυσές κλωστές.

Η Αγγελική του, η γυναίκα της ζωής του τα τελευταία δύο χρόνια. Συζούσαν, έκαναν όνειρα, περίμεναν όπως μονάχα η νιότη ξέρει να περιμένει. Εκείνος θα κέρδιζε επιτέλους εκείνη τη μονιμοποίηση στη δημόσια υπηρεσία . Κι εκείνη θα τέλειωνε το μεταπτυχιακό της στη διοίκηση επιχειρήσεων, είχε κάποιο θείο με μεγάλη εταιρεία ειδών υγιεινής, της είχε τάξει σίγουρη και καλή εργοδότηση, θα τα βόλευαν.  Ίσως λίγο δύσκολα στην αρχή, μα είχαν όλη τη θέληση να παλέψουν για το καλύτερο.

Από κάποια τραγική συγκυρία  της μοίρας, γονείς δεν υπήρχαν πια στη ζωή για κανέναν απ΄τους δυο. Εκείνος τους είχε χάσει σε μια πυρκαγιά , ανάπηρος ήταν ο πατέρας, δυσκολεύτηκε η μάνα να τον κατεβάσει με το καροτσάκι  απ΄τον τέταρτο όροφο της πολυκατοικίας .  Γίνηκε ολοκαύτωμα η  ώριμη αγάπη τους και πρώτο θέμα για μέρες στις εφημερίδες και στα κανάλια. Εκείνη πάλι, έμεινε ορφανή από πατέρα στα είκοσι τρία , σαν τον θέρισε τον κύρη ένας καρκίνος των πνευμόνων. Δύο χρόνια μετά τον ακολούθησε κι η μάνα της  με σοβαρό καρκίνωμα στο στήθος. Κάλπασε η αρρώστια και της  στέρησε  ό,τι είχε για στήριγμα κι αποκούμπι.

Kαι τώρα εκεί, στον προθάλαμο,  περίμενε με ιδρωμένο μέτωπο, κάθιδρη ζωή, ν΄ανοίξει η πόρτα και να βγει το τελικό πόρισμα για την Αγγελική, την Αγγελικούλα του, που τον κοίταζε με τα μεγάλα γαλάζια μάτια της και τον κύκλωναν οι θάλασσες του κόσμου όλου. Κάποιες υπόνοιες είχαν ήδη αφήσει οι γιατροί, κληρονομικά είπαν είναι κάποτε  αυτά, μάνα και πατέρας παραδόθηκαν στη σκληρή επέλαση της αρρώστιας. Μα η Αγγελική του ήταν νέα, θα το πάλευε. Δεν ήταν δυνατόν, Θεέ μου.  Δεν είχε προλάβει ακόμα να ζήσει, να ονειρευτεί όσα μπορούσε τούτος ο κόσμος να προσφέρει. Σαν έπεφτε τα βράδια στον ώμο του, κρατούσε μόνο ένα βλέμμα γεμάτο πάθος για τ΄ αγίνωτα. Και του μιλούσε με  φωνή τραγούδι  για το σπιτικό που θα στήνανε,  για τα παιδιά που θα μεγάλωναν στην αγάπη τους, για τα χρώματα που τους περίμεναν να γεμίσουν την ψυχή τους .

Έπιασε το κεφάλι με τα δυο του χέρια. Νόμιζε πως θα΄σπαγε από ώρα σε ώρα και θ΄άφηνε εκεί, στο κρύο πάτωμα της κλινικής όλες τις μαύρες σκέψεις που τον τύλιγαν.  Ίσως αυτή να΄ταν μια λύτρωση, δεν άντεχε άλλο την αναμονή. Και τότες η πόρτα άνοιξε, ο γιατρός φάνηκε μες στη λευκή ομίχλη του. Τον κοίταξε πίσω απ΄τα χοντρά μυωπικά γυαλιά του , δίστασε. ΄Υστερα κοίταξε αμήχανος το ταβάνι λες και περίμενε από κει τη σωτήρια επέμβαση που θα΄δινε τη λύση. Μα εκείνο έμεινε ακίνητο, βουβό.

« Πόσο ακόμα, γιατρέ;» ρώτησε με φωνή που έβγαινε απ΄το μαύρο βυθό της απόγνωσής του.
Δίστασε ξανά η άσπρη μπλούζα. Ποτέ δεν ήταν εύκολες αυτές οι περιπτώσεις. Μαχαίρια μοιάζανε, που ματώναν πρώτα τον ίδιο και μετά τους συγγενείς.
« Πόσο ακόμα, λέω;» ρώτησε επιτακτικά η απελπισία.

«Έξι μήνες… ίσως εφτά… λυπάμαι…η επιστήμη έχει μεν προχωρήσει,  αλλά η περίπτωση της μνηστής σας…»
 
Ένα γκρίζο σύννεφο τον τύλιξε, που του πήρε μακριά όραση κι ακοή κι οσμές του κόσμου κι έφερε μπρος του μόνο τη μορφή της. Η Αγγελική του στο πρώτο ραντεβού, στο πρώτο τους φιλί, η Αγγελικούλα του μέσα στην άνοιξη της ζωής του. Όχι, δε θ΄άφηνε να τους έβρει τόσο γρήγορα , τόσο άδικα το φθινόπωρο. Ετούτοι οι μήνες ήταν ό,τι τους είχε απομείνει.

Βγήκε με βήματα γοργά, ακούγοντας πίσω του το γιατρό να λέει πως αύριο θα μπορούσε να την πάει στο σπίτι. Ναι, αύριο, θα ήταν μια πολύ σημαντική μέρα. Μια υπέροχη για τους δυο τους μέρα. Μοναδική. Χώθηκε στο πρώτο κοσμηματοπωλείο που βρέθηκε στο δρόμο του. Διάλεξε το ωραιότερο δακτυλίδι που μπορούσε να εντοπίσει στη βιτρίνα.

«Γρήγορα, σας παρακαλώ. Ο χρόνος είναι πολύτιμος. Βάλτε μου το στο πιο όμορφο κουτί σας. Είναι για μια  πολύ ιδιαίτερη περίπτωση»
Ο κοσμηματοπώλης τον κοίταξε με βλέμμα επαγγελματικό κι εκτέλεσε την εντολή του. Ένα ασημί κουτάκι παραδόθηκε με ευλάβεια στα χέρια του. Κι ύστερα γραμμή για το ανθοπωλείο, για τα πιο κόκκινα τριαντάφυλλα της αγάπης. Πήρε δυο μπουκέτα, ένα για την ανθοδέσμη κι  ένα ακόμα  για να στολίσει τα βάζα του σπιτιού. Τελευταίο άφησε το ζαχαροπλαστείο. Η τούρτα σε σχήμα καρδιάς τον μάγεψε αμέσως. ΄Ο,τι  χρειαζόταν για την περίπτωσή του. 

Οδήγησε βιαστικά μέχρι το μικρό διαμέρισμα που νοίκιαζαν οι δυο τους. ΄Αφησε την τούρτα στο ψυγείο, έβαλε να παγώνει και το κρασί που εκείνη προτιμούσε ιδιαίτερα. ΄Υστερα στόλισε τα βάζα   με κόκκινες αγάπες.  Το κουτάκι με το δαχτυλίδι κοσμούσε το πιο κεντρικό σημείο στο μικρό τραπεζάκι του σαλονιού. Γέμισε το χώρο με τη  αγαπημένη της μουσική. ΄Υστερα βγήκε αφήνοντας τα πάντα σε αναμονή.

Η υπόλοιπη ζωή του τον περίμενε στο κρύο δωμάτιο μιας κλινικής, μικρή, τρυφερή, ανυποψίαστη. 
Άνοιξε την πόρτα της, την κοίταξε με όλο τον έρωτα που δεν της ξεστόμισε ποτέ.
« Λοιπόν;» ρώτησε μονάχα εκείνη.
« Η ζωή είναι τόσο όμορφη», είπε εκείνος. Καιρός να την κάνουμε ομορφότερη!
Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου