Monday, September 29, 2008

The tango in my heart

Tangobaby
writes from California, USA

Blogs:
Tangobaby
Femme:fotographi
.

This is me (with pals), in a cab, in Buenos Aires. (I'm the one on the end. You knew that.)
We're just coming back from a wonderful class at the Dinzel's studio. This may be a capture of one of the happiest times in my entire life, one that I can remember like it was yesterday.
.

But it wasn't yesterday at all. It's been a while since that day. I was awakened this morning by a dream about tango. I never dream about tango.
In my dream, I was wearing my flamenco shoes and I think I was in a hardware store (go figure), but they were having some sort of dance competition there. Some guy asked me to dance. (You know how in your dreams there's someone that seems really familiar to you, but doesn't look like anyone you know in real life? Well, this guy was like that. Upon awakening, I still don't know who he might be).
.
Anyway, the song they played is the one that makes me melt, the one that draws me like a moth to a flame: Desde el Alma. In my dream, I could sense my partner's nervousness (he was a beginning dancer) but since I had more experience than him, I could feel his happiness and relief that I could follow his steps so effortlessly, and could even feel his cheek smiling, pressed against my own. I closed my eyes and danced to this beautiful waltz.
.
And then I woke up, that song still haunting me. I haven't been dancing in several months now, not flamenco, not ballet and not tango. It's been an amalgamation of reasons, a snowballing effect of things I don't need to bore you all with, but to some degree a bit of this, some of this, vestiges of this, and other mundane things like being flat broke and tired at the end of the day.
But dancing in my dreams, and still having my beloved song playing on endless loop in my brain has made me remember all the wonderful things, the lovely things, the tango in my future, when I was a tango angel, and especially this memory, the tango in my past.
.
For those of you new readers who weren't sure where a silly little name like tangobaby comes from, to those few remaining tango-loving readers who still read my blog even though I don't really write about tango anymore, let's watch this dance together, to the song that haunts me even now, as the faint rays of the sun start to brighten the sky and I wait for the day to begin.

Tangobaby
επισκεφθείτε τα
ιστολόγια της:
Παθιασμένη με τον χορό και ειδικά το ταγκό, επιμελείται με μεράκι και φροντίδα το μπλοκ της, που είναι αφιερωμένο σ' αυτή τη μεγάλη της αγάπη. Πέρα όμως από αυτό, το διανθίζει με πολλά από τα διάφορα ενδιαφέροντα της. Ανεξάντλητη, ευρηματική και χαρισματική το ενημερώνει τακτικά και το εμπλουτίζει συνέχεια. Έχει δημιουργήσει το αναγνωστικό της κοινό και απολαμβάνει κάθε μια καταχώρηση ξεχωριστά.
.
Τελευταία δημιούργησε ένα δεύτερο μπλοκ όπου εκεί φιλοξενεί τις φωτογραφίες που βγάζει, ικανοποιώντας τις καλλιτεχνικές της ανησυχίες.
.
Δείτε τα μπλοκς και τη δουλειά της και θα καταλάβετε.

Tango Argentina


Friday, September 26, 2008

Κακή ηγεσία

KAKH ΗΓΕΣΙΑ
Τι είναι, Πώς συμβαίνει, Γιατί μας ενδιαφέρει
Μπάρπαρα Κέλλερμαν
Εκδότης : Harvard Business School Press
Σελίδες : 256
ISBN : 1591391660

Πώς θα μπορούσαμε άραγε να συγκρίνουμε τον Σαντάμ Χουσέιν με τον Τόνι Μπλερ; Ήσαν ή είναι και οι δύο ηγέτες; Πολλοί θα υποστηρίξουν ότι οι τύραννοι, τα διεφθαρμένα στελέχη εταιρειών και γενικά οι καταπιεστές της δύναμης και της εξουσίας δεν είναι καθόλου ηγέτες, τουλάχιστον σύμφωνα με τον γενικά αποδεκτό όρο που χρησιμοποιείται σήμερα. Αλλά κατά την Μπάρπαρα Κέλλερμαν, αυτό το θεώρημα είναι επικίνδυνα αφελές.
.
Αφήνοντας πίσω τις συμβατικές ιδέες, ώστε να φαίνεται προκλητικό, το βιβλίο «Κακή Ηγεσία» μας αναγκάζει να δούμε τα θέματα ηγεσίας στην ολότητα τους και όχι αποσπασματικά. Η Κέλλερμαν υποστηρίζει ότι η «κακή ηγεσία» είναι μάλλον πανταχού παρούσα και επικίνδυνη. Γι’ αυτό και θα πρέπει να ερευνηθεί περισσότερο, για να μπορεί να κατανοηθεί καλύτερα. Υποστηρίζει ότι χρειάζεται η ηγεσία να εκλαμβάνεται, όχι μόνο ως ένα φαινόμενο που συνεπάγεται ότι ο ηγέτης είναι από τη φύση κάποιος σοφός και πνευματώδης. Μάλλον, λέγει, θα’ταν καλύτερα να κατανοούσαμε τις σκοτεινές εκείνες δυνάμεις οι οποίες μερικές φορές καθοδηγούν τους ηγέτες, ως επίσης και αυτούς που τους ακολουθούν (followers).
.
Κορυφαία ακαδημαϊκή φυσιογνωμία στον τομέα της, η διάσημη διεθνώς αυθεντία σε θέματα ηγεσίας (leadership) καθηγήτρια Μπάρπαρα Κέλλερμαν (Barbara Kellerman) η συμβολή της στην μελέτη και έρευνα θεμάτων ηγεσίας είναι πολυσήμαντη. Ερευνητής, διευθύντρια της Σχολής Δημόσιας Διοίκησης Κένεντι στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρτ και λέκτορας στη Δημόσια Πολιτική, είναι ιδρυτικό μέλος του Διεθνούς Συνδέσμου Ηγεσίας (International Leadership Association) έχει γράψει και εκδόσει πολλά βιβλία σε θέματα ηγεσίας. Άρθρα, μελέτες και αναλύσεις της έχουν φιλοξενηθεί κατά καιρούς μεταξύ άλλων στους «Νιου Γιόρκ Τάιμς», «Ουάσιγκτον Ποστ», «Λος Άντζελες Τάιμς» και Χάρβαρτ Μπίζινες Ριβιού». Θεωρείται ειδικός σε θέματα ηγεσίας και έχει παρουσιαστεί ως πολιτικός σχολιαστής/αναλυτής μεταξύ άλλων σε μεγάλα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά δίκτυα όπως το CBS, NBC, το CNN κ.ά.
.
Μελετώντας και αναλύοντας χιλιάδες παραδείγματα από τη δράση και τη συμπεριφορά σύγχρονων ηγετικών μορφών του δημόσιου βίου, η Κέλερμαν διερευνά πώς και γιατί οι ηγέτες περνούν τη διαχωριστική γραμμή από την καλή στην κακή ηγεσία, την οποία κωδικοποιεί σε επτά διαφορετικές κατηγορίες। Αυτές είναι : Η Ανίκανη (incompetent), η Σκληρή (rigid), η Ακραία (intemperate), η Αναίσθητη (callous), η Διεφθαρμένη (corrupt), η Στενόμυαλη (insular) και η Διαβολική (evil), βοηθώντας να κατανοήσουμε πως και γιατί ορισμένοι ηγέτες ήσαν κακοί, πώς συνέβαλαν σε αυτό και αυτοί που τους ακολουθούσαν και πια μαθήματα αντλούμε από αυτές οι ιστορίες, ώστε να σταματήσουμε ή να μειώσουμε την κακή ηγεσία.
.
Για παράδειγμα στην Ανίκανη (incompetent) ηγεσία, ο ηγέτης και τουλάχιστον ορισμένοι που τον ακολουθούν δεν έχουν τη θέληση ή την ικανότητα να ενεργούν σωστά. Δεν δημιουργούν ή προκαλούν θετική αλλαγή, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των ηγετών. Δίνει ως παράδειγμα τον Χουάν Αντόνιο Σαμαράγκ, πρόεδρο για δεκαετίες της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής που τη διοικούσε τα τελευταία ιδίως χρόνια, σαν να ήτανε τσιφλίκι του.
.
Γραμμένο με ανοικτό μυαλό, τόλμη και αυθορμητισμό το βιβλίο, δεν εξετάζει μόνο τους ηγέτες, αλλά και αυτούς που τους ακολουθούν (followers) οι οποίοι συνήθως είναι εγκλωβισμένοι σε ένα περίπλοκο χορό, όπως λέει η Μπάρπαρα Κέλλερμαν. Με γλαφυρό τρόπο περιγράφει τον ουσιώδη ρόλο των υποστηρικτών των ηγετών και πως μερικές φορές προκαλούν οι ίδιοι την κακή ηγεσία ως αποτέλεσμα της δικής τους στάσης και συμπεριφοράς. «Χωρίς οπαδούς/υποστηρικτές τίποτα δεν μπορεί να συμβεί, συμπεριλαμβανομένης και της κακής ηγεσίας» λέει. «Ηγέτες και υποστηρικτές μοιράζονται ευθύνη για την καλή και για την κακή ηγεσία».

Πιο απλά, δεν υπάρχει κακή ηγεσία χωρίς κακούς υποστηρικτές (bad followers). Που μας θυμίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ότι, η ηγεσία και αυτών που την ακολουθούν είναι συγκοινωνούντα δοχεία.

Η εφημερίδα Γουόλ Στριτ Τζούρναλ έχει γράψει για το βιβλίο μεταξύ άλλων : Το στυλ της Κέλλερμαν συνδυάζει τον ευθύ πεζό επαγγελματικό λόγο με την ακαδημαϊκή πολυμάθεια της τάξης, με σχετικές γλαφυρές αναφορές από τον Μακιαβέλλι και τον Τόμας Ηόμπες μέχρι τα περιοδικά του Νιούς Γουίκ και Γουάσικτον Μάνθλι.

Σε πρόσφατη συνέντευξη της στην ερώτηση «Πως μπορούμε στη δημόσια ζωή να έχουμε καλύτερες ηγεσίες, δηλαδή καλούς ηγέτες και λιγότερο κακούς», η Κέλλερμαν απάντησε απλά και αφοπλιστικά. «Μια εισήγηση είναι να περιοριστούν οι θητείες γενικά των ηγετών είτε εθελοντικά είτε αλλιώς, έτσι ώστε να μη φθείρονται.

Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου της προτείνει μια σειρά από στρατηγικές και τρόπους (τόσο στους ηγέτες, όσο και στους υποστηρικτές), με τους οποίους η κοινωνία μπορεί να εργαστεί, για να περιορίσει την κακή και να μεγιστοποιήσει την καλή ηγεσία.

Η ευθύνη των ηγετών υποστηρίζει, αλλά ταυτόχρονα και αυτών που τους ακολουθούν, για το είδος και το περιεχόμενο της ηγεσίας είναι κοινή. Κύρια επιδίωξη του βιβλίου είναι να καταπολεμήσει την κακή ηγεσία, ακριβώς όπως γίνεται με μια ασθένεια η οποία είναι πάντα επιβλαβής και κάποτε ολέθρια.

Επιμέλεια : Φοίβος Νικολαΐδης

From: "Medlook" To: Subject: Message from Medlook WebFormDate: Mon, 31 Jan 2005

Αγαπητέ Φοίβο,
Σου στέλλω το μήνυμα που πήραμε για σένα.
Φιλικά,
Λοϊζος
.
Συγχαρητήρια! Αξίζετε πολλά μπράβο! Ωραίο το άρθρο απο τον κ. Νικολαΐδη. Θα ωφελούσε πολλούς πανεπιστημιακούς η ανάγνωση του, διοτι πάσχουμε απο αυτό ουκ ολίγοι απο εμάς.
Δυστυχώς τετοια αξιόλογα βιβλία δεν γίνονται αντικείμενα μελέτης απο αυτούς που τις χρειάζονται αυτές τις γνώσεις. Ανάξια αναρριχώμενοι σε πλάτες άλλων πανεπιστημιακοί ασκούν εξουσία του είδους, οπως την περιγράφει η συγγραφέας, χωρίς να γνωρίζουν ουτε τα στοιχειώδη του πολιτισμένως φέρεσθαι. Τραγική ιστορία! Στα ιατρικά θέματα θα μπορούσατε προσεχώς να ασχοληθείτε με την δυσφαγία; Σε τι οφείλεται; Θεραπεύεται, και πώς;
Σας ευχαριστώ πολύ.
Ειλικρινά δική σας Μαρία Λ.
.
HARVARD GAZETTE ARCHIVES
Kellerman honored with KSG's Burns Lectureship

Harvard's Kennedy School of Government has announced the establishment of the James MacGregor Burns Lectureship in Public Leadership to honor the Pulitzer Prize-winning historian and political scientist.
Barbara Kellerman, former executive director and former research director at the Kennedy School's Center for Public Leadership, will be the first to hold the chair.
.
'It is a great honor to be named the James MacGregor Burns Lecturer in Public Leadership. There is no one in contemporary leadership studies who has contributed more to the field than has Professor Burns. And there are few in higher education more generally who have left so indelible a mark on so many areas of intellectual inquiry - and on so many students and scholars who followed in his wake, said Kellerman.
.
Burns is considered one of the nation's eminent presidential historians and a pioneer in the field of leadership studies. He is Woodrow Wilson Professor of Political Science Emeritus at Williams College, and was the inspiration for the founding of the James MacGregor Burns Academy of Leadership at the University of Maryland, College Park. His book 'Leadership (1978) is considered the seminal volume in contemporary leadership studies. He received a Pulitzer Prize and a National Book Award for his biographies 'Roosevelt: The Lion and the Fox (1956) and 'Roosevelt: Soldier of Freedom 1940-1945 (1970).
.
'I have known Barbara Kellerman for more than 20 years and have worked closely with her on the study of leadership. She, in turn, has helped me enormously to broaden my own study of leadership - from biographies of leaders such as FDR and JFK to the central role of leadership in transforming change, said Burns. 'She is an outstanding choice as the inaugural Burns Lecturer.
.
Kellerman has won three Fulbright Fellowships and has held professorships at Fordham, Tufts, Fairleigh Dickinson, George Washington, and Uppsala universities. She also served as dean of graduate studies and research at Fairleigh Dickinson, and as director of the Center for the Advanced Study of Leadership at the Academy of Leadership, University of Maryland.
.
Kellerman is author and editor of many books on leadership, including 'Bad Leadership: What It Is, How It Happens, Why It Matters (2004), 'Reinventing Leadership: Making the Connection Between Politics and Business (1999), 'The Political Presidency: Practice of Leadership (1984), and 'Leadership: Multidisciplinary Perspectives (1983). Her next book, a co-edited volume on women and leadership, will be published by Jossey-Bass in 2007. In 2008, Harvard Business School Press will publish her newest book, titled 'Followership.

Thursday, September 25, 2008

Για το μάθημα της Ιστορίας

Του Αντρέα Θεμιστοκλέους – Βουλευτή

1. Από πότε η ιστορία έπαψε να είναι το σύνολο των γεγονότων που απαρτίζουν το παρελθόν, τη διαδρομή και την εξέλιξη ενός έθνους, ενός λαού ή μιας περιοχής και μετετράπη σε εργαλείο κυβερνητικών πολιτικών και κομματικών σκοπιμοτήτων;

2. Από πότε όταν αλλάζει η κυβέρνηση μιας χώρας ή όταν μια κυβέρνηση αλλάζει πολιτική, αυτό είναι και μια καλή δικαιολογία για αλλαγή της ιστορίας; Και αν αυτό επιτραπεί να γίνει τι σόι ιστορική σκέψη και κρίση, ιστορική μνήμη και ιστορική και εθνική συνείδηση θ’ αποκτήσουμε;

3. Τι σημαίνει ότι η νέα σχολική χρονιά θα έχει στόχο της την ειρηνική συμφιλίωση με τους Τουρκοκύπριους; Δηλαδή τόσα χρόνια καλλιεργούσαμε και διδάσκαμε το μίσος και κτυπούσαμε τα τύμπανα του πολέμου; Δηλαδή, αυτό έκαναν οι κυβερνήσεις Μακαρίου, Κυπριανού, Βασιλείου, Κληρίδη και Παπαδοπούλου; Και όλοι αυτοί οι λαοπρόβλητοι ηγέτες και πλην Κληρίδη υποστηριχθέντες από το ΑΚΕΛ απέτυχαν να επιλύσουν το Κυπριακό διότι είχαμε στην παιδεία μας εθνικιστικά και σωβινιστικά στοιχεία ή γιατί δεν εδιδάσκετο στα σχολεία μας η ΑΚΕΛική και επομένως η μοναδική και σωστή αλήθεια;

4. Από πού και με ποια επιστημοσύνη το ΑΚΕΛ, ο υπεύθυνος της παιδείας του και ο υπουργός τους άντλησαν το ιστορικό συμπέρασμα ότι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι έζησαν για αιώνες ειρηνικά; Μήπως σ’ αυτούς τους αιώνες είναι που θέλουν να μας πάρουν; Στους αιώνες της δουλείας και της Τουρκοκρατίας, της ατιμωτικής ειρήνης, της ταπείνωσης και της εξαθλίωσης του Κυπριακού Ελληνισμού;

5. Τι σημαίνει η δήλωση του υπουργού παιδείας ότι «θα μπουν στα σχολεία και κάποιοι ειδικοί για να διδάξουν τα ελληνόπουλα για να μάθουν τι σημαίνει να ζούμε σε μια Κύπρο χωρίς το Κυπριακό λυμένο έναντι σε μια Κύπρο χωρίς το Κυπριακό λυμένο»; Τόση κοντοφθαλμοσύνη έπεσε σ’ αυτόν τον τόπο που θέλουμε ειδικούς για να μας μάθουν ότι η εισβολή, η κατοχή και ο εκτουρκισμός των κατεχομένων μας δεν είναι καλό πράγμα και ότι το Κυπριακό πρέπει να λυθεί με μια λύση βιώσιμη και λειτουργική αμοιβαία αποδεκτή και από τις δύο κοινότητες; Και ποιους ειδικούς εννοεί η αυτού εντιμότητά του;

6. Τόσο κακή λύση θα μας φέρει ο κ. Χριστόφιας που πρέπει εξ’ απαλών ονύχων να εκπαιδευόμαστε καλά και να γυμναζόμαστε καλύτερα εντός και εκτός Κύπρου για να περάσει και να στεριώσει;

7. Όλοι κατανοούμε ότι μαζί με τους Τουρκοκύπριους θα δημιουργήσουμε τη νέα πολιτεία σε μια μετεξέλιξη του υφιστάμενου κράτους μας και είμαστε καταδικασμένοι να συμβιώσουμε μαζί και ειρηνικά. Όμως, από πού και ως πού αυτή η ανάγκη και προοπτική πρέπει να οικοδομηθεί σε διαστρέβλωση και παραχάραξη της ιστορίας των δύο κοινοτήτων; Γιατί κάποιοι προβάλλουν το αίολο επιχείρημα ότι θα πρέπει να προηγηθεί ο εκμηδενισμός της εθνικής ταυτότητας των δύο κοινοτήτων; Και ποια είναι τέλος πάντων τα όρια και οι προϋποθέσεις της επαναπροσέγγισης ώστε να μην δώσουμε το μήνυμα ότι έχουμε αποκτήσει σχέσεις καλής γειτονίας δύο κρατών και για να μην δημιουργηθεί το ψυχολογικό υπόβαθρο αποδοχής της σημερινής κατάστασης;

8. Η θέση πως η όποια επαναπροσέγγιση και πολύ περισσότερο η λύση για ν’ αντέξει, να λειτουργήσει και να μην καταρρεύσει πρέπει να έχει ως προϋπόθεση την ακύρωση των εθνικών και θρησκευτικών συνειδήσεων, του τρόπου ζωής των δύο κοινοτήτων και τον αυτοευνουχισμό ή την ταπείνωσή τους είναι μια κλασική ουτοπία. Μια τέτοια επαναπροσέγγιση δεν είναι στη λύση που οδηγεί αλλά στη μη λύση. Μια τέτοια λύση δεν είναι λύση.

9. Οι εθνικές συνειδήσεις είναι σαφείς αποκρυσταλλώσεις της ιστορίας, είναι διαχρονικές και σκληρές πραγματικότητες που ούτε διατάσσονται και ούτε διαγράφονται, και όταν βιαίως καταπιέζονται μόλις εκδηλωθούν μόνον αναστατώσεις και καταστροφές επιφέρουν.

10. Εθνική συνείδηση σημαίνει ιστορική συνείδηση. Και, η ιστορική συνείδηση έχει νόημα, αποκτά υπόσταση και έκφραση μέσα από την παιδεία, την ιστορία και τη γλώσσα. Γλώσσα και παιδεία είναι τα τελευταία αναχώματα όπου διδάσκεται και δίδεται η μάχη της εθνικής επιβίωσης. Αυτά τ’ αναχώματα δεν έχουμε ούτε το δικαίωμα ούτε την πολυτέλεια να τα εγκαταλείψουμε και ούτε βεβαίως να προδώσουμε!

Ανδρέας Θεμιστοκλέους
Βουλευτής

Friday, September 12, 2008

Μιχάλης & Χριστίνα 1 Ιουνίου, 2008

Είπαν το 'ΔΕΧΟΜΑΙ' στον ιερέα...




Σαν έτοιμη από παλιά για νυφούλα


Η Χριστίνα σιγά σιγά μεγαλώνει και γίνεται όλο και πιο όμορφη.
Το Χριστινάκι και ο Μιχαλάκης όταν δεν είχαν καμμιά απολύτως σκέψη για γάμο!

Ο Μιχάλης και η Χριστίνα, επιτέλους το αποφάσισαν!
Δεν έτρωγα όλο το φαγητό μου, μεγάλωσα όμως αρκετά, για να παντρευτώ...
Από μικρή έκανα μαθήματα χορού, για να μπορέσω να χορέψω την κατάλληλη στιγμή τον χορό του Ησαΐα...
Η θεία Πόπη και ο θείος Κώστας ξέρουν από παλιά έθιμα.
Η αδελφή μου Στέλλα, ο αδελφός μου Μάκης και οι γονείς μας.

Η μικρή αναδυόμενη θεά, Τίνα, εκπαιδεύεται!
Αγωνία με τις προετοιμασίες.


Αυτός ο γάμος σηματοδότησε την αρχή μιας καινούριας ζωής.

Ο κουμπάρος Σάββας μου συμπαραστάθηκε στις... δύσκολες στιμγές...
Αλλά και η αδελφούλα Έφη μαζί με τον αρραβωνιαστικό της Μάριο με στήριξαν στις δύσκολες ώρες της... προετοιμασίας.
Είμαι σχεδόν έτοιμη για το ραντεβού με την... ιστορία του Μιχάλη μου.
Με τις αγαπημένες φίλες Άντια Τσιανίδου και Μαρία Θεοδώρου, που μοιράστηκαν τη χαρά μας.
Κουμπάρε μας Σάββα, ήσουν υπέροχος.
Χριστίνα, μην με πατήσεις στον... κάλλο όταν πει ο παπάς το γνωστό 'η δε γυνή να φοβάται τον άνδρα...'

Καλώς ήρθατε παιδιά στο κλαμπ των παντρεμένων.
Πως φαίνονται τα παιδιά που είναι προετοιμασμένα για την τελετή του μυστηρίου.
Καλά Έφη, -αδελφή του Μιχάλη- το ξέρουμε ότι είσαι ταλέντο στις φωτογραφίες.
Η Στέλλα, αδελφή της Χριστίνας (αριστερά) μαζί με τη Δέσπω.
Έλα Μιχάλη πάμε. Όλα του γάμου εύκολα.
Μελλοντικές κουκλίστικες νυφούλες.
Με τους κουμπάρους μας Νεοφύτα και Σάββα.


Στην υγειά του όμορφου ζευγαριού με τις καλύτερες ευχές.
Άντε κορίτσια, Κλειώ, Αθηνά, Γιώτα και στα δικά σας.
Ήσουν υπέροχη κουμπάρα Νεοφύτα.


Με τον Χριστόφορο και τη γυναίκα του, κουμπάρα μας Νεοφύτα.
Οι φίλοι μας Ειρήνη και ο άνδρας της Μιχάλης.
Με την ξαδελφούλα μας την Κλειώ.
Με τη Δέσπω και τον άνδρα της Σάββα.
Με την αδελφή του Μιχάλη και τον αρραβωνιαστικό της Μάριο.
Οι νύφες ξάδελφε Πέρη, σε περιμένουν στην άλλη πλευρά.
Ξάδελφε Ρένο, θα 'ρθει και η σειρά σου.
Ψιτ, παιδιά το πάρτυ τελείωσε. Άντε και καλούς απογόνους.