Wednesday, August 31, 2011

Γιώργος Νικολαΐδης, Ζωγράφος

Ατομική έκθεση: Αττικό τοπίο
Έργα και φωτογραφίες από την τελευταία ατομική έκθεση με θέμα «Αττικό Τοπίο», του ζωγράφου Γιώργου Νικολαΐδη στην Αθήνα.
Ο Γιώργος Νικολαΐδης που ζει και εργάζεται στην Αθήνα, γεννήθηκε στη Λευκωσία.
Παράλληλα με τις γυμνασιακές του σπουδές, φοίτησε στα εργαστήρια των καταξιωμένων Κύπριων ζωγράφων Λευτέρη Οικονόμου και Τηλέμαχου Κάνθου.

Έκανε προετοιμασία για την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στο εργαστήρι ελευθέρων σπουδών του Γιώργου Βογιατζή. Παρακολούθησε παράλληλα νωπογραφία στο εργαστήρι του Κωνσταντίνου Ξυνόπουλου και ψηφιδωτό με τον Γιάννη Κολέφα.
 
Καλλιτέχνης με βάθος και πνευματικός άνθρωπος με παιδεία και καλλιέργεια. Όπως, είπε η κριτικός Αθηνά Σχινά, ο Γιώργος Νικολαΐδης είναι ένας ζωγράφος «σημαντικής παιδεία και σπάνιας ευαισθησίας».
Επιλέγει με περίσκεψη το υλικό και τα θέματά του, μέσα απ’ όπου μεταφέρει τον ζωντανό διάλογο του φωτός με τις επιφάνειες και τον χώρο.
Από εικαστική πλευράς, τον ενδιαφέρει πάντα ο ανθρωποκεντρισμός, από την χειρονομιακή ζωγραφική του παρελθόντος μέχρι και τα γρήγορα σκίτσα του παρόντος.
Γιώργος Νικολαΐδης και Σεραφείμ Μπάκουλης (ζωγράφος).
Ως ζωγράφος διαθέτει άρτιες σχεδιαστικές ικανότητες και δομοσυστατικές δεξιότητες χειρισμού της κάθε του σύνθεσης.

Γιώργος Νικολαΐδης με τους Άθω καί Όλγα Αγγελίδη, Σεραφείμ Μπάκουλης.
Ο καλλιτέχνης ως προς τη φόρμα λειτουργεί διττά, συνδυάζοντας το βλέμμα του ζωγράφου με εκείνο του γλύπτη.
Πασχάλης Κιτρομηλίδης (Καθ. Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών), Γιώργος Νικολαΐδης και ο καρδιολόγος Δρ. Νίκος Ιωάννου.
Κέρδισε υποτροφίες και διακρίσεις σε όλα τα έτη σπουδών του. Πήρε επίσης δίπλωμα θεωρητικών σπουδών.
Ο καλλιτέχνης με τους Γιώργο Ασημακόπουλο (πρώην Διευθυντή ΕΟΜΕΧ) και τον μαθηματικό, Τάσο Ιωαννίδη.
Από το 1977 ταξιδεύει συχνά σε Ολλανδία, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Βέλγιο, Αγγλία, ΗΠΑ και φυσικά στην ιδιαίτερή του πατρίδα την Κύπρο.
Κούλα και Νίκος Ιωάννου με τη σύζυγο του ζωγράφου, Ράνια Νικολαΐδου.
Έργα του βρίσκονται στο Υπουργείο Πολιτισμού Ελλάδος, Τράπεζα Ελλάδος, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου, Προεδρικό Μέγαρο Κύπρου, σε Ιδρύματα, Τράπεζες και πολλές ιδιωτικές συλλογές.
Γιώργος Τσακέτας, Μαρία Καραγιαννίδου, Γιωργία Παναγή, Κική
Λογοθέτη και Γιάννης Τσαγκαράκης.
Στο έργο του Γιώργου Νικολαΐδη έχουν αναφερθεί, οι Γιώργος Μαυροΐδης, Γιάννης Τσαρούχης, Κωνσταντίνος Ξυνόπουλος, Ανδρέας Καραγιάν, Μάνος Στεφανίδης, Νίκος Αλεξίου, Στέλιος Λιδάκης, Αθηνά Σχινά και άλλοι.
Οι Παντελής και Πάολα Μπερσίμη με τον ζωγράφο Γιώργο Νικολαΐδη.
Εναρμονισμένες αντιθετικές ισορροπίες και αφομοιωμένη στην πινελιά ευρυθμία.
Βαγέλης, Αναστασία, Ράνια, Γιάννης και Μαρία.
Ζωγραφίζει με τόση δεξιοτεχνία, όπως καλλαισθησία.

Ο Γιώργος Νικολαΐδης με τον Στέφανο Δασκαλάκη.

Ο Γιώργος ασχολείται με διάφορα είδη και τεχνοτροπία ζωγραφικής με τα ίδια καλά αποτελέσματα.
Δείτε την ιστοσελίδα του ζωγράφου: Γιώργος Νικολαΐδης

Tuesday, August 30, 2011

Το τέλος του καλοκαιριού


Το τέλος του καλοκαιριού
Συγγραφέας: Ρόζαμουντ Πίλτσερ
Εκδόσεις: Ωκεανίδα
Περιγραφή:
Τέλος του καλοκαιριού και η Τζέιν, σε μια ακρογιαλιά της Καλιφόρνιας, αναπολεί τα παιδικά της χρόνια στη Σκωτία. Νοσταλγεί τη Λίμνη και τα χιονισμένα βουνά στο βάθος, μα πιο πολύ νοσταλγεί τη γιαγιά της και, φυσικά, τον παράφορο Σίνκλερ. Μια επίσκεψη θα γίνει αφορμή για την πολυπόθητη επιστροφή στη Σκωτία. Εκεί όμως δεν την περιμένει ο τρυφερός έρωτας μα η συγκλονιστική συνειδητοποίηση ότι σε όλη της τη ζωή αγαπούσε λάθος άντρα

Ρόζαμουντ Πίλτσερ
  
H Pόζαμουντ Πίλτσερ γεννήθηκε στην Kορνουάλη το 1924. Στη διάρκεια του πολέμου υπηρέτησε στο γυναικείο σώμα του Bρετανικού Nαυτικού (1943-1946). Άρχισε να γράφει από πολύ μικρή και δημοσίευσε το πρώτο της διήγημα σε ηλικία 18 χρονών. Aπό τότε αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία και γρήγορα έγινε γνωστή και αγαπητή, κυρίως στο γυναικείο κοινό. Πολυγραφότατη, έχει γράψει κυρίως μυθιστορήματα, αλλά και διηγήματα και θεατρικά έργα. Δημοσίευσε επίσης αρκετές νουβέλες με το ψευδώνυμο Tζαίην Φρέιζερ. H πρωτοφανής επιτυχία του μυθιστορήματός της Ψάχνοντας για κοχύλια (1989), που συνάρπασε όλους τους αναγνώστες, την έκανε γνωστή στο διεθνές κοινό σαν μια από τους πιο πολυδιαβασμένους μυθιστοριογράφους της εποχής μας. Tην ίδια επιτυχία είχαν και τα μυθιστορήματα Σεπτέμβρης, O γυρισμός, Στον αστερισμό των Διδύμων, Tο μοναχικό λιοντάρι και Tο έρημο σπίτι, Xειμερινό ηλιοστάσιο, Το άγριο θυμάρι Το τέλος του καλοκαιριού Η μέρα της καταιγίδας (και τα δέκα κυκλοφόρησαν στα ελληνικά από την «Ωκεανίδα»).

Ø    Έτσι που την έβλεπα να κάθεται γελαστή στην κεφαλή του τραπεζιού, σκεφτόμουν ότι δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητο το μερίδιο της τραγωδίας που της είχε επιφυλάξει η ζωή. Είχε χάσει τον άντρα της, έπειτα την κόρη της και τώρα είχε χάσει και τον γιό της, τον Έιλγουιν, που είχε προτιμήσει να ζήσει και να πεθάνει στον Καναδά. Της είχανε μείνει μόνο ο Σίνκλερ και εγώ. Αλλά οι ώμοι της παρέμειναν ίσιοι και η ζωντάνια της αναλλοίωτη, κι εγώ την ευγνωμονούσα που δεν θα γινόταν ποτέ σαν εκείνες τις μαυροντυμένες γριές, που πενθούν συνέχεια καιρούς περασμένους. Η γιαγιά μου είχε πάρα πολλά ενδιαφέροντα, ήταν πάρα πολύ ζωντανή, πολύ έξυπνη. Άφθαρτη, ακατάβλητη την έλεγα, και καθησύχαζα τον εαυτό μου.

Ø    Ο Ντέιβιντ σώπασε κι έμεινε να απολαμβάνει τη λιακάδα. Η σιωπή του με βοήθησε να σκεφτώ το δίλημμα στο οποίο είχα βρεθεί. «Περίεργο, να έχεις δύο πατρίδες. Τελικά, δεν ανήκεις σε καμιά».

Ø    Λίγο η σιγαλιά, λίγο το καλό φαΐ και η άνετη παρέα ένιωσα το ηθικό μου ν’ ανεβαίνει και είπα στον εαυτό μου πως ήταν η κατάλληλη στιγμή ν’ αρχίσω να εκλογικεύω του ανομολόγητους φόβους μου. Τι νόημα είχε να τους αφήνω να μου τριβελίζουν το μυαλό, να μ’ ενοχλούν σαν χαλασμένο δόντι και να μου φέρνουν ένα μόνιμο σφίξιμο στο στομάχι;

Ø    Ναι! Οι άνθρωποι, ξέρεις, αυτά τα πλάσματα που έχουν ζωή, αισθήματα και συγκινήσεις κι όλα εκείνα που εσύ φαίνεται να τα έχεις ξεχάσει. Εσύ τους ανθρώπους τους χρησιμοποιείς κι έπειτα τους πετάς στα σκουπίδια σαν στυμμένες λεμονόκουπες.

Ναταλία Ιωαννίδου
Γράφει από Λευκωσία

Friday, August 26, 2011

Ποιήματα της Κάκιας Παυλίδου

Ψευδαισθήσεις
Θα με βρεις να χάνομαι μέσα στην προσπάθεια ενός περιοδικού αριθμού, που παλεύει να ορίσει την τελευταία του επανάληψη. Αν με ψάξεις θα με βρεις στις σελίδες της Αναλυτικής Γεωμετρίας μιας ελαφροΐσκιωτης ύπαρξης...
Μην βιαστείς να το τελειώσεις..... Μην βιαστείς να φτάσεις στην όχθη της μέθης... Η διαδρομή μετράει...
Και να θυμάσαι: Το σημαντικό ΔΕΝ είναι να διαβάζεις... Το σημαντικό είναι να ξανα-διαβάζεις..... για να μείνει ο απόηχος της πνοής του συγγραφέα μέσα σου!...
Μην ψάχνεις αλήθειες απόλυτης βεβαιότητας. Ό,τι έχω είναι αντανακλάσεις του μυαλού μου στο επίπεδο της φαντασίας με τη βοήθεια του λιγοστού φωτός μιας μετέωρης σκέψης, που δημιουργεί κινούμενες σκιές στην υγρή επιφάνεια των ματιών μου.... μόνο αυτό... μόνο...
Ο νους που επινόησε μία ιδέα ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του...
Όλα είναι αντανακλάσεις του νού, στο επίπεδο της πραγματικότητας..

Πλάνη
Δεν υπάρχει το απόλυτο ΕΝΑ της αγάπης...
μια πλάνη είναι...
αλλά μην το πεις στα τραγούδια και πάψουν να μελοποιούνται...
μην το πεις στα ποιήματα και το χέρι αγγίξουν του θανάτου...
μην το πεις στα παιδιά και μεγαλώσουν πρόωρα...

Χτίσε πυργάκια... κάστρα... και πότισε τ' άστερια με πλάνη...

είναι τόσο γλυκιά αυτή η πλάνη...
σαν γεύση από τυφλές ελπίδες, που στο σκοτάδι φιλιούνται με το όνειρο...

Κι αν τα λουλούδια δεις πως πάνε να μαρτυρήσουν κάτι με το θάνατό τους
κόψτα και χάρισέ τα εκεί που λες ότι αγαπάς…
Περιεκτικότητα
Αφιερωμένο στο Ατελείωτο Καλοκαίρι της Ζωής…
Οι μέρες είναι ημερολογιακές επινοήσεις...
Ο χρόνος κυλά πραγματικά,
μόνο όταν ζεις το όνειρο...


Μικρό μου δευτερόλεπτο
μέσα στη ανεπαίσθητη ύπαρξή σου
χώρεσα τις αναμνήσεις
{πουλιά}
μιας ολόκληρης ζωής,
που στην εξέλιξή της
φάνταζε αιώνια...
Δίχως Τίποτε… μα με Όλα…
Απεραντοσύνη στο μπαλκόνι μου,
τυλιγμένο όλο το σύμπαν
σε μία βελούδινη κουβέρτα...
Όλες οι λέξεις
μια γουλιά καφέ...

Κινήσεις μετρημένες
στον άβακα
που παιδικά μετράει ως το 9...
Κλείνω τα μάτια
κι εκεί ζωντανεύουν όλα…
Όλα όσα δε χωράνε στην αγκαλιά μου...

οι ευτυχίες, που γλυκαίνουν τον καφέ μου...
οι περίπατοι, που μου έμαθαν τον κόσμο σου...
οι εξομολογήσεις σου, που ακόμη ανάβουν τ'αστέρια...
οι πειρασμοί, που με αδέξια κόλπα,
χύνουν λίγες σταγόνες καφέ στην κουβέρτα.

Όμως, πάντα ξεχείλιζε το συναίσθημά μας…
πάντα έσταζε το κόκκινο του φιλιού
περίσσεμα αποχρώσεων
και γινόταν χάλια η ζωή μας...

Σήμερα, δίχως τίποτε... μα με όλα...
κουλουριασμένη γύρω από το κέντρο του εαυτού μου
μπροστά στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας,
σε νιώθω...
τριγυρίζεις ακόμη εδώ...

σαν βραχνή χροιά φωνής
στο παρασκήνιο των τραγουδιών...
σαν γεύση ονειροπόλησης
που βούλιαξε στον καφέ μου...
 
Ταξίδι μέσα σου…
Είχες πιρόγες μέσα στο αίμα.
Είχα ένα κορεσμό προβλέψιμων πιθανοτήτων.
Λαχτάρησα το πυχτό κύμα και το ταξίδι σου.

Σε σήραγγες ονείρου να χωράω ίσα, ίσα
και όσο εξοικειώνομαι,
τόσο να πλαταίνει η φλέβα της καρδιάς.
Ν’ αυξάνει η ταχύτητα του αίματος,
όπως σε κατάσταση πανικού ή ανεξέλεγκτης συγκίνησης.

Εισβολέα με νιώθεις, λαθρεπιβάτη,
ν’ αγγίζω αγγεία και νευρώνες
με αφή που γίνεται εντολή προσανατολισμού σου.
μα… δεν αντιδράς…

Κουρασμένη η μοναξιά του παλμού σου
και ήρθα με εμμονές εξερεύνησης να φέρω συνύπαρξη.

Η ολότητα του κόσμου ενυπάρχει παράξενα σε κάθε κύτταρο.
Διαβρώνω με τρυφερότητα το περίβλημα της οστρακοειδούς σου προφύλαξης
και ένα αστέρι τεραστίων διαστάσεων
τυφλώνει το φως μου.
Ο κόσμος σου, απροκάλυπτα δοτικός,
σαν από ανάγκη,
σαν από τύχη μιας διαδρομής
που καρτερικά περίμενε να λεηλατηθεί από εξερευνήσεις γυναικείας περιέργειας!

Πλωτή να γίνομαι
στο κανάλι των αστρικών σου αναπνοών.
Φυγοκεντρική ανάληψη που μουδιάζει τη σκέψη
και όλα ένα ταξίδι… μέσα σου…

Κι αν διαρκέσει δευτερόλεπτα,
ένα νεύμα επουράνιας ευτυχίας θα μας εγκλωβίσει
σε μία ανάμνηση ερωτικού τραγουδιού,
που σε κάθε επανάληψη
θα ανασταίνει τον παλμό σου,
που χώρεσε το ταξίδι μου…
 
Γλυκό μου στιχάκι
Γλυκό μου στιχάκι
οι εφημερίδες λένε
πεινάς κι υποφέρεις,
λένε χωρίστηκε ο κόσμος στα δύο...
Γραμμή υπεροψίας,
Ισημερινός υπερ και υπο...
εσύ στο υπό,
χωρίς διαβατήριο ταξιδιού...

Κάποιος ρεπόρτερ
σε φωτογράφησε να ξεδιψάς
με μολύνσεις υγροποιημένες,
να θρέφεσαι με σκουπίδια
του άλλου ημισφαιρίου ζωής...

μα…
εσύ δεν οσμύστηκες τη διασημότητά σου...
Εξάλλου, στον κόσμο τους
στιγμιαία είναι...

Πήρες στο χέρι το κλαδί
και στη λάσπη γράφεις
το αποτύπωμα της ζωής σου…
σου ξέφυγε κι ένα όνειρο...

Συγκλόνισες με την πείνα σου,
μα πιο πολύ με την επιβίωσή σου...

Τα παράνομα στοιχήματα
αυξάνουν τα κέρδη στις λοταρίες
της πλούσιας ψυχαγωγίας...
Ποντάρουν πόσο θ' αντέξεις...

Γλυκό μου στιχάκι
-ανθρωπάκι ανέλπιδο-
λίγη είμαι κι εγώ
και η φιλΑνθρωπία μου,
ψίχουλο στην πείνα σου...

Λίγο πριν γίνω φονιάς,
Λίγο πριν γίνω κάποια άλλη,
σού σφίγγω το χέρι
και τίποτε δεν μπορώ περισσότερο
απ' το να καθίσω δίπλα σου
να ζητιανέψουμε ζωή...
.
.
.

ή μήπως μπορούμε;...

Μην μου το πεις...
Γράψτο να το μάθουν όλοι...

Μου ‘ταξες ταξίδι  να με πας…
Σ' ένα σκηνικό ζωής
που γνώριμο δεν ήταν,
σα γειτονιά εξορίας
με δρόμους φίδια κινδύνου,
περπατούσα...

Οι στροφές με χέρια αόρατα
μου έκλεβαν απ' τις τσέπες
το χάρακα και το διαβήτη...

Πώς να χαράξω πορεία;

Τυφλό μου
ταξίδι,
ορφανεμένο...
Μάτια κλειστά
μην τυφλωθώ απ' τη σκόνη
των αιωρούμενων απαντήσεων,
που με ταχύτητες φωτός προσπερνούσαν
τις παιδικές μου ερωτήσεις
στα τοπία μιας αποσιωπημένης γνώσης...

Τυφλό μου ταξίδι
ορφανής αφετηρίας
και νόθου προορισμού...

Νιώθω θυμάμαι...

Ήταν που σεργιάνιζα στα ποιήματα...
μόνη μου
με τρύπιες αποσκευές
κι όλο δίχως προμήθειες
σε κάθε στάση
να λιμοκτονώ,
μα ν' αντέχω
σε μια οδύσσεια ακατάπαυστου οίστρου,
μ' ακρωτηριασμένες συλλαβές
και διαδρομές μιας σταθερής αστάθειας...

Ευρύχωρος ορίζοντας
κι ανίδεη περπάτησα στο σύμπαν,
δίχως να υποψιαστώ
πως μια πρόβα ήταν
η λυρική μου διαδρομή
για να μάθω να βαδίζω
δίπλα σου,
σε εκείνο το ταξίδι στο προσκήνιο της επαφής μας...

Μου το 'χες τάξει
σε μια παλιά ζωή
της χρονοταξιδεμένης ψυχής μας...

το βρήκα γραμμένο στο ημερολόγιο των αιώνιων στιγμών...

Κληρονόμησα την υπόσχεση
και ήρθα απόψε να σου αναγγείλω
πως έτοιμη είμαι πια.

Τόσες πρόβες ταξιδιού
μέσα στα ποιήματα...

Ήρθε η ώρα...
Πάρε με να φύγουμε...
Δείτε την ιστοσελίδα της : Reflections of feelings ...

Tuesday, August 23, 2011

Οδοιπορικό Ελευθερίας Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959

Βιβλίο του Ευθυμίου-Μίμη Α. Βασιλείου
ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Ευθύμιος – Μίμης Δ. Βασιλείου, Οδοιπορικό Ελευθερίας Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959, 
Οι ρίζες και η καθημερινή δράση της, Έκδοση Ιδρύματος Απελευθερωτικού 
Αγώνα Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959, Λευκωσία 2011, τόμοι Α+Β, σ. XVI + 878.
Του Δημήτρη Ηρ. Ταλιαδώρου*
Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ 1955-1959 αποτελεί αναντίλεκτα ένα κορυφαίο ιστορικό γεγονός όχι μόνο της νεότερης κυπριακής αλλά και της ευρύτερης νεοελληνικής ιστορίας. Ο χαρακτήρας του Αγώνα αυτού υπήρξε εθνικοαπελευθερωτικός, αντιαποικιακός, παλλαϊκός  και αποσκοπούσε στην απελευθέρωση του νησιού από τους Άγγλους και την ενσωμάτωσή του στον εθνικό-μητροπολιτικό κορμό.
Κάθε νέο βιβλίο που αναφέρεται στον επικό τετραετή αγώνα της περιόδου 1955-1959 είναι και μια πολύτιμη συμβολή στη διατήρηση της μνήμης ενός από τα μεγαλύτερα θαύματα που επιτέλεσε ο ελληνισμός κατά τον 20ο αιώνα. Ο Μίμης Βασιλείου με το πολυσέλιδο αυτό έργο του, συνολικά 878 σελίδες, σημειώνει κατά ημερολογιακή καταγραφή τα σημαντικότερα γεγονότα του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ. Το «Οδοιπορικό Ελευθερίας» είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για τη γνωριμία και τη μελέτη του έπους του ’55.

Ο Μίμης Βασιλείου με υπομονή, επιμονή, συστηματική δουλειά και μετά από μελέτη του μεγαλύτερου μέρους των πηγών και της δευτερογενούς βιβλιογραφίας του αγώνα, κατόρθωσε να δώσει ένα μνημειώδες έργο, το οποίο θα αποτελεί εσαεί ένα πολύτιμο εργαλείο για τους μελετητές του αγώνα της ΕΟΚΑ, αλλά και για κάθε Έλληνα και ιδιαίτερα κάθε Έλληνα Κύπριο, που θα θελήσει να γνωρίσει μια από τις ενδοξότερες σελίδες του Κυπριακού Ελληνισμού.
Επιδίωξη του συγγραφέα, όπως καταγράφεται στον πρόλογο του, είναι:
§     Η παρουσίαση των ιστορικών γεγονότων του Αγώνα, τόσο των στρατιωτικών όσον και των πολιτικών.
§     Η προβολή της συμβολής «στην επιτυχία του Αγώνα του αφανούς και ανώνυμου κυπριακού λαού», ο οποίος παρά τα καταπιεστικά μέτρα των Βρετανών στήριξε με κάθε μέσο τον Αγώνα και τους αγωνιστές.
§     Η απόδοση «του πρέποντος επαίνου» στη νεολαία της περιόδου 1955-1959, η οποία σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος της διεξαγωγής του Αγώνα.
§     Ο εγκωμιασμός των πεσόντων ηρώων της ΕΟΚΑ, οι οποίοι παρακινούμενοι από τα ιδανικά της φυλής και την αγάπη προς την ελευθερία, αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν υπέρ πίστεως και πατρίδος.
§     Η προβολή της συνεισφοράς της Εθναρχούσας Εκκλησίας στην προπαρασκευή και διεξαγωγή του Αγώνα και ιδιαίτερα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ο οποίος είχε την ευθύνη της πολιτικής καθοδήγησής του.
§     Η «απότιση φόρου τιμής και ευγνωμοσύνης» στο στρατιωτικό αρχηγό της ΕΟΚΑ Γεώργιο Γρίβα-Διγενή, ο οποίος με αριστοτεχνικό τρόπο διηύθυνε επί τέσσερα χρόνια τον αγώνα κατά της πανίσχυρης βρετανικής αυτοκρατορίας.  
§      
Χωρίς υπερβολή μπορούμε να σημειώσουμε ότι ο συγγραφέας του «Οδοιπορικού Ελευθερίας» κατόρθωσε να επιτύχει μέσα από το μνημειώδες αυτό έργο και τους έξι στόχους που έθεσε. Με το έργο του πέτυχε να δημιουργήσει ένα πνευματικό εργαλείο που θα συμβάλει τα μέγιστα «στη διαιώνιση των πεπραγμένων της περιόδου δράσης της ΕΟΚΑ».
Στις 598 σελίδες του πρώτου τόμου του «Οδοιπορικού Ελευθερίας» καταγράφονται συνοπτικά τα σημαντικότερα στρατιωτικά και πολιτικά γεγονότα κάθε μέρας. Κατά αυτό τον τρόπο το βιβλίο δύναται να χρησιμοποιηθεί και ως ένα πολύτιμο Ημερολόγιο του Αγώνα. Ο συγγραφέας δεν αρκέστηκε στην καταγραφή των γεγονότων. Προχώρησε και στο επίπονο, αλλά εξαιρετικά χρήσιμο, έργο της βιβλιογραφικής τεκμηρίωσης των γεγονότων αυτών. Γίνονται παραπομπές σε 254 βιβλία, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον ερευνητή, αλλά και στον κάθε ενδιαφερόμενο, να εμβαθύνει στη μελέτη και ανάλυση όλων των ιστορικών γεγονότων που καταγράφονται στο βιβλίο.

Ο Μίμης Βασιλείου, δεν περιορίστηκε μόνο στην καταγραφή των γεγονότων που έλαβαν χώρα κατά τον επικό τετραετή Αγώνα. Κατέγραψε και τα σημαντικότερα γεγονότα της κυπριακής ιστορίας, ανατρέχοντας μέχρι το 1562 μ.Χ. Στο βιβλίο δίνονται όλα τα ιστορικά γεγονότα, των τελευταίων πέντε αιώνων, τα οποία συνδέονται με τους αγώνες του Κυπριακού Ελληνισμού για τη διατήρηση της ελληνικότητάς του σ’ αυτή τη νότια εσχατιά του Ελληνισμού και όλοι οι αγώνες του για την ενσωμάτωσή του στο Ελληνικό Κράτος μετά το 1830, που ήταν η χρονιά σύστασή του.

Ο συγγραφέας του «Οδοιπορικού Ελευθερίας», έχοντας ως στόχο του να βοηθήσει τον αναγνώστη και ειδικότερα το μελετητή/ερευνητή παραθέτει στο δεύτερο τόμο αλφαβητικό ευρετήριο όλων των ιστορικών γεγονότων του Αγώνα που καταγράφονται στο βιβλίο. Επιπρόσθετα παραθέτει και χρονολογικό ευρετήριο, για να μπορεί ο αναγνώστης να εντοπίζει τα γεγονότα που συνέβηκαν σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Με τα δύο αυτά εξαιρετικά εργαλεία το βιβλίο του Μίμη Βασιλείου γίνεται ιδιαίτερα εύχρηστο για τους μελετητές, οι οποίοι με σχετική ευκολία οδηγούνται στα αναζητούμενα γεγονότα.
 Ο συγγραφέας στηρίζει την επιστημονική αρτιότητα του όλου εγχειρήματός του με την παράθεση 62 εγγράφων που τεκμηριώνουν πτυχές του ενωτικού πόθου και του αγώνα των Ελλήνων Κυπρίων, καθώς επίσης και σημαντικών πτυχών του αγώνα της ΕΟΚΑ. Παράλληλα στο βιβλίο δημοσιεύεται ένας μεγάλος αριθμός φωτογραφιών, χαρτών, οργανογραμμάτων και σχεδιαγραμμάτων, τα οποία βοηθούν τον αναγνώστη να αποκτήσει μια πληρέστερη εικόνα για τα γεγονότα που καταγράφονται.

Το «Οδοιπορικό Ελευθερίας ΕΟΚΑ 1955-1959» είναι ένα πολύτιμο βιβλίο για κάθε βιβλιοθήκη, ένα εξαιρετικά χρήσιμο βοήθημα για κάθε μελετητή της ιστορίας του αγώνα της ΕΟΚΑ. Ο Μίμης Βασιλείου, αγωνιστής και αυτός του εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα, δικαιούται να νιώθει περήφανος γιατί με το έργο του αυτό βοηθά τα μέγιστα στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης του αγώνα του 1955 και προσθέτει ένα πολύτιμο πνευματικό δημιούργημα στη βιβλιογραφία του αγώνα της ΕΟΚΑ.

Κλείνοντας τη σύντομη αυτή παρουσίαση του «Οδοιπορικού Ελευθερίας» του αγαπητού φίλου Μίμη Βασιλείου προσυπογράφουμε αυτά που σημειώνει στον πρόλογο του βιβλίου ο πρώην Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού Ουράνιος Ιωαννίδης: «Είμαστε ευγνώμονες στο Μίμη Βασιλείου γιατί συγκέντρωσε σ’ αυτό το βιβλίο την αλήθεια του αγώνα μας και μέσα από αυτό και δι’ αυτού αποτίεται ο οφειλόμενος φόρος τιμής στους Αρχηγούς, τους πρωταγωνιστές, μα και στον κάθε πατριώτη, που αγωνίστηκε για την Ελευθερία τούτου του τόπου, τούτης της μικρής πατρίδας, που σε πείσμα των καιρών παραμένει Ελληνική». 
* Ο Δημήτρης Ηρ. Ταλιαδώρος είναι φιλόλογος, ιστορικός ερευνητής.